Εξόρμηση με την Εργατική Αλληλεγγύη στον Πειραιά. Φωτό: ΣΕΚ Πειραιά

Με ενημέρωσαν εκτενώς για τις κινητοποιήσεις, για το ζήτημα του ναυαγίου της Πύλου, μου δώσανε την εφημερίδα, έκατσα τη διάβασα και ενθουσιάστηκα με τα άρθρα που περιείχε το πόσο καλογραμμένα ήταν και τις πληροφορίες που έπαιρνα. Μετά τους ξαναβρήκα στην διαδήλωση στην ισραηλινή πρεσβεία και εκεί γράφτηκα στο κόμμα. Είμαι ενεργό μέλος, πάω στις εξορμήσεις και τους πυρήνες και τώρα αναλαμβάνω και τη διακίνηση της εφημερίδας στον πυρήνα μου. Θέλω να επιβεβαιώσω ότι έχετε δίκιο σχετικά με την οργάνωση και να συμπληρώσω ότι είναι πάρα πολλοί σαν κι εμένα που θέλουν να βρουν χώρο και τρόπο έκφρασης και δεν ξέρουν που να απευθυνθούν. Οπότε υπάρχει πολύς κόσμος που μπορούμε να βρούμε, όπως βρήκατε κι εμένα.

Δέσποινα,
τ.π. Πειραιά

Πρόσφατα ανέλαβα τη διακίνηση της εφημερίδας και θα ήθελα να δώσω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τον τρόπο που λειτουργούμε και τι μπορούμε να καταφέρουμε. Αυτό που έχουμε να δούμε είναι τί πολιτική κουβέντα κάνουμε με τους συντρόφους μας κάθε εβδομάδα. 

Έχουμε παραδείγματα από συντρόφους που δεν ήταν ενεργά μέλη, αλλά με τη συστηματική κουβέντα με την εφημερίδα άρχισαν να συμμετέχουν σε δράσεις και να διακινούν και οι ίδιοι την εφημερίδα. Επιπλέον το διάβασμα της εφημερίδας βοηθάει γιατί μέσα από αυτή κερδίζουμε επιχειρήματα. Ταυτόχρονα, μέσα σε αυτήν την περίοδο, έρχονται νέα μέλη στους πυρήνες και είναι σημαντικό να καταλαβαίνουν τι σημαίνει να είναι μέλη επαναστατικού κόμματος. 

Η εφημερίδα είναι το εργαλείο για να καταλάβουμε το σύστημα και τις πιέσεις του και να οργανώσουμε τις απαντήσεις μας. Μιλάμε με τον κόσμο και οργανώνουμε. Είναι πολύ σημαντικό τα μέλη κάθε πυρήνα να συμμετέχουν σταθερά σε συνεργεία που πάνε σε εργατικούς χώρους και χτίζουνε σχέσεις με τους εργαζόμενους. Γιατί με αυτόν τον τρόπο έχουμε καλύτερη εικόνα για το τι γίνεται στους εργατικούς χώρους, ποιες είναι οι συνθήκες δουλειάς αλλά αποκτάμε και καινούργια μέλη. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

Τέλος, να δούμε τις εξορμήσεις στις πλατείες. Πόσο οργανωμένα βγαίνουμε κάθε εβδομάδα με ντουντούκα και μεγάλη συμμετοχή από τα μέλη των πυρήνων. Τι κουβέντες κάνουμε με τον κόσμο, πόσο οργανωμένη είναι η παρουσία μας είτε με αφίσες, είτε με σημαίες, είτε με πικέτες. Οι συνθήκες απαιτούν να είμαστε παρόντες για την τάξη μας, σε γειτονιές, σε εργατικούς χώρους και διαδηλώσεις. Για να οργανώσουμε τις μάχες που θα μεταφραστούν σε μεγάλο επαναστατικό κόμμα και θα καθορίσουν τις εξελίξεις.

Ειρήνη Ζιάκα,
τ.π. Εξαρχείων

Το σύστημα που έχουμε να παλέψουμε δεν είναι ένα εύκολο σύστημα και αυτό μπορούμε να το δούμε από την Παλαιστίνη μέχρι το τι συμβαίνει στον χώρο του καθενός. 

Στο νοσοκομείο που δουλεύω, στο Γεννηματάς, είναι γνωστά τα γεγονότα με τα ασανσέρ που πέφτανε. Έχουμε ένα σωματείο στο οποίο έχουν πλειοψηφία η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚΕ. Όταν έγινε το φοβερό περιστατικό με το ασανσέρ, στο οποίο κόντεψε να σκοτωθεί η συνάδελφος, ήμασταν εμείς που το βγάλαμε στη δημοσιότητα. Δεν καταφέραμε να βγάλουμε ανακοίνωση και κινητοποίηση από το σωματείο, την κάναμε παρόλα αυτά. 

Οι συνάδελφοι στράφηκαν προς εμάς, αναδείχτηκε το θέμα. Μπορεί να είναι δύσκολα αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και υπάρχουν πάντα εμπόδια, σε κάθε μάχη. Από την πιο τοπική μέχρι την πιο κεντρική. Αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να δουλεύουμε συλλογικά. Είναι οι απαιτήσεις πολλές, είναι δύσκολη η περίοδος, αλλά υπάρχουνε ελπίδες και προοπτική ότι θα τα καταφέρουμε.

Μαρία Χαρχαρίδου,
τ.π. Βύρωνα

Η επίθεση στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι ένα ακόμη χαρτί που παίζει η άρχουσα τάξη μαζί με το χαρτί του ρατσισμού . Είχαμε τις προάλλες στην Αμερική περιστατικό με πυροβολισμούς σε σχολείο που φημολογείται ότι είναι τρανς και από τότε κυβερνητικά στελέχη και ακροδεξιοί πολιτικοί σχολιαστές έχουνε λυσσάξει. 

Προσπαθούν να δημιουργήσουν οργή ενάντια σε γιατρούς που παλεύουν να παρέχουν ιατρική φροντίδα επιβεβαίωσης φύλου παρά την απαγόρευση, αποκαλώντας τους “εγκληματίες”. Ισχυρίζονται ότι αυτές οι ιατρικές διαδικασίες που ωφελούν τα τρανς άτομα, τα κάνουν πιο εγκληματικά. Παράλληλα στην Ελλάδα, πέρα από την τραγική καθυστέρηση για την παροχή φροντίδας σε τρανς άτομα, και τον Μητσοτάκη που μιλάει για δύο φύλα, έχουμε όλο και περισσότερες επιθέσεις στον δρόμο. 

Είχαμε πολύ πρόσφατα μια ομοφοβική και μια τρανσφοβική επίθεση ανάμεσα σε πολλές άλλες που γνωστοποιούνται κάθε βδομάδα. Αυτές οι επιθέσεις δεν είναι τυχαίες, είναι κομμάτι μία σεξιστικής εκστρατείας από τα πάνω. 

Είναι ένα μέτωπο στο οποίο επίσης χρειαζόμαστε οργάνωση γιατί η εκστρατεία απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι αλληλένδετη με την καταπίεση και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η πυρηνική οικογένεια είναι το κύτταρο εξασφάλισης αναπαραγωγής της εργατικής τάξης για να μη μείνουν παραγωγή και κέρδη στον αέρα. 

Η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων όπως γίνεται και με τους μετανάστες είναι πολύ χρήσιμη για να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις πολεμικές και οικονομικές τους τακτικές, Η επιβολή καταστολής και ελέγχου σε ένα μέτωπο ανοίγει δρόμο για την επέκτασή του και σε άλλα. Έχουμε δώσει τεράστια μάχη για να αντιμετωπίσουμε την ιδεολογική ηγεμονία της άρχουσας τάξης. Βλέπω ότι αξίζει η επιμονή, τελικά ο σπόρος αμφισβήτησης φυτεύεται με την επιμονή μας και να το θυμόμαστε αυτό με οποιονδήποτε μιλάμε.

Τζωρτζίνα Πράττη,
τ.π. Αγίας Παρασκευής

Με το που έκλεισαν τα σχολεία οι επιθέσεις οξύνθηκαν. Και οξύνθηκαν γιατί ήξεραν ότι είναι πιο εύκολο να περάσουν τις επιθέσεις τους με τα σχολεία κλειστά. Είναι συγκλονιστικό αυτό που έγινε με την Χρύσα Χοτζόγλου. Κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα, σκύλιασαν μετά να την ξαναγυρίσουν σε δυνητική αργία. 

Φέτος γυρνάμε στην εκπαίδευση στην ίδια εξαθλιωμένη συνθήκη, με ένα τεράστιο κομμάτι αναπληρωτών εκπαιδευτικών να είναι στο ταμείο όλο το καλοκαίρι, να περιμένουν το επίδομα των 500 ευρώ, με προπληρωμένες κάρτες που δεν έχουν φτάσει ποτέ. Τους άνεργους αυτούς θα τους πάρει το υπουργείο και θα τους πει να παρουσιαστούν στη Ρόδο και στην Κάρπαθο.  

Πάλι θα ανοίξουμε με πάρα πολλά λειτουργικά κενά, με πάρα πολλές συμπτύξεις τμημάτων. Αυτό προδιαγράφεται. Στα Ωνάσεια σχολεία γίνεται αυτή τη στιγμή ο κακός χαμός, αλλά προφανέστατα δεν τους έχει πάει όπως ήθελαν. 

Σε αυτούς που έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα περάσουν οι επιθέσεις, θα περάσουν τα πειθαρχικά να έχουν καλά στο μυαλό τους ότι είμαστε ένας κλάδος που ταξιδεύει όλη την Ελλάδα με μία βαλίτσα στο χέρι, που έχει σταθεί όρθιος σε θεούς και δαίμονες και επιμένει να δίνει τη μάχη στα σωματεία του. Είχαμε κάνει πολύ καλή δουλειά μέσα στην Ε’ ΕΛΜΕ σε συνεργασία με τους τοπικούς πυρήνες, χρειάζεται να παρέμβουμε πιο ουσιαστικά με τα υλικά και με τις θέσεις μας.

Έυα Ηλιάδη,
τ.π. Γκύζη

Στις γειτονιές μας έχουμε να κάνουμε με κόσμο ο οποίος έχει όρεξη και διάθεση για δράση. Χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει και πως γίνεται να παίρνουμε πρωτοβουλίες μαζί με αυτόν τον κόσμο. 

Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι γιατί βρισκόμαστε σε μία περίοδο της μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού που πλέον γίνεται δολοφονικός και την ίδια στιγμή βρισκόμαστε στη μεγαλύτερη κρίση του ρεφορμισμού. 

Βλέπουμε κόσμο ριζοσπαστικοποιημένο αλλά την ίδια στιγμή τις ηγεσίες των ρεφορμιστικών κομμάτων να πηγαίνουν όλο και πιο δεξιά. Υπάρχει κόσμος όμως που αντιλαμβάνεται ότι η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες. Αυτό σήμερα είναι η μόνη εναλλακτική διέξοδος, η δύναμη των αγώνων, η δύναμη της εργατικής τάξης. Στον Δήμο Νίκαιας περάσαμε στο δημοτικό συμβούλιο το ψήφισμα για την Παλαιστίνη. Ήταν ένα σχολείο σε σχέση με το πως μπορεί να κινείται η επαναστατική αριστερά για να κερδίζει νίκες. 

Την περίοδο που το Μarch to Gaza ήταν σε εξέλιξη, είχαμε καταθέσει το ψήφισμα και το δημοτικό συμβούλιο στην αρχή ψήφισε να μη συζητηθεί καν. Δεν το αφήσαμε έτσι, απευθυνθήκαμε σε όλο τον κόσμο της αριστεράς, μαζέψαμε εκατοντάδες υπογραφές, από κόσμο που είχαμε συνεργαστεί όλο το προηγούμενο διάστημα. Κάναμε μία ανεπανάληπτη συγκέντρωση. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστούν να δεχτούν το ψήφισμα. Αυτό σημαίνει ότι όταν έχουμε τη στρατηγική της σύγκρουσης και της ανατροπής, εμπνέουμε, κερδίζουμε και μπορούμε να δυναμώνουμε. Το κλειδί είναι το πως οι τοπικοί πυρήνες θα συνδεθούν το επόμενο διάστημα με αυτόν τον κόσμο που υπάρχει στις γειτονιές και τους εργατικούς χώρους. Γιατί οι εξορμήσεις με την εφημερίδα είναι παρεμβάσεις μέσα στην κοινωνία. Έτσι κερδίζουμε και μεγαλώνουμε την επαναστατική αριστερά.

Κατερίνα Θωίδου,
τ.π. Νίκαιας

Νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσουμε το πώς οι πυρήνες και κάθε μέλος μπορεί να κάνει κτήμα του τις πρωτοβουλίες που παίρνουμε και να μπει σε κίνηση ώστε να έχουν επιτυχία. 

Στις αρχές του Ιούνη στο Περιστέρι, στις εκδηλώσεις για τα δύο χρόνια από το έγκλημα στην Πύλο, βάλαμε μπροστά έναν γύρο από περιοδείες σε όλη τη γειτονία με στόχο να δυναμώσουμε τους δεσμούς με τους μετανάστες και τον κόσμο της γειτονιάς. Κάναμε τρεις περιοδείες, δώσαμε 30 εφημερίδες και μας δόθηκε η ώθηση για να πάμε σε μία πετυχημένη εκδήλωση στην οποία βρέθηκε ένα ευρύ φάσμα από ομιλητές. 

Λίγες μέρες μετά όταν έγινε σεξιστική επίθεση στην Ανθούπολη, είχαμε παρέμβαση στη διαδήλωση, γνωρίσαμε κόσμο και λίγες μέρες μετά στη συζήτηση για τα Ιουλιανά καλέσαμε τους συντρόφους στην εκδήλωση. Λίγες μέρες μετά άλλα δύο μέλη οργανώθηκαν μαζί μας. Αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν αντίκρυσμα και σε άλλα επίπεδα. 

Η κινητοποίηση στην Intracom Defense, έδωσε ώθηση ώστε και το σωματείο μας στην ΤΣΑΜΟΥΡΗΣ ΑΕ να πάρει την πρωτοβουλία να διακόψει κάθε συνεργασία με την εταιρεία. Αυτό μας έδωσε δύναμη και αυτοπεποίθηση για να βάλουμε μπροστά τη διεκδίκηση για ΣΣΕ. Είμαστε χαρούμενοι που τέτοιοι είδους πρωτοβουλίες δυναμώνουν το εργατικό κίνημα και το αντιπολεμικό. 

Μέσα στις συνθήκες που επικρατούν ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο, γεγονός που τον κάνει πιο επιθετικό. Αυτό αναβαθμίζει και τα δικά μας καθήκοντα. Άρα να βελτιώσουμε την παρέμβασή μας στους εργατικούς χώρους και τον τρόπο λειτουργίας μας.

Κώστας Πολύδωρος,
τ.π. Περιστερίου

Οι συνθήκες σίγουρα προϋποθέτουν άμεση αντιμετώπιση από ένα μεγάλο επαναστατικό κόμμα. Είμαστε σε μία περίοδο ριζοσπαστικοποίησης και αυτό σημαίνει ότι οι τοπικοί πυρήνες πρέπει να γίνουν στέγη ιδεολογική και για τη γειτονιά και για την πολιτική συζήτηση. 

Η οικονομική κρίση, οι ανταγωνισμοί, οι εξοπλισμοί αντιμετωπίζονται στο δίλημμα “Μεταρρύθμιση ή επανάσταση”. Στην Ελλάδα η βαρβαρότητα του Μητσοτάκη ξεχειλίζει, επομένως ο ρόλος μας με την εφημερίδα, στα σχολεία, τους εργατικούς χώρους και τους δήμους πρέπει να γίνει μοχλός εκκίνησης αγώνων που και θα δώσουν νέα ριζοσπαστικοποίηση. Μέσα στο καλοκαίρι έγιναν εξορμήσεις στα νοσοκομεία, Χρειάζεται να απλωθούμε ακόμα παραπάνω. 

Το καλοκαίρι έγινε εργατικό ατύχημα σε εργοτάξιο του Ελληνικού, έγινε απεργία, χρειάζεται να κάνουμε παρέμβαση στον χώρο αυτό. Χρειάζεται οι τοπικοί πυρήνες να ανοίξουν να υποδεχτούν τον κόσμο που ψάχνει εναλλακτική και να απαντήσουν στα ερωτήματα του πως πέφτει ο Μητσοτάκης και ποια είναι η προοπτική.

Στέφανος Κοροβέσης,
τ.π. Ελληνικού

Αποφασίσαμε να κάνουμε μία βασική αλλαγή στο Περιστέρι. Αποφασίσαμε με αφορμή την εκδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ, να οργανώσουμε στην πράξη τη σύνδεσή μας με τον κόσμο της γειτονιάς μας. Ήταν εντυπωσιακή η ανταπόκριση του κόσμου, απευθυνθήκαμε και σε άλλα κομμάτια της αριστεράς. 

Όταν μάθαμε για την ομοφοβική επίθεση που έγινε σε σύντροφό μας πήραμε την πρωτοβουλία να οργανώσουμε τη διαδήλωση με τα υλικά μας και με όλη τη συζήτηση για το πως παλεύουμε απέναντι στον σεξισμό. Φτάσαμε σε σημείο να βρίσκουμε δύο νέα μέλη σε εξόρμηση σε πλατεία. 

Μέσα σε αυτήν τη διαδικασία, η σταθερότητα των εξορμήσεών μας στο δήμο, έκανε μία εργαζόμενη να κλείνει συμμετοχή για να διαδηλώσει μαζί μας στη ΔΕΘ. Νομίζω πως είναι βασικό στοιχείο να καταφέρνουμε να δράσουμε με τον κόσμο που θέλει να δώσει τη μάχη απέναντι στην κυβέρνηση, κουβεντιάζοντας πολιτικά μαζί του. 

Σε αυτό μας βοηθάνε η εφημερίδα, το περιοδικό, το τι σημαίνει να διακινούνται και να διαβάζονται. Χρειάζεται να οργανώνουμε ανοιχτά τους τοπικούς πυρήνες μας γιατί η πολιτική συζήτηση που γίνεται εκεί είναι πολύ βοηθητική.

Στον Βόλο είχαμε πολύ καλά πολιτικά αποτελέσματα μέσα στο καλοκαίρι. Καταλάβαμε ότι χρειάζεται πάντα η επιστροφή στην πολιτική συζήτηση, το πως μπορούμε να μη χάνουμε τα μάτια μας από τα μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν. 

Πλησιάζοντας στις 7 Οκτώβρη 2025, καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος έχει έρθει ανάποδα. Αυτό χρειάζεται να κρατάμε στο μυαλό μας και στα πανεπιστήμια χρειάζεται να φέρουμε αυτές τις εικόνες μέσα σε αυτά. Να χαρτογραφήσουμε όλες τις συμφωνίες που πάνε να γίνουν αυτή τη στιγμή, από την πιο άμεση μέχρι την πιο έμμεση. 

Στον Βόλο από ό,τι φαίνεται και από ό,τι διαβάζουμε πάνε τις ιδιωτικές εστίες να μας τις φέρουν Ισραηλινοί. Εκεί χρειάζεται να γίνει η σύνδεση με τη γενοκτονία, τη στεγαστική κρίση, τις εστίες για τους φοιτητές. Και να εμπνεύσουμε κόσμο να βάλει τον εαυτό του να παλέψει απέναντι σε αυτά.