Το ρατσιστικό «ανέκδοτο» της Βούλας Παπαχρήστου, ο σάλος που ξέσπασε με τις διαμαρτυρίες ακόμα και αυτών που την «ακολουθούσαν» στο Τουίτερ και ο αποκλεισμός της από την ελληνική Ολυμπιακή αποστολή για το Λονδίνο βρέθηκαν στο επίκεντρο των ΜΜΕ όλη την περασμένη βδομάδα.
Το θέμα της έφτασε μέχρι τη Βουλή όπου ο αρχιναζί Κασιδιάρης πρόλαβε τον Άδωνι Γεωργιάδη και κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση για τον αποκλεισμό της, ενώ ο υπερεθνικιστής Πάνος Καμμένος έβγαλε επίσημη ανακοίνωση ζητώντας να αρθεί η ποινή της.
Τα κόμματα της αριστεράς ευτυχώς πήραν σωστή θέση τονίζοντας ότι δεν γίνεται να περνάνε στο «ντούκου» ρατσιστικά σχόλια ή συμπεριφορές, ειδικά όταν πας να πάρεις μέρος σε μια αθλητική διοργάνωση όπου οι συμμετέχοντες προέρχονται από 204 διαφορετικά σημεία του πλανήτη.
Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις στελεχών της αριστεράς, όπως το άρθρο της Ε. Καρασσαβίδου στο TVXS που ενώ ξεκινάει από την σωστή αφετηρία ότι χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική απειλή, καταλήγει να διαφωνεί με τον αποκλεισμό γιατί «έτσι θα πριμοδοτήσουμε τους φασίστες».
Άλλοι, που προσπάθησαν να υπερασπίσουν την Παπαχρήστου είτε μένοντας στο «νεαρό της ηλικίας», είτε λέγοντας ότι ήταν ένα στιγμιαίο λάθος, είτε ότι η ποινή ήταν βαριά, δεν έχουν σωστή εικόνα για την ίδια.
Η Παπαχρήστου είχε φτιάξει προφίλ στο Τουίτερ μόλις ενάμισι μήνα πριν την ανάρτηση του ρατσιστικού σχολίου της. Από τους πρώτους που έκανε follow ήταν ο Κασιδιάρης και ο πυρήνας Κορίνθου της Χρυσής Αυγής. Είχε ανεβάσει φωτογραφίες με 45άρι πιστόλι που είχε σκαλισμένη πάνω του μια χρυσή περικεφαλαία που μπορεί να βρει κανείς σε κράνη που φορούν οι Χρυσαυγίτες και τη φράση «Μολών Λαβέ» σε αρχαιοελληνικό στιλ. Την ίδια μέρα με το ρατσιστικό «ανέκδοτο», είχε ανεβάσει φωτογραφία με αερομαχία πολεμικών αεροπλάνων γράφοντας «Γάμα τον, τον κωλότουρκο».
Είναι προφανές πόσο άστοχο είναι να υποστηρίζει κανείς ότι δεν ήξερε τι έγραφε, όσες δηλώσεις και αν έκανε στη συνέχεια για να γλυτώσει τον αποκλεισμό της και να μην χάσει τα χρήματα από τους χορηγούς της.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν είχε σκοπό να πάρει πίσω ό,τι έγραψε αφού πριν ξεσπάσει ο μεγάλος ντόρος ανάρτησε το εξής «Έτσι είμαι εγώ, γελάω. Δεν είμαι CD να κολλάω. Κι αν κάνω λάθη, δεν κάνω replay. Συνεχίζω μπροστά, πατώντας το play».
Η Παπαχρήστου έπρεπε να αποκλειστεί. Δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα περιθώριο στο ρατσιστικό λόγο. Αυτός οπλίζει τα χέρια των ναζιστών που κυκλοφορούν στις γειτονιές μαχαιρώνοντας μετανάστες και αριστερούς αγωνιστές. Δεν ξεχνάμε ότι η ρατσιστική πολιτική και τα ρατσιστικά διαγγέλματα των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ άνοιξαν το δρόμο για τους Χρυσαυγίτες.
Αυτά πριμοδοτούν τους φασίστες και όχι ο αποκλεισμός μιας ρατσίστριας αθλήτριας που γίνεται κάτω από την πίεση του κόσμου που σιχαίνεται τα ρατσιστικά ψέματα και έχει οργιστεί με την ανοχή στους ναζί.
Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να μην αναγνωρίσουμε τόνους υποκρισίας σε όσους πήραν την απόφαση του αποκλεισμού, όπως είναι ο Ισίδωρος Κούβελος. Η αηδία που νιώθει οποιοσδήποτε απέναντι στο άνθρωπο που ξανάρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα επειδή «ξέχασε» να δηλώσει το ένα εκατομμύριο ευρώ που έβγαλε στο εξωτερικό και έχει προεξέχουσα θέση στο ολυμπιακό πανηγύρι των πολυεθνικών, δεν είναι λόγος για να δικαιολογήσουμε το ρατσισμό της Παπαχρήστου.
Υποκριτικές είναι και οι δηλώσεις διαφόρων στελεχών της ΔΗΜΑΡ ή του ΠΑΣΟΚ που ενώ συμφωνούν στην πράξη με την ρατσιστική ατζέντα της ΝΔ, έβγαλαν ανακοινώσεις γενικής καταγγελίας. Αν πραγματικά ήθελαν να καταγγείλουν το ρατσισμό, μια απλή πρακτική κίνηση θα ήταν η αίτηση άρσης της βουλευτικής ασυλίας του Κασιδιάρη για να τιμωρηθεί για την επίθεση στις δύο βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Αποκλεισμός του κάθε Κασιδιάρη ναζί από τη Βουλή! Να κάτι που θα έπρεπε να απαιτήσει η Αριστερά.
Χορηγοί, ντόπα και ρατσισμός
Μία από τις πιο εύκολες δικαιολογίες όσων επιχείρησαν να μιλήσουν για την Παπαχρήστου είχε να κάνει με την ηλικία της. «Είναι μια νεαρή κοπέλα», έλεγαν, ένα «παιδί».
Η πραγματικότητα είναι ότι τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν τίποτα κοινό με την Παπαχρήστου, ποτέ δεν φτάνουν να περάσουν τις πύλες του επαγγελματικού αθλητισμού. Χιλιάδες στην Ελλάδα και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο ξεκινούν κάποιο σπορ με κέφι και διάθεση και πολλά από αυτά έχουν το ταλέντο σε ό,τι κάνουν.
Όμως, ελάχιστα φτάνουν στο επίπεδο της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες ή σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Αυτή η εξέλιξη έχει να κάνει με τον πρωταθλητισμό. Για να μπεις σε αυτό το κλειστό κλαμπ, πρέπει να κάνεις ορισμένες επιλογές.
Πρώτον, να συμβιβαστείς με ό,τι θέλουν οι εταιρίες που είναι χορηγοί. Αγωνίζεσαι να κάνεις τα ρεκόρ για να μην σε παρατήσουν οι εταιρίες που έχουν επενδύσει πάνω σου (Adidas, Samsung και οι άλλες που χορηγούσαν την Παπαχρήστου). Δεύτερον και απόλυτα σχετικό με το πρώτο, αν θέλεις να ανταποκριθείς και να περάσεις από το στάδιο του αθλητισμού στο στάδιο του πρωταθλητισμού, το χαντάκι έχει όνομα: ντόπινγκ. Και τρίτον, να βουτήξεις μέχρι το κεφάλι στο βόθρο της επίσημης και ανεπίσημης εθνικιστικής υστερίας, απ’ όπου εύκολα κατρακυλάς στα ρατσιστικά «ανέκδοτα» και στα φλερτ με τους νεοναζί.
Οι τελευταίες διοργανώσεις έχουν αποδείξει ότι και στην Ελλάδα η βιομηχανία του αθλητισμού είναι στενότατα δεμένη με την ντόπα. Από τον Κεντέρη και τη Θάνου που «έστησαν» ολόκληρο ατύχημα για να μην τους πιάσουν ντοπέ, στο «ελληνικό DNA που περιέχει τη νίκη» κατά την επίσης ντοπαρισμένη Χαλκιά μέχρι τον παγκόσμιο πρωταθλητή κλειστού στίβου στο άλμα εις ύψος, Χονδροκούκη.
Ο τελευταίος αποκλείστηκε από την Ολυμπιακή αποστολή στις 26 Ιούλη. Είναι μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερος από τη Παπαχρήστου. Είναι και αυτός «παιδί». Μόνο που έχει κάνει τις επιλογές του, για να πετύχει έγινε ένα ακόμα εξάρτημα του πρωταθλητισμού. Όπως και η Παπαχρήστου…