Εργατικό κίνημα
Μητσοτάκης ο εκβιαστής

Από τις κινητοποιήσεις των Συμβασιούχων το Μάη του 2004

Με απειλές κατά των Δημάρχων που αρνήθηκαν να επιτρέψουν στους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης να προχωρήσουν σε ελέγχους των φακέλων των εργαζομένων στις υπηρεσίες τους, συνεχίζει ο Μητσοτάκης την απέλπιδα προσπάθεια να πιάσει το πλάνο των απολύσεων που έχει συμφωνήσει με την τρόικα. 
\r\n
\r\n
 
\r\n
Την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Μητσοτάκης, όπως είχε προαναγγείλει, έστειλε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευ. Κουτζαμάνη τις εκθέσεις για πέντε Δήμους, που αρνήθηκαν ελέγχους και παροχή στοιχείων και δικαιολογητικών στους εντεταλμένους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης, οι οποίοι “έφαγαν πόρτα” όταν επισκέφτηκαν τα Δημαρχεία για να ερευνήσουν, μετά από 10 χρόνια, την νομιμότητα της μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
\r\n
 
\r\n
Πρόκειται για τους δήμους Χαλανδρίου, Ζωγράφου, Νικαίας - Ρέντη, Πάτρας και Λάρισας. Αμέσως (σε αντίθεση με περιπτώσεις εργατικών διαφορών ή με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής που τους πήρε 25 χρόνια) η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ζήτησε τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας για τους δημάρχους που αρνούνται τον έλεγχο. 
\r\n
 
\r\n
Ο Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο δήθεν υπερασπιστής της νομιμότητας, αλλά στην ουσία έχει στόχο να προχωρήσει μέσω των ελέγχων στις απολύσεις που δεν κατάφερε να κάνει μέσω της αξιολόγησης. Στην αρχή ξεκίνησε να στέλνει στα δικαστήρια την ΑΔΕΔΥ προκειμένου να σταματήσει η ανυπακοή απέναντι στην εφαρμογή του νόμου της αξιολόγησης που έφτασε το 95%.
\r\n
Τώρα επιτίθεται ακόμα και τους Δημάρχους προκειμένου να τους αναγκάσει να συναινέσουν στις απολύσεις. «Προσπαθούμε να διορθώσουμε παθογένειες και αμαρτίες του παρελθόντος, πελατειακές πρακτικές που συνέβαλαν στην χρεοκοπία. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς γίνεται να μη θέλουν να αποκαλυφθούν απατεώνες» είχε δηλώσει παλιότερα, ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. 
\r\n
 
\r\n
Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι δεν κατάφερε να εφαρμόσει την αξιολόγηση (η οποία θα είχε ολοκληρωθεί μέχρι 31 Ιούλη) και στόχευε στην απόλυση του 15% των εργαζόμενων στο δημόσιο. Το κίνημα ανυπακοής στο νόμο της Αξιολόγησης όχι μόνο δεν πρέπει να υποχωρήσει στους δικαστικούς εκβιασμούς, αλλά πρέπει να κλιμακωθεί μέχρι τη νίκη.
\r\n
\r\n

Συμφέροντα

\r\n
\r\n
“Ο κ. Μητσοτάκης τηρεί σιγή ιχθύος όσον αφορά στο γεγονός ότι, από τους 325 Δήμους οι 320 έχουν απορρίψει τη «συγκριτική αξιολόγηση» που προωθεί προκειμένου να δημιουργήσει «δεξαμενές» εργαζομένων προς απόλυση. Η ΠΟΕ ΟΤΑ απαντά στον κ. Μητσοτάκη ότι οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία της κυβέρνησης και του ιδίου προσωπικά με την επιστράτευση και της Δικαιοσύνης δεν πρόκειται να περάσει. Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρόκειται να γίνουν πρόβατα επί σφαγή επειδή ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης θέλει να πάρει «άριστα» από τους τοκογλύφους δανειστές τα συμφέροντα των οποίων εξυπηρετεί» ανακοίνωσε η Ομοσπονδία.
\r\n
 
\r\n
Η Τρίτη 30/9 είχε ανακηρυχθεί από την ΠΟΕ ΟΤΑ σε μέρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όλα τα Δημαρχεία της χώρας τελούσαν υπό κατάληψη από τους εργαζόμενους, που έστειλαν για μία ακόμη φορά στο Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση μήνυμα ανυπακοής. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί, μέσα από το ξεδίπλωμα ενός νέου απεργιακού κινήματος διαρκείας, να πετάξει μία ακόμα πρόκληση της κυβέρνησης στη Χωματερή. 
\r\n
\r\n
\r\n

\r\n

Οι συμβασιούχοι δεν έγιναν μόνιμοι με απάτες αλλά με αγώνες 

\r\n
\r\n
\r\n
\r\n
Ο έλεγχος αφορά τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου με το ΠΔ Παυλόπουλου. Το ΠΔ 64/2004, όπως ονομάζεται επίσημα, προέβλεπε ότι μπορούσαν να μονιμοποιηθούν συμβασιούχοι του Δημοσίου οι οποίοι είχαν συνολικό χρόνο απασχόλησης 24 μήνες με μία τουλάχιστον ανανέωση σύμβασης ή 18 μήνες εργασίας με τρεις ανανεώσεις συμβάσεων, οι οποίες δεν θα έπρεπε να έχουν χρόνο διακοπής μεγαλύτερο των 3 μηνών μεταξύ τους.
\r\n
 
\r\n
Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελούσε η πιστοποίηση των υπηρεσιακών συμβουλίων ή των δημοτικών συμβουλίων για όσους εργάζονταν σε δήμους, ότι οι συμβασιούχοι αυτοί κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Με αυτό το ΠΔ έγιναν πριν από 10 χρόνια περίπου 33.000 μονιμοποιήσεις 
\r\n
 
\r\n
Αυτές οι μονιμοποιήσεις ήταν αποτέλεσμα ενός κύματος πολύχρονων αγώνων των συμβασιούχων, οι οποίοι εργάζονταν στο δημόσιο από τη δεκαετία του ‘90, καλύπτοντας τις ελλείψεις μόνιμου προσωπικού που είχαν δημιουργηθεί, από την περίοδο κυβέρνησης Σημίτη, που εφάρμοσε την τακτική μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις. Αυτή η πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τεράστια κενά σε όλο το δημόσιο, που άρχισαν να καλύπτονται με τους «έκτακτους εργαζόμενους».
\r\n
 
\r\n
Το καλοκαίρι του 2002 με αφορμή την Κοινοτική Οδηγία που προέβλεπε ότι όλοι οι εργαζόμενοι που εργάζονται στον ίδιο χώρο πρέπει να έχουν ισότιμη αντιμετώπιση, ξεσηκώθηκε ένα πλατύ κίνημα συμβασιούχων. Συγκροτήθηκαν Συντονιστικό Συμβασιούχων αλλά και τοπικές συντονιστικές επιτροπές σε όλη την Ελλάδα και σε κάθε χώρο, οργανώνοντας γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, αποχές και πανελλαδικά συλλαλητήρια, που έβαλαν πίεση στις ομοσπονδίες της ΠΟΕ ΟΤΑ, της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ και στην ίδια ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να διεκδικήσουν το χρόνιο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2004, ο αρχιαπατεώνας Καραμανλής υποσχόταν “μονιμοποιήσεις 230.000 συμβασιούχων”. 
\r\n
 
\r\n
Τον Μάη του 2004, δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές, εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχοι, από τα ΚΕΠ, τις Δημοτικές Επιχειρήσεις των ΟΤΑ, τον ΟΠΑΠ, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, τους Μουσικούς του Δήμου Αθήνας, τους Αναπληρωτές καθηγητές, τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, ξεσηκώθηκαν ζητώντας να σταματήσει η ομηρία τους.
\r\n
 
\r\n
Αυτή η έκρηξη έβαλε την πίεση στην κυβέρνηση Καραμανλή να καταθέσει το ΠΔ Παυλόπουλου που στην ουσία με τις προϋποθέσεις που έβαζε απέκλειε από τις διαδικασίες μονιμοποίησης την τεράστια πλειοψηφία. Ο βασικός όρος που προέβλεπε ότι οι διαδοχικές συμβάσεις δεν έπρεπε να απέχουν μεταξύ τους πάνω από τρεις μήνες, σήμαινε στην πράξη ότι απέκλειε ένα μεγάλο κομμάτι. Κάτω από αυτή την τεράστια έκρηξη τα υπηρεσιακά ή δημοτικά συμβούλια αναγκάστηκαν να αποκαταστήσουν αδικίες χρόνων, κάνοντας την “παρανομία” να εντάξουν μέσα στο ΠΔ εργαζόμενους που την περίοδο της ανεργίας τους ανάμεσα στις συμβάσεις, εργάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα ή το διάστημα ανάμεσα σε δύο συμβάσεις ήταν πάνω από τρίμηνο. Τώρα αυτοί οι εργαζόμενοι, μετά από 15-20 χρόνια δουλειάς, μπαίνουν στο στόχαστρο του Μητσοτάκη και αποκαλούνται «απατεώνες».
\r\n