Ήταν η κατάληψη που ανάγκασε τον Δήμαρχο των απολύσεων και του Μνημονίου να αλλάξει στάση και ήταν η κατάληψη που ανάγκασε τους δικαστές να αναβάλουν την υπόθεση για 40 μέρες γνωρίζοντας πως οποιαδήποτε αρνητική απάντηση απλά θα εξόργιζε τους εργαζόμενους και θα φούντωνε τις κινητοποιήσεις.
Αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα από την στιγμή που οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να υλοποιήσουν την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης για απεργία διαρκείας, είναι πως η δύναμη είναι με το μέρος τους. Κανένας δεν μπορεί να σταματήσει εκατοντάδες εργαζόμενους που αποφασίζουν οργανωμένα να καταλάβουν τον εργασιακό τους χώρο και να περιφρουρήσουν την απεργία τους.
Με οργανωμένες περιφρουρήσεις και χωρισμένοι σε ομάδες οι συμβασιούχοι –που είχαν την στήριξη της πλειοψηφίας των μόνιμων συναδέλφων τους- βρίσκονταν όλες τις ώρες μπροστά στην Ιερά Οδό, κρατώντας τα οχήματα μέσα στο γκαράζ, ενώ τα πρωινά, εκατοντάδες μαζεύονταν και συζητούσαν την συνέχεια.
Μπορεί αυτή η δικαστική απόφαση για αναβολή της δίκης να ανακούφισε τους εργαζόμενους αφού κατ’ αρχήν αναγκάζει τον Δήμο να τους ξαναπροσλάβει μέχρι να βγει η τελεσίδικη απόφαση, όμως δεν λύνει το ζήτημα της μονιμοποίησής τους. Σε λίγες εβδομάδες το σήριαλ των απολύσεων θα ξαναπαιχτεί και όλοι μαζί οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι έτοιμοι να πιάσουν το νήμα της κατάληψης και της απεργίας και να φτάσουν μέχρι τη νίκη.