Ο Κλιφ έφηβος, παιδί Εβραίων εποίκων στην Παλαιστίνη, αρχικά επηρεαζόταν από τις ιδέες του «αριστερού» σιωνισμού, όμως πολύ γρήγορα αυτό άλλαξε. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η επικράτηση των ναζί στην Γερμανία. Ο νεαρός Υγκαέλ Γκλουκστάϊν στράφηκε αριστερά και άρχισε να γίνεται ο Τόνι Κλιφ. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 στράφηκε στις ιδέες του Τρότσκι, δηλαδή στις ιδέες του πιο ασυμβίβαστου διεθνισμού και εργατικής αλληλεγγύης.
Η προσπάθεια να χτίσει μια επαναστατική μαρξιστική οργάνωση στην Παλαιστίνη της εποχής –αντιμετωπίζοντας τη διπλή δίωξη από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό- δεν ευοδώθηκε.
Οταν μετά τον πόλεμο ο Κλιφ βρέθηκε στην Βρετανία, άρχισε να εξετάζει κριτικά την κληρονομιά του Τρότσκι. Βασικές προγνώσεις του «Γέρου» είχαν διαψευστεί. Μια από αυτές, η βασικότερη, ήταν ότι η γραφειοκρατία που είχε κυριαρχήσει στην ΕΣΣΔ δεν θα έβγαινε όρθια από τον πόλεμο. Το αντίθετο έγινε. Οι προβληματισμοί του Κλιφ τον οδήγησαν το 1948 να διατυπώσει σε αδρές γραμμές την θεωρία του γραφειοκρατικού κρατικού καπιταλισμού στην Ρωσία. Όποιος θέλει να πάρει μια πρώτη, αλλά καθόλου απλοϊκή, γεύση γι αυτή την θεωρία, δεν έχει παρά να μελετήσει το Πρώτο, Δεύτερο και Δέκατο Τρίτο Κεφάλαιο αυτού του τόμου. (Και κατόπιν να διαβάσει τον «Κρατικό Καπιταλισμό στην Ρωσία»).
Αυτή η θεωρία και οι επεξεργασίες που θα πλέκονταν γύρω της τα επόμενα χρόνια –η ανάλυση για την διαρκή οικονομία των όπλων του μεταπολεμικού μπουμ και η διαθλασμένη διαρκής επανάσταση για τον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο- θα αποτελέσουν ένα προχώρημα του μαρξισμού και μια επιστροφή στην απελευθερωτική ουσία συνάμα. Σήμερα, είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία μπορούμε να προχωρήσουμε τις επεξεργασίες μας για τον σύγχρονο καπιταλισμό και την πάλη για την ανατροπή του.
Ομως, ο Κλιφ, και το ρεύμα που έκανε τόσα πολλά να διαμορφώσει, δεν αντιμετώπιζαν ποτέ την «επιστροφή» στον μαρξισμό σαν απόδραση στο ησυχαστήριο της «θεωρητικής πρακτικής». Στον καιρό του, στα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο Τρότσκι είχε ειρωνευτεί εκείνους που κήρυτταν την «επιστροφή στους κλασσικούς» εννοώντας «Την επιστροφή στα Άπαντα των Μαρξ-Ενγκελς... Κάποιος μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό το ιστορικό άλμα, χωρίς να εγκαταλείψει τη βιβλιοθήκη του, χωρίς καν να χρειαστεί να βγάλει τις παντόφλες του».
Για τον Κλιφ, όπως και για τον Τρότσκι, ο μαρξισμός, ήταν «οδηγός για δράση», για τον εξοπλισμό του επαναστατικού κόμματος με τα κατάλληλα όπλα και εργαλεία. Πτυχή αυτής της προσπάθειας είναι κι η βιογραφία του Τρότσκι και με αυτό τον τρόπο πρέπει να την αξιοποιήσουμε.