Στις 21-24 Ιούνη γίνεται φέτος η Ετήσια Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, ενώ οι Γενικές Συνελεύσεις των Διδασκαλικών Συλλόγων για την εκλογή των αντιπροσώπων στο συνέδριο γίνονται από τις 20 Μάη έως τις 10 Ιούνη. Το επόμενο Σαββατοκύριακο 28 Ιούνη-1 Ιούλη θα γίνει αντίστοιχα το ετήσιο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Οι διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων και της εκλογής των αντιπροσώπων των ΕΛΜΕ γίνονται αυτές τις μέρες.
Και τα δύο αυτά συνέδρια χρειάζεται να αντικατοπτρίζουν το κλίμα και τη δυναμική που αναδείχτηκε όλη την προηγούμενη χρονιά στο χώρο της εκπαίδευσης, μια χρονιά που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν η χρονιά της Παιδείας.
Για έναν ολόκληρο χρόνο όλοι οι εργαζόμενοι είχαν τα μάτια τους στραμμένα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Όχι μόνο γιατί μέσα από την απεργία διαρκείας των δασκάλων και τις καταλήψεις αναδείχτηκαν τα προβλήματα της διάλυσης της δημοσίας και δωρεάν Παιδείας αλλά και γιατί σε αυτούς τους χώρους χτυπούσε για έναν ολόκληρο χρόνο η καρδιά της σύγκρουσης με την νεοφιλελεύθερη ατζέντα του Καραμανλή και την συναίνεση σε αυτές τις επιθέσεις από την πλευρά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δείξει τις προθέσεις της απέναντι στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, όχι μόνο με την ψήφιση του νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ αλλά και με την ψήφιση της τροπολογίας για την προσχολική αγωγή που ιδιωτικοποιεί τα νηπιαγωγεία. Γι αυτό οι μάχες της επόμενης χρονιάς χρειάζεται να ξαναπιάσουν το νήμα της σύγκρουσης και της ανατροπής της πολιτικής της αγοράς .
Τα συνέδρια των δύο ομοσπονδιών χρειάζεται να κινηθούν στον ίδιο δρόμο με αυτόν που άνοιξε η απεργία των δασκάλων και οι καταλήψεις των φοιτητών, στο δρόμο της σύγκρουσης με την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Στα φετινά συνέδρια χρειάζεται οι σύνεδροι της ΔΑΚΕ να βγουν αποδυναμωμένοι. Να τιμωρηθούν με αυτόν τον τρόπο για την ανοιχτή απεργοσπασία που επιχείρησαν στη διάρκεια της απεργίας, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση έριχνε τόνους λάσπης στον αγώνα των δασκάλων και άλλους τόσους τόνους χημικών στους διαδηλωτές που πλημμύριζαν τους δρόμους.
Χρειάζεται μέσα στα συνέδρια η αριστερά να βγει δυναμωμένη και να πάρει πρωτοβουλίες προτείνοντας νέες απεργιακές κινητοποιήσεις την επόμενη χρονιά, κερδίζοντας με την πλευρά της τον κόσμο της ΠΑΣΚ που στήριξε την απεργία διαρκείας και τη μάχη ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16, ήρθε σε κόντρα με την τακτική της ηγεσίας της ΠΑΣΚ που έτρεξε να κλείσει την απεργία των δασκάλων και σε σύγκρουση με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που τάχθηκε υπέρ της ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Στα συνέδρια χρειάζεται να βγει ενισχυμένη η αριστερά που προτάσσει τη δυναμική της δράσης κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης και όχι τις διαφορές των πλαισίων.
Προχωρώντας με αυτά τα βήματα μπορούμε να μετατρέψουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη στο τέλος της κυβέρνησης της αγοράς και των σκανδάλων.