Η Αριστερά πρέπει να σταθεί στο πλευρό της συνεχιζόμενης εξέγερσης στο Ιράν.
Είναι δικαίωμα των απανταχού εργαζομένων, των φτωχών, των γυναικών να επαναστατούν ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση και αυτό συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Ιράν. Η αγανάκτηση για το πως αντιμετωπίζει το καθεστώς τις γυναίκες έχει γίνει ένα με την αγανάκτηση απέναντι σε ένα ταξικό καθεστώς που λειτουργεί για τα συμφέροντα μιας πλούσιας μικρής καπιταλιστικής μειοψηφίας την ώρα που δεκάδες εκατομμύρια εργάτες παλεύουν για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα.
Το γεγονός ότι το Ιράν είναι μια χώρα που εδώ και δεκαετίες βρίσκεται στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού στον οποίο ανήκει και η Ελλάδα, δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στην αλληλεγγύη της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος στις χώρες της δύσης προς τα δίκαια αιτήματα του ιρανικού λαού.
Αυτό που χρειάζεται να κάνει η Αριστερά είναι να διαχωρίσει στην πράξη την θέση της και να καταγγείλει ανοιχτά τις υποκριτικές και ύπουλες διακηρύξεις «αλληλεγγύης» των ΗΠΑ και κυβερνήσεων, όπως η ελληνική, που τις ακολουθούν. Στηρίζουμε τους εξεγερμένους όχι μόνο διαδηλώνοντας στην Αθήνα αλλά και απαιτώντας:
Απαιτούμε
Να μπει τέλος στις οικονομικές κυρώσεις και κάθε ιμπεριαλιστικό σχέδιο της δύσης που από τη μια τσακίζουν τον λαό του Ιράν και από την άλλη βοηθάνε το καθεστώς να ξεφύγει από την πίεση του κόσμου παίζοντας το αντιιμπεριαλιστικό χαρτί.
Καταγγέλλουμε τις δυτικές κυβερνήσεις που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις εξελίξεις στο Ιράν για να ξεκινήσουν άλλη μια ισλαμοφοβική καμπάνια με στόχο τους μουσουλμάνους μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στις χώρες της δύσης. Είμαστε μαζί με το δικαίωμα των γυναικών να βγάζουν τη μαντήλα στο Ιράν όσο είμαστε και με το δικαίωμα του να την φοράνε στην Ελλάδα, αν οι ίδιες το θέλουν.
Απαιτούμε από τις κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη να ανοίξουν τα σύνορα και να δώσουν άσυλο στους πρόσφυγες από το Ιράν και όλο τον κόσμο. Τα αιτήματά τους είναι άρρηκτα δεμένα με τα δικά μας αιτήματα. Το έδειξαν πρόσφατα στην Ιταλία, οι γυναίκες που διαδήλωσαν ταυτόχρονα ενάντια στην επίθεση στο δικαίωμα της έκτρωσης από τη Μελόνι και σε αλληλεγγύη στις γυναίκες στο Ιράν. Μπορούμε να το δείξουμε απεργώντας και διαδηλώνοντας μαζί στην πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη.
Ξεσκεπάζουμε την υποκρισία των αρχουσών τάξεων της Δύσης στα μάτια όχι μόνο των ντόπιων αλλά και των Ιρανών (είτε διαδηλώνουν στο Ιράν είτε στη Δύση), δείχνοντας ότι οι πραγματικοί τους σύμμαχοι είναι η εργατική τάξη της δύσης που παλεύει ενάντια στις δικές της κυβερνήσεις και όχι οι Μητσοτάκηδες και οι Μακρόν. Μια στάση της Αριστεράς που είτε στέκεται ενάντια είτε υποβαθμίζει την εξέγερση στο Ιράν γιατί τάχα «εξυπηρετεί αντικειμενικά» τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, είναι λάθος από πολλές απόψεις.
Ό,τι και να λέει ο Μπάιντεν, η νεολαία και η εργατική τάξη που διαδηλώνει στο Ιράν δεν κρατάει ούτε αμερικάνικες ούτε ευρωπαϊκές σημαίες της ΕΕ. Είναι εγκληματικό λάθος η αριστερά να «χαρίσει» προκαταβολικά αυτόν τον κόσμο, που ακόμη και στα συνθήματά του ακούγεται ο απόηχος της επανάστασης που γκρέμισε τον Σάχη, στην προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών.
Ο νεκροθάφτης του ιμπεριαλισμού βρίσκεται στο εσωτερικό του. Είναι η εργατική τάξη των ΗΠΑ και όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών. Όσες εξορμήσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ηττήθηκαν, στο Βιετνάμ, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν οδηγήθηκαν σε ήττα από τα «μέσα», από το αντιπολεμικό κίνημα. Οι εξεγερμένοι στο Ιράν σήμερα, οι νέοι που αρνούνται να καταταγούν στην Μόσχα είναι προαναγγελία αντίστοιχων φαινομένων στη Δύση και όχι «πιόνια του ΝΑΤΟ».