Η Ράνια Κούτσικου, φοιτήτρια στην Επιστήμη Υλικών, μας έδωσε την εικόνα από τις εκδηλώσεις. «Το απόγευμα της Κυριακής έγινε εκδήλωση για τον Νίκο Τεμπονέρα στο σχολείο στα Ψηλά Αλώνια όπου δούλευε και δολοφονήθηκε. Είχε πολύ κόσμο. Είχε μαθητές, εκπαιδευτικούς και φοιτητές που είχαν γυρίσει από τις πόλεις τους για την πορεία. Οι φοιτητές των ΕΑΑΚ το είχαμε συζητήσει και συμμετείχαμε, ενώ πανώ είχαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ, το ΝΑΡ, το ΕΑΜ που ήταν οργανωμένος ο Τεμπονέρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΕΕΚ και άλλοι. Έγιναν κάποιοι χαιρετισμοί και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της Πάτρας που κατέληξε στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου. Φωνάζαμε συνθήματα όπως «Ανυπακοή-απεργία διαρκή», αλλά και αντιρατσιστικά συνθήματα κατά του φράχτη στον Έβρο. Την Πέμπτη θα γίνει νέο συλλαλητήριο από τους φοιτητικούς συλλόγους αφού υπάρχουν πολλές συνελεύσεις που θα γίνουν την Τρίτη, όπως και στη δική μου σχολή».
Για την Πέμπτη 13/1 η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ έχουν κηρύξει τρίωρη στάση εργασίας από τις 11 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι για την πρωινή βάρδια και από τις 2 το μεσημέρι ως τις 5 το απόγευμα για την απογευματινή βάρδια για τη διευκόλυνση συμμετοχής στο συλλαλητήριο από τη μεριά των εκπαιδευτικών. Επίσης, την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο τυπογραφείο σε εξέλιξη βρίσκονταν Γενικές Συνελεύσεις σε πολλές σχολές με βασικό θέμα τη συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και στην αντιρατσιστική-αντιφασιστική διαδήλωση του Σαββάτου 15 Γενάρη.
Οι διαδηλώσεις που οργανώνονται κάθε χρόνο στην μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα έχουν πάντα την δική τους ξεχωριστή σημασία. Θυμίζουν τη μάχη που δόθηκε το 1990-91 απέναντι στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης του Μητσοτάκη. Η αρχή του τέλους εκείνης της μισητής κυβέρνησης ήταν η ήττα από το κίνημα που ξεσηκώθηκε σε σχολές και σχολεία. Το τίμημα εκείνης της σύγκρουσης ήταν μεγάλο αφού ο Τεμπονέρας έπεσε νεκρός από το λοστό του αρχι-ΟΝΝΕΔίτη, Καλαμπόκα στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τις μαθητικές καταλήψεις για δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Από τότε και μετά, το παράδειγμα του είναι ζωντανό σε κάθε πορεία και δίνει την αγωνιστική κατεύθυνση που χρειάζεται να έχει και το τωρινό πανεκπαιδευτικό-και όχι μόνο-κίνημα.
Το συλλαλητήριο στις 13/1 μπορεί να λειτουργήσει διπλά. Θα είναι η συνέχεια των περσινών κινητοποιήσεων από τη μεριά όλων των κομματιών της εκπαίδευσης, αλλά και η αφετηρία για τους αγώνες της νέας χρονιάς.
Η Διαμαντοπούλου ετοιμάζεται να προχωρήσει στην κατάθεση νομοσχεδίου που θα χαρίζει τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ στις επιχειρήσεις, θα διαλύσει τα δικαιώματα της σίτισης και της στέγασης, θα επιβάλλει μάνατζερ για τη λειτουργία των σχολών πάνω και πέρα από τους φοιτητές και τους καθηγητές.
Απομόνωση
Ο μόνος λόγος που δεν έχει κινηθεί ακόμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο φόβος της ίδιας της Υπουργού και της κυβέρνησης συνολικά να μην ανοίξουν και το μέτωπο της Παιδείας καθώς έχουν ήδη να αντιμετωπίσουν τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ και στον ιδιωτικό τομέα. Ταυτόχρονα, το Υπουργείο έχει έρθει σε πλήρη απομόνωση καθώς δεν έχει καταφέρει να πάρει με την πλευρά του ούτε τους Πρυτάνεις κάτω από την πίεση των μαζικών κινητοποιήσεων και των καταλήψεων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιθέσεις δεν έχουν αγγίξει την εκπαίδευση συνολικά. Αντίθετα, με την εφαρμογή του Καλλικράτη θα υπάρξουν κλεισίματα και συγχωνεύσεις σχολείων ή και ολόκληρων συγκροτημάτων, ενώ θα μειωθεί ακόμα περισσότερο η χρηματοδότηση(όλα τα στοιχεία μιλάνε για μείωση της τάξης του 30 έως 50%).
Επίσης, η εφαρμογή του Μνημονίου δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις σε προσωπικό και φέρνει τραγικές μειώσεις μισθών σε αυτούς που παραμένουν στα σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών αναφέρουν ότι οι περσινές συνταξιοδοτήσεις έφτασαν τις 11 χιλιάδες, ενώ οι μόνιμοι διορισμοί ήταν μόλις 2825.
Για όλους αυτούς τους λόγους η διαδήλωση της Πέμπτης δεν έχει μόνο τιμητικό χαρακτήρα για τον Νίκο Τεμπονέρα, αλλά μπορεί να είναι η αρχή των κινητοποιήσεων που θα ανατρέψουν τα μέτρα της κυβέρνησης και της τρόικα.