Σχολεία

Στις 5 Μάρτη οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων απεργούν  διεκδικώντας μαζικές προσλήψεις. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να πούμε και οι εκπαιδευτικοί σαν κλάδος ότι το αίτημα μας είναι κοινό και θα κατέβουμε κι εμείς στην απεργία. Είναι δύναμη και για μας και για τους υγειονομικούς προκειμένου να ικανοποιηθεί η διεκδίκηση για προσλήψεις σε Υγεία και Παιδεία. Αλλά εκτός αυτού, για τα νοσοκομεία θα πρέπει όλες και όλοι να απεργήσουμε και να κατέβουμε στο δρόμο γιατί μας αφορά και σαν χρήστες υπηρεσιών της δημόσιας Υγείας. 

Την κατάσταση των νοσοκομείων τη βίωσα προσωπικά πρόσφατα όταν χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο με τη σύντροφό μου λόγω γρίπης. Σε εφημερεύον νοσοκομείο στη Βούλα υπήρχε μόλις ένας γιατρός και μας είπαν ότι αν θέλουμε να κάνουμε το τεστ για γρίπη τύπου Α θα πρέπει να πάμε σε ιδιωτική κλινική. Η αναμονή ήταν 6 ώρες. Είναι η έλλειψη προσωπικού από τη μια και σε υλικοτεχνική υποδομή από την άλλη και είναι επιλογή της κυβέρνησης να μην κάνει προσλήψεις και να μη δίνει λεφτά.

Στα σχολεία η κατάσταση είναι ανάλογη. Κλείνουμε 10 χρόνια αδιοριστίας και κάλυψης αναγκών από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς – λάστιχο και οι προϋπολογισμοί είναι κάθε χρόνο και μικρότεροι. Αν μιλάμε και για τον κορονοϊό και το πως προστατεύονται τα σχολεία, θα πρέπει να μιλήσουμε για την υγιεινή κι άρα σε τι συνθήκες εργάζονται οι καθαρίστριες. Δουλεύουν με 9μηνες συμβάσεις. Ξεκινάνε τη δουλειά το Σεπτέμβρη και η πρώτη τους πληρωμή μπορεί να γίνει μετά το Γενάρη. Π.χ στο δικό μου σχολείο η καθαρίστρια πληρώθηκε τώρα για πρώτη φορά από την αρχή της χρονιά και έχει να καθαρίζει μόνη της όλο το σχολείο. Δεν υπάρχει γιατρός στη σχολική μονάδα. Ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και χρειάζεται να το ανοίξουμε. Αν χτυπήσει ένα παιδί θα πρέπει να το περιθάλψει ο δάσκαλος. Πόσο μάλλον τώρα με τον κορονοϊό. Αντί η κυβέρνηση να επενδύσει σε γιατρούς, νοσηλευτές, υλικά για να θωρακίσουμε με αυτό τον τρόπο τη δημόσια Υγεία, τα σχολεία, τους μαζικούς εργασιακούς χώρους, επενδύει στον πανικό. Οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες θα πρέπει άμεσα να πάρουν θέση. Να κηρύξουν απεργιακή κινητοποίηση μαζί με τους υγειονομικούς.

Στέλιος Γιαννούλης

δάσκαλος, ΣΕΠΕ Γλυφάδας Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης

Δήμοι

Η πραγματικότητα αντιμάχεται την κυβέρνηση και τις επιλογές της. Ο κορονοϊός ήρθε να αποκαλύψει την ανημποριά της και τη γύμνια του συστήματος. Την υποστελέχωση των νοσοκομείων, την εντατικοποίηση των εργαζόμενων σε αυτά, το κλείσιμο των μονάδων ΜΕΘ, την ομηρία των χιλιάδων συμβασιούχων στο κλάδο της Υγείας. Μεθοδικά απαξιώνεται η πρόσβαση στη δωρεάν Υγεία με στόχο τις ιδιωτικοποιήσεις μέσω των ΣΔΙΤ. Η ΝΔ εξαγγέλλει μέτρα πρόληψης αλλά αντί να κάνει άμεσες προσλήψεις, ανακαλεί τις άδειες του ήδη εξαντλημένου προσωπικού. Κι αυτά είναι πράγματα που οι ίδιοι οι νοσοκομειακοί γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό καταγγέλουν. 

Η απεργία που εξήγγειλαν για τις 5 Μάρτη είναι η καλύτερη απάντηση και γι' αυτό θα πρέπει να πλαισιωθεί από όλους τους κλάδους εργαζομένων. Πρέπει όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να απαιτήσουν τη μαζική συμμετοχή όλων των φορέων στην απεργιακή κινητοποίηση. 

Στο Δήμο Αθηναίων, η μόνη κίνηση που έκανε ο Μπακογιάννης απέναντι στον πανικό ήταν να βάλει τον Πατούλη να σκοτώσει τα ποντίκια στο Σύνταγμα και να απολυμαίνει, επειδή αυτή η αρμοδιότητα ανήκει πλέον στην Περιφέρεια. Στις υπηρεσίες του Δήμου υπήρχαν μόνο ληγμένα απολυμαντικά. Τώρα τρέχει με συσκέψεις να προλάβει τον κορονοϊό.

Όλος ο δημόσιος τομέας αντιμετωπίζει παρόμοιες συνθήκες με τα νοσοκομεία. Οι Δήμοι απαξιώνονται και κατ’ απαίτηση των δημάρχων ψηφίζεται η ιδιωτικοποίηση των ανταποδοτικών υπηρεσίων. Ανάλογη είναι η υποστελέχωση και η εντατικοποίηση της εργασίας. Και όχι μόνο. Δεκάδες συνάδελφοι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από λόγους που έχουν να κάνουν με τις συνθήκες εργασίας. Είναι ελλιπής η εκπαίδευση του προσωπικού σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας, επικρατούν 8μηνες συμβάσεις χωρίς εγγραφή στα σωματεία, απαξίωση του εξειδικευμένου προσωπικού και κομματικές τοποθετήσεις για την πλήρη αδρανοποίηση των υπηρεσιών.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι αγώνες πρέπει να είναι κοινοί. Όλο το δημόσιο τσακίζεται από τις επιλογές των από πάνω. Η συμμετοχή της ΠΟΕ-ΟΤΑ στην απεργία κρίνεται επιβεβλημένη. Πρόκειται για τις ζωές όλων μας και πρέπει να μπουν πάνω από τα κέρδη τους. 

Ο κορονοϊός είναι εδώ. Τον αναμέναμε απο ημέρες. Ήταν έτοιμο το σύστημα όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο Υγείας; Η πράξη λέει όχι. Δεν είχαμε κέντρα υποδοχής μακριά από τους υπόλοιπους ασθενείς. Δεν είχαμε πλάνο για την προστασία του προσωπικού υποδοχής, κάτι που είχαμε τονίσει ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό. Οι μονάδες νοσηλείας επαρκούν; Σαφώς όχι. 

Στο Σωτηρία έκλεισε το τμήμα νοσηλείας ασθενών με φυματίωση, που έχει αρνητική πίεση, για να γίνει τμήμα ιογενών λοιμώξεων. Οι κλίνες δεν επαρκούν και το προσωπικό είναι ελάχιστο. Από την άλλη υπάρχει ένα ολόκληρο κλειστό τμήμα που είχε από χρόνια προγραμματιστεί να γίνει κέντρο ειδών λοιμώξεων σε περίπτωση κρίσης, κάτι που ουδέποτε έγινε λόγω κόστους και παραμένει κλειστό, έρμαιο της διάβρωσης του καιρού. 

Η πρωτοβάθμια Υγεία από την άλλη, που σίγουρα κάποια στιγμή θα έρθει αντιμέτωπη με το πρόβλημα, δεν έχει τις κατάλληλες δομές, αλλά και πλάνο αντιμετώπισης της λοιμώξεως. Στις περισσότερες μονάδες δεν υπάρχουν αίθουσες υποδοχής τέτοιων ασθενών, απομονωμένες από τους υπόλοιπους χώρους αναμονής, αλλά ούτε γιατρός διαλογής που θα μπορούσε να προσανατολίσει τους ύποπτους φορείς. Νοσηλευτικό προσωπικό ελλιπές αλλά και χωρίς ενημέρωση για τον τρόπο ασφαλούς προσέγγισης των ασθενών. Το ιατρικό προσωπικό επίσης ελάχιστο και ήδη κουρασμένο από τον φόρτο εργασίας. 

Όλες και όλοι στην απεργία! Απαιτούμε εδώ και τώρα στελέχωση των νοσοκομείων με ιατρικό, νοσηλευτικό και παραιατρικό προσωπικό. Εδώ και τώρα την εκπόνηση εθνικού πλάνου αντιμετώπισης της πανδημίας, (από ότι φαίνεται) πια και την άμεση ενημέρωση και εκπαίδευση του προσωπικού που θα αναλάβει την ευθύνη. Η διασφάλιση του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού είναι το επιπρόσθετο ζητούμενο. Κανένας δεν περισσεύει.  

Η κατάσταση στον Ευαγγελισμό, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, είναι σαν σε ναυάγιο. Κινδυνεύει η υγεία των ίδιων των εργαζόμενων. Και δεν είναι μόνο τώρα με τον κορονοϊό. 

Οι ελλείψεις σε προσωπικό και η υποχρηματοδότηση είναι ο κίνδυνος. Οι γιατροί είναι λίγοι και έχουμε περιστατικά που επικουρικός κατέρρευσε λόγω του στρες και της εντατικοποίησης. Απ'ότι μάθαμε αυτός ο συνάδελφος έχασε τη ζωή του. Συνάδελφοι συμβασιούχοι είναι σε ομηρία. Οι συμβάσεις τους έληγαν στις 31/12/19 και τώρα τους έχουν στο περίμενε και την αβεβαιότητα για το αν θα ανανεωθούν. Κι αυτών η υγεία έχει κόστος από όλο αυτό. Άλλος λιποθύμησε τις προάλλες, άλλος χρειάστηκε να βάλει στεντ κλπ. Εργολαβικοί εργαζόμενοι σαν κι εμάς, τεχνικοί που έχουμε να παλέψουμε με την κατάρρευση του νοσοκομείου λόγω παλαιότητας και κακής συντήρησης. Τη μια πήρε φωτιά ένα καλώδιο στα πλυντήρια και έγινε χαμός. Την άλλη σπάσανε σωλήνες με λάδια σε 100 βαθμούς θερμοκρασία και ήρθε η πυροσβεστική. Προχτές έγινε έκρηξη στο λεβιτοστάσιο. 

Αλλά τώρα με τον κορονοϊό τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Γίνεται ένας πανικός και δεν μας δίνουν ούτε μάσκες, ούτε γάντια, ούτε τίποτα.