«Χρειάζεστε φθηνότερη ηλεκτρική ενέργεια. Έχουμε πυρηνική ενέργεια και εσείς δεν έχετε. Βάζοντας δίπλα αυτά τα δύο μπορούμε να δουλέψουμε μαζί ως καλοί γείτονες, κτίζοντας μακροπρόθεσμες σχέσεις μέσα από τη δημιουργία μιας πυρηνικής μονάδας παραγωγής ενέργειας, με κοινά οφέλη, σε έναν τομέα που είναι σημαντική εναλλακτική για τις ενεργειακές ελλείψεις στην περιοχή μας».
Όπως μάθαμε από την πρόσφατη συνέντευξη του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας Πετκόφ στην Καθημερινή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ξεκινήσει διαβουλεύσεις για διμερή συμφωνία για την παροχή πυρηνικής ενέργειας από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα με εγκατάσταση πυρηνικού εργοστασίου στη Βουλγαρία το οποίο θα παρέχει ηλεκτρισμό στην Ελλάδα. Όπως επισημαίνει σε άρθρο του στην ΕφΣυν ο Μιχάλης Τρεμόπουλος: «η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να “ξεκλειδώσει” διεθνείς τραπεζικές χρηματοδοτήσεις για το νέο πυρηνικό της Βουλγαρίας, προσφέροντας εγγυημένη απορρόφηση μέρους της παραγωγής του για 20 χρόνια».
Πρόκειται για μια ακόμη άκρως επικίνδυνη εξέλιξη. Η δημιουργία ενός ακόμη πυρηνικού εργοστασίου στην περιοχή την ίδια στιγμή που ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις ειδήσεις με την αγωνία αν καμιά ρουκέτα ξεστρατίσει και χτυπήσει τα πυρηνικά εργοστάσια της Ουκρανίας, ενώ άλλοι αναζητούν χάπια ιωδίου για τις διαρροές, είναι πραγματικά μια πρόκληση. Και όπως γνωρίζουμε καλά από την εποχή του Τσέρνομπιλ το 1986 και από το 2011 στην Φουκουσίμα δεν είναι ανάγκη να γίνει ένας πόλεμος για να δημιουργήσει μια ανεπανόρθωτη καταστροφή στο περιβάλλον και στην ανθρωπότητα. Αρκεί και ένας σεισμός ή μια οικονομική κρίση.
Στην Φουκουσίμα, η κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης δεν έχει αρθεί 11 χρόνια αργότερα. Η περιοχή έχει εκκενωθεί μόνιμα από τους 36.000 κατοίκους της, χιλιάδες τόνοι μολυσμένου νερού εξακολουθούν να διαρρέουν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στη γειτονιά μας οι παλαιότεροι θυμούνται τον «εφιάλτη του Κοζλοντούι» (τίτλος των Νέων 1998) στην Βουλγαρία, όταν μόνο μέσα στο διάστημα 1990-93 είχαν καταγραφεί 15 ατυχήματα, με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις να καταγγέλλουν τότε τον κίνδυνο μιας καταστροφής τύπου Τσέρνομπιλ.
Τα σχέδια Μητσοτάκη-Πετκόφ για ακόμη ένα πυρηνικό αντιδραστήρα στην περιοχή συμπίπτουν με τα σχέδια της ΕΕ που στις πρόσφατες συνόδους της χαρακτήρισε την πυρηνική ενέργεια «πράσινη-μεταβατική» στα πλαίσια της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Μόνο που τα πλάνα απεξάρτησης της ΕΕ, και ακόμη περισσότερο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από τα ορυκτά καύσιμα, μοιάζουν με ξεπερασμένο ανέκδοτο μετά την έκρηξη του πολέμου.
Όπως γράφαμε στην Εργατική Αλληλεγγύη λίγο πριν τη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα cop26 τον Νοέμβρη, κάθε νέα όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών απειλεί να τινάξει ανά πάσα στιγμή στον αέρα κάθε μέτρο που υποκριτικά ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις στις διασκέψεις – και εκεί βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τη Σαουδική Αραβία μέχρι τη Νορβηγία οι πετρελαιοπαραγωγικές χώρες ανακοινώνουν αύξηση της παραγωγής – το ίδιο και οι χώρες που ελέγχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Έτσι και ο Μητσοτάκης που το έπαιζε «πράσινη πρωτοπορία» έτρεξε αυτές τις μέρες να δώσει το πράσινο φως στην Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων για επανεκκίνηση του προγράμματος σεισμικών ερευνών και γεωτρήσεων στις περιοχές δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης και στο Ιόνιο που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και οι οποίες έχουν ήδη παραχωρηθεί σε πετρελαϊκές εταιρείες (Τotal – ExxonMobil – EΛΠΕ στην Κρήτη και ΕΛΠΕ στο Ιόνιο). Όπως ανέφερε σε ένα από τα τηλεοπτικά του μηνύματα ο πρωθυπουργός: «Διεκδικούμε την ενεργειακή μας αυτάρκεια. Αυτό σημαίνει ασφαλώς, αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου με οικονομικό ενδιαφέρον».
Μόνο που τα σχέδια της κυβέρνησης είναι αντιμέτωπα με την κινητοποίηση του κόσμου που παλεύει πραγματικά ενάντια στην κλιματική αλλαγή και δεν θέλει να δει τις θάλασσες να γεμίζουν γεωτρύπανα. «Το μέτωπο της Κρήτης φαινόταν πως θα μείνει παγωμένο καθ’ όλη τη διάρκεια του 2022, μετά την προσφυγή οργανώσεων στο ΣτΕ» διαβάζουμε στο Πρώτο Θέμα. «Γι’ αυτό και ο κ.Μητσοτάκης θέλει να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα “ασφάλειας δικαίου” στις εταιρίες που εμπλέκονται στα mega projects, προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους με βάση τις εκδοθείσες άδειες. Αυτό μπορεί να σημαίνει και ενίσχυση του νομοθετικού οπλοστασίου…»