Σαν εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας στο ΔΣ του ΕΚΑ, κατάθεσα στις 26/9 πρόταση και σχέδιο ψηφίσματος για έκτακτο ΔΣ προκειμένου να αποφασίσει απεργία του ΕΚΑ σε αλληλεγγύη με τη διακλαδική απεργία πρωτοβάθμιων σωματείων στις 1/11 που αποφασίστηκε με Γεν.Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις κλπ. Τα αιτήματα της απεργίας (αυξήσεις μισθών με ΣΣΕ, κατάργηση μνημονιακών νόμων) είναι πανεργατικά και συνδέονται με αγώνες που εξελίσσονται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και χρειάζονται πανεργατική κινητοποίηση.

Η πλειοψηφία που ελέγχει το προεδρείο δεν συγκάλεσε το ΔΣ, μέχρις ότου και η ΔΑΣ-ΕΚΑ (ΠΑΜΕ) ζήτησε προφορικά σύγκληση ΔΣ με αίτημα την προκήρυξη απεργίας στις 8/11, που στο μεταξύ προωθούσε το ΠΑΜΕ με αποφάσεις ξεκινώντας από την κορυφή (Γραμματεία), σταδιακά προς δευτεροβάθμια συνδικάτα (ΕΚ, Ομοσπονδίες) και τέλος σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ, επικρίναμε το ΠΑΜΕ που αγνόησε την απεργία στις 1/11 και προκήρυξε άλλη στις 8/11, όμως συνυπόγραψα στις 5/10 μαζί με ΔΑΣ κι ΕΜΕΙΣ αίτημα από 11 μέλη του ΔΣ του ΕΚΑ ώστε καταστατικά να συγκληθεί το ΔΣ για απεργιακή απόφαση.

Η παράταξη ΑΤΕ-ΕΚΑ συνεδρίασε στις 3/10 για τη στάση στο ΔΣ, όπου μετά από εκτενή συζήτηση αποφάσισε τη στήριξη της απεργιακής πρότασης για τις 1/11, αλλά και να στηρίξουμε κριτικά την πρόταση ΠΑΜΕ για τις 8/11, που ανέπτυσσε δυναμική για πανεργατική κινητοποίηση. Θυμίζουμε εδώ και το προηγούμενο: το ΔΣ του ΕΚΑ απέρριψε πραξικοπηματικά κι οριακά την απεργία στις 12/1/2018 απέναντι στο απεργιοκτόνο 50%+1, περιμένοντας απόφαση της ΓΣΕΕ. Θα έπρεπε τώρα να «σπάσει» κάπως αυτό το αντιαπεργιακό μέτωπο στο ΕΚΑ, και να στηρίξουμε τις 8/11.

Το καλεσμένο με υπογραφές ΔΣ στις 11/10 δεν είχε απαρτία (απείχαν ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ, Ν.Πορεία, ΔΑΚΕ). Το προεδρείο συγκάλεσε ΔΣ στις 19/10 για απεργία.

Στο μεταξύ, το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ που συνεδρίασε στις 15/10 αποφάσισε απεργία στο δημόσιο στις 14/11, απορρίπτοντας την 1/11 που πρότειναν οι Παρεμβάσεις αλλά και τις 8/11 που πρότεινε το ΠΑΜΕ και στήριξαν τελικά Παρεμβάσεις και ΜΕΤΑ. 

Στο μεταξύ η ΕΕ της ΓΣΕΕ από τις 10/10 απέρριψε την πρόταση της ΔΑΣ για απεργία στις 8/11, ενώ ούτε συντάχθηκε με την πρόταση της ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 14/11, αλλά επανάλαβε δράσεις με τη διαταξική «Κοινωνική Συμμαχία» σε αόριστο χρόνο.

Ακολούθησε εκτεταμένη ανταλλαγή e-mail στην ΑΤΕ-ΕΚΑ με βάση και την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για 14/11. Συμφωνήσαμε ότι μένουμε στην πρόταση για 1/11, αλλά τελικά στηρίζουμε και αυτή για απεργία στις 8/11 (με αβέβαιη τη στάση του προεδρείου). Μια εκτίμηση ήταν ότι θα επαναλαμβανόταν το σενάριο ΑΔΕΔΥ, δηλ. ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ θα αποφασίσουν στις 14/11, γι’ αυτό πρέπει να κρατήσουμε τη στάση των Παρεμβάσεων ΑΔΕΔΥ, για τις 8/11. Αυτή η εκτίμηση αγνοούσε την ήδη άρνηση της ΓΣΕΕ ενώ θεωρούσε αμετακίνητο το ΠΑΜΕ σχετικά με τις 8/11 (ενώ συχνά έχει αλλάξει πρόταση). Άλλοι σύντροφοι πρότειναν 14/11, εγώ δεσμεύτηκα ότι θα παλέψω για να υπάρξει καθαρή απεργιακή απόφαση.

Στο ΔΣ που συνεδρίασε σε απαρτία στις 19/10, το προεδρείο αρχικά πρότεινε (ΕΑΚ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) έγγραφη εισήγηση στη ΓΣΕΕ για απεργία στις 14/11 και να περιμένουμε τι θα αποφασίσει. Η ΔΑΣ πρότεινε απεργία 8/11 και σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ μιλώντας τελευταίος, πρότεινα απεργία 1/11, επέκρινα το ΠΑΜΕ για την αγνόησή της, επιφυλασσόμενος και σε δευτερολογία. Κυρίως όμως πρώτος κατάγγειλα την απαράδεκτη, παρελκυστική πρόταση του προεδρείου, που ανέθετε και πάλι στη ΓΣΕΕ και απαίτησα μια καθαρή απεργιακή απόφαση. Ν.Πορεία κι ΕΜΕΙΣ επιφυλάχτηκαν. Κατόπιν, άρχισαν κι από τη ΔΑΣ να καταγγέλλουν τη ΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ του προεδρείου. Άρχισε να διαφαίνεται μια διαφοροποίηση από την ΕΑΚ, ότι μπορούμε να «δεσμευτούμε» για απόφαση του ΕΚΑ αν η ΓΣΕΕ δεν κηρύξει απεργία μέσα στο Νοέμβρη (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ το άφηναν στη ΓΣΕΕ).

Δευτερολογώντας και, σύμφωνα με τις συνεννοήσεις σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ, δήλωσα ότι για να υπάρξει καθαρή πρόταση απεργίας, στηρίζουμε κριτικά την 8/11 - με πλήθος αποφάσεων σε δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια. Επίσης πρότεινα, να κηρύξει το ΕΚΑ στάση εργασίας αλληλεγγύης στη διακλαδική 1/11 και συμμετοχή στο συλλαλητήριο 12μεσ. στα Χαυτεία. Τέλος κάλεσα το προεδρείο για καθαρή απεργιακή απόφαση, χωρίς εξάρτηση από την ΓΣΕΕ, ενώ πρότεινα και στη ΔΑΣ να διευκολύνουν στην ημερομηνία, παρά τις δυσκολίες αλλαγής αποφάσεων (πράγμα που έχουν ξανακάνει). Το κρίσιμο ζητούμενο: καθαρή απεργιακή απόφαση, πραγματική πίεση και στη ΓΣΕΕ. Το ΕΚΑ δεν ανήκει στη δύναμη της ΑΔΕΔΥ, ούτε κι είναι όργανο της ΓΣΕΕ, αποφασίζει αυτόνομα με βάση τα συμφέροντα και τις πρωτοβουλίες των εργαζομένων και των σωματείων – μελών του  στην Αθήνα, είναι το μεγαλύτερο β΄βάθμιο συνδικάτο στη χώρα και παίζει κρίσιμο ρόλο για πανεργατική και προοπτική κλιμάκωσης. Στη πρόταση αυτή συμφώνησε και το ΕΜΕΙΣ. 

Τότε εκδηλώθηκε (ασφαλώς προαποφασισμένα), αλλαγή της ΔΑΣ που πρότεινε ότι θα ψηφίσει «καθαρή» απόφαση (χωρίς προϋπόθεση ΓΣΕΕ) για 14/11. Ήταν φανερό ότι το ΠΑΜΕ θα άλλαζε τις αποφάσεις για 8/11, στηριζόμενο σε μια απόφαση ΕΚΑ για τις 14/11. Την πρόταση της ΔΑΣ στήριξα κι εγώ και μετά από ταλαντεύσεις, αποδέχτηκε τελικά κι η ΕΑΚ, ψηφίστηκε δε και από Ενότητα/Ν.Πορεία κι ΕΜΕΙΣ, ενώ καταψήφισαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ επιμένοντας να αποφασίσει η ΓΣΕΕ.

Ιστορική απόφαση

Πρόκειται για ιστορική απόφαση, ακόμη κι αν είναι συγκυριακή. Άσχετα από τις όποιες σκοπιμότητες ή προσυνεννοήσεις για να αλλάξουν και να συγκλίνουν οι στάσεις παρατάξεων: δεν έχει προηγούμενο το ΕΚΑ να παρακάμψει τη ΓΣΕΕ, αποφασίζοντας απεργία με πανεργατικό προσανατολισμό και προοπτική κλιμάκωσης. Είναι ευκαιρία και πρόκληση να απευθυνθούμε, συζητήσουμε και συνεγείρουμε τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, να απεργήσουν και να βγουν μαζικά στο δρόμο στις 14/11, να παλέψουν συντονισμένα στη συνέχεια, να κερδίσουν νίκες. 

Υπάρχει βέβαια ενδεχόμενο η ΓΣΕΕ, σε δύσκολη θέση μετά την απόφαση ΕΚΑ, να βγάλει απεργία μαζί (ή όχι) με την ΑΔΕΔΥ σε άλλη ημερομηνία, με το φιλοεργοδοτικό πλαίσιο της αντιδραστικής «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ». Και μπορεί τότε το ΔΣ ΕΚΑ να ξαναποφασίσει, ευθυγραμμιζόμενο με τη ΓΣΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι θα απεργήσουν με το δικό τους ταξικό πλαίσιο απέναντι σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, δανειστές και κυβερνητικές πολιτικές που υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα κι όχι τους εργαζόμενους και την κοινωνία. 

Με αλληλεγγύη, οργάνωση και συντονισμό οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν στα διάφορα μέτωπα που ανοίγουν, στην απεργία στις 1/11 αλλά και με σταθμό μια μεγάλη πανεργατική απεργία σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα στις 14/11. Να κλιμακώσουμε στη συνέχεια για να «γύρει προς εμάς η πλάστιγγα» του ταξικού αγώνα. Από κυβέρνηση κι εργοδότες να αποσπάσουμε κατακτήσεις, να πιέσουμε και να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα ή και ρήγμα που διαμορφώνεται στην εργατική γραφειοκρατία. Με μαζικούς αγώνες να θάψουμε εμείς οι ίδιοι τα μνημόνια-βρυκόλακες, να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και να καταχτήσουμε όσα δικαιούμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι.

Βασίλης Συλαϊδής
μέλος ΔΣ του ΕΚΑ (από ΑΤΕ-ΕΚΑ, και σωματείο INTRACOM)