Ένα συγκλονιστικό ηχητικό μήνυμα από την αδελφή του Χασίρ Λατίφ, του μετανάστη εργάτη που είναι εγκεφαλικά νεκρός μετά από απόπειρα αυτοκτονίας στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, ακούστηκε την Παρασκευή 4 Μάρτη στο Σύνταγμα στη συγκέντρωση-διαμαρτυρία της ΚΕΕΡΦΑ και της Επιτροπής Προσφύγων και Συγγενών τους στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Αφορμή για την κινητοποίηση ήταν η τραγική κατάληξη του Πακιστανού μετανάστη, καθώς και ο θάνατος λίγες μέρες μετά του Αιγύπτιου πρόσφυγα Αχμέντ Αμπντουλμαχίντ στο Παρανέστι Δράμας.
Το παρών στην κινητοποίηση έδωσε η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας «Η Ενότητα» και η Ένωση Μεταναστών Εργατών με πανό που διεκδικούσε άμεση έκδοση-ανανέωση αδειών παραμονής και να κλείσουν τα ρατσιστικά στρατόπεδα τώρα
«Η αυτοκτονία του Χασίρ Λατίφ στην Αμυγδαλέζα ήταν ένα έγκλημα στα χέρια της κυβέρνησης και του κράτους», είπε ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ. «Με την πολιτική της εξόντωσης και της κράτησης πάνω από 18 μήνες στα στρατόπεδα, έχουν μετατρέψει τη ζωή των μεταναστών σε κόλαση. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος τους. Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά τον ανασχηματισμό, με τον Βορίδη, τον Κικίλια και τον Χρυσοχοΐδη, έχουν βάλει στο στόχαστρό τους τους μετανάστες για να εκτρέψουν την οργή του κόσμου από τη μεγάλη έκρηξη της 28 Φλεβάρη.
Ευχαριστούμε την αδερφή του Χασίρ Λατίφ για το μήνυμά της. Δηλώνουμε ότι θα υποστηρίξουμε την προσφυγή της οικογένειας για να διερευνηθούν τα αίτια του θανάτου του. Για μας είναι τα στρατόπεδα του θανάτου. Πρέπει να κλείσουν, πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την πολιτική».
«Η Νέα Δημοκρατία είναι μια κυβέρνηση ρατσιστική που είναι υπεύθυνη για το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα μετά τον Β'ΠΠ, για τον πνιγμό πάνω από 650 προσφύγων στο δολοφονικό έγκλημα του ναυαγίου της Πύλου», συνέχισε η Ζαννέτα Λυσικάτου, γιατρός στον Ευαγγελισμό. «Είναι κυβέρνηση των Τεμπών, των γυναικοκτονιών, της διάλυσης της δημόσιας Υγείας, που έχει βάλει υπουργό Μετανάστευσης τον τσεκουροφόρο Βορίδη και μαζί με τον Άδωνη Γεωργιάδη που δολοφονεί το σύστημα της Υγείας, έχουν βαλθεί να διαλύσουν τις ζωές όλων μας.
Εγκληματικές συνθήκες
Σαν υγειονομικοί καταγγέλουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα εξόντωσης ανθρώπινων ζωών, στα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν υπάρχουν γιατροί, δεν υπάρχουν διερμηνείς ώστε αν κάποιος ζητά βοήθεια να μπορεί να ακουστεί. Είναι συνθήκες εγκληματικές, αυξημένου στρες που οδηγούν είτε σε απόπειρες αυτοκτονίας όπως του Χασίρ Λατίφ, είτε σε ανακοπές όπως του πρόσφυγα στο Παρανέστι, το οποίο έχει 300 κρατούμενους και κανέναν γιατρό, πόσω μάλλον ψυχίατρο.
Στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ αυτή τη βδομάδα οργανώνουμε παρέμβαση με ομάδα δικηγόρων και των επιζώντων του ναυαγίου της Πύλου για να διεκδικήσουμε ότι θα κλείσουν τα στρατόπεδα εξόντωσης αυτής της ρατσιστικής κυβέρνησης, ότι θα έχουν πρόσβαση όλες και όλοι στη δημόσια υγεία με ΑΜΚΑ, ότι θα συγκροτήσουμε ομάδες ελέγχου για να βγουν στην επιφάνεια όλα τα εγκλήματα της κυβέρνησης και της δολοφονικής πολιτικής της».
«Θέλω να ευχαριστήσω όσους είστε δίπλα στους μετανάστες για να σπάσουμε τον ρατσισμό και τον φασισμό», είπε ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος «Η Ενότητα». «Ο Χασίρ Λατίφ, όπως λένε οι γιατροί, δεν υπάρχει ελπίδα να επανέλθει. Γιατί έκανε αυτοκτονία; Γιατί αναγκάστηκε από αυτό το ρατσιστικό σύστημα. Δεκαοχτώ μήνες κράτηση πρώτα, πάλι έξι μήνες μετά, ενώ δεν έκανε τίποτα. Μοναδική λύση είναι να κλείσουν αυτά τα ρατσιστικά κέντρα. Τους μετανάστες εργάτες τους κρεμά η ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης.
Ένας άνθρωπος που τριάντα χρόνια μένει εδώ, για να ανανεώσει την άδεια παραμονής του χρειάζεται δύο, τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια. Και πάλι, όταν βγαίνει η άδεια διαμονής του, είναι ληγμένη. Τους θέλουν σαν σκλάβους, μόνο να έχουν το κεφάλι κάτω, και δουλειά. Θέλουμε σεβασμό και δικαιώματα, θέλουμε άδειες διαμονής. Να μην πνίγουν όπως στην Πύλο και τη Λέσβο. Θέλουμε δικαιοσύνη και δικαιώματα».
Η κινητοποίηση έκλεισε με ανακοίνωση για τα επόμενα κινηματικά ραντεβού: την Πανεργατική Απεργία στις 9 Απρίλη με συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 11πμ, την Πανελλαδική Σύσκεψη Δράσης της ΚΕΕΡΦΑ στις 13 Απρίλη στον πολυχώρο Ρομάντσο στις 6μμ και τη διαδήλωση στο Ναυτοδικείο Πειραιά στις 15 Απρίλη με συγκέντρωση στην πλατεία Κοραή στις 6μμ.
Σοφία Γαρμπή
Όχι στα camps του θανάτου
Οι δύο θάνατοι σε Αμυγδαλέζα και Παρανέστι έφεραν ξανά στην επικαιρότητα τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών σε όλη τη χώρα. Είτε πρόκειται για αστυνομικά τμήματα, είτε για προαναχωρησιακά κέντρα, είτε για κλειστές ελεγχόμενες δομές, δεν είναι τίποτα άλλο από στρατόπεδα συγκέντρωσης, από φυλακές-κολαστήρια, όπου χιλιάδες άνθρωποι κρατούνται επ' αόριστον και διά της βίας, με εξευτελιστικούς όρους, χωρίς τα στοιχειώδη.
Γράφοντας στην Εφημερίδα των Συντακτών (1/4) για το θάνατο του Αιγύπτιου πρόσφυγα στο Παρανέστι, ο Δημήτρης Αγγελίδης αναδεικνύει πληροφορίες για την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του 34χρονου λόγω του οκτάμηνου ήδη εγκλεισμού του επειδή δεν είχε χαρτιά και με μοναδική προοπτική την απέλαση. Αποκαλύπτει ότι τις τελευταίες μέρες ήταν σοβαρά άρρωστος αλλά δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αποτέλεσμα την επιδείνωση της υγείας του. Φέρνει στοιχεία για την απουσία γιατρών και διερμηνέων στο κέντρο, καθώς και για καταγγελίες για βασανισμούς από την αστυνομία. Αναφέρει επίσης πως παρόμοια κατάσταση επικρατεί στο κέντρο κράτησης Ξάνθης με τους μετανάστες να προχωρούν σε διαμαρτυρίες λόγω της πολύμηνης κράτησής τους σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς ξεκάθαρη ενημέρωση από τις αρχές αν και πότε θα αφεθούν ελεύθεροι.
Ο ίδιος δημοσιογράφος τρεις μέρες μετά (4/4) παρουσιάζει έκθεση των οργανώσεων Mobile Info Team και Refugee Legal Support, η οποία -με παραδείγματα και μαρτυρίες από Θήβα, Μαλακάσα, Κόρινθο, Σχιστό, Ριτσώνα, Καβάλα- περιγράφει την απόλυτη εξαθλίωση στα καμπ, χωρίς οι πρόσφυγες να μπορούν να αγοράσουν ούτε τα προς το ζην για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς θέρμανση, χωρίς ρούχα ή παπούτσια, χωρίς χαρτί και σερβιέτες, χωρίς πρόσβαση σε γιατρούς και ψυχολόγους, χωρίς διερμηνεία, με διαμονή σε κακοσυντηρημένα κοντέινερ με τρύπια πατώματα, με “παγωμένη” εδώ και πολλούς μήνες από το Υπουργείο Μετανάστευσης ακόμα και την πενιχρή μηνιαία χρηματική τους ενίσχυση.
Βαρβαρότητα
Παρόμοια εξαθλίωση και βαρβαρότητα βιώνουν οι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Αυτό επανέφερε η έρευνα που δημοσιοποίησε στα τέλη Μάρτη το Solomon και η οποία εστιάζει στα προσφυγόπουλα. Με μαρτυρίες και φωτογραφίες κύρια από την κλειστή δομή της Σάμου, αλλά και από Λέρο, Λέσβο, Χίο, Κω, η έρευνα περιγράφει εξευτελιστικές συνθήκες, συστηματική παραμέληση και παρατεταμένο εγκλεισμό σε χώρους υψηλής συμφόρησης, με παιδιά που κοιμούνται σε βάρδιες στο κρύο πάτωμα ελλείψει κρεβατιών, δίπλα σε σωρούς σκουπιδιών, σε χώρους με σπασμένα παράθυρα και βουλωμένες τουαλέτες, χωρίς ζεστό νερό, με ανεπαρκή και κακής ποιότητας σίτιση, με συνεχείς δερματικές παθήσεις και άλλες ασθένειες, χωρίς εκπαιδευτικά ή ψυχοκοινωνικά προγράμματα, έκθετα σε αστυνομική βία και σεξουαλικές επιθέσεις -την ίδια στιγμή που δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια για φύλαξη και υπερσύχρονα τεχνολογικά συστήματα επιτήρησης.
Όσοι μετανάστες και πρόσφυγες δεν πεθαίνουν στα σύνορα, αφήνονται να “αργοπεθαίνουν” σε κάποιο κέντρο κράτησης. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης. Όλοι θυμόμαστε τον Νοέμβρη του 2021 τον Μητσοτάκη να υπερηφανεύεται προκλητικά για τις δομές και ιδιαίτερα αυτής της Σάμου, εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση στην Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ που “τόλμησε” να τον καταγγείλει μπροστά στα μούτρα του για τις επαναπροωθήσεις. Αλλά και όλοι ακούσαμε πριν μερικές μέρες τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Μαρινάκη να υπερασπίζεται την πολιτική της ΝΔ που “σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα” και “δεν έχει πια δομές ντροπής”. Τόσο ψεύτες και αμετανόητοι είναι.
Λένα Βερδέ
Μήνυμα της αδερφής του Χασίρ Λατίφ
Γεια σας. Είμαι η αδελφή του Χασίρ Λατίφ από το Πακιστάν. Καταρχάς, σας ευχαριστώ όλους που είστε εδώ και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία που στηρίζετε τον αδερφό μου και άλλους εργάτες σαν κι αυτόν. Ο αδερφός μου αποπειράθηκε να αφαιρέσει τη ζωή του. Η κατάστασή του είναι εξαιρετικά κρίσιμη, είναι σε κώμα στο νοσοκομείο. Η οικογένειά μου περνά τώρα έναν αληθινό πόνο και μια ανείπωτη οδύνη.
Ο λόγος που ο αδερφός μου αποπειράθηκε να αφαιρέσει τη ζωή του ήταν η παρατεταμένη κράτησή του στα καμπ. Στο πρώτο καμπ για 18 μήνες και, αφού αφέθηκε ελεύθερος μόνο για πέντε μήνες, συνελήφθη ξανά για άλλους 18 μήνες. Τους τελευταίους έξι μήνες, ο αδερφός μου κρατούνταν άδικα στο καμπ, όπου αντιμετώπισε ανυπόφορες ταλαιπωρίες και υποβλήθηκε σε απάνθρωπη μεταχείριση.
Το μοναδικό του έγκλημα είναι ότι αναζητούσε μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό του και την οικογένειά του, δουλεύοντας στην Ελλάδα. Θέλουμε δικαιοσύνη για τον Χασίρ Λατίφ και για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που κρατούνται στα καμπ. Σας παρακαλούμε απελευθερώστε τους, ώστε κανείς άλλος να μην υποφέρει όπως ο Χασίρ Λατίφ. Επιπλέον, ζητάω ειδικά από την Πακιστανική Κοινότητα να παρέχει έναν δικηγόρο για τον αδερφό μου. Θέλουμε να καταθέσουμε προσφυγή εκ μέρους του. Σας ευχαριστώ.