Συνέλευση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ένα ολόκληρο καυτό φθινόπωρο εργατικών μαχών φιλοδοξεί να φιλοξενήσει ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης στη μεγάλη συνέλευση που οργανώνει την Κυριακή 9/10 στις 11πμ στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Εργαζόμενοι/ες και συνδικαλιστές/τριες από δεκάδες εργατικούς χώρους και κλάδους θα μεταφέρουν την πλούσια εικόνα της οργής που γίνεται διάθεση για δράση και οργάνωση. Οργή για την ακρίβεια και την κερδοσκοπία, την εντατικοποίηση της εργασίας, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον πόλεμο, τις υποκλοπές και την έλλειψη δημοκρατίας, την κλιματική κρίση, τον σεξισμό, τον ρατσισμό και τη φασιστική απειλή. Απέναντι σε όλα αυτά, η εργατική τάξη μπήκε μπροστά να δώσει όλες αυτές τις μάχες. Η Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη είναι η κλιμάκωσή τους. Για να τσακίσουμε την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και να ανοίξει η προοπτική για την εναλλακτική των εργατών.
Από τους υγειονομικούς που βρίσκονται στη μεγαλύτερη έκρηξη, τους εκπαιδευτικούς που δεν υπακούν στις αξιολογήσεις της Κεραμέως, τους εργαζόμενους στους δήμους που παλεύουν για να μείνουν όλοι στη δουλειά μέχρι τους εργαζόμενους στην ιδιωτική Υγεία για να επιτάξουμε τον ιδιωτικό τομέα στο ΕΣΥ, τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό-Τουρισμό, στις Τέχνες και στα ΜΜΕ για ΣΣΕ, τους εργαζόμενους στην ενέργεια για επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ -παντού οι δυνάμεις του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης βάζουν μπροστά τα οργανωτικά βήματα με εξορμήσεις, συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές για την επιτυχία της Γενικής Απεργίας. Πολύτιμες εμπειρίες που ήδη σε πολλούς χώρους αποδίδουν καρπούς. Γι΄αυτό η συμμετοχή στη συνέλευση στις 9/10 όλων των εργαζόμενων από κάθε κλάδο και χώρο είναι σημαντική.
Οι παραγωγικότερες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας -ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, ακόμα και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα- δέχονται έναν ανηλεή πόλεμο που τις οδηγεί πλέον στα όρια της επιβίωσής τους, στα όρια της εξόντωσής τους!
Η κυβερνητική πολιτική που εκφράζεται μέσα από ακραία νεοφιλελεύθερες εμμονές και ιδεοληψίες, βρήκε εύφορο έδαφος αρχικά στην πανδημία και τώρα στην ενεργειακή κρίση- ώστε να μετατρέψει πάλι την κρίση σε ευκαιρία. Ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και για ενίσχυση της παρασιτικής κερδοφορίας-αισχροκέρδειας του Κεφαλαίου με θύμα την κοινωνία (χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μηνιαία τροφοδότηση με δισεκατομμύρια Ευρώ απευθείας από τον κρατικό Προϋπολογισμό στις τσέπες του εγχώριου Καρτέλ της Ενέργειας).
Λεφτά για τους βαρόνους της Διαπλοκής και του παρασιτικού Κεφαλαίου υπάρχουν... ενώ η κοινωνία αφήνεται να προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε λογής κουπόνια... Το κλίμα που διαμορφώνουν αυτές οι πολιτικές, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη και πρωτοφανή άνοδο του πληθωρισμού (αύξηση τιμών σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης) οδηγεί σε απόλυτο αδιέξοδο τον κόσμο της Εργασίας.
Το τρομολαγνικό σενάριο που διοχετεύουν οι επιχειρηματικές Ελίτ μέσω των media που διαθέτουν και της φιλικής τους κυβέρνησης, ότι θα ζήσουμε έναν εφιαλτικά δύσκολο χειμώνα... οφείλουμε με αποφασιστικότητα, συσπείρωση και αγώνα να τους το επιστρέψουμε κατάμουτρα! Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος για αυτούς που επιτίθενται στον κόσμο της Εργασίας, για τους λίγους που επιτίθενται στην κοινωνία των πολλών.
Η πανεργατική-πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη θα μεταφέρει σε κάθε άκρη της χώρας το μήνυμα ότι τα κέρδη τους δεν είναι πάνω απο τις ζωές μας!
Με αυτή την αποφασιστικότητα, μαζικότητα και συσπείρωση, με μπροστάρη το Σωματείο μας, την ΕΝΕΔΕΠ, θα συμμετάσχουμε και εμείς οι λιμενεργάτες-εργαζόμενοι στις προβλήτες της COSCO στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Κι εμείς μαζί, που έχουμε ζήσει στο πετσί μας τις συνθήκες της “ειδικής οικονομικής ζώνης” που τώρα προσπαθούν να επιβάλλουν σε όλη την χώρα. Κι εμείς μαζί, που έχουμε βιώσει την εργοδοτική ασυδοσία και εκμετάλλευση- την κυβερνητική αδιαφορία- την μεροληπτική δικαιοσύνη- την κρατική καταστολή... αλλά με τους αγώνες μας έχουμε βάλει ένα λιθαράκι στο Κίνημα και έχουμε αποδείξει ότι οι αποφασιστικοί αγώνες με μαζική συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τα ταξικά προσανατολισμένα Σωματεία τους, οι καθημερινές μάχες για περισσότερη ασφάλεια- περισσότερα δικαιώματα- καλύτερες συμβάσεις και δικαιότερες αμοιβές, αποτελούν τον μόνο τρόπο και δρόμο!
Καλή δύναμη- καλούς αγώνες!
Βασίλης Μανωλάκος, αναπλ. γραμματέας ΕΝΕΔΕΠ (σωματείο των λιμενεργατών της COSCO)
Όλες οι κρίσεις είναι σε μεγαλύτερη έξαρση απ' ότι παλιότερα -δημόσια Υγεία, οικονομία, πόλεμος. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, εδώ και πολλά χρόνια. Προσπαθούν να σταματήσουν τον κόσμο από το να παλεύει. Γι' αυτό δεν προβάλλονται οι μεγάλες εργατικές μάχες από τα ΜΜΕ για να μην παίρνουμε τα παραδείγματα για να διεκδικήσουμε. Το μόνο που μας λένε είναι ότι μπροστά μας ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και ότι ο Ερντογάν καθημερινά απειλεί. Γι' αυτό είναι σημαντικές οι πρωτοβουλίες όπως αυτή του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης για τη συνέλευση την Κυριακή 9 Οκτώβρη στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, που θα ακούσουμε εργαζόμενους που αγωνίζονται σε πολλούς διαφορετικούς χώρους.
Στους δήμους ανοίγουν όλες οι μάχες: για μαζικές προσλήψεις, μονιμοποίηση των συμβασιούχων και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τα ΣΔΙΤ και τους εργολάβους. Φοβερές οι ελλείψεις στην καθαριότητα, το Πράσινο και την Κοινωνική Υπηρεσία. Συνάδελφοι από το Βοήθεια στο Σπίτι βρίσκονται σε ανησυχία αν θα μείνουν εν τέλει στη δουλειά, πάρα πολύς κόσμος με τις γνωστές συμβάσεις του ΟΑΕΔ και με προσωρινές διαταγές για παράταση στη δουλειά γιατί δεν βγαίνει αλλιώς η υπηρεσία της καθαριότητας. Υπάρχει και μεγάλο οικονομικό πρόβλημα στους δήμους. Ο δικός μας δήμος δεν έχει να πληρώσει ούτε τις κερδισμένες δικαστικές αποφάσεις για να πάρουμε αναδρομικά κάποια επιδόματα.
Η Γενική Απεργία στις 9/11 είναι ευκαιρία για να εκφραστεί η αγανάκτηση απέναντι σε όλα αυτά και να μπει ένα τέλος. Χρειάζεται να την οργανώσουμε από τώρα σε κάθε χώρο. Με γενικές συνελεύσεις, συχνές ενημερώσεις στους συναδέλφους, προσπάθειες να τους συσπειρώσουμε όλους στο σωματείο, μόνιμους και συμβασιούχους.
Φώτης Λαμπρινός, δημοτικός υπάλληλος Δήμου Αγ. Αναργύρων-Καματερού
Στο Υπουργείο Πολιτισμού οργανώνουμε την Πανεργατική Απεργία στις 9 Νοέμβρη στο Βυζαντινό Μουσείο, τον βράχο της Ακρόπολης, το νέο Μουσείο της Ακρόπολης και σε άλλους χώρους του υπουργείου. Για να υπάρχει μεγάλη συμμετοχή από παντού χρειάζεται να προχωρήσουμε σε συνελεύσεις και μαζέματα για να συζητήσουμε συλλογικά όχι μόνο για τα αιτήματά μας, αλλά και τη συνολικότερη πολιτική κατάσταση. Προχωράμε στη συγκρότηση απεργιακών επιτροπών για να εμπλακούν όσοι περισσότεροι συνάδελφοι γίνεται και να εξασφαλίσουμε τις απεργιακές φρουρές τη μέρα της απεργίας.
Γι’ αυτό έχουμε ξεκινήσει τις εξορμήσεις μοιράζοντας την προκήρυξη του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης για την Πανεργατική Απεργία στις 9/11, αλλά και τη συνέλευση του Συντονισμού, έναν μήνα πιο πριν, στις 9/10 στο Θέατρο Εμπρος, όπου θα μοιραστούμε τα προχωρήματα και τα βήματα για την οργάνωση της απεργίας και με τους άλλους κλάδους. Θα είναι μια τρομερή ευκαιρία να ακούσουμε από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές το πώς ξεδιπλώνονται οι μεγαλύτερες εργατικές μάχες, από την αγωνιστική έκρηξη στα νοσοκομεία, μέχρι τις μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις σε ενέργεια, νερό, συγκοινωνίες, κτλ. Να ανταλλάξουμε ιδέες και απόψεις.
Ευκαιρία για να βάλουμε την πίεση στην Ομοσπονδία μας, την ΠΟΕ-ΥΠΠΟ, για να οργανώσει σοβαρά τη γενική απεργία είναι το συνέδριό της στις 10/10. Ούτως ή άλλως έχουμε πάρει απόφαση σε προηγούμενο συνέδριο ότι αυτόματα συμμετέχουμε σε όποια κινητοποίηση έχει καλέσει η ΑΔΕΔΥ. Αλλά αυτό είναι τυπικό μόνο. Για να γίνει ουσιαστικό θα δώσουμε πολιτική μάχη μέσα στο συνέδριο ότι η ομοσπονδία θα πρέπει να κινηθεί ώστε να συσπειρώσει τον κόσμο από τα κάτω. Έναν κόσμο που το προηγούμενο διάστημα πήρε πρωτοβουλίες και οργάνωσε κινητοποιήσεις ενάντια στα σχέδια του υπουργείου για την ιδιωτικοποίηση των μεγάλων μουσείων, ενάντια στο επίσημο κρατικό ξέπλυμα της αρχαιοκαπηλείας και σε πολιτικές μάχες ενάντια στον ρατσισμό και τον σεξισμό.
Αντώνης Φώσκολος, εργαζόμενος ΥΠΠΟ
Δεν υπάρχουν πλέον αντοχές από τον κόσμο της εργασίας για να ανεχτεί την τόσο μεγάλη ακρίβεια στα βασικά είδη ούτε τα ψωροεπιδόματα που δίνει η κυβέρνηση. Χρειάζεται να ξεσηκωθούμε όλοι και όλες και να διεκδικήσουμε. Πρώτα απ' όλα να πάψει η κερδοσκοπία και να σταματήσουμε αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που εξελίσσεται στο πιο καταστροφικό των τελευταίων χρόνων. Μπορούμε να το επιβάλλουμε αν αντιληφθούμε σαν εργάτες κι εργάτριες ότι μπορούμε να παίξουμε καθοριστικό ρόλο στον ρου της ιστορίας.
Μετά από τόσα χρόνια μνημονίων, η κατάσταση χειροτερεύει. Υπάρχουν τα παραδείγματα αγώνων με τους εργαζόμενους να συσπειρώνονται στα σωματεία τους, να διεκδικούν και κερδίζουν, όχι μόνο δικαστικές αποφάσεις, αλλά Συλλογικές Συμβάσεις. Στον κλάδο των Ναυτηλιακών Υπαλλήλων που ανήκω, υπογράψαμε πρόσφατα ΣΣΕ που ουσιαστικά καταργούν τον νόμο Χατζηδάκη. Κερδίσαμε την αναγνώριση της τριετίας, που νομικά έχει καταργηθεί, με αποτέλεσμα την αύξηση στις αποδοχές μας.
Εκτός από την ακρίβεια, μεγάλη ανησυχία για όλους μας είναι και η διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή. Οι “μεγάλοι” ξαναμοιράζουν την “πίτα” και οι λαοί είναι αυτοί που θα την πληρώσουν. Χρειάζεται να ενημερώνουμε τον κόσμο μέσα και από τα συνδικάτα για αυτά τα ζητήματα για να είναι σε ετοιμότητα.
Αντιπολεμικός χαρακτήρας
Κατά τη γνώμη μου, η Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη, μαζί με τα ζητήματα των αυξήσεων στους μισθούς και τις ΣΣΕ, πρέπει να έχει και αντιπολεμικό χαρακτήρα. Εμείς δεν έχουμε να διαλέξουμε πλευρά, ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει. Για να αντικαταστήσουμε τη σπατάλη στους πολεμικούς εξοπλισμούς με τις δαπάνες για τη Δημόσια Υγεία και την Παιδεία που έχουμε ανάγκη. Παγκόσμια γεμίζουν με πακτωλό χρημάτων τις μεγάλες εταιρίες όπλων για να μοιράσουν τον θάνατο.
Παλεύουμε ώστε το κράτος να μην στηρίζει την κερδοσκοπία, αλλά να παρεμβαίνει για να βάζει όρια. Στην εξέλιξη της ιστορίας όμως ούτε αυτό φτάνει για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και να είμαστε όλοι ίσοι. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν ο λαός πάρει στα χέρια του την εξουσία. Ο σοσιαλισμός χτίζεται, δεν χαρίζεται.
Μαρία Ζαχαρία, γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά
ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ
Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι εν μέσω κινητοποιήσεων η εταιρία θα προχωρούσε στις απολύσεις δύο πρωτοκλασσάτων συνδικαλιστών για τον κλάδο. Επειδή και οι δύο αυτοί συνάδελφοι είναι οδηγοί, ουσιαστικά έκλεισαν εντελώς το τμήμα πωλητών-οδηγών, όπως είχαν ανακοινώσει από την αρχή. Αυτό που μας εξόργισε όμως περισσότερο είναι ότι απέλυσε δύο συνδικαλιστικά στελέχη χωρίς τις ανάλογες διαδικασίες.
Ούτε το σχέδιο εξυγίανσης που είναι απόφαση δικαστηρίου τηρούν οι νέοι ιδιοκτήτες. Σε αυτό δεν υπάρχουν απολύσεις, αλλά διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας. Κι εμείς δεχτήκαμε μείωση 20% στους μισθούς μας. Παρ' όλα αυτά, στη σημερινή συγκέντρωση (3/10) έφεραν τα ΜΑΤ κι έγινε αδικαιολόγητη χρήση χημικών, με σπρωξίδια και ξύλο, για να σπάσουν την απεργία. Λένε υποκριτικά ότι έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε απεργία, αλλά «να σεβαστούμε το δικαίωμα του άλλου στην εργασία». Το δικό μου δικαίωμα στην εργασία που με μια υπογραφή κάποιος το κατήργησε, πού είναι; Ποιος θα με προστατεύσει; Τα ΜΑΤ; Αφού προστατεύουν τους εργοδότες. Λες κι είναι η αστυνομία εταιρία των εργοδοτών αδελφών Κρομμύδα και του γαμπρού τους του υπουργού κ. Σκρέκα.
Η απεργία στη Μαλαματίνα έχει συσπειρώσει μία μεγάλη μάζα εργατικού κόσμου, που καθημερινά έρχονται στον χώρο του εργοστασίου. Ευτυχώς ο κόσμος είναι πολύ ώριμος πια για να κάνει την ανατροπή, να κάνει αυτό που παλιά δεν τολμούσε. Δεν υπάρχουν βολεμένοι νέοι, αλλά αυτοί που προσπαθούν με ιδρώτα να πάρουν ένα πτυχίο σε πανεπιστήμια που φυλλάσονται με δυνάμεις καταστολής. Είναι ο κόσμος που νιώθει στο πετσί του την καθημερινή σφαλιάρα από την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση, τις απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία... Ο συνταξιούχος που έχει χύσει αίμα για να πάρει μια σύνταξη και του την κόβουν. Και από το υστέρημά του έρχεται και μας αφήνει 10, 15, 20 ευρώ για να μπορούμε να έχουμε νερά να καθόμαστε στην απεργία. Αυτά μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε και θα συνεχίσουμε.
Απεργία διαρκείας
Απεργία διαρκείας δεν θα μπορούσα να κάνω αν δεν είχα τη συμπαράσταση του κόσμου. Μέσα από τη στήριξη αυτή ενδυναμώνω ακόμα περισσότερο κάθε μέρα που περνάει. Αν δεν έκανα εγώ την απεργία, δεν θα είχα από την άλλη τη συμπαράσταση του κόσμου. Είναι αλυσίδα. Στήριξη από φοιτητές, αλληλέγγυους, από σωματεία από όλη την Ελλάδα, από τη Δράμα μέχρι την Κρήτη. Αν πετύχει η απεργία μας, θα αποτελέσει το εφαλτήριο και για άλλους χώρους δουλειάς. Το 2022 που τα πράγματα έχουν ζορίσει πάρα πολύ, αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Εγώ στα 58 μου υπολόγιζα ότι θα έβγαινα σε τέσσερα χρόνια στη σύνταξη και τώρα δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να έχω δουλειά. Αλλά θέλω να μπω με το κεφάλι ψηλά στο εργοστάσιο.
Για μας η μάχη στη Μαλαματίνα είναι καθαρά για να παρθούν πίσω οι απολύσεις και να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Το ότι αυτή τη στιγμή η εταιρία έφτασε να απολύσει τα δύο κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας αποτελεί για μας ένα ακόμα κόκκινο πανί. Και θέλουμε να μας πουν με ποιανού εντολή υπάρχει καθημερινή παρουσία των ΜΑΤ -ή να πούμε Σκρέκας Security- στο εργοστάσιο. Είναι προκλητικό ένα εργοστάσιο ιδιώτη να προστατεύεται από τη δημόσια αστυνομία.
Γιώργος Λιάκας, γραμματέας του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Επιχείρησης Μαλαματίνα