100.000 διαδηλωτές στο Παρίσι

Την πρωτοβουλιά είχαν πάρει το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA) σε συντονισμό με το Κόμμα της Αριστεράς (με ηγέτη τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, παλιότερα υπουργό του Σοσιαλιστικού Κόμματος που αποχώρησε το 2008 διαφωνόντας με τη δεξιά στροφή του κόμματος). Όμως στην κινητοποίηση κάλεσαν και οι άλλες δυνάμεις που συμμετέχουν στο “Μέτωπο της Αριστεράς”, ανάμεσά τους το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Με κέντρο αυτή την πολιτική συμφωνία, το παρών έδωσαν κινήματα από το ATTAC ως πρωτοβουλίες για τη διαγραφή του χρέους, κινήσεις καλλιτεχνών, ενώσεις φοιτητών, μαθητών και συνταξιούχων, οργανώσεις αντιρατσιστικές και φεμινιστικές. Το πλέον σημαντικό ήταν η συμμετοχή συνδικάτων, ιδιαίτερα τμημάτων της CGT, της μεγαλύτερης συνομοσπονδίας. Η ηγεσία της CGT είχε επιλέξει να μποϊκοτάρει το συλλαλητήριο στο πλαίσιο της κοινωνικής ειρήνης που έχει άτυπα κηρύξει τα τελευταία χρόνια. Όμως τμήματά της πήραν αποφάσεις κόντρα στην ηγεσία και συμμετείχαν. Πολλές τοπικές οργανώσεις, ανάμεσά τους η CGT του Παρισιού, αλλά και κλαδικές, όπως του δημοσίου, των λιμανιών και της χημικής βιομηχανίας.

“Εκτός γραμμής” συμμετείχαν στη διαδήλωση και τμήματα των Πράσινων, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα συμμετείχαν στην κυβέρνηση του Ολάντ. Η εφημερίδα Ουμανιτέ του Κομμουνιστικού Κόμματος αναφέρει και συμμετοχές από την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, εστιάζοντας στην παρουσία του ευρωβουλευτή Λιεμ Χοάνκ – Νγκοκ. Ο Βαλς κάθε άλλο παρά έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση του ίδιου του του κόμματος για την πολιτική λιτότητας.

Απέναντι σε ένα Σοσιαλιστικό Κόμμα που ακόμη αποκαλεί τον εαυτό του “αριστερά”, οι διαδηλωτές φώναζαν: “Αριστερος σημαίνει να φορολογείς το κεφάλαιο”. Οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί του Πανεπιστημίου Παρίσι 8 είχαν αντιρατσιστικά συνθήματα: “Σχολές κλειστές για τα ιδιωτικά συμφέροντα, σχολές ανοιχτές σε όλους τους χωρίς χαρτιά” και “Πρόβλημα είναι ο τραπεζίτης και όχι ο μετανάστης”. Κάποιοι ήταν ακόμη πιο τολμηροί: “Απέναντι στη λιτότητα δεν θα χορέψουμε Βαλς, αλλά το χορό της καρμανιόλας”.

Ο Βαλς την περασμένη βδομάδα πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο αφού παρουσίασε συνοπτικά το πρόγραμμά του για τη... σωτηρία της γαλλικής οικονομίας. Ο απίστευτος συνδυασμός που θέλει να πετύχει η κυβέρνηση “μάχης”, όπως την αποκαλεί ο Ολάντ είναι να μειώσει τους φόρους και ταυτόχρονα να κάνει περικοπές στις δαπάνες.

Δώρα

Πρόκειται για την πολιτική που εγκαινίασε ο Ολάντ εδώ και μερικούς μήνες, αλλά σε πιο ακραία μορφή. Γύρω στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ θα δοθούν δώρο στους καπιταλιστές μειώνοντας τους φόρους και τις εισφορές τους. Το “σύμφωνο υπευθυνότητας” έχει στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των γαλλικών επιχειρήσεων. Τα δώρα στους καπιταλιστές τώρα συμπληρώνονται με άγριες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.

Ως το 2017 η Γαλλία έχει δεσμευτεί προς την ΕΕ να περικόψει 50 δις ευρώ. Από αυτά ο Βαλς λέει πως τα 10 θα κοπούν από τη δημόσια υγεία, τα 10 από την τοπική αυτοδιοίκηση, τα 19 από το στενό δημόσιο τομέα και τα υπόλοιπα 11 από άλλους τομείς. Ο Βαλς προσπαθεί να κάνει επίδειξη πυγμής και προς την εργατική τάξη και προς την ΕΕ, παζαρεύοντας για λίγο χρόνο ακόμη στην πορεία για περιορισμό του ελλείμματος.

Πυροδότης της κυβερνητικής αλλαγής ήταν τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών στις 23 και 30 Μάρτη. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα καταβαραθρώθηκε, με τους ψηφοφόρους του να μην πηγαίνουν καν στις κάλπες, απογοητευμένοι από την πολιτική του Ολάντ. Μια σειρά δήμοι πέρασαν στα χέρια της δεξιάς, ενώ οι φασίστες της Μαρίν Λεπέν αναδείχθηκαν σε κεντρική δύναμη του πολιτικού σκηνικού, κερδίζοντας για πρώτη φορά στην ιστορία μεγάλους δήμους. Ο Ολάντ μετέφρασε αυτή την αποτυχία σε επιτάχυνση της στροφής δεξιά. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν θα σωθεί με αυτή την στροφή. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις Ευρωεκλογές το πιθανότερο είναι να βρεθεί στην τρίτη θέση πίσω από τη δεξιά και τους φασίστες. Ο Βαλς συμβολίζει όλα αυτά για τα οποία τιμωρήθηκε η κυβέρνηση Ολάντ. Όχι μόνο στην οικονομία, με ταχύτερη και αγριότερη λιτότητα, αλλά συνολικά στην πολιτική. Ο Βαλς ήταν ως τώρα υπουργός Εσωτερικών, βασικός οργανωτής της ρατσιστικής εκστρατείας, με την οποία υποτίθεται θα κέρδιζαν το χαμένο έδαφος από τους φασίστες. Το NPA τον αποκαλούσε υπουργό καταπίεσης των μεταναστών και των Ρομά. Στην εξωτερική πολιτική είναι υπέρμαχος της μεγαλύτερης εμπλοκής στους πολέμους, από τη Συρία ως το Μαλί και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Το κίνημα στη Γαλλία έχει μπροστά του μια πολλαπλή μάχη, ενάντια στον πόλεμο που κήρυξε η νέα κυβέρνηση του Βαλς. Μάχη ενάντια στη λιτότητα, μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Οι φασίστες που πλέον έχουν βάλει πόδι στις γειτονιές πρέπει να ξηλωθούν, όχι να αντιμετωπιστούν ως νόμιμο πολιτικό κόμμα. Την ίδια τύχη πρέπει και μπορεί να έχει ολόκληρη η νέα κυβέρνηση Ολάντ – Βαλς. Πίσω από την επιθετικότητα στα λόγια, είναι μια κυβέρνηση πολιτικά αδύναμη, που δεν μπορεί να πείσει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό. Η δημοτικότητα του Ολάντ είναι στο 25%, ένα ιστορικό αρνητικό ρεκόρ για πρόεδρο. Το ζήτημα είναι η ενότητα της αριστεράς που καταγράφηκε στο δρόμο το περασμένο Σάββατο να μην μείνει σε συμβολικό επίπεδο, αλλά να μετατραπεί σε οργανωμένη μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς και σε γενική απεργία.