Σε ένα μπαράζ 300 περίπου συλλήψεων εναντίον μελών κουρδικών και αριστερών οργανώσεων προχώρησε ο Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα σε ολόκληρη την Τουρκία.
Στην Ιστανμπούλ συνελήφθησαν πάνω από 50 αγωνιστές/τριες σε επιδρομές της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας που έγιναν ξημερώματα, ανάμεσά τους μέλη του Λαϊκού Δημοκρατικού Κογκρέσου (HDK), του Κόμματος Δημοκρατικών Περιφερειών (DBP), του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (DSiP), του Εργατικού Κόμματος (EMEP) και άλλων αριστερών οργανώσεων. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, δάσκαλοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, ακτιβιστές ΛΟΑΤΚΙ, ο Μεχμέτ Τουρκμέν, πρόεδρος της Ένωσης Εργαζομένων στην Κλωστοϋφαντουργία (ενώ σε εξέλιξη είναι απεργία στον κλάδο) και ο Σενιόλ Καρακάς, συμπρόεδρος του DSiP, του αδελφού κόμματος του ΣΕΚ στην Τουρκία.
Η κυβέρνηση Ερντογάν και η δικαστική εξουσία επιχειρεί να ποινικοποιήσει το Λαϊκό Δημοκρατικό Κογκρέσο (HDK) ένα πλατύ μέτωπο με ανοιχτές δημόσιες διαδικασίες και δράσεις που ιδρύθηκε το 2011 και στο οποίο συμμετέχουν πολλοί ακτιβιστές από το κουρδικό πολιτικό κίνημα, τα αριστερά κόμματα, τα κινήματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, τα κινήματα ειρήνης. Ταυτόχρονα ο Ερντογάν συνεχίζει τις καθαιρέσεις Κούρδων και φιλο-Κούρδων εκλεγμένων δημάρχων, διορίζοντας στην θέση τους δικούς του, και τις διώξεις αγωνιστών που συμμετείχαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις στο πάρκο Γκεζί το 2013 και αλληλέγγυων στην Παλαιστίνη.
Το φιλοκουρδικό κόμμα DEM καταδίκασε τις συλλήψεις τονίζοντας ότι «τόσο η απομάκρυνση των εκλεγμένων δημάρχων όσο και οι τελευταίες συλλήψεις έχουν στόχο να τερματίσουν τις ελπίδες για ειρήνη στην περιοχή». Την καταδίκη της εξέφρασε η Ένωση Δημοσιογράφων της Τουρκίας, οργανώσεις και σωματεία. Στο δικαστήριο που έγινε μετά από τετραήμερη κράτηση 30 από τους 50 συλληφθέντες φυλακίστηκαν με την υποψία της «φυγής και της απόκρυψης στοιχείων», σε 13 επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός ενώ επτά, συμπεριλαμβανομένου του Σενιόλ Καρακάς πήραν αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι υπό δικαστικό έλεγχο και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
«Τηλεφωνικές κλήσεις πριν από 14 ή 13 χρόνια χρησιμοποιήθηκαν ως “αποδεικτικά στοιχεία” και το Λαϊκό Δημοκρατικό Κογκρέσο, ποινικοποιήθηκε σαν να επρόκειτο για μυστική οργάνωση» καταγγέλλει το DSiP απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων. «Στόχος των επιθέσεων είναι να υπονομεύσουν τον αγώνα που ανάγκασε την κυβέρνηση να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όσους αγωνίζονται για την ελευθερία των λαών με ίσους όρους. Θέλουν να τρομοκρατήσουν γιατί η κυβέρνηση έχει κολλήσει. Από τη μια ο υψηλός πληθωρισμός, η εισοδηματική ανισότητα, η ανεργία. Από την άλλη η μη υλοποίηση των προσδοκιών από τη συνεργασία με το Ισραήλ και η αδυναμία του να πάρει το επιθυμητό μερίδιο από την αναδιάταξη των δυνάμεων στην περιοχή, ώθησαν το κράτος σε μια τέτοια “αναγκαστική ειρηνευτική” διαδικασία».
Καταπίεση
Έξω από το δικαστήριο πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση. «Οι απαγορεύσεις είναι δικές σας, ο αγώνας είναι δικός μας. Θα αντισταθούμε στην καταπίεση του καθεστώτος. Απελευθερώστε τους κρατούμενους!» τόνισαν οι συγκεντρωμένοι ενώ τον λόγο πήραν εκπρόσωποι οργανώσεων ανάμεσά τους η βουλευτίνα του κόμματος DEM Μεράλ Ντανίς Μπεστάς και ο Μπουράκ Ντεμίρ από το DSiP. Συγκέντρωση συμπαράστασης έγινε στην τουρκική πρεσβεία στο Λονδίνο. Ο Μπουράκ Ντεμίρ μίλησε για τις εξελίξεις στο Socialist Worker:
«Το τελευταίο κύμα συλλήψεων έρχεται σε μια εποχή που το κυβερνών ΑΚΡ εγκαταλείπεται από την εκλογική του βάση. Οι συλλήψεις έχουν ως στόχο τον αριστερό συνασπισμό HDK και το DEM, ένα κόμμα που υποστηρίζει τους Κούρδους που καταπιέζονται από το τουρκικό κράτος. Πρόκειται για μια προσπάθεια εκφοβισμού της αυξανόμενης αντιπολίτευσης και καταστολής των αγώνων σε μια εποχή που το ΑΚΡ χάνει την εξουσία. Η επιχείρηση καταστολής που συνεχίζει τη μακρά ιστορία καταστολής των Κούρδων και της Αριστεράς φθάνει και μέχρι το CHP, το κεμαλικό εθνικιστικό κόμμα, του οποίου ο εκλεγμένος δήμαρχος στην Ιστανμπούλ αφού καθαιρέθηκε αντιμετωπίζει πολλαπλές νομικές κατηγορίες.
Την ώρα που η κυβέρνηση εντείνει την καταστολή εναντίον των Κούρδων είναι σε εξέλιξη ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του τουρκικού κράτους, του DEM και του Αμπντουλάχ Οτσαλάν ο οποίος ίδρυσε το PKK (στην Τουρκία θεωρείται “τρομοκρατική οργάνωση”) και βρίσκεται στην φυλακή με ισόβια από το 1999. Το κράτος έχει επιτρέψει δύο συναντήσεις μεταξύ του DEM και του Οτσαλάν και την Τετάρτη, ο υπουργός Δικαιοσύνης της Τουρκίας, Τουντς, επιβεβαίωσε ότι θα επιτραπεί και μια τρίτη. Η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν και το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν συμμετέχουν επίσης στις διαπραγματεύσεις. Αποτελούν την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν, μια αυτόνομη περιοχή πέρα από τα τουρκικά σύνορα στο βόρειο Ιράκ.
Η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία έχει σαν ζητούμενο το PKK να καταθέσει τα όπλα του με αντάλλαγμα την ελευθερία του Οτσαλάν και ίσα δικαιώματα για τους Κούρδους. Αλλά η διαπραγμάτευση γίνεται με κλωτσιές και μπουνιές. Άλλωστε το ακροδεξιό MHP -ο εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού- ηγείται των συνομιλιών. Το ΑΚΡ έχει οικοδομήσει την αυταρχική του διακυβέρνηση πάνω στην εχθρότητα προς τους Κούρδους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στη γειτονική Συρία. Η καταστολή κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών μπορεί να αποσκοπεί στην ενίσχυση της θέσης του κράτους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις του Ερντογάν με το PKK είναι πιθανότατα μια προσπάθεια να αυξηθεί η επιρροή της Τουρκίας στη Συρία εν μέσω της αλλαγής καθεστώτος καθώς το συριακό παρακλάδι του PKK είναι μέρος των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, οι οποίες ελέγχουν το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.
Ο Ερντογάν διατηρεί την εξουσία για πάνω από δύο δεκαετίες, πρώτα ως πρωθυπουργός και τώρα ως πρόεδρος. Αλλά σύμφωνα με το σύνταγμα της Τουρκίας, οι πρόεδροι επιτρέπεται να έχουν μόνο δύο θητείες οπότε θα χάσει την εξουσία του στις επόμενες προεδρικές εκλογές του 2028. Για να την διατηρήσει έχει δύο επιλογές. Να παροτρύνει το κοινοβούλιο να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Γι' αυτό, θα χρειαστεί ευρύτερη υποστήριξη και την υποστήριξη των φιλοκουρδικών κομμάτων οπότε η τρέχουσα “ειρηνευτική πρωτοβουλία” θα μπορούσε να στοχεύει και σε αυτήν την κατεύθυνση. Εναλλακτικά, μπορεί να επιχειρήσει να επιβάλει αλλαγή του συντάγματος όπως και το 2017».
Την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων διεκδικεί με ανακοίνωσή της και η Διεθνιστική Σοσιαλιστική Τάση (IST).