Oλο και περισσότερες οικογένειες αμερικανών στρατιωτών που υπηρετούν στο Iράκ και το Aφγανιστάν στρέφονται ενάντια στον πόλεμο. Yπάρχει σε εξέλιξη μια πραγματική στροφή. Οι οικογένειες έχουν ξαναζωντανέψει την αντιπολεμική οργάνωση Οικογένειες Στρατευμένων Μιλάνε Ανοιχτά, η οποία είχε δημιουργηθεί από το 2003, καλώντας καινούργια μέλη να γραφτούν. Από τότε που ο Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε την τακτική “αύξησης” των στρατευμάτων το Γενάρη, περισσότερες από 500 καινούργιες οικογένειες εντάχθηκαν στην οργάνωση.
Η Νάνσι Λέσινγκ, από τα ιδρυτικά μέλη της αντιπολεμικής εκστρατείας των οικογενειών στρατευμένων, μίλησε στην εφημερίδα Socialist Worker για τα ογκούμενα αντιπολεμικά αισθήματα στους στρατιώτες και τις οικογένειές τους.
“Το 2002, όταν τα τύμπανα του πολέμου χτυπούσαν πολύ δυνατά, πάνω από 70% όσων απαντούσαν στις δημοσκοπήσεις δήλωναν την υποστήριξή τους στην εισβολή στο Ιράκ. Τώρα πάνω από 70% λένε πως ο πόλεμος είναι ένα λάθος.
Εχουμε πάνω από 3.500 οικογένειες στην εκστρατεία μας. Μέσα σε τρεις μέρες, στις αρχές του μήνα, έγιναν μέλη 60 καινούργιες οικογένειες.
Οταν ο Μπους ανακοίνωσε την κλιμάκωση του πολέμου, οι οικογένειες των στρατευμένων κατάλαβαν ότι αυτό θα σήμαινε πολλαπλές αποστολές στρατευμάτων, επέκταση του χρόνου υπηρεσίας και περισσότερους στρατιώτες να εντάσσονται στο νόμο “stop-loss”, ένα νόμο που επιτρέπει στην κυβέρνηση να κρατάει τους στρατιώτες σε θητεία, παρότι έχουν συμπληρώσει τα οχτώ χρόνια που έγραφε η σύμβασή τους.
Τον Απρίλη η κυβέρνηση Μπους ανακοίνωσε ότι όλες οι θητείες εκτός ΗΠΑ θα επεκταθούν σε 15 μήνες.
Πολλοί στρατιώτες τώρα βρίσκονται στην τρίτη υπηρεσία τους. Πολλοί από αυτούς που επιστρέφουν από τους πολέμους πάσχουν από διαταραχές μετατραυματικού στρες, μια κατάσταση που προέρχεται από το διαρκή φόβο και από την επαφή με τη φρίκη του πολέμου.
Πολλές οικογένειες βλέπουν ότι οι στρατιώτες που επιστρέφουν από τους πολέμους δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έφυγαν.”
Η Λέσινγκ λέει ότι σε πολλούς από τους στρατιώτες που κλονίστηκε η υγεία τους, τους δίνουν φάρμακα και τους ξαναστέλνουν στο μέτωπο.
“Η πραγματικότητα αυτής της κατάστασης “σκότωσε ή θα σκοτωθείς” έχει τεράστιες επιπτώσεις στους στρατιώτες. Πολλοί είδαν μπροστά τους παιδιά να πυροβολούνται ή τους φίλους τους να σκοτώνονται. Κάθε μέρα τρεις, τέσσερις στρατιώτες σκοτώνονται. Και όσο περισσότερο παραμένουν εκεί, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να σκοτωθούν η να τραυματιστούν άσχημα.
Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος πάνω από 4.000 αμερικάνοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Κάθε μήνα από τότε που ξεκίνησε η “αύξηση στρατευμάτων” στο Ιράκ, σκοτώνονται περισσότεροι από 100 στρατιώτες.
Δεκάδες χιλιάδες έχουν τραυματιστεί, δημιουργώντας έναν στρατό από πληγωμένους ή ψυχολογικά χτυπημένους στρατιώτες, οι οποίοι επιστρέφοντας πίσω, αφήνονται στο έλεος ενός συστήματος υγείας που ρημάζει.
“Γιατί βρισκόμαστε εκεί;”
Ολο και περισσότερο, το αίσθημα στο στράτευμα και τις οικογένειες είναι “Γιατί βρισκόμαστε εκεί;” Οταν ξεκίνησε η εκστρατεία μας, την οργάνωσή μας αποτελούσαν κυρίως γονείς, ξαδέρφια, παππούδες και άλλοι συγγενεις στρατιωτών. Τώρα έχουμε όλο και περισσότερο είσοδο των συζύγων των στρατευμένων. Πολλές σύζυγοι ζουν στις στρατιωτικές βάσεις, όπου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις ανοιχτά.
Παίρνουμε επίσης σημειώματα από συζύγους αξιωματικών που ξεκινάνε με τη φράση “εγώ και ο άντρας μου είμαστε ενάντια σ' αυτόν τον πόλεμο”. Υπηρχε ένας κώδικας σιωπής ανάμεσα στις συζύγους των στρατιωτών. Τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι το να μην μιλάς ανοιχτά είναι πιο επικίνδυνο από το να μιλάς.
Φέρνουμε αυτές τις συζύγους σε επαφή μεταξύ τους και δημιουργούμε δίκτυα μέσα στις στρατιωτικές βάσεις.”
Η εκστρατεία των οικογενειών των στρατευμένων είναι μία από τις πολλές οργανώσεις που ξεπηδάνε ανάμεσα στους στρατευμένους και τους απόστρατους.
Οι στρατιώτες που επιστρέφουν έχουν φτιάξει την οργάνωση «Βετεράνοι του Ιράκ ενάντια στον Πόλεμο» και οι υπηρετούντες φαντάροι υπογράφουν την «Εκκληση της εκστρατείας για Αποκατάσταση».
Αυτές οι εκστρατείες έχουν γίνει πανίσχυρα εργαλεία για να εκφραστεί ο όλο και μεγαλύτερος θυμός ενάντια στον “πόλεμο που βασίστηκε στα ψέματα”.
Σύμφωνα με την Νάνσυ Λέσινγκ, η μεγάλη αλλαγή ήρθε με τις εκλογές για το Κογκρέσσο τον περασμένο Νοέμβρη, όταν οι Δημοκρατικοί που βρίσκονται στην αντιπολίτευση σάρωσαν πατώντας πανω σε ένα κύμα οργής ενάντια στον Μπους.
“Παρόλο που πολλοί Δημοκρατικοί δεν έκαναν προεκλογική καμπάνια ενάντια στον πόλεμο, οι εκλογές έστρεψαν τη συζήτηση από το ερώτημα “Πρέπει να επιστρέψουν τα στρατεύματα;” στο “Πότε πρέπει να επιστρέψουν τα στρατεύματα;”. Το Κογκρέσσο έχει τη δύναμη να κόψει τη χρηματοδότηση του πολέμου. Ο Μπους λέει ότι αν κοπεί η χρηματοδότηση θα μπουν σε κίνδυνο τα στρατεύματα. Εμείς λέμε ότι αν χρηματοδοτείς τον πόλεμο, χρηματοδοτείς το θάνατο των στρατευμάτων μας”.