Την Κυριακή 27 Οκτώβρη έγιναν εκλογές στη Θουριγγία, ένα ομόσπονδο κρατίδιο στην ανατολική Γερμανία. Η Αριστερά (Die Linke) αναδείχτηκε πρώτο κόμμα, με 31% των ψήφων, μια άνοδο τριών μονάδων από τις προηγούμενες εκλογές.
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο από την γερμανική ενοποίηση το 1990. Μέχρι τώρα η Die Linke συμμετείχε σε μια κυβέρνηση συνασπισμού με το SPD -το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα- και τους Πράσινους. Όμως, στις εκλογές της 27 Οκτώβρη αυτά τα δυο κόμματα γνώρισαν μια σκληρή ήττα. Για το SPD η πτώση της τάξης του 4% είναι ένα ακόμα επεισόδιο στη μακρόσυρτη κρίση του. Όμως και οι Πράσινοι είχαν πτώση και κατόρθωσαν με το ζόρι να μπούνε στο κοινοβούλιο.
Αυτό το αποτέλεσμα σημαίνει ότι στο νέο κοινοβούλιο δεν υπάρχει πλειοψηφία για το σχηματισμό κυβέρνησης από αυτά τα τρία κόμματα. Ούτε, όμως, μπορεί να σχηματιστεί ένας ακόμα πιο παράταιρος κυβερνητικός συνασπισμός με βάση το CDU. Το κόμμα της Δεξιάς και της Μέρκελ έπεσε 11,5 μονάδες, το χειρότερο εκλογικό του αποτέλεσμα στην ιστορία του κρατιδίου.
Δεύτερο κόμμα αναδείχτηκε το ακροδεξιό AfD («Εναλλακτική για την Γερμανία») που με μια άνοδο 13,2 μονάδων έφτασε στο 23,8%. Ηγέτης του κόμματος στην Θουριγγία είναι ο Μπγιορν Χόκε, βασικός εκπρόσωπος της «Πτέρυγας», της ανοιχτά φασιστικής τάσης που κάνει πια κουμάντο στο κόμμα. Πέρσι είχε βρεθεί στο πλευρό των φασιστικών συμμοριών που έκαναν πογκρόμ ενάντια σε πρόσφυγες στο Κέμνιτς της Σαξονίας, έχει δηλώσει ότι το μνημείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο είναι «μνημείο ντροπής» και είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής.
Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Θουριγγία είναι ακόμα ένα δείγμα της βαθιάς πολιτικής κρίσης που κατατρώει τον γερμανικό καπιταλισμό, τη ναυαρχίδα της ΕΕ και μέχρι πρότινος υπόδειγμα «σταθερότητας». Τα κόμματα του «μεγάλου συνασπισμού» πέφτουν κατακόρυφα στη μια μετά την άλλη εκλογική αναμέτρηση και η ακροδεξιά παίρνει θέση για να εκμεταλλευτεί αυτή την κρίση.
Όμως, η άνοδός της δεν είναι αυτόματο προϊόν της δυσαρέσκειας του κόσμου, και στην ανατολική Γερμανία. Ο κρατικός ρατσισμός, οι συστηματικές εκστρατείες ισλαμοφοβίας από τα πάνω είναι αυτά που δημιουργούν το υπέδαφος για την άνοδό της. Και οι μάχες του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος μπορούν να την σταματήσουν. Ένα χρόνο πριν οι συμμορίες του Χόκε πήραν μια βροντερή απάντηση στο Κέμνιτς από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές.
Στο δυνάμωμα αυτού του κινήματος, και μιας αριστεράς που είναι ξεκάθαρη στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και το σύστημα που τους γεννά, είναι η ελπίδα, όχι σε «ρεαλιστικούς» συνδυασμούς υπουργικών γραφείων.