Μπορεί η αύξηση των αμερικανικών στρατευμάτων για τον έλεγχο της Βαγδάτης να κυριαρχεί στην πολεμική επικαιρότητα, παράλληλα όμως βρίσκεται σε εξέλιξη μια κλιμάκωση στο μέτωπο του Αφγανιστάν. Από καιρό μας προετοίμαζαν για την επερχόμενη “εαρινή επίθεση των Ταλιμπάν”. Πίσω από αυτόν τον τίτλο κρυβόταν το σχέδιο του ΝΑΤΟ να ξανακαταλάβει περιοχές του Αφγανιστάν που είχαν περάσει στα χέρια της Αντίστασης, των “Ταλιμπάν” όπως ονομάζει όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται εκτός του δικού του ελέγχου. Η άνοιξη τελειώνει κι απ’ ό,τι φαίνεται η “εαρινή” κλιμάκωση μόλις ξεκινάει. Στην πραγματικότητα η αποτυχία της επίθεσης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν είναι αντίστοιχη με την αποτυχία της αύξησης των στρατευμάτων στο Ιράκ.
Ως σημείο αφετηρίας για να δει κανείς το εύρος της αποτυχίας μπορεί να πάρει την τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ που έγινε στα τέλη Νοέμβρη. Το Αφγανιστάν είχε τεθεί ως νο1 καθήκον του ΝΑΤΟ. Οι εκτιμήσεις των αξιωματικών ήταν πολύ άσχημες για την κατοχή. Οι ΝΑΤΟϊκοί στρατιώτες βρίσκονταν ουσιαστικά κλεισμένοι μέσα στους στρατώνες τους. Η κυβέρνηση-μαριονέτα του Χαμίντ Καρζάι είχε περιορισμένο έλεγχο μόνο στην πρωτεύουσα. Ο νότος του Αφγανιστάν είχε περάσει στα χέρια των Ταλιμπάν. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ηγεσία του ΝΑΤΟ άσκησε πιέσεις σε όλες τις χώρες όχι μόνο να αυξήσουν τα στρατεύματά τους αλλά κυρίως να εμπλακούν με περισσότερο ζήλο σε πραγματικές μάχες. Πολλές χώρες πιέστηκαν να εγκαταλείψουν τους όρους που βάζουν στους κανόνες εμπλοκής με στόχο να προστατεύουν τους στρατιώτες τους. Με αυτόν τον προσανατολισμό, η Ανοιξη του 2007 θα ήταν η αρχή μιας επίθεσης για ανακατάληψη του Αφγανιστάν.
Το μόνο αποτέλεσμα που έχει φέρει μέχρι στιγμής αυτή η στροφή είναι περισσότερους νεκρούς άμαχους. Το πιο πρόσφατο έγκλημα των Αμερικάνων που πήρε δημοσιότητα συνεχίζει να παράγει μακάβριες ειδήσεις. Πριν από λίγο καιρό, αμερικάνοι στρατιώτες “εξοργισμένοι” για μια βόμβα που έσκασε κοντά σε κονβόι τους, άνοιξαν πύρ εναντίον περαστικών αμάχων, είτε ανθρώπων που οδηγούσαν τα αυτοκίνητά τους ή αγροτών που δούλευαν σε κοντινά χωράφια. Μετά το έγκλημα κυνήγησαν όσους ρεπόρτερ έτυχε να καταγράψουν τη σκηνή και τους πήραν τα πειστήρια. Το έγκλημα όμως αποκαλύφθηκε και οι Αμερικάνοι το παραδέχθηκαν. Τώρα αξιωματούχοι του αμερικάνικου στρατού επισκέπτονται τις οικογένειες των νεκρών αμάχων για να τους δώσουν 2.000 δολάρια σε αποζημίωση. Τόση είναι η κοστολόγηση της ζωής ενός Αφγανού.
Η κατάσταση χάους περιγράφεται σε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν σε σχέση με την καλλιέργεια παπαρούνας για όπιο. Το 2007 αναμένεται η μεγαλύτερη σοδειά στην ιστορία της χώρας! Μέσα στην απόλυτη μιζέρια που έχει πέσει ο πληθυσμός του Αφγανιστάν, η καλλιέργεια αυτή φαίνεται σαν μοναδική λύση, ενώ οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις είτε δεν μπορούν να ελέγξουν περιοχές, είτε επιτρέπουν την καλλιέργεια για να βελτιώνουν τους δεσμούς τους με τους ντόπιους ηγέτες των επαρχιών.
Το κόστος το πληρώνουν πρώτοι οι ίδιοι οι Αφγανοί, με ένα εκατομμύριο από τα συνολικά τριάντα εκατομμύρια του πληθυσμού εξαρτημένους από το όπιο. Ανάμεσά τους 100 χιλιάδες γυναίκες και 60 χιλιάδες παιδιά. “Κάποιες γυναίκες σ’ αυτήν την παραγκούπολη πήραν υπερβολική δόση ή πέθαναν από επιπλοκές των ναρκωτικών”, περιγράφει ο δημοσιογράφος του Γκάρντιαν, “Είναι πάντα οι χήρες που παίρνουν τα περισσότερα ναρκωτικά. Επιβιώνουν μόνο χάρη σε φιλανθρωπίες και δεν αντέχουν την απώλεια των δικών τους. Ο χειμώνας ήταν ο χειρότερος γι’ αυτές. Μόνες, θλιμμένες, παλεύοντας να ταϊσουν τα παιδιά τους, μπορεί να στραφούν στο όπιο για να ξεφύγουν από τη μιζέρια τους”.
Η περιγραφή δεν εστιάζει μόνο στα ναρκωτικά. Στο σπίτι μιας γυναίκας, της Σίμα που ζει στην παραγκούπολη “μπορείς να ακούσεις νωρίς το πρωί, τα κάρα που σέρνουν γαϊδούρια, τα οποία κουβαλούν τα λύματα από τους βόθρους. Σε ολόκληρη την πρωτεύουσα Καμπούλ, υπάρχει ακόμη ελάχιστη αποχέτευση, τρεχούμενο νερό και οι περισσότεροι δρόμοι είναι χωματόδρομοι.”
Στρατός
Τα τρία δισεκατομμύρια δολάρια που παίρνει η κυβέρνηση Καρζάι ως ετήσια βοήθεια δεν πηγαίνουν ούτε για τις ανάγκες των αρρώστων, των οπιομανών ούτε των φτωχών. Οι δυνάμεις κατοχής επιβάλλουν ότι πρέπει να πηγαίνουν για “ασφάλεια”, για το στρατό και την αστυνομία δηλαδή.
Η κυβέρνηση του Καραμανλή κάνει το παν για να φαίνεται έξω από αυτό το βρόμικο σκηνικό. Η ελληνική παρουσία στο Αφγανιστάν σπάνια αποκτάει δημοσιότητα. Παρουσιάζουν τους έλληνες στρατιώτες ως μια απλή “νοσοκομειακή μονάδα” και ένα “λόχο μηχανικού”. Δεν πρόκειται όμως για “αστεία” εμπλοκή. Υπάρχουν περίπου 200 έλληνες στρατιώτες, αξιωματικοί και κομάντος οι οποίοι βρίσκονται ενταγμένοι στο συνολικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ. Ο λόχος μηχανικού έχει στη διάθεσή του 74 οχήματα, δύο αεροσκάφη C-130, τα οποία εκτελούν αερομεταφορές στο Καράτσι του Πακιστάν. Μπορεί οι έλληνες στρατιώτες να μην έχουν απομακρυνθεί από την πρωτεύουσα προς το παρόν, αλλά έχουν υποστεί ήδη δύο τραυματισμούς και μια ρουκέτα είχε εκραγεί πολύ κοντά στο στρατόπεδό τους. Η “Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν” κόστισε 24 εκατομμύρια ευρώ το 2006 και οι μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για άλλα 12 εκατομμύρια το 2007.
Επειδή ολόκληρη η δύναμη του ΝΑΤΟ προσανατολίζεται σε πιο δυναμικές πολεμικές ενέργειες, η ελληνική δύναμη δεν θα είναι έξω από αυτή την ιστορία. Γι’ αυτό εξάλλου πήρε παράταση παραμονής στο Αφγανιστάν παρότι ο αρχικός σχεδιασμός είχε λήξει. Η νοσοκομειακή μονάδα θα παραμείνει τουλάχιστον ως τις 15 Αυγούστου 2007 και ο λόχος μηχανικού ως τις 15 Φλεβάρη 2008. Επίσης στις συμφωνίες που έχει αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση περιλαμβάνεται αποστολή 13 τανκς, υλικών αρμάτων, ελαφρού οπλισμού και εκατοντάδων καλάσνικοφ, ενώ η δύναμη θα ενισχυθεί με μια μονάδα ελλήνων αστυνομικών που θα αναλάβουν τμήμα της εκπαίδευσης της αφγανικής αστυνομίας.
Για την κυβέρνηση Καραμανλή η παρουσία της στο Αφγανιστάν είναι κεντρική επιλογή με την οποία εκφράζει έμπρακτα τη σύμπλευσή της με τον Μπους και τη συμμετοχή της στον “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία”. Ο υφυπουργός Αμυνας, Μιχαλολιάκος ήταν το πρώτο στέλεχος της κυβέρνησης που είχε κάνει επίσκεψη στην Καμπούλ. Παρόλη τη μυστικοπάθεια που επικρατεί, δεν αποκλείεται να επισκεφθεί ο ίδιος ο Καραμανλής το Αφγανιστάν στις επόμενες μέρες. Την Παρασκευή 18 Μάη θα βρίσκεται για επίσκεψη στην Αυστραλία μαζί με την Μπακογιάννη και τον Ρουσσόπουλο όπου θα συναντηθούν με τον καλύτερο φίλο του Μπους στην περιοχή, τον πρωθυπουργό Τζον Χάουαρντ. Μετά οι πληροφορίες κάνουν λόγο για επίσκεψη στο Βιετνάμ ενώ το Βήμα είχε κάνει αναφορά και για το Αφγανιστάν. Προφανώς ο Καραμανλής ακόμα ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας επίσκεψης. Θέλει να δείξει πόσο “πρόθυμος” παραμένει για πόλεμο, αλλά φοβάται τη δημοσιότητα πάνω στην ελληνική συμμετοχή στην κατοχή του Αφγανιστάν.