Αφετηρία για να στραφούν τα φώτα της δημοσιότητας ξανά εδώ ήταν τα συλλαλητήρια για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Την ώρα που η Ιταλία και η Βρετανία συγκλονίζονται από κύματα φοιτητικών κινητοποιήσεων, η νεολαία στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων ελληνικών πόλεων έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμα ότι η καταστολή δεν σταματάει την οργή της νεολαίας.
Ταυτόχρονα, όμως, η οργή της νεολαίας ζευγαρώνει με το απεργιακό κίνημα των εργαζόμενων. Δείτε πώς πυκνώνει το απεργιακό πρόγραμμα: την Τετάρτη απεργούν συντονισμένα όλοι οι εργαζόμενοι στις Συγκοινωνίες της Αθήνας (Μετρό, Λεωφορεία, Τρόλεϊ, Τραμ, Ηλεκτρικός) και μαζί οι Σιδηροδρομικοί του ΟΣΕ. Την ίδια μέρα απεργούν στην Αγροτική Τράπεζα και κάνουν στάση εργασίας όλοι οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΟΤΟΕ. Την Κυριακή απεργούν οι εμποροϋπάλληλοι ενάντια στην απόπειρα παραβίασης της Κυριακάτικης αργίας. Τη Δευτέρα κάνουν εξάωρη στάση εργασίας ξανά οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και την επόμενη Τετάρτη έχουμε την Πανεργατική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ακολουθούν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ που κλείνουν τα κυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων με 48ωρη απεργία στις 17 και 18 Δεκέμβρη.
Νέα ορμή
Το απεργιακό κίνημα, αντί να ξεφουσκώνει όπως προφήτευαν οι Κασάνδρες της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας και μεθόδευαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, μπαίνει με νέα ορμή στις μάχες για την ανατροπή των μέτρων της κυβέρνησης και της τρόϊκας. ΄Εχει πίσω του τις εμπειρίες από τις πανεργατικές απεργίες του πρώτου εξάμηνου της χρονιάς που τελειώνει και γι’ αυτό αναζητάει απεργίες πέρα από τις 24ωρες και απεργίες πέρα από τον έλεγχο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικά τα βήματα για συντονισμό από τα κάτω που γίνονται και στα ΜΜΕ και στις συγκοινωνίες.
Αυτή η δυναμική μπορεί να πάρει μεγαλύτερη ώθηση με την Πανεργατική απεργία της επόμενης βδομάδας. Εκεί έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε ότι τα βήματα μπροστά που προσπάθησαν να κάνουν οι εργαζόμενοι στους Δήμους και οι Ναυτεργάτες της ΠΝΟ με τις απεργίες διαρκείας και τα οποία συνεχίζουν οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μεταφοράς και στα Μέσα Επικοινωνίας, δεν είναι απομονωμένα. Αντίθετα, όλοι οι εργαζόμενοι, από τις δυνατές ταξιαρχίες του συνδικαλισμού στις ΔΕΚΟ μέχρι τα νεολαιίστικα κομμάτια της εργατικής τάξης που δουλεύουν σε συνθήκες μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, όλοι μαζί φλέγονται από την ίδια επιθυμία: να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας μέχρι τη νίκη, μέχρι την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων του ΣΕΒ, της κυβέρνησης, των τραπεζών, των εφοπλιστών.
Γι’ αυτό, έχει τεράστια σημασία να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για να οργανώσουμε καλύτερα τη βάση σε όλους τους χώρους. Θέλουμε γενικές συνελεύσεις των εργαζόμενων παντού, με αποφάσεις για δημιουργία απεργιακών επιτροπών διακλαδικά σε κάθε χώρο, με απεργιακές φρουρές σε κάθε πύλη την Τετάρτη και με οργανωμένο κατέβασμα στα απεργιακά συλλαλητήρια της Πανεργατικής. Κάθε βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ανοίγει νέες δυνατότητες για να απλώσουμε το παράδειγμα των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και σε άλλους κλάδους, για συντονιστικά από τα κάτω που δεν αφήνουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να ελίσσονται κατά βούληση. Για ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στα πιο δυνατά και οργανωμένα κομμάτια της εργατικής τάξης όπως οι συγκοινωνίες και τη νέα εργατική τάξη που δεν έχει ακόμα συνδικαλισμό και συμβάσεις.
Ο Παπανδρέου, ο Στρος-Καν, η Μέρκελ και ο Όλι Ρεν, παρά τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς τους συντονίζονται για να χτυπήσουν τους εργάτες της Ευρώπης με τη Σύνοδο της ΕΕ σε λίγες μέρες. Ο δικός μας συντονισμός χτίζεται πιο δύσκολα και βασανιστικά από τα κάτω. Αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι εκατομμύρια εργάτες σε όλη την Ευρώπη ψάχνουν τα ίδια βήματα και μαζί μπορούμε να γίνουμε μια δύναμη ακαταμάχητη, ικανή να βάλει τέρμα στην κρίση που μας φορτώνουν οι από πάνω.