Ο Καραμανλής πήρε την απόφαση να κατεβάσει τον Νόμο-Πλαίσιο της Γιαννάκου στην Βουλή. Οσο κι αν η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να εμφανίσει αυτή την κίνηση σαν μια «αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου», η αλήθεια δεν κρύβεται. Είναι μια ανοιχτή κήρυξη πολέμου ενάντια όχι μόνο στους Πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές, αλλά και σε όλο τον κόσμο που κινητοποιήθηκε κατά της Αναθεώρησης του Αρθρου 16.
Αυτό φαίνεται πρώτα απ’ όλα από το ίδιο το περιεχόμενο του νόμου που ανακοινώθηκε: επιβολή «μάνατζερ» στα Πανεπιστήμια, διευκόλυνση της Αστυνομίας να εισβάλει στο Ασυλο, περιορισμοί στη χρονική διάρκεια των σπουδών. Και μόνο η σκέψη ότι οι διάφοροι «Βουρλούμηδες» θα αναλάβουν να «εξυγιάνουν» τα οικονομικά των Σχολών είναι αρκετή για να κάνει κάθε εργαζόμενο να φρίξει. Καθόλου παράξενο ότι τέτοιοι διαχειριστές θα χρειάζονται συνεχώς την Αστυνομία για να επιβάλουν τις αποφάσεις τους. Γιατί είναι βέβαιo ότι δεν θα καταφέρουν να τρομοκρατήσουν τους φοιτητές με την απειλή ότι θα διαγραφούν αν καθυστερήσουν στα μαθήματά τους. Ολο αυτό το πλαίσιο σημαίνει πόλεμο μέσα στις Σχολές.
Η πρόκληση του Καραμανλή φαίνεται και από τη χρονική στιγμή που κατεβάζει αυτόν τον νόμο, που υποτίθεται ότι θα ήταν «εκτελεστικός», για να υλοποιήσει τις αποφάσεις της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Επιβεβαιώνεται, έτσι, πόσο φάρσα ήταν όλη αυτή η διαδικασία: στη μέση της Αναθεώρησης, με τη Νέα Δημοκρατία να έχει μείνει μόνη, ο Καραμανλής κηρύσει τη συζήτηση λήξασα και βγάζει το Νόμο-Πλαίσιο από το μανίκι. Τέτοια πραξικοπήματα από μια κυβέρνηση που παριστάνει τον θεματοφύλακα της «συναίνεσης» μαρτυρούν ότι πρόκειται για κινήσεις απελπισίας.
Tαχτική
Η συλλογιστική του Καραμανλή είναι διάφανη: «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται». Μια κυβέρνηση που εδώ και δέκα μήνες δοκίμαζε με κάθε τρόπο να ξεφύγει από την αντίσταση των φοιτητών και των εκπαιδευτικών και δεν τα κατάφερε, ελπίζει τώρα ότι στη μετωπική σύγκρουση που προκαλεί οι φοιτητές θα μείνουν μόνοι. «Λίγη φοιτητική μπόρα ακόμα, και μετά πάμε για εκλογές που θα τις κερδίσουμε χάρη στη κρίση του ΠΑΣΟΚ» -αυτό είναι το υπόβαθρο της κυβερνητικής ταχτικής.
Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να τινάξουμε αυτά τα σχέδια στον αέρα, όπως τινάχτηκαν στον αέρα όλοι οι προηγούμενοι ελιγμοί της Γιαννάκου και του Καραμανλή.
Οι φοιτητικές καταλήψεις παραμένουν ακλόνητα κέντρα αντίστασης και θα φουντώσουν ακόμα περισσότερο μετά τη νέα κυβερνητική πρόκληση. Αν τα κυβερνητικά επιτελεία φαντάζονται τους φοιτητές κουρασμένους μετά από τόσες βδομάδες καταλήψεων, η οργή εξαφανίζει την κούραση. Τώρα ανοίγει διάπλατα η προοπτική να μπουν δυνατά στο χορό οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα. Η κοινή δράση στις 22 Φλεβάρη πραγματικά μπορεί να είναι μόνο η αρχή για ένα μαζικό κύμα φοιτητών και εργατών μαζί.
Ο Αλογοσκούφης ανακοίνωσε μέσα στο τριήμερο της ΚαθαροΔευτέρας την εισοδηματική πολιτική του 2007: ούτε καν ψίχουλα. Με τις κρατήσεις της εφορίας οι μισθοί πάνε απλά για μείωση. Καμιά συνδικαλιστική ηγεσία δεν μπορεί να συνεχίσει να κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Ολες έχουν την πίεση να ανακοινώσουν απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα στον Μάρτη και ήδη έχουν αρχίσει να το κάνουν. Οι φοιτητικές καταλήψεις μπορούν να ανοίξουν όλες τις πόρτες των συνδικάτων στο αίτημα για συνέχιση και κλιμάκωση της κοινής δράσης μετά τις 22 Φλεβάρη.
Τώρα είναι η στιγμή για όλους τους αγωνιστές που έβαλαν τον εαυτό τους μέσα στο κίνημα του Αρθρου 16, να στρατευτούν σε αυτή την προοπτική. Από όποιο πόστο κι αν βρίσκονται, μέσα στην κατάληψη, στις τοπικές επιτροπές στις γειτονιές, ή μέσα στους εργατικούς χώρους, μπορούν να βάλουν σε κίνηση μια πολύ πιο μεγάλη «μπόρα» απ’ αυτήν που ήδη έχει βρέξει τον Καραμανλή. Στην προκλητική ταχτική των υπουργών να απαντήσουμε «Δεν έχετε δει τίποτα ακόμα»!