Tόσο το εισαγωγικό σημείωμα όσο και η συνέντευξη με τον Πέτρο Κωνσταντίνου, εκλεγμένο δημοτικό σύμβουλο στο Δήμο Αθήνας, δίνουν την πραγματική εικόνα που παλεύουν να κρύψουν τόσο η «τρόικα» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ όσο και οι διάφοροι Πρετενέρηδες. Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν την στροφή αριστερά για εκατοντάδες χιλιάδες, πράγμα που υπογραμμίζεται ακόμα περισσότερο από την εκρηκτική άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πανελλαδικά και μπορούν να δώσουν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στη μάχη για την ανατροπή του Μνημονίου.
Το άρθρο της Μαρίας Στύλλου με τίτλο «Μια κυβέρνηση πανικόβλητη» θυμίζει ότι από τη μεριά του ΣΕΚ δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι θα υπήρχε μαχητική εργατική αντίσταση στις επιθέσεις της κυβέρνησης καθώς «το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα έχει δώσει τεράστιες μάχες» και καμιά κυβέρνηση «δεν μπόρεσε να το τσακίσει». Θυμίζει την παράδοση της Τρίτης Διεθνούς για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας και εξηγεί γιατί χρειάζεται μια «Αριστερά που συντονίζεται με την κίνηση της τάξης και ανταποκρίνεται στις στρατηγικές ανάγκες της».
Χώροι
Ο Σωτήρης Κοντογιάννης μας δίνει μια περιεκτική εικόνα από την πανελλαδική συνάντηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών που έγινε στις 24 Οκτώβρη. Στο κείμενο παρουσιάζονται πολλές από τις τοποθετήσεις των εργαζόμενων που συμμετείχαν και έδειξαν ότι «σε όλους σχεδόν τους χώρους διαμορφώνονται σήμερα μαχητικές μειοψηφίες εργαζόμενων που δεν είναι πια διατεθειμένες να αφήσουν τους αγώνες στα χέρια των συνδικαλιστικών ηγεσιών».
Ο Λέανδρος Μπόλαρης στο άρθρο του «Φθινόπωρο οργής και μάχης» θυμίζει πως φτάσαμε από την 5η του Μάη και τη διαδήλωση της ΔΕΘ μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια εξηγεί ότι κεντρικό μέτωπο θα είναι τι θα συμβεί στο χώρο των ΔΕΚΟ και τονίζει ότι η συμπαράσταση στους αγώνες που ξεσπούν και η αξιοποίηση του Αντικαπιταλιστικού Προγράμματος θα είναι καθοριστικοί παράγοντες για είναι νικηφόροι οι εργατικοί αγώνες.
Ο Νίκος Λούντος γράφει για τον «Τρότσκι το ‘30» παρουσιάζοντας ένα χρονικό που καλύπτει τα γεγονότα στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία. Είναι ένα άρθρο που όχι μόνο θυμίζει τι έγινε ιστορικά, αλλά εξηγεί γιατί «η κρίση γεννάει επαναστάσεις, αλλά οι επαναστάσεις για να μην μείνουν στα μισά του δρόμου χρειάζονται δυνατά επαναστατικά κόμματα».
Ο Πάνος Γκαργκάνας στο άρθρο του «Ο ελληνικός καπιταλισμός, η παγκόσμια οικονομία και η κρίση σήμερα» αναλύει τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι καπιταλιστές σε ολόκληρο τον πλανήτη αφού υπάρχει αδυναμία ανάκαμψης «που έχει να κάνει με τα επίπεδα του μέσου ποσοστού κέρδους», ενώ υπάρχουν ανάμεσά τους «εντάσεις σε διεθνές επίπεδο». Επίσης, εξηγεί ότι η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται έξω από αυτές τις πιέσεις αφού «ούτε η λεγόμενη “ελληνική τραγωδία” ούτε η παγκόσμια κρίση δεν βρίσκονται σε “φάση εξόδου”», γεγονός που βάζει στην Αριστερά πιο άμεσα την «ανάγκη από θεωρία για το πώς δουλεύει ο καπιταλισμός σαν σύστημα» για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην εργατική διέξοδο από την κρίση.
Ο Μάικ Γκονζάλες θυμίζει τους αγώνες και τα κινήματα που συγκλόνισαν ολόκληρη τη Λατινική Αμερική την τελευταία δεκαετία και εξηγεί γιατί «είναι καιρός να ξαναανακαλύψουμε την ιστορία του ανεξάρτητου αγώνα και κινητοποίησης» για να ξεφύγουμε από τα όρια που βάζουν «κυβερνήσεις και ηγέτες που μπορεί να χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα, αλλά δεν έχουν τον ίδιο στόχο μετασχηματισμού της κοινωνίας από τα κάτω».
Ο Θανάσης Καμπαγιάννης στο άρθρο του «Πώς να διαβάσουμε τον Αντόνιο Γκράμσι» δίνει απαντήσεις στο πως γράφτηκε, πως διαβάστηκε και πως εκδόθηκε το έργο του Ιταλού μαρξιστή επαναστάτη, απορρίπτει την ευρωκομμουνιστική προσέγγισή του και προτείνει ένα αναγνωστικό πλάνο για να γνωρίσουμε τις επαναστατικές του ιδέες.
Τέλος, στο περιοδικό φιλοξενείται συνέντευξη της Δήμητρας Λαμπροπούλου, ιστορικού, που μιλάει για την μεγάλη απεργία των οικοδόμων τον Δεκέμβρη του 1960, ενώ στις τελευταίες σελίδες υπάρχουν βιβλιοκριτικές και η επισκόπηση του περιοδικού Τύπου των δύο τελευταίων μηνών.