Η Διαμαντοπούλου προσαρμόζει την πολιτική των περικοπών του μνημονίου στην εκπαίδευση. Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που μένουν άνεργοι για χρόνια θα κάλυπταν με άνεση τις ελλείψεις των σχολείων ενώ θα μείωναν σχεδόν στο μισό τον αριθμό των μαθητών που στιβάζονται τώρα ανά τάξη. Για την κυβέρνηση όμως προτεραιότητα έχει η εξυπηρέτηση του χρέους προς τους τραπεζίτες και ταυτόχρονα η προστασία των ιδιωτών της εκπαίδευσης που έχουν αυξήσει κατά 120% τα δίδακτρά τους την τελευταία πενταετία. Αν συνδυάσουμε την κάθετη μείωση των εκπαιδευτικών με τις περικοπές των κονδυλίων προς τα σχολικά κτίρια, αφού την ευθύνη για την φροντίδα των σχολικών εγκαταστάσεων θα την έχουν πλέον μόνο οι δήμοι (Καλλικράτης) τότε το ...»νέο» σχολείο της Διαμαντοπούλου θα μοιάζει μόνο με αντίκα. Την ευθύνη για τη διάσωση και την αναβάθμιση του σχολείου την αναλαμβάνουν πλέον οι εκπαιδευτικοί. Όχι με τις θυσίες τους στο βωμό του μνημονίου αλλά με τους αγώνες τους. Αν προκάλεσαν μπλακ άουτ στην κυβέρνηση απλά με την άρνησή τους να διορθώσουν τις εξετάσεις, αν δεν πληρωθούν τότε, με μια συντονισμένη απεργία διαρκείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από τις αρχές κι όλας της χρονιάς μπορούν να σπάσουν τη λιτότητα και να επιβάλλουν μαζικές προσλήψεις και αυξήσεις ανοίγοντας το δρόμο για μια συνολική απάντηση από το εργατικό κίνημα στην κυβέρνηση Παπανδρέου.