Ιδέες
Νέο τεύχος “Σοσιαλισμός από τα Κάτω”: Επαναστατικές απαντήσεις στην ολόπλευρη κρίση τους

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα κάτω με τίτλο εξωφύλλου “Επικίνδυνοι καιροί, επαναστατική προοπτική”. Και πραγματικά, το νήμα που συνδέει όλα τα άρθρα του είναι το πώς, σε αυτή την περίοδο της πολύπλευρης κρίσης του καταστροφικού καπιταλισμού, η εργατική τάξη θα καταφέρει να επιβαλλει τις δικές της λύσεις, ακολουθώντας την επαναστατική προοπτική. 

Στο άρθρο “Ο ιμπεριαλισμός με Τραμπ 2.0” ο Πάνος Γκαργκάνας αναλύει τις αντιφάσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και προβάλλει τις αντιστάσεις. Γράφει για τη δεύτερη προεδρία του Τραμπ ότι “πρόκειται για τρομακτική απειλή, αλλά η απάντηση από την αριστερά δεν πρέπει να είναι ο πανικός και η παράλυση. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται είναι η ψύχραιμη ανάλυση και η αποφασιστική αξιοποίηση των αντιφάσεων, των αδυναμιών και της αστάθειας που  χαρακτηρίζουν και αυτή την εξόρμηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, στην προσπάθειά που κάνει να ανακόψει την κρίση ηγεμονίας του. Υπάρχουν και αντικειμενικοί και υποκειμενικοί παράγοντες για την ήττα του σχεδίου Τραμπ 2.0”.

Θυμίζει τις απεργίες που έκαναν οι εκπαιδευτικοί και οι νοσηλευτές τα προηγούμενα χρόνια ήδη από την προηγούμενη εκλογή του Τραμπ. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: “Δικαιολογημένα τα νέα κυβερνητικά επιτελεία του Τραμπ ανησυχούν για το αν και πώς θα μπορέσουν να επιβαλουν τις θηριώδεις περικοπές του Μασκ. Δεν είναι όμως, μόνο η εμπειρία και η ριζοσπαστικοποίηση των προηγούμενων αγώνων που τροφοδοτεί την αντίσταση. Είναι και η οργή για τις σημερινές συνθήκες φτωχοποίησης.” 

“Είναι κρίσιμο “η αριστερή πολιτικοποίηση που έχει διαμορφωθεί μέσα από όλους τους αγώνες, των εργατών με τις απεργίες, των γυναικών ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις, του αντιρατσιστικού κινήματος Black Lives Matter, των καταλήψεων υπέρ της Παλαιστίνης να αποδεσμευτεί από τις αυταπάτες για την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών και αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει”. Και υπογραμμίζει: “Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται η “αποδέσμευση” να γίνει “δέσμευση” σε επαναστατική οργάνωση”.

Στη συνέχεια του περιοδικού δημοσιεύονται δύο χρήσιμα κείμενα για τον προσανατολισμό της Αριστεράς. Οι διακηρύξεις της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης για την απόπειρα πραξικοπήματος στη Νότια Κορέα και για την πτώση του καθεστώτος ΄Ασαντ στη Συρία.

Η Μαρία Στύλλου στο άρθρο της “Η Αριστερά της σύγκρουσης” επιχειρηματολογεί για το αίτημα για την ανατροπή της κυβέρνησης του πολέμου και της φτώχειας που αναβλύζει από τους εργατικούς αγώνες. Όπως αναφέρει “Το αφήγημα του Μητσοτάκη ότι τα Μνημόνια είναι πίσω μας και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.” “Αυτές τις επιθέσεις βλέπει, ζει και αντιμετωπίζει ο κόσμος καθημερινά και στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές και απαντάει με απεργίες, διαδηλώσεις αλλά και πολιτικές συγκρούσεις, Μια πορεία αγώνων που αναδεικνύουν μέσα από όλες τις μάχες το ζήτημα ποιος και πώς θα ανατρέψει την κυβέρνηση των δολοφόνων που σπέρνει φτώχεια, γυναικοκτονίες και ρατσισμό”. 

Στη συνέχεια αναδεικνύει ότι “το καθοριστικό ζήτημα είναι τι κάνει η Αριστερά για να αξιοποιήσει αυτή τη δυναμική”… “Η Αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής για να συγκροτηθεί, να ενισχυθεί και να παίξει το ρόλο της χρειάζεται να θυμηθεί και να ξανα-ανακαλύψει την παράδοση του Λένιν, του Τρότσκι και του Γκράμσι. Δύναμη της είναι τα πρωτοπόρα κομμάτια της εργατικής τάξης και αυτά προσπαθεί να κερδίσει και να αναδείξει. Όχι όμως για να τα απομονώσει από τον κορμό της τάξης. Το αντίθετο ισχύει, η συγκρότηση της πρωτοπορίας γίνεται σε κοινή δράση και διάλογο με την τάξη”.

1905

Ο Γιώργος Πίττας στο άρθρο “1905. Η επανάσταση που γέννησε τα Σοβιέτ” παρουσιάζει τα γεγονότα που εγκαινίασαν την περίοδο πολέμων και επαναστάσεων. “Στις 9 Ιανουαρίου 1905 μια ειρηνική διαδήλωση 200.000 εργατών, ανδρών, γυναικών και παιδιών, σφαγιάστηκε από τα στρατεύματα του Τσάρου στην Αγία Πετρούπολη, την πρωτεύουσα τότε της ρωσικής αυτοκρατορίας. Το γεγονός αυτό, που έμεινε γνωστό ως Ματωμένη Κυριακή, πυροδότησε μια επανάσταση που παρέλυσε το ρωσικό κράτος για ένα χρόνο, πυροδότησε εξεγέρσεις στις πόλεις, στην ύπαιθρο και στο στρατό και μέσα σε συνθήκες Γενικής Απεργίας γέννησε τελικά μια βραχύβια, αλλά γνήσια εργατική δημοκρατία.”

Ο Λέανδρος Μπόλαρης απαντάει πώς και γιατί το νικηφόρο κίνημα της Αντίστασης στη ναζιστική κατοχή οδηγήθηκε στη Βάρκιζα στο άρθρο του “Βάρκιζα. Η πιο άδικη συνθηκολόγηση”. Όπως αναφέρει: “για την ηγεσία του ΚΚΕ ο Δεκέμβρης ήταν μια ένοπλη διαπραγμάτευση για να αποκτήσει καλύτερες θέσεις στην κυβέρνηση”. Αντικρούει τα επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Βάρκιζα ήταν ένας αναγκαίος συμβιβασμός. “Πίσω από τις εκτιμήσεις για τον περίφημο “αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων” υπήρχε μια συνολική στρατηγική: του κοινοβουλευτικού δρόμου και της ταξικής συνεργασίας. Οι ρίζες αυτής της στρατηγικής ανάγονται στην επικράτηση της σταλινικής αντεπανάστασης στη Ρωσία”.

Η Αργυρή Ερωτοκρίτου ξεδιπλώνει τις εικόνες καταστροφής του ΕΣΥ, αλλά και των αγώνων από τους υγειονομικούς και το κίνημα συμπαράστασης στο άρθρο της “Υγεία. Αντίσταση στην καταστροφή”. “Το μόνο που μπορούσε να βάλει φρένο στον παραλογισμό των από τα πάνω ήταν η συλλογική δράση των εργατών ακόμα και σε συνθήκες καραντίνας. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα. Καμία κυβερνηση δεν θέλει ούτε μπορεί να ελέγξει τις φαρμακοβιομηχανίες ή να σχεδιάσει μια Υγεία που να λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας. Μόνο ο συλλογικός και δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω των εργαζόμενων στην υγεία μπορεί να το πετύχει, καλύτερα από κάθε μανατζαραίο, υπουργίσκο ή αφεντικό. Οι απεργίες με διάρκεια είναι αναγκαίο βήμα για να πετύχουμε αυτόν τον κρίσιμο στόχο σε αυτές τις συνθήκες”.

Ο Γιώργος Ράγκος στο άρθρο του “Επικίνδυνοι καιροί στον πλανήτη Γη” στοιχειοθετεί την κλιμάκωση της απειλής από την κλιματική αλλαγή και τις συστημικές ευθύνες των κυβερνήσεων που επιμένουν καταστροφικά. “Ο μαρξισμός μπορεί να εξηγήσει το γιατί... Η κινητήρια δύναμη του καπιταλισμού είναι το κέρδος και όχι οι ανάγκες της ανθρωπότητας. Το κίνητρο του κέρδους σημαίνει ότι η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων ξεκινά με ό,τι είναι αποδεκτό για τα κέρδη της και στη συνέχεια ασκεί πιέσεις πάνω στις κυβερνήσεις και χειραγωγεί τις διαπραγματεύσεις για να προστατεύσει τα συμφέροντα της και να συνάψει νέες συμφωνίες, Για αυτό στην πραγματικότητα, οι COP, επιδεινώνουν αντί να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειες της”.

Το νέο τεύχος του Σοσιαλισμός από τα κάτω περιλαμβάνει τη βιβλιοκριτική, γραμμένη από το Σωτήρη Κοντογιάννη, του βιβλίου του Ρομάν Ροσντόλσκι “Η Ιστορία της Δημιουργίας του Κεφαλαίου του Μαρξ” (εκδ. Εργατική Πάλη) και τη βιβλιοπαρουσίαση των νέων εκδόσεων του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου “Λευτεριά στην Παλαιστίνη, Ισραήλ, ιμπεριαλισμός και Παλαιστινιακή αντίσταση” (β' έκδοση) και “Λίβανος- η Αντίσταση ενάντια σε πόλεμο, ιμπεριαλισμό, Ισραήλ” του Νίκου Λούντου.