Πολιτική
Ν.Δ.: Ψάχνουν ποιος είναι “υπαρχηγός” ποιανού

Όσο πλησιάζει η 22 Νοέμβρη και ο πρώτος (;) γύρος των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της ΝΔ, τόσο πιο έντονα έρχεται στο μυαλό η ατάκα «δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» από τον Ηλιόπουλο σε εκείνη τη παλιά κωμωδία. Τα πλακώματα, οι τρικλοποδιές και τα υπόγεια αλισβερίσια ανάμεσα στους τέσσερις υποψηφίους δίνουν και παίρνουν.
 
Η τελευταία θεαματική (και από μια άποψη ξεκαρδιστική) εξέλιξη είναι η προσχώρηση του Μάκη Βορίδη στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του Τζιτζικώστα. Θυμίζουμε ότι ο Βορίδης πρώην πρόεδρος της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ, πρώην αρχηγός του Ελληνικού Μετώπου που είχε τις ευλογίες του Λεπέν, και πρώην δεξί χέρι του Καρατζαφέρη στο ΛΑΟΣ, μεταπήδησε στη ΝΔ επί Σαμαρά παρέα με τον έτερο Καππαδόκη, τον Άδωνι «μπουμπούκο» Γεωργιάδη. «Είναι μια εκλογή με μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν ξεκίνησε κάποιοι έλεγαν ότι είμαι υπαρχηγός του Βορίδη. Τελικά ο Βορίδης είναι υπαρχηγός του Τζιτζικώστα», δήλωσε γεμάτος πίκρα ο τελευταίος. 
 
Πριν γίνει υπαρχηγός του Τζιτζικώστα βέβαια, ο Βορίδης είχε δηλώσει εμμέσως την υποστήριξή του στον Μεϊμαράκη ενώ είχε «επαφές» και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκτός από την προσχώρηση Βορίδη, ο «νέος, δυναμικός» και πάνω απ’ όλα «κεντροδεξιός» Τζιτζικώστας έχει και την υποστήριξη του Τάκη Μπαλτάκου –του γνωστού συνδέσμου ανάμεσα στον Κασιδιάρη και την Χρυσή Αυγή με την κυβέρνηση του Σαμαρά. 
 
Οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους υποψηφίους μοιάζουν να σβήνουν όσο πλησιάζει η ώρα μιας και ο ένας τρέχει να κλέψει κομμάτι από το «ακροατήριο» του άλλου –με τους βουλευτές, «βαρόνους», κομματάρχες και «τζάκια» να συνωστίζονται σε εστιατόρια, ξενοδοχεία, πολιτικά γραφεία. Το πρωτόγνωρο δεν είναι αυτό το θέαμα, η μεγάλη «φιλελεύθερη» παράταξη πάντοτε έτσι λειτουργούσε. Το καινούργιο στοιχείο είναι η σφοδρότητα της σύγκρουσης. Όπως σχολίαζε η Καθημερινή την Κυριακή 15 Νοέμβρη:
 
«Ποτέ στο παρελθόν, κατά τη μεταπολιτευτική ιστορία της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα, μία εκλογική διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού δεν την επισκίαζαν οι αμφιβολίες και τα σενάρια για τη δυνατότητα του κόμματος να συνεχίσει ενωμένο την επομένη της κούρσας διαδοχής».
 
Οι «αμφιβολίες» και τα «σενάρια» έχουν υπόβαθρο τη βαθιά στρατηγική κρίση της ΝΔ. Το παραδοσιακό κόμμα της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα άντεξε λίγο περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ που τινάχτηκε στον αέρα από την ορμητική άνοδο των εργατικών αγώνων και την στροφή στ’ αριστερά. Όμως, η κρίση είναι υπαρκτή, έχει ξεκινήσει χρόνια τώρα και οξύνεται. Τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτέμβρη ήταν το τελευταίο πικρό ποτήρι. 
 
Αντιπολίτευση
 
Να κάνουμε «σκληρή», «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση αλά Σαμαρά μέχρι το 2012; Και τι καταφέραμε όταν το κάναμε; Μπήκαμε στην κυβέρνηση και εισπράξαμε την συντριβή. Συναινετική αντιπολίτευση; Και ποια είναι τα όριά της; Και τι θα γίνει με την Χρυσή Αυγή από τα δεξιά; 
 
Αυτά τα διλήμματα βασανίζουν τη ΝΔ και παίρνουν υπαρξιακές διαστάσεις. Για παράδειγμα το Φόρουμ 2020 μια «δεξαμενή σκέψης» (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε) με πρόεδρο τον γνωστό από τα παλιά Ν. Καραχάλιο, οργάνωσε δυο ντημπέητ με στελέχη της ΝΔ στις 11 Νοέμβρη στο ΕΒΕΑ. Εκεί ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης έκανε τη δήλωση που –σύμφωνα με το ρεπορτάζ «δίχασε το κοινό»: «Αν το καλό της Ελλάδας απαιτεί να συνεργαστώ, θα συνεργαστώ με το ΣΥΡΙΖΑ». 
 
Μια απολαυστική στιγμή ήταν η τοποθέτηση του Κώστα Τζαβάρα, βουλευτή της ΝΔ, που διαφώνησε με τον ισχυρισμό του Βορίδη περί «ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς» επειδή «τον χρησιμοποίησε ο Μαρξ και ο Αλτουσέρ» και αναρωτήθηκε «ποιες είναι όμως οι πολιτικές ιδέες της ΝΔ ή της δεξιάς;». Και μια δεύτερη ακολούθησε όταν ο Κουμουτσάκος σχολίασε τις απόψεις του Ανδριανόπουλου για την «γραφειοκρατία των Βρυξελών» και τον «κίνδυνο εξάπλωσης του Ισλάμ» λέγοντας: «είναι σαν να ακούω τον Φάρατζ» (τον αρχηγό του ρατσιστικού UKIP στη Βρετανία). 
 
Κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλει η «κάλπη» της 22 Νοέμβρη, αν θα χρειαστεί δεύτερος γύρος στις 29/11, αν η σύγκρουση θα κορυφωθεί ή αν θα την μπαλώσουν όπως-όπως. Το βέβαιο είναι ότι η κρίση της δεξιάς θα συνεχιστεί. Κι αυτό σημαίνει μεγαλύτερη δύναμη για την αριστερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και περισσότερες ευκαιρίες, φτάνει να τις αδράξει.