Ημερίδα με τίτλο “Ο αγώνας για την αποδέσμευση από την ΕΕ και η Αριστερά” οργάνωσε το Σάββατο 27 Μάη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ημερίδα, που έγινε στον Πολυχώρο Μολύβι, άνοιξε τη συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την κρίση της και ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Αριστεράς, με κέντρο την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για διεθνιστική ρήξη/αποδέσμευση. Δίπλα στους ομιλητές και τις ομιλήτριες του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καλεσμένοι στα πάνελ των συζητήσεων ήταν σύντροφοι και συντρόφισσες από άλλες δυνάμεις της πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς, δίνοντας συνέχεια στον απαραίτητο πολιτικό διάλογο πάνω στα κρίσιμα αυτά ζητήματα της περιόδου.
Ο Νίκος Στραβελάκης, οικονομολόγος, αφού ανέλυσε την κρίση της ΕΕ, επεσήμανε ότι η σύγκρουση μαζί της δεν μπορεί να γίνει από τη σκοπιά της εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης. “Δεν μας ενδιαφέρει η αύξηση της ζήτησης και της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως προτείνουν πολλοί, μέσα από την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος μετά την έξοδο από το ευρώ, αυτό θα σημάνει χτύπημα των μισθών”, τόνισε και συνέχισε ότι η ρήξη με την ΕΕ πρέπει να είναι κομμάτι ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος που είναι και μεταβατικό και δημοκρατικό και προβάλλει συνολικά αιτήματα και στόχους όπως ο εργατικός έλεγχος.
Ο Γιάννης Τόλιος από τη ΛΑΕ χαιρέτισε την ημερίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν “ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα και να βαθύνουμε την πολιτική συζήτηση”, διαδικασία που θα μπορούσε να βοηθήσει, όπως είπε, και στη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Από τη μεριά του εξήγησε ότι η ΛΑΕ βλέπει την έξοδο από το ευρώ σαν βήμα για τη ρήξη με την ΕΕ. “Δεν αρνιόμαστε τον δεύτερο στόχο, όλοι θέλουμε το BREXIT να γίνει LEXIT”, αλλά χαρακτήρισε τη σύγκρουση με την ευρωζώνη ως άμεση σε σχέση με τη ρήξη με την ΕΕ που θα χρειαστεί χρόνο.
Ο Δημήτρης Παπαζαχαρίας από την Ανασύνθεση ΟΝΡΑ υπογράμμισε ότι η ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ δεν μπορεί παρά να είναι μονομερής γιατί μία συμφωνημένη ρήξη, όπως υποστηρίζουν πολλές απόψεις, θα μας οδηγούσε ξανά “μέσα στη στρούγκα” και τα υπάρχοντα αδιέξοδα. Κατά την άποψή του, ένα μεταβατικό πρόγραμμα είναι αναγκαίο, θα πρέπει όμως να υπάρχει έμφαση στις διάφορες θεματικές ενότητες όπως η διατροφική επάρκεια, η ενέργεια κλπ.
Κοινή δράση
Ο Γεράσιμος Αραβανής από τον Εργατικό Αγώνα μίλησε για την ανάγκη κοινής δράσης της αριστεράς κάνοντας αναφορά στο Γ' Συνέδριο της Διεθνούς το 1922 και την υιοθέτηση της τακτικής του ενιαίου μετώπου, με αιτήματα που δεν είχαν προϋπόθεση τη συμφωνία στην επανάσταση και το σοσιαλισμό αλλά και δεν περιορίζονταν στις αυξήσεις στα μεροκάματα. “Δεν έχουν εκδηλωθεί κομμάτια της ελληνικής άρχουσας τάξης υπέρ της ρήξης με το ευρώ” είπε, αντίθετα, μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε τη σύσσωμη αντίδρασή της, σημείο που είχε αναδείξει στην παρέμβασή του και ο Σωτήρης Κοντογιάννης από την Εργατική Αλληλεγγύη.
Για τις δυνατότητες για διεθνιστική ρήξη/αποδέσμευση από την ΕΕ μίλησε ο Αντώνης Δραγανίγος από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, περιγράφοντας τις ρωγμές που υπάρχουν στο διεθνή συσχετισμό. Τόνισε, όμως, πως χρειάζονται και κάποιες πολιτικές προϋποθέσεις όπως το να υπάρχει μια άλλη αριστερά που την πάλη ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ να την βλέπει σαν ενιαίο βήμα κι όχι σαν δύο διαφορετικά στάδια.
Στην τεράστια οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κρίση της ΕΕ στάθηκε ο Κώστας Πίττας από το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φέρνοντας ως παραδείγματα τόσο την κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων στη Γαλλία, την Ολλανδία και αλλού όσο και το BREXIT. Στη συνέχεια τόνισε ότι η διεθνιστική ρήξη/αποδέσμευση είναι κομμάτι ενός συνολικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος, με το εργατικό κίνημα στο κέντρο του σαν τη μοναδική δύναμη που μπορεί να το επιβάλει μέσα από τους αγώνες του. Οι δυνατότητες για μια τέτοια προοπτική είναι μεγαλύτερες από ποτέ, συνέχισε, καθώς σε όλη την Ευρώπη ξεσπούν δυνατοί αγώνες ενάντια στη λιτότητα και το ρατσισμό -όπως φάνηκε με τις κινητοποιήσεις στις 18 Μάρτη- και δυναμώνει μια αριστερά που αμφισβητεί την ΕΕ της λιτότητας, του ιμπεριαλισμού, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς απειλής. Ενώ στην ίδια την Ελλάδα, ο κόσμος που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι στους δρόμους, απεργεί και διαδηλώνει αναζητώντας γνήσια αριστερη εναλλακτική. Ο ομιλητής έκλεισε αναδεικνύοντας τη σημασία της πρωτοβουλίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κοινή δράση και συντροφικό διάλογο όλων των κομματιών της αριστεράς πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι μεγαλύτερη από ποτέ.