Στην ανοιχτή ΕΡΤ βρέθηκαν οι Rebel Diaz, μια από τις πιο πολιτικές χιπ-χοπ μπάντες από την καρδιά της Νέας Υόρκης στην απογευματινή ζώνη του Κόσμος στην εκπομπή της Ειρήνης Γιανναρά με τον Νίκο Τσιμπίδα. Εντυπωσιασμένοι τόσο από τις εγκαταστάσεις που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤopen αλλά και συνολικά από το όλο εγχείρημα τα δυο αδέρφια, G1 και RodStarz, μαζί με τους συνεργάτες τους περιέγραψαν το δικό τους αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα όταν το 2009 κατέλαβαν ένα παλιό εγκαταλελημένο εργοστάσιο γλυκισμάτων στο Νότιο Μπρονξ -την πιο φτωχή συνοικία σε ολόκληρες τις ΗΠΑ- δημιουργώντας το RDAC ένα κοινωνικό κέντρο νεότητας.
Είναι εκείνη την περίοδο που συναντάνε τον Ούγκο Τσάβεζ kai τους βοηθάει χρηματικά να εξοπλίσουν τον χώρο με μηχανήματα. Ο χώρος για χρόνια θα γίνει κέντρο για την φτωχή νεολαία, ενώ παρέχοντας χώρους και υποδομές θα αποτελέσει ένα ιδιόμορφο εργαστήρι της σύγχρονης μουσικής, θερμοκήπιο για την χιπ-χοπ κουλτούρα και θα βοηθήσει ώστε εκτοντάδες νέοι να έρθουν σε επαφή με την σύγxρονη μουσική τεχνολογία. Στις 28 Φλεβάρη του 2013 ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας με όπλα, δακρυγόνα και γκλοπ θα εισβάλουν στον χώρο θα συλλάβουν κόσμο και θα τους κάνουν έξωση σταματώντας ένα πραγματικά δημιουργικό κοινωνικό και πολιτικό εγχείρημα.
“Θέλανε να μας κλείσουν το στόμα. Όμως απέτυχαν γιατί όπου μπαίνει ο σπόρος, φυτρώνει. Μπορεί να μας πήρανε το εργοστάσιο όμως οι ιδέες δεν είναι οι τοίχοι αλλά οι άνθρωποι. Μέσα εκεί γνωρίσαμε νέους ανθρώπους και απλώσαμε και την χιπ-χοπ αλλά και την πολιτική συνείδηση. Από εκεί βγήκαν νεώτεροι καλλιτέχνες όπως είναι ο Λάζ που είναι μαζί μας πλέον στην μπάντα.
Χωρίς μετανάστες δεν υπάρχει Χιπ-χοπ. Φανκ, σόουλ, σάλσα διαφορετικοί ήχοι και άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες. Αυτό που τους ένωνε ήταν η φτώχεια και η πείνα, ήταν η καταπίεση και η ανεργία, ήταν η έλλειψη στέγασης και άλλων καθημερινών αναγκών. Χιπ-χοπ είναι η απάντηση στην συστηματική εγκατάληψη του κράτους. Η χιπ-χοιπ είναι να φτιάχνεις κάτι μέσα από το τίποτα. Βγαίνει μέσα από αυτούς που δεν έχουν τίποτα. Όμως πρέπει να ξεχωρίσουμε την βιομηχανία και τις εταιρίες από την κουλτούρα των απλών ανθρώπων στις συνοικίες των μεγαλουπόλεων.
Στις ιστορικές συνθήκες καταπίεσης που ζούμε ο κόσμος απαντάει με ιστορικές αντιστάσεις και αυτό το βλέπουμε παντού. Σε όλο τον κόσμο βλέπουμε κινήματα να αναπτύσονται και θα πρέπει να στεκόμαστε στο πλευρό τους”, θα εξηγήσει ο RodStarz μιλώντας στον αέρα της ανοιχτής ΕΡΤ.
Οι Rebal Diaz θα εμφανιστούν σε μια ανοιχτή συναυλία στην πλ Εξαρχείων την Πέμπτη 5/6 μετά τις 8, ενώ θα κλείσουν τις εμφανίσεις τους στην Αθήνα με τη συναυλία την Παρασκευή 6/6 στις “Αναιρέσεις”.
- Είσαστε μετανάστες Β' γενιάς. Θέλετε να μας μιλήσετε για την καταγωγή σας και τις επιρροές σας;
G1: Είμαστε παιδιά επιζόντων του καθεστώτος Πινοσέτ. Ο πατέρας μας φυλακίστηκε και βασανίστηκε για τρία χρόνια από το καθεστώς που υποστηριζόταν από την CIA και τον Χένρι Κίσινγκερ. Εμείς έχουμε μεγαλώσει στην εξορία. Ο Ροντ γεννήθηκε στην Αγγλία και εγώ αργότερα στο Σικάγο, και μεγαλώσαμε στο Σικάγο μέσα σε ένα περιβάλλον προσφύγων και μεταναστών σε μια πολυεθνική κοινότητα. Πρόσφυγες από το Σαλβαδόρ, τη Νικαράγουα, τη Γουατεμάλα και τις μάχες για την ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο, κόσμος από την Παλαιστίνη. Ήταν μια περίοδος που οι ΗΠΑ είχαν παρέμβει σε τόσες περιοχές σε όλον τον κόσμο δημιουργώντας εκατομμύρια πρόσφυγες.
Ταυτόχρονα μεγαλώσαμε με χιπ-χοπ και μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας μέσα από την χιπ-χοπ κουλτούρα, που έχει συνέχεια με όλες τις μουσικές του παρελθόντος. Από τη φολκ μέχρι την ισπανόφωνη Νουέβα Κανσιόν αλλά και με μουσικά συγκροτήματα όπως οι Public Enemy, οι Dead Prez, κλπ.
RodStarz: Για εμάς έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον που είμαστε από την Χιλή αλλά μεγαλώσαμε στο Σικάγο με τις ιστορίες αυτών των τύπων από τη σχολή του Σικάγο, όπως ο Φρίντμαν, που χρησιμοποίησαν την Χιλή σαν το πρώτο νεοφιλελεύθερο πείραμα για την παγκόσμια οικονομία όπως την ξέρουμε σήμερα. Για εμάς μεγαλώνοντας σε μια πόλη όπως το Σικάγο με μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικότητες στην Αμερική, όπου πιο πολλοί άνθρωποι πέθαναν στους δρόμους την προηγούμενη χρονιά απ' ότι πέθαναν στον πόλεμο του Αφγανιστάν, ξέρουμε τι σημαίνει να μεγαλώνεις σε ένα σύστημα που π.χ. δεν παρέχει πόρους για τη δημόσια παιδεία, με τρομερά χαμηλούς μισθούς και τεράστια ανεργία. Παρόλο που οι γονείς μας μάς παρείχαν μια πλούσια ιστορία, είχαμε τις εμπειρίες της φτώχειας και της προσφυγιάς που είναι καταδικασμένοι να ζουν οι μετανάστες.
Μεγαλώσαμε μέσα σε ένα περιβάλλον με πολλές εθνικές κουλτούρες που όμως η κεντρική κουλτούρα ήταν το χιπ-χοπ. Θυμάμαι σαν παιδί να χορεύω break-dance και να βλέπω στα τρένα τα γκράφιτι. Το χιπ-χοπ είναι μια αντίδραση σε όλα αυτά. Αν κάνεις περικοπές στην παιδεία και στις τάξεις τότε θα γράψω και θα ζωγραφίσω στους τοίχους σου. Αν κόψεις από την μουσική παιδεία και δεν έχω τα όργανα ή τις δυνατότητες να μάθω πιάνο, τότε θα μετατρέψω το τραπέζι της μάνας μου σε όργανο ή μίκτη.
Μεγαλώσαμε μέσα σε μια μίξη, από την μία η μουσική κουλτούρα αντίστασης όπως είναι η χιπ-χοπ και από την άλλη η πλούσια κληρονομιά των γονιών μας που ήταν μέλη του MIR (Κίνημα της Επαναστατικής Αριστεράς), από τους πρώτους που δέχτηκαν την επίθεση του καθεστώτος Πινοσέτ. Έχουμε βαθιά κατανόηση αυτής της διττής κληρονομιάς που κουβαλάμε και γι' αυτό νιώθουμε και τόσο βαθιά ευθύνη εκφράζοντας όλα αυτά μέσα από τη δουλειά μας, μέσα από τη μουσική μας.
- Ο στίχος σας είναι πολιτικός. Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράψετε;
RodStarz: Όταν η εταιρία που φτιάχνει το τοίχος του αίσχους στην Παλαιστίνη είναι η ίδια εταιρία που χτίζει το τοίχος των χιλιάδων νεκρών μεταναστών στα σύνορα μεταξύ Μεξικό και ΗΠΑ, αυτό σημαίνει πως η αντίσταση πρέπει να είναι ίδια παντού. Μέσα από τους στίχους μας προσπαθούμε να ενώσουμε τις μάχες αυτές όλες μαζί. Π.χ. Στις ΗΠΑ πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα και δώδεκα εκατομμύρια συνολικά βρίσκονται υπό περιορισμό. Είμαστε η χώρα με τους περισσότερους φυλακισμένους. Την ίδια ώρα η μεγάλη πλειοψηφία των φυλακισμένων είναι μετανάστες. Στην περίοδο του Ομπάμα, του οποίου ο πατέρας ήρθε μετανάστης από την Κένυα, έχουμε τις περισσότερες απελάσεις από κάθε άλλη προεδρία στο παρελθόν.
Οπότε πρέπει να είμαστε καθαροί σε αυτά. Η λύση δεν είναι ούτε με τους Δημοκρατικούς ούτε με τους Ρεμπουμπλικάνους, αυτοί είναι τα δυο φτερά από το ίδιο πουλί και βοηθάνε το σύστημα να πετάει. Για εμάς η μοναδική λύση είναι να στηρίζουμε τα κινήματα που παλεύουν για απελευθέρωση. Από την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μέχρι την απελευθέρωση των φυλακισμένων και ειδικά των πολιτικών κρατούμενων όπως είναι ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ ή ο Λεοναρντ Πελτιέρ. Υποστηρίζουμε τα κινήματα των αυτόχθονων όπους γης για να μην τους πάρουν τη γη τους. Έχουμε τα μάτια μας στραμμένα στην Βραζιλία και ενάντια στο Καπιταλιστικό Μουντιάλ αυτή τη στιγμή. Στους εργάτες που παλεύουν για μισθούς, στους αυτόχθονες που παλεύουν για να μην τους διώξουν από τη γη τους και ενάντια στην αστυνομική βία στις επιθέσεις στις φαβέλες και τους δεκάδες νεκρούς κάθε ηλικίας. Το βλέμμα μας είναι παγκόσμιο. Ενάντια στην καπιαλισμό και το νεοφιλελευθερισμό.
- Πώς βλέπετε τα πράγματα στην Ελλάδα; Τι ακούτε;
G1: Τραβάμε πολλές παράλληλες γραμμές. Βλέπουμε σε όλο τον κόσμο να ανοίγουν τα σύνορα για το κεφάλαιο και για τις πολυεθνικές αλλά να κλείνουν τα σύνορα για τους ανθρώπους. Βλέπουμε παντού πως ο παγκόσμιος Νότος ακολουθεί τους πόρους που του κλέβει ο πλούσιος Βορράς. Εμείς καταλαβαίνουμε πως όπως την Χιλή την μετέτρεψαν σε οικονομικό πειραματόζωο έτσι και εδώ στην Ελλάδα προσπαθούν να την μετατρέψουν σε ένα πειραματόζωο για το νέο, το επόμενο στάδιο του παγκόσμιου Καπιταλισμού, όπου θα πέρνουν και την τελευταία σταγόνα αίματος από τον εργάτη για να την μετατρέπουν σε κέρδος. Η αντίσταση που έχουμε δει από την Ελλάδα όλο αυτό το καιρό, από τα εναλλακτικά μέσα όπως είναι η ΕΡΤ που μας φιλοξενεί και την ευχαριστούμκε, αλλά και από όλους τους αγώνες των εργατών και της νεολαίας, για εμάς είναι μια έμπνευση. Γιατί πιστεύουμε πως το μοντέλο που προσπαθούν να επιβάλλουν στην Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα το επιβάλλουν παντού. Γι' αυτό εμπνεόμαστε από την αντίσταση στην Ελλάδα γιατί ξέρουμε πως την ίδια αντίσταση πρέπει να οργανώσουμε και εμείς στα μέρη μας.
- Βρίσκεστε στο κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού. Υπάρχει “άλλη Αμερική”;
G1: Και εμείς υποφέρουμε από τις αρρώστιες του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ίσως η φτώχεια να μην είναι τόσο ακραία στο Μπρονξ όπως είναι στις φαβέλες της Βραζιλίας ή στα Μπάριος της Χιλής όμως υπάρχει και στις ΗΠΑ. Το ότι βρισκόμαστε μέσα στην “κοιλιά του κτήνους” μας φορτώνει ευθύνες για να να ανοίξουμε ερωτήματα και ζητήματα, να εισβάλουμε στην επικοινωνία και να φέρουμε εναλλακτικές ιδέες, μέσα από την κουλτούρα, την τέχνη, την χιπ-χοπ. Αυτό είναι το μόνο που μας έχει μείνει στις ΗΠΑ. Παγιώσαν τόσο τον έλεγχό τους στο αστυνομικό κράτος που δημιούργησαν, που η τέχνη και η δημιουργία είναι από τις τελευταίες μας δυνατότητες να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εναλλακτικές σε αυτό το σύστημα που καταστρέφει χιλιάδες ζωές. Και αυτός είναι και ο ρόλος μας εντός των ΗΠΑ. Να είμαστε η φωνή όλων αυτών που βρίσκονται εκτός και εναντιώνονται στις πολιτικές των δικών μας κυβερνήσεων.
Οι Rebel Diaz μίλησαν στον Στέλιο Μιχαηλίδη και τον Κυριάκο Μπάνο