Με τη δύναμη του αντιφασιστικού και εργατικού κινήματος

Στις 27 Ιούνη 2016 η δίκη της Χρυσής Αυγής έγινε για πρώτη φορά στην αίθουσα τελετών του Εφετείου. Ήταν μια μεγάλη νίκη για το αντιφασιστικό κίνημα που για μήνες πάλευε ώστε η δίκη να έχει τη δημοσιότητα και την προσβασιμότητα που της αρμόζει. H δίκη απέκτησε ρυθμό ενώ το αντιφασιστικό κοινό διευρύνθηκε. 

Ένα χρόνο μετά, η εξέταση των μαρτύρων για τις τρεις μεγάλες υποθέσεις (δολοφονία Παύλου Φύσσα, δολοφονική επίθεση σε Aιγύπτιους αλιεργάτες, δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ) έχει ολοκληρωθεί, ενώ έχουν εξεταστεί ακόμη πάνω από 60 μάρτυρες για άλλες υποθέσεις και καταγγελίες.

Οι μάρτυρες κατηγορίας μίλησαν στο δικαστήριο μεταφέροντας εικόνες από ολόκληρες γειτονιές και περιόδους που κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Έρευνες όπως αυτές του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας και του Συνήγορου του Πολίτη, που αναφέρθηκαν στη δίκη, έδειξαν ότι η ίδια η αστυνομία αποθαρρύνει τις καταγγελίες. Μια από τις κοινές συνισταμένες των καταθέσεων ήταν ότι η αστυνομία ήταν πάντα «παρούσα – απούσα». Μάρτυρες που μπορεί να περνούσαν ακόμη και τυχαία από γειτονιές που δρούσε η Χρυσή Αυγή, έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους από ενέδρες μέχρι πογκρόμ, επιβεβαιώνοντας ότι οι ρατσιστικές επιθέσεις ήταν φαινόμενο καθημερινό.

Πρωτοβουλίες

Μέσα από πρωτοβουλίες όπως αυτές που πήρε η ΚΕΕΡΦΑ στη διάρκεια της χρονιάς, εξασφαλίστηκε η παρουσία του κόσμου με συχνές συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια αλλά και η προσπάθεια οργάνωσης της συμμετοχής μέσα στην αίθουσα, ενάντια στο κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να επιβάλουν οι χρυσαυγίτες. Το αντιφασιστικό και εργατικό κίνημα, τα συνδικάτα, η Αριστερά, οι μετανάστες ήταν παρόντες στην αίθουσα του δικαστηρίου. Τις καταθέσεις των φωτορεπόρτερ, για παράδειγμα, στήριξε η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας. 

Στο κοινό βρέθηκαν μεταξύ άλλων και η Πακιστανική Κοινότητα, ο ΣΦΕΑ, συνδικάτα, τοπικές κινήσεις, δημοτικά σχήματα από όλες τις περιοχές του λεκανοπέδιου. Στην εξέταση της υπόθεσης του ΠΑΜΕ, υπήρχε παρουσία μελών και συνδικαλιστών του ΚΚΕ. Στους μάρτυρες της υπόθεσης Συνεργείο το κοινό ήταν από την Ηλιούπολη και τις τοπικές κινήσεις, στην υπόθεση Αντίπνοια από τα Πετράλωνα κλπ. Συνολικότερα, στην αίθουσα έχουν βρεθεί αγωνίστριες και αγωνιστές από όλη την Αριστερά, τον αναρχικό χώρο και το αντιφασιστικό/αντιρατσιστικό κίνημα.

 Όλος αυτός ο κόσμος όχι μόνο στήριξε τους μάρτυρες κατηγορίας αλλά μετέφερε την εικόνα της δίκης σε γειτονιές και χώρους εργασίας. Οργάνωσε τοπικές συζητήσεις, παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια, συνεδριάσεις σωματείων και συνδικάτων κλπ ώστε η δίκη και οι αντιφασίστες/τριες να έχουν συνεχή αλληλεπίδραση. Οι διαστάσεις που πήρε στην κοινωνία αυτή η δίκη τον τελευταίο χρόνο αποτυπώθηκαν και στο γεγονός ότι από την αίθουσα του δικαστηρίου πέρασαν βουλευτές, καθώς και ευρωβουλευτές της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Γερμανίας.

Με τη δίκη να αναδεικνύει, δικάσιμο τη δικάσιμο, τη σημασία των γραφείων της Χρυσής Αυγής για τη δράση των ταγμάτων εφόδου, αλλά και τη διελκυστίνδα που γίνεται κάθε μήνα για την κατανομή των δικάσιμων ανάμεσα σε Εφετείο και Κορυδαλλό (βλέπε στη συνέντευξη με τον Τάκη Ζώτο στις διπλανές στήλες), το αντιφασιστικό κίνημα θα βρεθεί αντιμέτωπο την επόμενη χρονιά με μεγάλα καθήκοντα: να μπορέσει αυτή η δίκη να καταλήξει επιτέλους εκεί που οφείλει, στην καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας.

Συνέντευξη με τον Τάκη Ζώτο, δικηγόρο πολιτικής αγωγής στη δίκη του τάγματος εφόδου του Αγίου Παντελεήμονα (δίκη Σκορδέλη) και μέλος της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής μέχρι τον Απρίλη του 2017. Ο Τάκης Ζώτος μίλησε στην Αφροδίτη Φράγκου.

Στις τρεις κεντρικές υποθέσεις της μεγάλης δίκης είδαμε καθαρά τον τρόπο δράσης και τη συγκρότηση των ταγμάτων εφόδου. Τι παραπάνω έχουμε δει στο ακροατήριο από τότε που άρχισαν να εξετάζονται οι μάρτυρες των υπόλοιπων υποθέσεων;

Ξεκαθαρίστηκε ότι δεν υπάρχει γενικώς «ρατσιστικό έγκλημα». Χρειάζονται οργανωμένες ρατσιστικές ομάδες για να κάνουν τις ρατσιστικές ιδέες εγκλήματα. Είναι η ΧΑ που οργανώνει αυτές τις ομάδες.

Αναδείχθηκε ο ρόλος που έχουν σε αυτό τα κατά τόπους γραφεία της Χρυσής Αυγής, ως ορμητήρια των επιθέσεών της κατά μεταναστών, αντιφασιστών και κάθε ενός που η ΧΑ θεωρούσε «εχθρό». Πχ στην Ιεράπετρα και στη Νίκαια. Ακόμη και στην Ηλιούπολη για να κάνουν επίθεση σε μια τοπική εστία αντίστασης, το «Συνεργείο», κινητοποιήθηκαν οι πυρήνες Νίκαιας, Περάματος, Πειραιά και του Αλίμου, για να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή. Έτσι θα άνοιγαν κι εκεί γραφεία όπως είχε προαναγγείλει ο Παναγιώταρος, μέλος του στενού πυρήνα της ηγεσίας της ΧΑ.

Όπου γίνονται οργανωμένες επιθέσεις έχουμε γραφεία, τοπική ηγεσία, ευθύνη της κεντρικής ηγεσίας για το χώρο (ο Λαγός στο Πέραμα, ο Παναγιώταρος στον Άλιμο, τη νοτιοδυτική Αθήνα, το κέντρο). Σε κάθε τοπική που οργάνωνε επιθέσεις υπήρχε όλη η δομή της οργάνωσης. Πενταμελές, επικεφαλής, ιδεολογικός υπεύθυνος, οργανωτικός υπεύθυνος, με την επίβλεψη και καθοδήγηση στελέχους της ηγεσίας, μέχρι το πολιτικό συμβούλιο. Και κυρίως υπήρχε πάντα συγκροτημένο τάγμα εφόδου, ο ναζιστικός πυρήνας που μπορούσε να κινητοποιεί γύρω του έναν κύκλο οπαδών. 

Αυτό αποδεικνύει ότι ο δράστης είναι η ΧΑ κι όχι απλά κάποιοι ρατσιστές της περιοχής. Είναι επιθέσεις κεντρικά οργανωμένες και σχεδιασμένες. Στην αρχή είχε υποτιμηθεί ο ρόλος των γραφείων. Αναδείχτηκε μέσα από τη δίκη ότι μόνο όπου είχαν γραφεία μπορούσαν να οργανώσουν τις ναζιστικές επιθέσεις.

Τους τελευταίους μήνες στη δίκη έχει αναδειχθεί και το εγκληματικό παρελθόν της ναζιστικής οργάνωσης. Αν υπήρχαν αμφιβολίες ό,τι αυτά άρχισαν τα τελευταία χρόνια λόγω της μετανάστευσης, έρχονται οι μάρτυρες, κυρίως οι δημοσιογράφοι, και δείχνουν ότι η ΧΑ με τον ίδιο τρόπο έχει οργανώσει και εκτελέσει αντίστοιχα εγκλήματα και στο παρελθόν. Όλοι οι υπαρχηγοί του Μιχαλολιάκου έχουν καταδικαστεί αμετακλήτως για βαρειές σωματικές βλάβες ή απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά αντιφασιστών: Κουσουμβρής, Ζαφειρόπουλος, Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος. 

Η Σκορδέλη καταδικάστηκε ως επικεφαλής τάγματος εφόδου που έκανε ρατσιστική επίθεση σε Αφγανούς μετανάστες στον Άγιο Παντελεήμονα το 2011. Επηρεάστηκε το αποτέλεσμα από τη διεξαγωγή της μεγάλης δίκης της Χρυσής Αυγής; Ποια είναι η σημασία της καταδίκης της Σκορδέλη;

Τον τελευταίο χρόνο, ειδικά από τον περασμένο Σεπτέμβρη και μετά, η δίκη της Χρυσής Αυγής απέκτησε ρυθμό. Εξετάστηκαν 85 μάρτυρες, ενώ μέχρι τότε είχαν εξεταστεί μόνο 25. Εμπεδώθηκε, και αυτό επηρέασε όλο το δικαστικό σύστημα, ότι η δίκη θα συνεχιστεί και θα τελειώσει. Το κράτος έχει προς στιγμήν εγκαταλείψει την ανοχή και την ασυλία, κι αυτό έχει επηρεάσει και άλλες δίκες που σχετίζονται με χρυσαυγίτες. Η επίθεση στο «Συνεργείο», όπου είναι κατηγορούμενοι και οι βουλευτές της ΧΑ, Λαγός και Μίχος, είχε πάει στις καλένδες αλλά φέτος προσδιορίστηκε. Ο χρυσαυγίτης που έβρισε τη Μάγδα Φύσσα δικάστηκε και καταδικάστηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο αντιφασίστας Βραχνής στην Βέρροια αθωώθηκε, που δεν ήταν δεδομένο.

Αντανάκλαση αυτού είναι και η δίκη Σκορδέλη. Πρώτο πολύ σημαντικό είναι ότι η δίκη αυτή έγινε. Έχει καθυστερήσει έξι χρόνια(!), ενώ υπήρξε ξανά επιδίωξη από την πλευρά των κατηγορούμενων να αναβληθεί. Το δικαστήριο ήταν αυτή τη φορά κάθετο: δε θα υπάρξει άλλη αναβολή. Παρά τις δεκάδες ενστάσεις που έκαναν οι κατηγορούμενοι, για κάθε πιθανό και… απίθανο λόγο, η δίκη έγινε. Το μέχρι τώρα μήνυμα, ότι μπορούσαν οι χρυσαυγίτες, να παίρνουν άνετα αναβολές με χαρτιά ψυχιάτρων και άλλα προσχήματα, ακυρώθηκε.

Δεύτερο σημαντικό, υπήρξε καταδίκη, δικαίωση για τα θύματα. Τα θύματα είναι μετανάστες, οι δύο από τους τρεις είχαν αναγκαστεί να φύγουν από τη χώρα. Παρά το ότι οι δύο από αυτούς δεν μπόρεσαν να έρθουν, υπήρξε καταδικαστική απόφαση. 

Τρίτο, η ποινή ήταν μεγάλη σε σχέση με τη συνήθη για την επικίνδυνη σωματική βλάβη που ήταν η κατηγορία. Δύο χρόνια συνήθως θεωρείται βαριά ποινή. Εδώ η καταδίκη είναι τρία χρόνια για κάθε δράστη (Λουκιανός, Μαρκουλάκης φυσική αυτουργία, Σκορδέλη ηθική αυτουργία), με εισαγγελική πρόταση για τέσσερα. Το δικαστήριο το δικαιολόγησε: λόγω του οργανωμένου χαρακτήρα που είχε η επίθεση αυτή και λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο έγινε, στον Άγιο Παντελεήμονα, στην περίοδο που υπήρχαν πολλές όμοιες επιθέσεις κατά μεταναστών. 

Στη δίκη Σκορδέλη αναδείχθηκε τι σημαίνει οργανωμένη δράση της Χρυσής Αυγής. Ότι δηλαδή ήδη από το 2011 έχουμε τάγμα εφόδου που δρα στον Άγιο Παντελεήμονα. Οργανώνει «περιπολίες» στην περιοχή, σχεδιάζει και εκτελεί επιθέσεις σε μετανάστες. Επικεφαλής έχει τη Σκορδέλη και πάνω από αυτήν ένα μέλος του πολιτικού συμβουλίου της ΧΑ, τον Παναγιώταρο. 

Στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα υπάρχουν τα, τότε κεντρικά γραφεία-ορμητήριο της οργάνωσης, της οδού Δηλιγιάννη, και λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης μεταναστών, η περιοχή επιλέχθηκε, ως κατ’εξοχήν τόπος οργανωμένων επιθέσεων της ΧΑ, ως «εισιτήριο» εισόδου της ΧΑ στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το 6ο διαμέρισμα στο οποίο βρίσκονταν, η ΧΑ πήρε τις περισσότερες ψήφους στις δημοτικές εκλογές του 2010, ο αρχηγός της ΧΑ, Μιχαλολιάκος, εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Αθήνας και έγινε αυτό που είχε προαναγγείλει ο Παναγιώταρος: πογκρόμ.

Η έρευνα του Human Rights Watch που αναδείχθηκε στη δίκη Σκορδέλη, υπογράμμισε ότι η επίθεση δεν ήταν ούτε μεμονωμένη, ούτε πρωτοφανής στην περίοδο, μετά την εκλογή Μιχαλολιάκου και πριν το 2011. Ήταν πάρα πολλά τα περιστατικά με τον ίδιο τρόπο δράσης, επικεντρωμένα στην περιοχή που η ΧΑ επέλεξε να κάνει την πρώτη επίδειξη ισχύος. Εκεί έκαψαν το Cointreau και την Τανζανική κοινότητα, πυρπόλησαν μαγαζιά Μπαγκλαντεσιανών και Πακιστανών, είχαμε νεκρούς μετανάστες. 

Αυτό μας οδηγεί στην εικόνα που έχει αναδειχθεί και από την μεγάλη δίκη, ότι οπουδήποτε υπήρξαν οργανωμένες επιθέσεις, υπήρξαν με ορμητήριο τα «γραφεία» της ΧΑ.

Τέλος, η δίκη Σκορδέλη έδειξε ότι η επίθεση στους Αφγανούς μετανάστες έγινε από ένα τάγμα εφόδου, όπως αυτά που συναντάμε στη μεγάλη δίκη σε όλες τις περιοχές, με προεξάρχουσα τη Νίκαια. Ο τρόπος δράσης, η σχέση με το τοπικό αστυνομικό τμήμα, οι περιπολίες του «τάγματος» στην περιοχή και οι «περιοδείες» του σε όλη την Ελλάδα σαν «τοπική πρότυπο». Στη δίκη, το δικαστήριο είδε φωτογραφίες όπου η Σκορδέλη και ο Μαρκουλάκης εικονίζονται με στολές παραλλαγής της ΧΑ μαζί με μέλη της τοπικής Νίκαιας, σε περιοδία στην Κόρινθο. 

Πολύς κόσμος παρατηρεί ότι στη μεγάλη δίκη της Χ.Α η εισαγγελέας έχει μια στάση που δεν δείχνει να ακολουθεί το κατηγορητήριο. Κάνει ερωτήσεις που στοχοποιούν τους μετανάστες και γενικότερα τα θύματα των επιθέσεων, ερωτήσεις που αποπροσανατολίζουν από το γεγονός που εξετάζεται, ή τη διαβόητη ερώτηση στον δημοσιογράφο Γ.Μπασκάκη γιατί δεν παίρνει συνέντευξη από τους χρυσαυγίτες για να κάνει «πολύπλευρη» ενημέρωση. Είναι σωστή αυτή η παρατήρηση για τη στάση της εισαγγελέα;

Είναι σωστή η παρατήρηση, είναι μια παρατήρηση πού την έχει κάνει πολύς κόσμος πού παρακολουθεί από κοντά τη δίκη. Το προσωνύμιο πού κυκλοφορεί στο ακροατήριο για την εισαγγελέα είναι, «εισαγγελέας υπεράσπισης». 

 Το κεντρικό ερώτημα πού καλείται να εξετάσει και να αποφανθεί το δικαστήριο είναι αν η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση, αν είναι αυτή πού σχεδίασε, οργάνωσε, τα εγκλήματα που περιγράφονται στο κατηγορητήριο, αν τα τάγματα εφόδου της ΧΑ που διέπραξαν τα εγκλήματα, δρούσαν με εποπτεία, εντολές και καθοδήγηση της ηγεσίας της, αν τα κατά τόπους γραφεία της ΧΑ, λειτουργούσαν ως ορμητήρια, ως τόπος σχεδιασμού και εξόρμησης για τα εγκλήματα της ΧΑ πού δικάζονται. 

Αυτό πού έχει αποδεικτική αξία είναι αν οι πληροφορίες πού εισφέρουν οι μάρτυρες, είναι αληθινές, αν διασταυρώνονται με αντίστοιχες μαρτυρίες άλλων, αν επιβεβαιώνονται από αντικειμενικά στοιχεία. Στο πλαίσιο αυτό, πράγματι δεν έχει καμία αποδεικτική αξία αν και γιατί πχ ο δημοσιογράφος Μπασκάκης δεν ζήτησε συνέντευξη από την ΧΑ.

Οι συνήγοροι της ΧΑ, λόγω ένδειας επιχειρημάτων, «πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα», κατά κανόνα κάνουν ερωτήσεις άσχετες με τα κρίσιμα θέματα. Δικαιολογούνται, επειδή είναι συνήγοροι.

Σε όλες τις μεγάλες δίκες με κοινωνικοπολιτική σημασία, το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από τον πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται. Αυτή η δίκη είναι κλασικό παράδειγμα. Από την έναρξή της μέχρι σήμερα σε κάθε στάδιο το καθοριστικό ήταν οι πρωτοβουλίες που έπαιρναν οι βασικοί συντελεστές μέσα και έξω από το δικαστήριο. 

Ο Μητσοτάκης, για παράδειγμα, έκανε ένα άνοιγμα πολύ σαφές στη ΧΑ. Είπε ότι η τρομοκρατία έχει μία μόνη μήτρα και αυτή είναι η Αριστερά. Άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα του ενδεχόμενου της συνεργασίας με τους νεοναζί. Το ότι αναγκάστηκε να κάνει στροφή στη Βουλή λίγες ημέρες μετά, ύστερα από την πίεση που του ασκήθηκε, αντανακλά κυρίως τη δύναμη του αντιφασιστικού κινήματος. Αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι ναι, η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Η γέφυρα που πήγε να στήσει ο Μητσοτάκης με την ΧΑ έσπασε. Γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία η πολιτική απομόνωση της ΧΑ. Σήμερα και κάθε μέρα.

Οι δικαστές δεν λειτουργούν σε κοινωνικό και πολιτικό κενό. Είναι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί. Επηρεάζονται από τις πρωτοβουλίες των άλλων «συντεταγμένων» εξουσιών, αλλά όχι μόνον από αυτές.

 Το αντιφασιστικό κίνημα έχει παίξει μέχρι τώρα κεντρικό ρόλο στην παραπομπή της ΧΑ σε δίκη, όπως και στην ίδια την εξέλιξη της δίκης, στη δημοσιότητά της, στη στήριξη των θυμάτων, στην πολιτική απομόνωση της ΧΑ, πού είναι όρος και προϋπόθεση για την καταδίκη της. 

Έχουν μείνει λιγότεροι από 20 μάρτυρες κατηγορητηρίου και η δίκη ξαναρχίζει στις 5 Σεπτέμβρη. Ποια είναι τα καθήκοντα του κινήματος μπροστά στις επόμενες φάσεις της δίκης;

Την περίοδο που εξετάζει η δίκη, σε ολόκληρες γειτονιές δεν τολμάγανε οι άνθρωποι να διαμαρτυρηθούν, όταν μπροστά τους γίνονταν εγκλήματα. Μια από τις μεγάλες επιτυχίες αυτής της δίκης είναι ότι ήρθαν όλοι οι μάρτυρες στο δικαστήριο. Πού βρήκαν το κουράγιο να μιλήσουν; Σε τρία πράγματα: πρώτο, το αντιφασιστικό κίνημα έχει παρουσία σταθερά στα δικαστήρια. Κυρίως η ΚΕΕΡΦΑ στην αρχή, αλλά στη συνέχεια και όλος ο υπόλοιπος κόσμος της Αριστεράς. Δεύτερο, η πολιτική αγωγή μέσα στη δίκη, που έδινε την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη ότι οι μάρτυρες έχουν κάποιον να τους στηρίξει εκεί. Τρίτο, η συνεχής δράση του αντιφασιστικού κινήματος μέχρι και σήμερα. Αυτό πρέπει να συνεχιστεί και για τους τελευταίους μάρτυρες.

Το Σεπτέμβρη έχουμε έξι δικάσιμες στον Κορυδαλλό και μόλις τρεις στο Εφετείο. Οι Ευρωβουλευτές που παρακολούθησαν τη δίκη στον Κορυδαλλό είπαν «αυτό δεν έχει καμία σχέση με δικαστήριο ευρωπαϊκής χώρας». Η κυβέρνηση προτιμά να αμφισβητηθεί το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που υποτίθεται υπερασπίζεται πάση θυσία, παρά να κάνει κάτι. Είναι σαφέστατη η υποβάθμιση της δίκης από την κυβέρνηση, όπως επείγουσα είναι η ανάγκη να στηριχθεί με κάθε τρόπο το αίτημα της πολιτικής αγωγής για μεταφορά της δίκης στο Εφετείο.

Η φάση των αναγνωστέων εγγράφων πλησιάζει. Πρέπει να γίνει στην αίθουσα του Εφετείου που έχει τεχνικές δυνατότητες που δεν έχει ο Κορυδαλλός. Αλλά δεν είναι μόνο τεχνικό το ζήτημα. Για να αναδείξει κανείς τη σημασία της δίκης κοινωνικά, πολιτικά, ιστορικά, από όλες τις απόψεις, πρέπει να έχει τη δίκη στο κέντρο της πόλης.

Η αίθουσα δεν είναι απόφαση της έδρας. Είναι ζήτημα κεντρικού μηχανισμού: τον χώρο διεξαγωγής τον αποφασίζει το Συμβούλιο Διοίκησης του Εφετείου μαζί με το Υπουργείο. Εκεί πρέπει να ασκηθεί η πίεση και μόνο το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να το κάνει, μαζί με την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που έχει κερδίσει.

Τέλος, έχει μεγάλη σημασία και επικαιρότητα η πρωτοβουλία για το κλείσιμο των γραφείων της ΧΑ. Διότι η δίκη δείχνει ότι η νεοναζιστική οργάνωση είναι δημόσιος κίνδυνος και μάλιστα οργανωμένος, χάρη στα γραφεία της. Εκεί παίζεται το στοίχημα της πολιτικής απομόνωσης της Χρυσής Αυγής. Το Συμβούλιο του 7ου διαμερίσματος πρόσφατα υπερψήφισε το ψήφισμα της ΚΕΕΡΦΑ για να κλείσουν τα γραφεία της ΧΑ. Τέτοια ψηφίσματα χρειάζεται να επιδιώξουμε να εκδώσουν όλα τα διαμερίσματα της Αθήνας, οι δήμοι και κυρίως τα συνδικάτα. Επόμενος σταθμός σε αυτή τη μάχη είναι η οργάνωση μιας μαζικής αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 16 Σεπτέμβρη ενάντια στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων.

Η δίκη της Χ.Α άνοιξε το δρόμο

Οι αγώνες που δίνουν καθημερινά το αντιφασιστικό κίνημα, οι μάρτυρες κατηγορίας και η πολιτική αγωγή έχουν κερδίσει τη διεξαγωγή της δίκης και την προστασία της από το να βρεθεί στο περιθώριο. Aυτό επηρεάζει τις δίκες των φασιστών που βρίσκονται παράλληλα σε εξέλιξη ενώ και η μεγάλη δίκη ενισχύεται από αυτές. Ενδεικτικά:

Τον Ιούνιο του 2016 έγινε η άρση ασυλίας των κατηγορούμενων βουλευτών Μίχου και Λαγού για την υπόθεση στο Συνεργείο. Η υπόθεση αυτή είχε «χαθεί» τα προηγούμενα χρόνια. Λίγες ημέρες μετά καταδικάστηκε η Σκορδέλη για επίθεση στον Αλαβάνο στον Άγιο Παντελεήμονα πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010. Τον Ιούλιο του 2016 έγινε αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση σε βάρος των χρυσαυγιτών Σιατούνη και Στράτου για τη δολοφονική επίθεση στο στέκι Αντίπνοια. Αρχές του 2017 αθωώθηκε πανηγυρικά ο αντιφασίστας Γ. Βραχνής που από θύμα επίθεσης τάγματος εφόδου στη Βέροια βρέθηκε κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση. 

Οι χρυσαυγίτες που συμμετείχαν στις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων στη Χίο (Μ. Μερμηγκούσης και Τ. Κομματάς) καταδικάστηκαν βάση του αντιρατσιστικού νόμου με τη διαδικασία του αυτόφωρου τον Απρίλιο του 2017. Οι τρεις χρυσαυγίτες του Ζαρού στην Κρήτη που επιτέθηκαν το 2012 σε αντιφασίστες καταδικάστηκαν τον Ιούνιο του 2017 σε διετή φυλάκιση.

Ο Χ. Ζέρβας, ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, μετακλητός υπάλληλος της Βουλής στο γραφείο του Μιχαλολιάκου και οργανωτής της επίθεσης στο φοιτητή Α. Λάζαρη, αναγνωρίστηκε από το θύμα του και προφυλακίστηκε. Ο Β. Παυλίδης, χρυσαυγίτης που είχε πει στη Μάγδα Φύσσα «πού είναι ο Παύλος τώρα;» μέσα στο Εφετείο, καταδικάστηκε σε 7 μήνες φυλάκιση.