Σεραφείμ Ρίζος: Οι δάσκαλοι θυμηθήκαμε το 2006

Για την απεργία που δεν έγινε, που μας κλέψανε τη μπουκιά μέσα από το στόμα, υπάρχουν ερωτήματα. Υπάρχει αίσθηση της ήττας στους εκπαιδευτικούς; Η απάντηση είναι όχι. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος δεν νιώθει ότι ηττήθηκε μες στην εκπαίδευση διότι ξεπουλήθηκε. Νιώθει οργισμένος και βάζει ένα πολύ βασικό ερώτημα το πώς πάμε παρακάτω, θέλει να οργανώσει πράγματα και να συνεχίσει.

Μετά το ξεπούλημα έγιναν πορείες, έγιναν συνελεύσεις που ειπώθηκε ότι θα πάμε να οργανώσουμε αυτά που είχαμε αποφασίσει. Να οργανώσουμε άμεσα Γενικές Συνελεύσεις και απεργιακές επιτροπές στις ΕΛΜΕ. Μπορούσε να νικήσει η απεργία; Η απάντηση είναι ναι. Γιατί έγιναν οι τεράστιες συνελεύσεις των 500 και των 600 που ψήφιζαν παμψηφεί. Ήταν όμως και οι συνελεύσεις των δασκάλων. Όπου γίνανε, όπως στο δικό μου Σύλλογο, ήταν μαζικότατες. 170 άτομα, θύμιζε το 2006, ήταν μεγαλύτερη από τις πρώτες συνελεύσεις που κάναμε τότε. Ψήφισαν όλοι με εξαίρεση έναν απεργία. Σε ένα σχολείο της επαρχίας των Χανίων οι εκπαιδευτικοί είχαν καλέσει σε συνέλευση και τους γονείς την προηγούμενη Πέμπτη πιστεύοντας ότι θα γίνει η απεργία για να οργανώσουν μαζί την περιφρούρηση. Την κρατήσανε τη συνέλευση ακόμα και μετά το ξεπούλημα και πήγαν εκεί οι γονείς και οι ίδιοι οι γονείς βάζανε «πείτε μας τι να κάνουμε παρόλες τις εξελίξεις». «Να μην στείλουμε τα παιδιά μας αύριο», να πάμε να το κλείσουμε εμείς»; Αυτοί που λένε ότι κόσμος δεν συμπαραστεκόταν, έχουν μαύρα μεσάνυχτα.

Σεραφείμ Ρίζος, Διδασκαλικός Σύλλογος Χανίων