Δικαίωση για τον Ζακ: 21 Οκτώβρη η Δίκη

20/9, Αθήνα. Φωτό: Λένα Βερδέ

 

Με μαζικές διαδηλώσεις βγήκε το κίνημα στους δρόμους, διεκδικώντας δικαιοσύνη για τον Ζακ, στη δεύτερη επέτειο από την άγρια δολοφονία του σε δημόσια θέα. Στην Αθήνα, η διαδήλωση έγινε στις 20 Σεπτέμβρη και έπιασε το νήμα από τη συγκλονιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι, δίνοντας τον τόνο: πολλές χιλιάδες βάδισαν από την οδό Γλάδστωνος, όπου έγινε η δολοφονία, προς τη Βουλή και στη συνέχεια στα Προπύλαια, πλημμυρίζοντας τη Σταδίου και την Πανεπιστημίου. Μαζί διαδήλωσε και η Μάγδα Φύσσα.

Ένα μεγάλο φάσμα πολιτικών, ΛΟΑΤΚΙ+, γυναικείων και άλλων οργανώσεων συμμετείχαν στη διαδήλωση με τα πανό τους και τα συνθήματά τους. Ανάμεσά τους, η Ανοιχτή Συνέλευση για τον Ζακ/Zackie Oh στην κεφαλή της πορείας με τον αδελφό του Ζακ, Νίκο, να κρατάει το πανό, η πρωτοβουλία Support Art Workers, η Πρωτοβουλία “Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh” κ.ά. Εκτός από το κεντρικό σύνθημα “Η Ζάκι ζει, τσακίστε τους ναζί”, ακούστηκαν και τα “Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί”, καθώς και “Ποτέ μην ξεχαστεί τι κάναν στην Ελένη, καμία άλλη δολοφονημένη”. Η δίκη των δολοφόνων του Ζακ ξεκινάει στις 21 Οκτώβρη και έγινε κάλεσμα, τόσο από την κεφαλή της πορείας με ντουντούκα, όσο και από την Πρωτοβουλία “Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh” για μαζική παρουσία στο δικαστήριο.

Την επόμενη ημέρα έγιναν διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Πάτρα, Χανιά κ.α. “Πάνω από 350 άτομα συμμετείχαν στην συγκέντρωση και πορεία, που ξεκίνησε το απόγευμα της Δευτέρας 21/9, από την πλατεία Γεωργίου, στην Πάτρα, με αφορμή τα 2 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ/Zackie”, μας είπε ο Δημήτρης. “Στην κεφαλή της πορείας ήταν το πανό του Patras Pride, που είχε πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει στην κινητοποίηση. Στην πορεία συμμετείχαν φοιτητικοί σύλλογοι, η ΚΕΕΡΦΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργανώσεις της αριστεράς και συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου.”

“Χιλιάδες διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη σε μια πάρα πολύ μεγάλη πορεία για τον Ζακ, σε συνέχεια της Παρασκευής, επετείου της δολοφονίας Φύσσα. Η πορεία πέρασε από την καρδιά της πόλης, ξεκινώντας από το άγαλμα Βενιζέλου”, μεταφέρει ο Νίκος. “Καλούσαν πλήθος οργανώσεων της Αριστεράς, ανάμεσά τους το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιφασιστικών οργανώσεων, οργανώσεων της αναρχίας. Υπήρχαν συνθήματα αντισεξιστικά, αλλά και αντιφασιστικά και εργατικά -πολύς κόσμος έβαζε την αναγκαιότητα να τσακιστούν οι φασίστες σε κάθε χώρο δουλειάς.”

Η παρουσία των αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών συνθημάτων στις διαδηλώσεις για τον Ζακ ήταν πιο έντονη από ποτέ. Η απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι σταθμός για όλο αυτόν τον κόσμο που διεκδικεί δικαιοσύνη για τον Ζακ. Γιατί η εμπειρία ότι χιλιάδες κινητοποιήθηκαν για να αναμετρηθούν με έναν γιγάντιο αντίπαλο -έναν κρατικό μηχανισμό και μια σειρά κυβερνήσεων που έκαναν τα πάντα για να καλύπτουν διαρκώς τη συμμορία του Μιχαλολιάκου- και τα κατάφεραν, είναι και ο τρόπος να παλέψουμε ενάντια στον ίδιο αντίπαλο που θέλει στην υπόθεση του Ζακ να προστατέψει ξανά τα δικά του παιδιά. 

Στα δυο χρόνια που έχουν περάσει από τη δολοφονία του Ζακ, όσοι και όσες παλεύουν για έναν πιο δίκαιο κόσμο είχαν μεγάλες κατακτήσεις. Η αποτυχία της Χρυσής Αυγής στις εκλογές, η τριχοτόμησή της και το κλείσιμο της Μεσογείων έχουν γεμίσει αυτοπεποίθηση χιλιάδες. Το ίδιο και το Pride του 2019, πιο μαζικό και πολιτικό από ποτέ, που έκανε το σύνθημα “δικαιοσύνη για τον Ζακ” αίτημα εκατομμυρίων. Η δίκη των δολοφόνων της Ε. Τοπαλούδη, που ταρακούνησε όλη την κοινωνία και έληξε με την καταδίκη τους, ήταν μια ακόμα νίκη κόντρα στον ίδιο σκληρό αντίπαλο, το σύστημα. Σε όλες αυτές τις μάχες ήταν η εργατική τάξη που αγκάλιασε τα αιτήματα, από τους εργαζόμενους/ες της ΕΡΤ που δεν έδιναν τηλεοπτικό χρόνο στους ναζί, μέχρι τις εργαζόμενες στους δήμους και στα νοσοκομεία που οργάνωναν συζητήσεις για την απεργιακή Ημέρα των Γυναικών.

Οι μάχες έχουν συνδεθεί. Η πλειονότητα που θέλει δικαιοσύνη για τον Ζακ, την Ελένη, τον Παύλο είναι μία -και παλεύει καθημερινά ενάντια στις επιθέσεις, στις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας και του συστήματος συνολικά.

Δυο χρόνια από τη δολοφονία

Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου το μεσημέρι της 21/9/18, άνοιξε ερωτήματα που δεν αφορούν μόνο το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα. “Ποιες πολιτικές ευθύνονται που όσοι γίνονται αντιληπτοί ως χρήστες, αντιμετωπίζουν αυτομάτως μεγαλύτερο κίνδυνο κακομεταχείρισης και βίας, θεωρούμενοι ως κατώτερα όντα; Πού οφείλεται η σιγουριά της ατιμωρησίας αν όχι στις πρακτικές της ίδιας της αστυνομίας; Είναι σύμπτωση που ο ένας δράστης είναι οργανωμένος φασίστας; Ο Ζακ ήταν φανερά τρομοκρατημένος από το πρώτο δευτερόλεπτο του πρώτου βίντεο, μια ζωή με συνεχή την απειλή της βίας λόγω του ότι είναι ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο δεν έχει συμβάλει σε αυτό; Πώς θα σταματήσουμε τις διακρίσεις στην εργασία και την κοινωνική απομόνωση που είναι οι βασικές αιτίες της απόγνωσης και της μικροεγκληματικότητας (άσχετα που στην περίπτωση του Ζακ δεν ήταν τελικά αυτή η αφορμή που δέχτηκε επίθεση) και από τις οποίες υποφέρουν πολύ τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ειδικά σε περίοδο κρίσης;”, έγραφε η Εργατική Αλληλεγγύη δυο βδομάδες μετά τη δολοφονία.

Τους τελευταίους μήνες είδαμε άστεγους να διώκονται από την αστυνομία με κυνηγητό και πρόστιμα γιατί δεν “έμεναν σπίτι τους”. Είδαμε παρακρατικές φασιστικές συμμορίες να απαγάγουν πρόσφυγες στον Έβρο και τα νησιά. Είδαμε την αστυνομία, αποθρασυμένη λόγω της διακυβέρνησης ΝΔ, να κακοποιεί ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, πρόσφυγες και μετανάστες και να σπάει στο ξύλο τον Β. Μάγγο που ένα μήνα μετά πέθανε. Στην περίπτωση δε του Β. Μάγγου είδαμε να επαναλαμβάνεται το σκηνικό της δολοφονίας του Ζακ: μια ιατροδικαστική εξέταση που αξιοποιείται επικοινωνιακά για να βγει λάδι η αστυνομία.

Ένα μεγάλο κίνημα κατάφερε με συνεχείς κινητοποιήσεις μέσα σε 20 μέρες να ανατρέψει την προσπάθεια που είχε γίνει από την αστυνομία και τα ΜΜΕ, να συγκαλυφθεί το έγκλημα. Οι δράστες ήταν βέβαιοι ότι ένας περιθωριακός τύπος (όπως αναμφίβολα θεωρούσαν τον Ζακ) δεν θα αναζητηθεί ό,τι και αν πάθει, και θα μπορέσουν ανενόχλητοι να επιστρέψουν ένας ένας στη δουλειά τους. Όμως ο Ζακ ήταν γνωστός αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αντιφασίστας, καλλιτέχνης και η δολοφονία του ξεσήκωσε αμέσως τεράστιες αντιδράσεις. Κανείς και καμία δεν οφείλει να έχει επιδείξει αγώνες και τέχνη για να δικαιούται μια αξιοπρεπή ζωή και έναν αξιοπρεπή θάνατο. Όλες και όλοι έχουν ονόματα, ζωές, όνειρα και αγωνίες. Όμως η μάχη για την απόδοση δικαιοσύνης για έναν γνωστό και αγαπητό άνθρωπο, έγινε αφετηρία για τη συνολική διεκδίκηση αυτής της αξιοπρέπειας.

Πέρα από τον ρόλο της αστυνομίας και του κρατικού μηχανισμού, είναι μια μάχη ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων που προσπαθούν να μας χρεώσουν την κρίση. Σήμερα, με το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης” να παίζει καθημερινά, η δολοφονία του Ζακ μας θυμίζει τη μεταχείριση που επιφυλάσσουν στους χρήστες, τους οροθετικούς/ές, τους ΛΟΑΤΚΙ+ κλπ οι θιασώτες αυτού του αφηγήματος.

«Αυτή η δολοφονία είναι καρπός της στοχοποίησης των εξαρτημένων ως των ανεπιθύμητων παράσιτων, που χαλάνε την εικόνα της Αθήνας-πόλο έλξης του τουρισμού ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται και για την υποβάθμιση στις πλατείες και τα πάρκα. Οι εξαρτημένοι στο στόχαστρο αυτής της εκστρατείας δεν απέχουν πολύ από το να θεωρούνται σκουπίδια που χρήζουν αποκομιδής και μεταφοράς κάπου μακριά», έλεγε ο Π. Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος με την “Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας”, στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου εκείνης της βδομάδας.

Η απάντηση για το πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε δικαιοσύνη και να την κερδίσουμε δόθηκε κι αυτή από τις πρώτες μέρες. Η ΟΕΝΓΕ έβγαλε στη 1/10/18 ανακοίνωση με την οποία απαίτησε διερεύνηση της δολοφονίας και δικαιοσύνη: «Η απίστευτη βιαιότητα με την οποία συμπεριφέρονται οι αστυνομικοί σε έναν άνθρωπο ημιθανή, ίσως ήδη νεκρό, όχι μόνο αποτελεί πράξη βαρβαρότητας αλλά αποκαλύπτει και τον προσανατολισμό της αστυνομίας στην καταστολή. Ως Νοσοκομειακοί Γιατροί, αφιερωμένοι στην καθημερινή μάχη για τη διασφάλιση της ζωής και της υγείας των ασθενών μας, απαιτούμε την άμεση και πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης και την τιμωρία όλων των υπευθύνων».