Το ισπανικό πολιτικό σύστημα μοιάζει με κάποιον που γερνάει με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς να ωριμάζει. Πηγαίνει στις εκλογές την ερχόμενη Κυριακή 10 Νοέμβρη, για τέταρτη φορά μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Κάθε φορά ελπίζει να βγει από τις κάλπες με μεγαλύτερες δυνατότητες για σταθερή κυβέρνηση και κάθε φορά βγαίνει πιο ανίκανο να διαχειριστεί τις πληγές που ανοίγουν.

Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι ακόμη πιο απρόβλεπτη από όλες τις προηγούμενες, γιατί η επιφανειακή ηρεμία που είχε επικρατήσει στην Καταλωνία μετατράπηκε σε έκρηξη. Λάδι στη φωτιά έριξε η απόφαση του δικαστηρίου που έριξε μέχρι και 13 χρόνια φυλάκισης σε υπουργούς, την πρόεδρο της Βουλής της Καταλωνίας και ακτιβιστές, επειδή οργάνωσαν το δημοψήφισμα όπου ο κόσμος ψήφισε μαζικά λέγοντας την άποψή του για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Η απόφαση ήταν μια στιγμή ακόμη μεγαλύτερης ρήξης μεταξύ του ισπανικού κράτους και της πραγματικότητας στην Καταλωνία. 

Όταν ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία η δεξιά καμπάνια ενάντια στα δικαιώματα των Καταλανών, το ποσοστό υπέρ της ανεξαρτησίας δεν ήταν ούτε 15%. Το αποτέλεσμα αυτών των χρόνων είναι να φτάσει στο 50%. Και η απόφαση του δικαστηρίου έβγαλε στο δρόμο πολύ κόσμο που δεν ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας αλλά δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει τα ισπανικά δικαστήρια να βγάλουν στην παρανομία βασικά δικαιώματα. 

Έκρηξη

Αυτή η έκρηξη του κόσμου τρομοκράτησε τους πάντες. Για πρώτη φορά τόσο εμφανώς, τρομοκράτησε και την καταλανική κυβέρνηση που στηρίζεται στα κόμματα που στα λόγια στηρίζουν την ανεξαρτησία, αν και την άφησαν κηρυγμένη σε…. συμβολικό επίπεδο, μετά το δημοψήφισμα. Για πρώτη φορά υπήρξε ανοιχτή κατακραυγή των ηγετών του κινήματος που ζητάνε αυτοσυγκράτηση.

Δεν είναι ώρα για αυτοσυγκράτηση, καθώς και τα τρία κόμματα της Δεξιάς και το PSOE πηγαίνουν στις εκλογές προαναγγέλλοντας καινούργια βήματα για την κατάπνιξη του κινήματος. Στη δεξιά ζητάνε καινούργια χρήση του άρθρου 155 του Συντάγματος, δηλαδή κατάργηση της κυβέρνησης της Καταλωνίας, και αστυνομική και στρατιωτική καταστολή. Το PSOE υπόσχεται περιορισμούς στη δημόσια τηλεόραση, στα σχολεία και άλλα παρόμοια. 

Η Δεξιά έπαιξε το χαρτί της στροφής ακόμη πιο δεξιά στις τελευταίες εκλογές και την πάτησε. Το ακροδεξιό Vox από το μηδέν αναδείχθηκε σε ένα από τα τρία “ισότιμα” κόμματα της δεξιάς πολυκατοικίας. Το Vox εκμεταλλεύτηκε το συνολικό κλίμα αντι-καταλανισμού που καλλιεργείται από πάνω και συνεχίζει να παρουσιάζεται σαν το κόμμα που λέει ό,τι θέλει να πει η Δεξιά, αλλά έξω από τα δόντια. Ο Σάντσεθ στο μεταξύ χάνει όλη την ορμητικότητα που του χάρισε η ταξική ψήφος τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η εργατική τάξη πήγε μαζικά να ψηφίσει, για να σταματήσει την “τριφασιστική” συμμαχία. Όμως τώρα το PSOE έχει βάλει στην άκρη το αντι-δεξιό και αντιφασιστικό επιχείρημα, πουλώντας ξανά αντι-καταλανισμό. 

Και η Αριστερά προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ο Αλμπέρτο Γκαρθόν, της Ενωμένης Αριστεράς, εξαπέλυσε μια χυδαία καμπάνια ενάντια στο καταλανικό κίνημα, καταγγέλλοντας τη βία των διαδηλωτών. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας του Ποδέμος κάλεσε τον κόσμο να αποδεχθεί την απόφαση του δικαστηρίου και να πάμε παρακάτω. Το παρακάτω είναι ακόμη μια φορά να παρακαλάει τον Σάντσεθ να κάνει συγκυβέρνηση με την Αριστερά.

Ό,τι και να βγάλει η κάλπη, οι κόμποι γύρω από την καρδιά του ισπανικού πολιτικού συστήματος γίνονται ακόμη πιο σφιχτοί.