Εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων, αγροτικών μπλόκων και σκανδάλων, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εκλογή του υπουργού Οικονομικών Πιερρακάκη ως επικεφαλής του Eurogroup. Από τον Μητσοτάκη και τους υπουργούς του μέχρι τα "παπαγαλάκια" τους στα ΜΜΕ, η επωδός ήταν κοινή: η Ελλάδα από "μαύρο πρόβατο" στη περίοδο της κρίσης γίνεται τώρα αξιόπιστος εταίρος που μπορεί να συμβάλει ενεργά στη διαμόρφωση των βασικών αποφάσεων για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Ελλάδα αναβαθμίζεται και όλοι θα περάσουμε "ζάχαρη". Παραμύθια.
Το Eurogroup το γνωρίσαμε καλά στα χρόνια των μνημονίων. Ως άτυπο, ανεξέλεγκτο όργανο που επέβαλε λιτότητα και κοινωνική καταστροφή για να σωθούν το ευρώ, οι τράπεζες και τα κέρδη του κεφαλαίου. Με Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ στην πρώτη γραμμή, λειτούργησε ως μηχανισμός πολιτικού εκβιασμού, αδιαφορώντας για τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στο βωμό της στήριξης του ευρώ και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και των τραπεζών.
Ταυτόχρονα, η προεδρία του Eurogroup "ανοίγει την πόρτα" και για τον έλεγχο του ESM, του μηχανισμού που δημιουργήθηκε το 2012 στη σκιά της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, για να "υποστηρίζει χώρες-μέλη σε περιόδους έντονης οικονομικής πίεσης", δηλαδή να χορηγεί τα περίφημα δάνεια με αντάλλαγμα λιτότητα, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις. Ο ESM χορήγησε δάνεια ύψους 61,9 δισ. ευρώ το οποία μαζί με αυτά από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος στήριξης (2015 – 2018), ανήλθαν σε 86 δισ. ευρώ. Στον προϋπλογισμό του 2026, ο Πιερρακάκης εγγράφει ένα κονδύλι σχεδόν 10 δις για τους τόκους αυτών των δανείων.
Αν και ο Πιερρακάκης ήταν, στο τέλος, ο μοναδικός υποψήφιος για την θέση, η εκλογή του ήταν η επιβράβευση για την πιο βίαιη δημοσιονομική εξυγίανση που έγινε, και συνεχίζει να γίνεται, σε χώρα στη μεταπολεμική Ευρώπη. Ένα "μόνιμο μνημόνιο" με προϋπολογισμούς - σφαγεία για τις κοινωνικές δαπάνες, με ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, με "ματωμένα" υπερπλεονάσματα, με εκτίναξη της ακρίβειας και της φτώχειας όταν τα "κίνητρα και οι φοροαπαλλαγές" για τους βιομήχανους, οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς και για τους τόκους των τραπεζιτών σπάνε κάθε ρεκόρ. Το κατάλληλο πρόσωπο για την κατάλληλη θέση. Η Ελλάδα από "πειραματόζωο" γίνεται το "παράδειγμα" σε μία ευρωζώνη που η οικονομική επιβράδυνση και η επιστροφή της κρίσης χρέους δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα μαζί με τη θηριώδη αύξηση των εξοπλισμών και τη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Άλλωστε, αυτή η σύγκρουση με τη Ρωσία, μέσω της αξιοποίησης των "παγωμένων" ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων για την μεταπολεμική χρηματοδότηση της Ουκρανίας, ήταν καθοριστική για την εκλογή του Πιερρακάκη ύστερα από την παραίτηση του Βέλγου υπουργού Βίνσεντ βαν Πέτεγκεμ.
Διχασμός
Η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με την απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ για την απαγόρευση κάθε μεταφοράς προς τη Ρωσία των περιουσιακών στοιχείων της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας που βρίσκονται εντός της ΕΕ με στόχο και να διατηρηθεί η πίεση στη Ρωσία και ταυτόχρονα να διευκολυνθεί ένα σχήμα χρηματοδότησης της Ουκρανίας για την επόμενη διετία με δάνειο που θα αποπληρωθεί μόνο όταν η Ρωσία καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις. Αλλά, αυτή η (επιθετική απέναντι στη Ρωσία) απόφαση δημιουργεί διχασμό μέσα στην ΕΕ. Το Βέλγιο, αν και δεν είναι αντίθετο στην "αξιοποίηση" των ρώσικων "παγωμένων κεφαλαίων", δηλώνει ότι δεν θα δεχθεί μία "γρήγορη λύση χρηματοδότησης της Ουκρανίας" χωρίς ισχυρές εγγυήσεις για να μη φορτωθεί αγωγές, αντίμετρα ή οικονομικές απώλειες. Το μεγαλύτερο μέρος των "παγωμένων κεφαλαίων" είναι εγκατεστημένο σε βελγική υποδομή εκκαθάρισης.
Ο Πιερρακάκης ξεκίνησε την "πολιτική στραδιοδρομία" από "παιδί" του Σημίτη στην ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ, για να περάσει στην αυλή του Γιώργου Παπανδρέου, στη συνέχεια του Βενιζέλου, στην συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, για να καταλήξει, το 2017, στο επιτελείο του Μητσοτάκη και στη ΝΔ. Αυτή η διαδρομή είναι ένα "μάθημα" για το που οδηγεί η δεξιά προσαρμογή της σοσιαλδημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Στα επτά χρόνια που ήταν υπουργός του Μητσοτάκη, σε διάφορα υπουργεία, κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με μία σειρά από σκάνδαλα. Από την ίδρυση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, το Predator και τις υποκλοπές μέχρι τη σύμβαση με την Palantir που της έδινε στο πιάτο τα προσωπικά δεδομένα Ελλήνων ασθενών στη περίοδο της πανδημίας. Τα "συγχαρητήρια" από Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ μας υπενθυμίζουν γιατί οι υποσχέσεις για "καμία θυσία για το ευρώ" κατέληξαν στο τρίτο Μνημόνιο.
Η εργατική τάξη, η νεολαία και οι αγρότες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από τον Πιερρακάκη και την ΕΕ. Το αντίθετο. Γι' αυτό η πάλη για να ρίξουμε αυτή την κυβέρνηση, για τη διαγραφή του χρέους και τη ρήξη - αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ είναι σήμερα, περισσότερο και από την εποχή των μνημονίων, επίκαιρη και αναγκαία. Για μία Ευρώπη που κουμάντο δεν θα κάνουν οι τραπεζίτες και τα αφεντικά αλλά η εργατική τάξη.