Δύο εβδομάδες έκλεισαν στο Ιράν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που ξεκίνησαν μετά την δολοφονία της Μάχσα Αμινί και απαιτούν να φύγει η κυβέρνηση Ραϊσί και το θεοκρατικό καθεστώς που την στηρίζει - παρά τον αριθμό των νεκρών από την καταστολή που έφτασαν τους 100.

Το Σάββατο 1η Οκτωβρίου μαζικές διαδηλώσεις έγιναν ξανά σε 100 περίπου πανεπιστήμια του Ιράν όπου φοιτητές αλλά και ένα κομμάτι των καθηγητών έχουν κατέβει σε αποχή από τα μαθήματα, το κίνημα απάντησε στο μπλοκάρισμα του ίντερνετ από το καθεστώς με τα παραδοσιακά δοκιμασμένα μέσα, με μαζικό μοίρασμα προκηρύξεων κάτω από τις πόρτες των σπιτιών. «Ο λαός έχει αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Θυμηθείτε ότι το 1979 δεν υπήρχε ίντερνετ και τελικά ο λαός έκανε αυτό που ήθελε» δηλώνει στον Observer η Νεγκάρ που συμμετείχε στις εξορμήσεις.  

Στις 25-26 Σεπτεμβρίου, η Συντονιστική Επιτροπή των συνδικάτων των εκπαιδευτικών στο Ιράν πραγματοποίησε διήμερη απεργία. Οι δάσκαλοι, που έχουν εμπλακεί σε ένα κύμα απεργιών και διαμαρτυριών από τον περασμένο Δεκέμβριο, έγραψαν ότι η εξέγερση δείχνει ότι ​«Το Ιράν είναι ακόμα ζωντανό και ενεργό και δεν υποκύπτει μπροστά στην καταπίεση» και κάλεσε όλους τους εργαζόμενους να σταθούν στο πλευρό ​«του λαού του Ιράν που αναζητά δικαιώματα».

Με ανακοίνωσή του, το Συνδικάτο των εργαζομένων στα Πετρέλαια διακήρυξε ότι ​«υποστηρίζει τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην οργανωμένη και καθημερινή βία κατά των γυναικών και κατά της φτώχειας» και απείλησε να προχωρήσει σε απεργία εάν το κράτος δεν τερματίσει τις συλλήψεις, τις δολοφονίες, την καταστολή και την παρενόχληση γυναικών λόγω του χιτζάμπ. Οι εργάτες στα πετρέλαια του Ιράν, που όπως και οι εκπαιδευτικοί είναι από τα πιο μαχητικά τμήματα της εργατικής τάξης, είχαν απεργήσει μαζικά «στη μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων 40 χρόνων» τον Ιούνη του 2021 με αιτήματα αυξήσεις στους μισθούς και ρεπό.  

Διαδηλώσεις

Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν σε όλη τη χώρα με τη συμμετοχή ανθρώπων ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκείας από την Ραστ στο βορρά ως την Τεχεράνη και από τις κούρδικες περιοχές όπου πραγματοποιήθηκε γενική απεργία μέχρι το Ζαχεντάν στα σύνορα με το Πακιστάν. Εκεί σύμφωνα με καταγγελίες 41 άνθρωποι έπεσαν νεκροί μετά την καταστολή διαδήλωσης που έγινε την περασμένη Παρασκευή στο τέλος της προσευχής, ύστερα από την καταγγελία ότι ο επικεφαλής των δυνάμεων ασφαλείας της επαρχίας, βίασε μια 15χρονη έφηβη που ανήκε στη σουνιτική μειονότητα των Μπαλούχων. Ακολούθησαν επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα όπου το καθεστώς ανέφερε ότι σκοτώθηκαν πέντε μέλη των Φρουρών της Επανάστασης «σε ένα τρομοκρατικό επεισόδιο».

Στο μεταξύ, σύμφωνα με το Al Jazeera, «η κυβέρνηση Μπάιντεν, ανακοίνωσε νέο γύρο οικονομικών κυρώσεων κατά του Ιράν σε “τακτική βάση” σε μια προσπάθεια να “περιορίσει σοβαρά” τις ιρανικές εξαγωγές πετρελαίου και πετροχημικών. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν την Πέμπτη στοχεύουν αρκετές εταιρείες και “εταιρείες-πρώτης γραμμής” με έδρα την Κίνα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Χονγκ Κονγκ και την Ινδία, τις οποίες οι ΗΠΑ κατηγορούν ότι εμπλέκονται στην πώληση ιρανικών πετρελαιοειδών και πετροχημικών προϊόντων». Νέες κυρώσεις ζήτησε και η γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν με αυτόν τον τρόπο χτυπάει διπλά τον εξεγερμένο λαό του Ιράν. Αφενός γιατί είναι αυτός που υποφέρει από τις κυρώσεις και όχι η ιρανική ελίτ που συνδέεται με το καθεστώς των μουλάδων. Αφετέρου γιατί δίνει τη δυνατότητα σε εκείνους που καταστέλλουν την εξέγερση να κατηγορούν τον κόσμο που διαδηλώνει ότι είναι πράκτορες των ΗΠΑ. 

1/10, Αθήνα, Διαδήλωση αλληλεγγύης στην εξέγερση στο Ιράν. Φωτό: Ν.Γ.

«Στους ρυθμούς του bella ciao διαδήλωσαν οι Ιρανοί πρόσφυγες και προσφύγισσες.