Aπό την Πέμπτη 28 Mάρτη μέχρι την Kυριακή 1 Aπρίλη, o Γιάννης Σηφακάκης από την Συμμαχία Σταματήστε ον Πόλεμο και ο Πέτρος Kωνσταντίνου από την Πρωτοβουλία ΓENOBA βρέθηκαν στην Aίγυπτο για την Συνδιάσκεψη ενάντια στον Iμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό. H ανταπόκριση που ακολουθεί δίνει μια γεύση από τις εργασίες αυτής της συνάντησης.
Το 5ο αντιπολεμικό συνέδριο του Καϊρου ήταν μια πολύ σημαντική αποτύπωση της αντίστασης που δυναμώνει στη Μέση Ανατολή, αλλά και των δεσμών της με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα. Το συνέδριο έδειξε πώς η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό μετατρέπεται σε απαίτηση για πολιτική αλλαγή. Πάνω από 1500 άνθρωποι γέμισαν τις αίθουσες του συνεδρίου για να συζητήσουν πώς στηρίζουμε τα κινήματα αντίστασης και πώς χτίζεται η ενότητα ενάντια στα καταπιεστικά καθεστώτα της περιοχής που στηρίζονται από τη Δύση. Οι συζητήσεις ένωσαν μουσουλμάνους ακτιβιστές, άραβες εθνικιστές και σοσιαλιστές και αρκετές εκατοντάδες διεθνείς αντιπολεμικούς και αντικαπιταλιστές ακτιβιστές, ανάμεσά τους μια 80μελής αντιπροσωπεία από την Κορέα.
Το συνέδριο οργανώθηκε σε μια αποφασιστική στιγμή για την αιγυπτιακή και αραβική πολιτική. Η συνεχιζόμενη ιρακινή αντίσταση στην αμερικάνικη κατοχή και η νίκη του κινήματος της Χεζμπολάχ στο Λίβανο ενάντια στο Ισραήλ το καλοκαίρι έχουν ενθαρρύνει τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Στην Αίγυπτο, έχει ξεσπάσει αντίσταση ενάντια στη σχεδιαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση που θα μονιμοποιήσει τους κατασταλτικούς νόμους έκτακτης ανάγκης. Οι αλλαγές που σχεδιάστηκαν από τον δικτάτορα Χόσνι Μουμπάρακ, θα εμποδίσουν επισης την κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να κατεβαίνουν υποψήφιοι στις εκλογές. Μια Κυριακή πριν από το συνέδριο, το δημοκρατικό κίνημα Κιφάγια (Αρκετά) οργάνωσε διαδήλωση ενάντια στην αναθεώρηση. Τα αιγυπτιακά ΜΑΤ διέλυσαν τη διαδήλωση και συνέλαβαν τους διαδηλωτές. Την επόμενη μέρα ένα νόθο δημοψήφισμα επικύρωσε τις συνταγματικές αλλαγές. Ολες οι μεγάλες οργανώσεις της αντιπολίτευσης έκαναν μποϊκοτάζ στο δημοψήφισμα, κάτι που οδήγησε σε συμμετοχή κάτω από 10%. Την ίδια στιγμή, δεκάδες χιλιάδες εργάτες απεργούσαν ενάντια στη μείωση των μισθών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την καταστολή του καθεστώτος Μουμπάρακ.
Στην εναρκτήρια συγκέντρωση, ο ένας μετά τον άλλο ομιλητή χαιρέτιζε την αντίσταση και κατάγγελλε τον Μουμπάρακ. Ο γενικός γραμματέας των Αδελφών Μουσουλμάνων, Μοχάμεντ Μέχντι Ακεφ συμπύκνωσε το κλίμα λέγοντας “Η δημοκρατία του Τζορτζ Μπους είναι ψεύτικη δημοκρατία. Πρέπει να βασιστούμε στους εαυτούς μας για να χτίσουμε ένα δικό μας πολιτικό καθεστώς με τα ίδια μας τα χέρια”.
Αντίστοιχα με τον Ακεφ μίλησε η Μεϊσουλούν Κέιτζ, ακτιβίστρια από τη Βενεζουέλα. Είπε στο συνέδριο, καταχειροκροτούμενη: “Ο κόσμος έφτιαξε έναν ηγέτη, τον Ούγκο Τσάβες, αλλά ταυτόχρονα σκέφτηκε ότι η αλλαγή μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι η λύση. Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει τα πράγματα μόνος του. Η λύση είναι με τον κόσμο, όχι με τις κυβερνήσεις”.
Η σύνδεση ανάμεσα στην αντίσταση και τη δημοκρατία έγινε και από τους αντιπροσώπους της Χεζμπολάχ, τους οποίους χαιρέτιζαν όλοι στο συνέδριο για τη νίκη τους ενάντια στο Ισραήλ. Η Ρίμα Φάκρι είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Χεζμπολάχ. Δήλωσε: “Η αντίστασή μας και κάθε αντίσταση στη Μέση Ανατολή παλεύει σκληρά ενάντια στον ιμπεριαλισμό και σε όλους τους κατακτητές που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αρνηθούν την ελευθερία μας και να μας κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους. Γι' αυτό και όποτε νικάμε στην αντίσταση, οι κοινωνίες μας και οι χώρες μας είναι πιο ελεύθερες και πιο ικανές να εφαρμόσουν τη δημοκρατία.”
Η εναρκτήρια συγκέντρωση ήταν πολύ οργισμένη ενάντια στο νέο Σύνταγμα του Μουμπάρακ και υπέρ του αιτήματος για απελευθέρωση των 40 πολιτικών κρατουμένων. Οι κρατούμενοι, στους οποίους περιλαμβάνεται ο αντιπρόεδρος των Αδελφών Μουσουλμάνων, Χαϊράτ ελ-Σάτερ, δικάστηκαν από πολιτικό δικαστήριο, αλλά τώρα αντιμετωπίζουν στρατοδικείο. Ο Ιμπραχίμ ελ Χουντάιμπι, μπλόγκερ και ακτιβιστής των Αδελφών Μουσουλμάνων εξήγησε γιατί το Συνέδριο του Καϊρου μπορούσε να βοηθήσει την καμπάνια των κρατουμένων και έκανε έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη.
“Ελπίζουμε να περάσει το μήνυμά μας. Ελπίζουμε ότι ο κόσμος θα δει ότι ο αγώνας μας ενάντια στο καθεστώς του Μουμπάρακ δεν είναι διαφορετικός από τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, στο Λίβανο ούτε διαφορετικός ενάντια στη σιωνιστική κατοχή στην Παλαιστίνη. Ο Μουμπάρακ βρίσκεται στην εξουσία μόνο επειδή υποστηρίζεται από δυτικά καθεστώτα, γιατί υπηρετεί τα συμφέροντά τους στην περιοχή.
Εχουμε τις διαφορές μας αλλά είμαστε όλοι μαχητές της ελευθερίας και όλοι παλεύουμε αυτή την άδικη επιθετική καπιταλιστική παγκόσμια τάξη πραγμάτων που συμφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπους.”
Τα συνέδρια που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο Κάιρο έχουν βοηθήσει στην ενοποίηση της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο. Η Χέμπα Χέλμπι, εκπαιδευτικός από το Κάιρο λέει ότι: “Ηταν πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ότι βλέπουν πως υπάρχει αντίσταση στην Αίγυπτο που δεν είναι μόνο μουσουλμανική. Τους βοηθάει να δουν τα κοινά που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και ενάντια στην κυβέρνηση.”
Εργάτες και αγρότες
Το Συνέδριο του Καϊρου οργανώθηκε μετά από μια σειρά εμπνευστικές μαζικές απεργίες που απλώθηκαν σε όλη την Αίγυπτο. Μέσα στο 2006 έγιναν 220 μεγάλες απεργίες, στις οποίες πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες εργάτες. Στο Συνέδριο του Καϊρου ενώθηκαν απεργοί και αγρότες που παλεύουν ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Μουμπάρακ.
Ο Τζιχάντ είναι εργάτης στην υφαντουργία Γάζαλ ελ Μαχάλλα. Οπως και οι άλλοι εργάτες εκεί, παίρνει 500 αιγυπτιακές λίρες το μήνα. Εχει έξοδα 1000 λίρες το μήνα επειδή η κυβέρνηση σταμάτησε τον έλεγχο στις τιμές. Το Φλεβάρη, 27.000 εργάτες έκαναν απεργία στο εργοστάσιό του ενάντια στη μείωση των επιδομάτων. Δήλωσε:
“Οι εργάτες του Γάζαλ ελ Μαχάλλα είναι οι εργάτες όλης της Αιγύπτου. Οποτε υποφέρουν, ολόκληρη η Αίγυπτος υποφέρει. Οι μισθοί μας δεν είναι τίποτα από αγοραστική δύναμη. Τώρα τα αφεντικά θέλουν να αλλάξουν τα επιδόματα, να αλλάξουν όλη τη δομή των μισθών μας.
Δεν απεργήσαμε μόνο για τους μισθούς. Θέλω να ζω και να τρώω, να ανασαίνω και να μαθαίνω, σαν ανθρώπινο ον. Και με αυτή τη λογική απεργήσαμε. Δεν αναγνωρίσαμε το επίσημο συνδικάτο γιατί δεν μας αντιπροσωπεύουν. Δεν υπάρχουν συνδικάτα στην Αίγυπτο που να εκπροσωπούν τους εργάτες.
Ομως ο κόσμος συνεργάστηκε μαζί μας με εκπληκτικό τρόπο, ιδιαίτερα οι εργάτριες που στέκονταν πλάι πλάι μαζί μας στα εργοστάσια. Ο κόσμος μας έφερνε νερό, μας έριχναν ψωμί από τις στέγες. Ηταν κάτι ανεπανάληπτο. Οι εργάτες έδειξαν ότι όλες οι συνταγματικές αλλαγές είναι χωρίς νόημα. Εδειξαν ότι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την Αίγυπτο. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, θα μείνουμε εδώ αμετακίνητοι”.
Η Αϊσα αμπτ ελ Αζίζ είναι εργάτρια στο καπνεργοστάσιο Κάφρι αλ Νταουάρ. Οι εργάτες εκεί απέργησαν το 2003 και το 2006 για μισθούς που δεν πληρώθηκαν και για επιδόματα. Ακόμα περιμένουν τα επιδόματά τους για το 2005 και το 2006. Δήλωσε:
“Οταν απεργήσαμε το 2006 ο κόσμος απλά έκανε μικρές συγκεντρώσεις και αποφάσισε απεργία. Το Φλεβάρη φέτος στείλαμε μια επιστολή στο επίσημο συνδικάτο και ένας αντιπρόσωπός του έκανε μια συμβιβαστική συμφωνία. Μας έδιναν επίδομα 85 λίρες και με τη συμφωνία μειώθηκε στα 65. Ο κόσμος είναι ενάντια στη συμφωνία. Αλλά η απεργία δεν συνεχίζεται τώρα επειδή έχουν εξαπολυθεί τραμπούκοι του κράτους και της εργοδοσίας”.
Ο Μαχμούντ Ναχάν δουλεύει στο ίδιο εργοστάσιο. Μίλησε για το καθεστώς, τις συνταγματικές αλλαγές και τη διεθνή αλληλεγγύη στο συνέδριο: “Το εργοστάσιό μας υποτίθεται είναι προβληματική επιχείρηση. Αλλά αυτοί είναι που έκαναν προβληματική και την Αίγυπτο και το εργοστάσιό μας. Ολα συνδέονται, ο Μουμπάρακ, οι απεργίες και το Σύνταγμα.
Βλέποντας τις διεθνείς αντιπροσωπείες στο συνέδριο με έκανε να νιώσω ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από εργάτες που παλεύουν.”
Οι αγρότες παλεύουν κι αυτοί ενάντια στην επιστροφή των γαιοκτημόνων, στους οποίους επιτράπηκε από την κυβέρνηση να αρπάξουν γη που είχε δοθεί στους αγρότες με τις μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του '50. Ο Χάμπντι Χαμίντ Αλί από το Ντεκερνές δήλωσε:
“Οι δυνάμεις ασφαλείας ήρθαν να αρπάξουν τη γη μας αλλά κάναμε καθιστική διαμαρτυρία και μείναμε εκεί. Αντιμετωπίσαμε τους τραμπούκους και τους διώξαμε. Επί Νάσερ πιστεύαμε ότι το κράτος είναι με τη δική μας πλευρά αλλά με αυτόν τον μπάσταρδο τον Μουμπάρακ το κράτος είναι με τους γαιοκτήμονες. Το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα δείχνει τη διαφθορά που υπάρχει παντού.
Πήραμε θάρρος από τους ομιλητές από την Κορέα, στη συζήτηση για την αγροτική αντίσταση, και νιώσαμε πως αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση”.
Ενότητα
Η ενότητα της αντίστασης στον πόλεμο και την ανισότητα ήταν βασικό ζήτημα του Συνεδρίου του Καϊρου. Οι διεθνείς αντιπρόσωποι συζητούσαν διαρκώς, ιδιαίτερα με νέους, μέλη των Αδελφών Μουσουλμάνων, για το παγκόσμιο κίνημα και για τις δυνατότητες συνεργασίας. Εγιναν συζητήσεις για το πώς μπορούν να αποφευχθούν οι θρησκευτικές διασπάσεις στα ισλαμικά κινήματα αντίστασης, και πώς αυτά τα κινήματα μπορούν να συνεργαστούν με τους αντικαπιταλιστές. Ο δρ. Αλί Φαγιάντ, διεθνής γραμματέας της Χεζμπολάχ ήταν βασικός ομιλητής σε αυτές τις συζητήσεις. Δήλωσε:
“Η αμερικάνικη ηγεμονία και η απόπειρα των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι κομμάτι της προσπάθειάς τους να κυριαρχήσουν στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η νέα φάση του νεοφιλελευθερισμού είναι η φάση της στρατιωτικής παγκοσμιοποίησης και των μετακινούμενων πολέμων. Θα ήταν λάθος μας να περιοριστούμε σε ένα ισλαμικό μέτωπο για να αντιμετωπίσουμε αυτή την εξωτερική πρόκληση, επειδή αυτή τη στιγμή αν κάνουμε κάτι τέτοιο θα πάρει χαρακτήρα θρησκευτικής σύγκρουσης. Και δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να συνδεθούμε με το αντικαπιταλιστικό κίνημα και να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας και την αλληλεγγύη μας για να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε το αμερικανικό σχέδιο”.
Η Σαρλότ Μιλνγκαβί είναι αντικαπιταλίστρια από το Τορόντο του Καναδά. Εντυπωσιάστηκε από τους δεσμούς ανάμεσα στην Αντίσταση στη Μέση Ανατολή και το αντικαπιταλιστικό κίνημα:
“Ηταν ενδιαφέρον να δει κανείς τις συνδέσεις στο Συνέδριο. Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε διαδηλώσεις στον Καναδά μαζί με οργανώσεις αντίστασης ενάντια στην ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο. Μετέφερα αυτές τις εμπειρίες στο συνέδριο και βγήκα πιο δυνατή.”
Στο συνέδριο, μέλη αντιστασιακών οργανώσεων ήρθαν κοντά με οικογένειες στρατιωτών. Η Ρόουζ Τζεντλ είναι μέλος των Οικογενειών Στρατευμένων ενάντια στον Πόλεμο στη Γλασκόβη της Σκοτίας. Ο γιος της, Γκόρντον, σκοτώθηκε στο Ιράκ. Περιέγραψε την ανταπόκριση που είχε στο Κάιρο:
“Ο κόσμος εδώ ήταν πολύ χαρούμενος που κάποιος είχε έρθει από τις Οικογένειες Στρατευμένων στη Βρετανία. Κάποιες από τις μανάδες εδώ νόμιζαν ότι οι οικογένειες στη Βρετανία μισούν τους Ιρακινούς αλλά τώρα ξέρουν πως υποστηρίζω το γιο μου επειδή τα παιδιά μας στάλθηκαν στον πόλεμο με ψέματα”.
Οι πολεμικές απειλές ενάντια στο Ιράν και η προσπάθεια να διχαστεί η ιρακινή αντίσταση με βάση τη διαμάχη Σουνιτών-Σιιτών ήταν μεγάλα θέματα στο Συνέδριο. Κάποιοι ομιλητές χαρακτήρισαν την ιρανική πολιτική στο Ιράκ λανθασμένη και υποστήριξαν πως υπάρχει διαμάχη ανάμεσα στο Ιράν και το αραβικό έθνος. Ομως στο Φόρουμ για τη διάσπαση της αντίστασης, το μεγαλύτερο χειροκρότημα έπεσε όταν ο Κιμ Κουάνγκ Ιλ από την Κορέα είπε: “Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν είμαστε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είτε σουνίτες, είτε σιίτες, είτε μη-μουσουλμάνοι πρέπει να καταγγείλουμε κάθε επίθεση στο Ιράν”.
Tζέϊμι Aλισον
από την εφημερίδα Socialist Worker