Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
KEΕΡΦΑ 12 Οκτώβρη - Πανελλαδική Συνέλευση και Διεθνής Συνάντηση: Διεθνής αντιφασιστικός συντονισμός

Αθήνα, 19 Μάρτη 2016

Το Σάββατο 12 Οκτώβρη η Νομική της Αθήνας υποδέχεται ένα μεγάλο ραντεβού του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος, την ετήσια Διεθνή Συνάντηση και Πανελλαδική Συνέλευση της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ). Στα επτά χρόνια της διοργάνωσής της, είναι η διαδικασία που έχει γίνει η αφετηρία για τις πιο κρίσιμες πρωτοβουλίες στη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες τόσο σε πανελλαδικό όσο και διεθνές επίπεδο.

Σε αυτές τις πρωτοβουλίες συγκαταλέγονται οι παγκόσμιες μέρες αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής δράσης που κάθε Μάρτη τα τελευταία χρόνια ξεσηκώνουν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο. Το ξεκίνημά τους, από το Μάρτη του 2014, είχε αποφασιστεί στην πρώτη πανελλαδική συνέλευση και διεθνή συνάντηση της ΚΕΕΡΦΑ τον Οκτώβρη του προηγούμενου χρόνου, με τη συμμετοχή αγωνιστών και αγωνιστριών από μια σειρά χώρες. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μετατραπεί στους σημαντικότερους σταθμούς του κινήματος διεθνώς, παίζοντας παντού αναντικατάστατο ρόλο στον αγώνα ενάντια στην άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών αλλά και ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων που τους ανοίγουν το δρόμο.

Σε αυτή την πολύχρονη διαδρομή πατάει και η πρόταση για μια νέα διεθνή ημέρα δράσης στις 21 Μάρτη του 2020, που θα συζητηθεί στη φετινή συνάντηση. Η παρουσία ξανά εκπροσώπων κινημάτων και πρωτοβουλιών από πολλές χώρες, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Αυστραλία, την Κύπρο δείχνει ότι οι προηγούμενοι επιτυχημένοι Μάρτηδες του αντιρατσισμού και του αντιφασισμού θα βρουν δυναμική συνέχεια.


Ήταν 22 Μάρτη του 2014, όταν για πρώτη φορά σε δεκάδες πόλεις κατά κύριο λόγο της Ευρώπης αλλά όχι μόνο, χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν συντονισμένα στους δρόμους ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Οι δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν τον Γενάρη του 2013 και του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2013 είχαν χτυπήσει καμπανάκι για το κίνημα στην Ελλάδα αλλά και παντού όπου ακροδεξιά και ναζιστικά κόμματα επιχειρούσαν ή ευελπιστούσαν να ακολουθήσουν το “παράδειγμα” της Χρυσής Αυγής.

Το κάλεσμα της ΚΕΕΡΦΑ για διεθνή ξεσηκωμό εκείνη τη μέρα βρήκε μαζική ανταπόκριση από την Αθήνα, τα Χανιά και τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Λευκωσία, τη Βαρσοβία, το Παρίσι, τη Ναντ, την Τουλούζ, τη Λυών, το Άμστερνταμ, τη Ρώμη, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, το Κάρντιφ, τη Γλασκώβη, τη Βαρκελώνη, το Μπιλμπάο αλλά και τη Σεούλ, το Σάο Πάολο, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Ήταν μόνο η αρχή του διεθνούς αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού συντονισμού. Ακολούθησαν η 21 Μάρτη του 2015, η 19 Μάρτη του 2016, η 18 Μάρτη του 2017, η 17 Μάρτη του 2018, η 16 Μάρτη του 2019. Η σημασία τους ήταν και παραμένει τεράστια.

Δύναμη αντίστασης

Πρώτα από όλα, γιατί κάθε χρόνο στον κατάλογο των κινητοποιήσεων προστίθονταν ολοένα και περισσότερες χώρες. Το 2015 το κάλεσμα αγκάλιασαν η Αυστραλία, η Ιρλανδία, η Δανία, η Γερμανία, η Αυστρία. Τα επόμενα χρόνια η Τουρκία, η Νορβηγία, η Ελβετία, η Σλοβενία, ακόμα και ο Λίβανος. Το 2016 έφτασαν τις πενήντα οι πόλεις σε όλο τον κόσμο όπου έγιναν διαδηλώσεις, το 2017 άγγιξαν τις εβδομήντα, το 2018 ξεπέρασαν τις ογδόντα. Το 2019 οι αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές διαδηλώσεις του Μάρτη έφτασαν στην Ουγγαρία του Όρμπαν αλλά και στην Βραζιλία του Μπολσονάρο. Η κυρίαρχη άποψη ότι η άνοδος της ακροδεξιάς δεν έχει αντίπαλο έπεφτε στο κενό, καθώς οι διεθνείς ημέρες δράσης έδιναν την ευκαιρία να εκφραστεί συντονισμένα και ολοένα πιο μαζικά η δύναμη της αντίστασης.

Δεύτερον, γιατί σε μια σειρά από αυτές τις χώρες, αυτές οι μέρες ήταν οι καθοριστικοί σταθμοί για την ίδια την οργάνωση και ανάπτυξη του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος. Τέτοιο ρόλο είχαν για παράδειγμα στη Βρετανία με τη δημιουργία της κίνησης Stand up to Racism. Μαζί με το United Against Fascism, θα γίνονταν ο βασικός κορμός του αγώνα ενάντια στην απειλή του ρατσιστικού Ukip και των φασιστών του Τόμι Ρόμπινσον σε όλη τη χώρα. Αντίστοιχο ρόλο είχαν στη Γερμανία, όταν αμέσως μετά το Μάρτη του 2016 δημιουργήθηκε το αντιρατσιστικό μέτωπο “Aufstehen gegen Rassismus” (Ξεσηκωθείτε ενάντια στο ρατσισμό). Θα ήταν αυτό που τα επόμενα χρόνια θα έμπαινε μπροστά στη μάχη ενάντια στην άνοδο του AfD σε όλη τη χώρα, με κορυφαία στιγμή τους 200.000 διαδηλωτές στο Βερολίνο τον Οκτώβρη του 2018.

Παντού αυτές οι μέρες βοήθησαν το κίνημα να είναι πιο έτοιμο να απαντήσει στην εκλογική άνοδο της ακροδεξιάς και τις ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων που έχτιζαν όλο και πιο σκληρά το δόγμα της Ευρώπης Φρούριο. Από την Αυστρία όπου το κίνημα έφτασε σε κινητοποιήσεις ως και 100.000 ανθρώπων και διέλυσε την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε η ακροδεξιά του Στράχε, μέχρι τη Γαλλία όπου το κίνημα ανέκοψε την προσπάθεια του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν να πάρει την εξουσία.

Τρίτον, γιατί κάθε χρόνο στις κινητοποιήσεις προστίθονταν νέες δυνάμεις. Η εμπειρία στη χώρα μας είναι χαρακτηριστική. Κάθε φορά, τα καλέσματα και οι παρουσίες συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων, μαθητικών πρωτοβουλιών, κοινοτήτων μεταναστών, προσφύγων από τα στρατόπεδα με τα παιδιά τους, δημοτικών σχημάτων, αριστερών οργανώσεων, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, καλλιτεχών, γυναικείων και ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικοτήτων πολλαπλασιάζονταν σε όλες τις πόλεις. Η μαζικότητα και η ενότητα όλων των κομματιών του κινήματος έστελνε δυνατό μήνυμα μιας αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής πλειοψηφίας που δεν θα κάνει πίσω μέχρι να τσακίσει ρατσισμό και φασίστες.

Εργατικές παρουσίες

Ανάλογη είναι η εμπειρία παντού. Στην τελευταία κινητοποίηση το Μάρτη του 2019 στο Λονδίνο, συνδικάτα, μεταναστευτικές κοινότητες, ρομά, νεολαία, βάδισαν με κεντρικό σύνθημα “Φασιστικά καθάρματα θα σας σταματήσουμε - Κράιστσερτς είμαστε δίπλα σου” (η ρατσιστική δολοφονία μουσουλμάνων στο Κράιστσερτς της Ν.Ζηλανδίας είχε ξεσηκώσει την οργή διεθνώς). Το συνδικάτο των πυροσβεστών είχε από τις πιο μαζικές εργατικές παρουσίες στη διαδήλωση, έχοντας κατεβάσει πυροσβεστικά οχήματα που έγραφαν πάνω “Εργάτες όλων των χωρών ενωθείτε” και “Ξεσηκωθείτε ενάντια στο ρατσισμό”.

Την ίδια μέρα στους δρόμους του Παρισιού, οι χιλιάδες αντιρατσιστές διαδηλωτές της “Πορείας Αλληλεγγύης” με μαζική συμμετοχή των αφρικανών μεταναστών χωρίς χαρτιά συναντήθηκαν με τα Κίτρινα Γιλέκα που διαδήλωναν για 18ο Σάββατο αλλά και αγωνιστές ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Ενώ και στη Νέα Υόρκη του Τραμπ, οι κινητοποιήσεις των πρώτων χρόνων έγιναν, μετά και την ίδρυση της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και το Φασισμό NYC, μια μεγάλη διαδήλωση εκείνη τη μέρα που ένωσε εκατοντάδες κόσμο, ανάμεσά τους εκπροσώπους αραβικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων, μέλη του Black Lives Matter, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, Εβραίους αντιφασίστες.

Τέταρτον, γιατί ήταν οι ημέρες που κάθε φορά συγκέντρωναν τις μάχες που είχαν προηγηθεί σε κάθε χώρα, πρόβαλλαν τις αιχμές και τα αιτήματα του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος παντού και άνοιγαν το δρόμο για την κλιμάκωση του αγώνα. Η εμπειρία στην Ελλάδα είναι ξανά παράδειγμα. Το 2015, οι διαδηλώσεις είχαν στο κέντρο τους τη μάχη για νομιμοποίηση των μεταναστών, για δικαίωμα ψήφου, για ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, συνολικά το αίτημα “να ξηλωθεί όλη η ρατσιστική κληρονομιά της δεξιάς” κόντρα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές και έκανε πίσω από όλες της τις υποσχέσεις. Δίπλα σε αυτά ήταν το αίτημα για να μπουν ισόβια στη φυλακή οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι καθώς ένα μήνα μετά ξεκινούσε η δίκη της Χρυσής Αυγής. Η κινητοποίηση εκείνου του Μάρτη άνοιξε το δρόμο για την αντιφασιστική απεργία στον Κορυδαλλό τη μέρα έναρξης της δίκης και όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν στα δικαστήρια.

Αντίστοιχα το 2016, ήταν η πρώτη απάντηση στη ρατσιστική συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία που υπογραφόταν εκείνες τις μέρες και την οποία θα υλοποιούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα επόμενα χρόνια δημιουργώντας Μόριες σε όλη τη χώρα. Οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας αποτέλεσαν μια επίδειξη δύναμης για το κίνημα αλληλλεγγύης που από το προηγούμενο καλοκαίρι είχε απλωθεί σε όλη τη χώρα και είχε καλοσωρίσει με κάθε τρόπο τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Τα συνθήματα “να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης”, “ανοιχτές πόλεις, σχολεία, νοσοκομεία” για όλες και όλους, να πέσει ο φράχτης στον Έβρο ακούστηκαν μαζικά σε όλες τις πόλεις, από τη Μυτιλήνη μέχρι την Κρήτη και από την Ξάνθη μέχρι τα Γιάννενα και την Πάτρα.

Κλιμάκωση αγώνων

Έτσι η ρατσιστική συμφωνία δεν νομιμοποιήθηκε ποτέ στα μάτια του κόσμου. Αντίθετα, οι μάχες για την υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών, για να μπουν στις πόλεις και όχι να είναι απομονωμένοι στα νησιά και στα γκέτο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η κόντρα με τις ρατσιστικές επιθέσεις αποκλεισμού των προσφυγόπουλων και των παιδιών των μεταναστών από τα σχολεία, οι αγώνες για να επιταχυνθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής και να αποκτά την δημοσιότητα που της αρμόζει, κλιμακώθηκαν σε κάθε γωνιά της χώρας. Και οι διεθνείς ημέρες δράσης των επόμενων χρόνων ενίσχυαν ακόμα περισσότερο αυτές τις μάχες.

Τον ίδιο συνέβαινε σε όλες τις χώρες. Απονομιμοποιούσαν την ακροδεξιά και τους φασίστες παντού όπου προσπαθούσαν να σηκώσουν κεφάλι. Κατήγγειλαν συντονισμένα το ρατσισμό και την ισλαμοφοβία των κυβερνήσεων και των κυρίαρχων τάξεων. Απαιτούσαν ταυτόχρονα να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Αφρική και την Ασία. Διεύρυναν και δυνάμωναν το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες σε ολοένα και περισσότερα σημεία: από αυτές τις μέρες πήρε έμπνευση και δύναμη το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα της Ιταλίας για να υποδεχτεί τους πρόσφυγες και να πετύχει τελικά την έξοδο του Σαλβίνι από την κυβέρνηση.

Κι εδώ, η τελευταία κινητοποίηση, το Μάρτη του 2019, δυο μήνες πριν τις Ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές, έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην αποκαθήλωση της Χρυσής Αυγής: τη συντριπτική πτώση των ποσοστών της, την έξοδό της από τη Βουλή λίγο μετά, την είσοδό της σε μια περίοδο τεράστιας κρίσης με κλείσιμο γραφείων, αποχωρήσεις στελεχών, αλληλοκαρφώματα και μια καταδικαστική απόφαση από το δικαστήριο μπροστά.

Η Διεθνής Συνάντηση και η Πανελλαδική Συνέλευση της ΚΕΕΡΦΑ ήταν κάθε χρόνο η βάση για αυτές τις κινητοποιήσεις, τις διαστάσεις που έπαιρναν, την επιτυχία τους. Το ίδιο ισχύει για φέτος. Το οριστικό τσάκισμα των ναζί, τόσο με την ισόβια καταδίκη των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής όσο και με το κλείσιμο της πόρτας στους επίδοξους μιμητές της, είναι μια μεγάλη μάχη που θα δοθεί όλο το επόμενο διάστημα. Η ανατροπή όλων των ρατσιστικών επιθέσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη που απειλεί με νέες Μόριες, απελάσεις και πνιγμένους στο Αιγαίο, είναι επίσης μια μεγάλη μάχη που ακολουθεί. Αντίστοιχα μέτωπα είναι ανοιχτά σε όλο τον κόσμο. Η συμμετοχή όλων στις διαδικασίες του Σαββάτου στη Νομική και η στήριξη των πρωτοβουλιών όπως η νέα διεθνή ημέρα δράσης στις 21 Μάρτη του 2020, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για να είναι αυτές οι μάχες νικηφόρες.


ΚΕΕΡΦΑ
Πανελλαδική Συνέλευση και Διεθνής Συνάντηση 
κατά του φασισµού και του ρατσισµού

ΠΡOΓΡΑΜΜΑ

• 1μμ: Υποδοχή 
 
• 2μμ-4μμ: Διεθνής συντονισμός Αμφιθέατρο Παπαρρηγόπουλου
Εισηγητές:
Φόλκαρτ Μόζλερ, Ξεσηκωθείτε Ενάντια στο Ρατσισμό, Γερμανία
Ντενί Γκοντάρ, Κίνηση μεταναστών χωρίς χαρτιά, Γαλλία
Mάϊκλ Σαλλάλ, Ενωμένοι ενάντια στο Μίσος, Ουάσιγκτον, ΗΠΑ
Γιώργος Τσιάκαλος, καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ
Αργυρή Ερωτοκρίτου, Κίνηση για απεργιακή 8 Μάρτη
Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος “η Ενότητα”
Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής ΚΕΕΡΦΑ, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας

  
• 6.30-8.30μμ: Δέκα χρόνια ΚΕΕΡΦΑ Αμφιθέατρο Παπαρρηγόπουλου
Δημήτρης Ζώτος, πολιτική αγωγή δίκη ΧΑ
Προκόπης Παπαστράτης, ομότιμος καθηγητής Πάντειο
Γουέιμαν Μπένετ, Ξεσηκωθείτε Ενάντια στο Ρατσισμό Βρετανία
Γιώργος Πίττας, Εργατική Αλληλεγγύη
Θανάσης Διαβολάκης, δημοτικός σύμβουλος Πειραιά
Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαια
Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος Συλλόγου εργαζομένων Νοσοκομείο Αγ. Σάββας
 
Παράλληλες συζητήσεις
• 4.30-6μμ: 

Δίκη-καταδίκη της Χρυσής Αυγής
Θανάσης Καμπαγιάννης, πολιτική αγωγή δίκη ΧΑ
Κώστας Παπαδάκης, πολιτική αγωγή δίκη ΧΑ
Γιώργος Τσιμουρής, αναπλ. καθηγητής, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πάντειο
Γκόρντον Μπίφερμαν, Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και το Φασισμό, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες
Nίκος Κουραχάνης, συγγραφέας-διδάκτορας Πάντειο
Εύα Ηλιάδη, εργαζόμενη σε δομές προσφύγων
Μαρίνα Μορένο, Ενωμένοι Ενάντια στο Φασισμό, Βαρκελώνη
Μάρκ Γκουτκάμπ, Συνασπισμός δράσης για τους πρόσφυγες, Αυστραλία

Πάλη ενάντια στον σεξισμό και τον ρατσισμό
Άννα Στάμου, Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδος
Βαγγέλης Χατζηνικολάου, σκηνοθέτης, μέλος Proud Seniors
Φαίη Φραγκισκάτου, εργαζόμενη Αποκεντρωμένης Διοίκησης, μέλος απερχόμενου ΣΕΜ Αθήνας 
Κώστας Τορπουζίδης, ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης

Ενάντια στον εθνικισμό και τις μειονοτικές διακρίσεις
Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, αναπλ.καθηγήτρια ΠΑΜΑΚ
Δημήτρης Χριστόπουλος, καθηγητής Πάντειο, πρόεδρος στην Διεθνή επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Τζεμαλί Μηλιαζίμ, δάσκαλος, Ξάνθη
Ευκλείδης Μακρόγλου, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη

Λονδίνο, 21 Μάρτη 2015

 

Άμστερνταμ, 22 Μάρτη 2014

 

Σεούλ, 18 Μάρτη 2017

 

Παρίσι, 17 Μάρτη 2018

 

Νέα Υόρκη, 16 Μάρτη 2019

 

Βερολίνο, 16 Μάρτη 2019