«Η παντοδυναμία του δυτικού καπιταλισμού έχει τελειώσει, κάθε μέρα χάνει αγορές», συνέχισε ο Δημήτρης Λιβιεράτος, «Ο καπιταλισμός μοιάζει με τον πόλεμο των σκορπιών. Οι καπιταλιστές δεν έχουν καμιά αλληλεγγύη μεταξύ τους, ο ένας προσπαθεί να φάει τον άλλο. Γι´αυτό οι δικές μας διαδηλώσεις και απεργίες έχουν πρωτοποριακό ρόλο. Δεν έχουμε τελειώσει με τη μάχη, αντίθετα είμαστε στην αρχή. Είμαστε η εμπροσθοφυλακή, όσο καλύτερη η προετοιμασία μας, τόσο μεγαλύτερη η επιτυχία μας».
«Με αφορμή την κρίση, γίνεται συστηματική προσπάθεια να ξηλωθούν εργατικές κατακτήσεις πολλών ετών», είπε στην εισήγησή του ο Δημήτρης Πετρόπουλος, μέλος ΔΣ της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ, «Βρισκόμαστε στη μεγαλύτερη επίθεση, αν πετύχουν εδώ, ανοίγει ο δρόμος να προχωρήσουν στην εργατική τάξη παντού. Η Αριστερά έχει κρίσιμο ρόλο. Οι αντικαπιταλιστικές ιδέες δεν είναι πλέον μειοψηφικές, ούτε ακούγονται περίεργες. Η κριτική στο σύστημα είναι εφικτή. Η κριτική στην ΕΕ είναι εφικτή. Χρειάζεται σχέδιο πολύμορφου κλιμακώμενου απεργιακού αγώνα, με ενωτικές πρακτικές, σε ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, με ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο».
«Ο καπιταλισμός πάντα δημιουργεί προβλήματα, ποτέ δε βοήθησε μια χώρα να προχωρήσει», είπε ο Μουσά Σάαρ, μετανάστης από τη Σενεγάλη, «Η εργατική τάξη μπορεί να παλέψει, να μην παραιτηθεί. Να μην πληρώσουμε για όσα δεν κάναμε. Ανοίξαμε ήδη το δρόμο. Κάναμε διαδηλώσεις, γνωρίζουμε πια τον τρόπο για να παλέψουμε. Μέσα σε όλες τις επαναστάσεις έχουν ηγηθεί γυναίκες γι´αυτό και βλέπω περισσότερες στις διαδηλώσεις. Με τις γυναίκες μπροστά, μπορούμε να νικήσουμε. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των καπιταλιστών, να εκμεταλλευτούμε τις διαφορές τους για να τους παλέψουμε. Οι μετανάστες ζουν δύσκολα.
«Να συναντηθούμε»
Υπάρχει ρατσισμός και οι επιθέσεις της αστυνομίας. Χρειάζεται να μας στηρίξετε. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να παλέψουν αλλά φοβούνται. Οι νόμοι είναι για να μας διασπούν, εμείς πρέπει να συναντηθούμε. Να μην αφήσουμε τους καπιταλιστές να μας κάνουν ό,τι θέλουν. Δουλεύουμε για τους καπιταλιστές, ζουν από τον ιδρώτα μας. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Η μπάλα είναι στη δική μας μεριά, ας παίξουμε».
«Ολες αυτές τις μέρες βομβαρδιζόμαστε με το ερώτημα από πού θα πάρει ο Παπανδρέου το δάνειο. Δε μας ενδιαφέρει, γιατί με αυτό θα πληρώσει τα ομόλογα και τα δάνεια, τους τραπεζίτες και τις στρατιωτικές παραγγελίες», είπε η Μαρία Στύλλου, από το περιοδικό Σοσιαλισμός Από τα Κάτω, «Είναι ψέμα ότι τα μέτρα τα επιβάλλει η ΕΕ ή το ΔΝΤ. Τα μέτρα τα θέλουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι μέσα στην Ελλάδα για να κατεβάσουν το κόστος παραγωγής. Μπορεί η εργατική να συγκρουστεί; Ναι. Η εργατική τάξη έδωσε μεγάλους μάχες τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και τώρα το πελεκάει. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν ήθελαν τις απεργίες. Η εργατική τάξη κατάφερε να τις τραβήξει σε τρεις πανεργατικές μέσα σε ένα μήνα. Οι αντικαπιταλιστές έχουν να παίξουν τεράστιο ρόλο. Στο δυνάμωμα των εργατικών χώρων μέσα από το ρίζωμά τους σε αυτούς. Και στην προοπτική, στην ανατροπή».
Οι τοποθετήσεις που ακολούθησαν ήταν γεμάτες με εμπειρίες και συμπεράσματα από το κίνημα των τελευταίων μηνών. Η Ελλη από τη Νομική και η Χριστίνα από την ΑΣΟΕΕ μίλησαν για τις μάχες του φοιτητικού κινήματος και την προσπάθεια να συνδεθεί με τους εργατικούς αγώνες. Η Ντίνα, καθηγήτρια, μίλησε για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και την προοπτική να βγουν απεργίες διαρκείας. Ο Σπύρος, εργαζόμενος στο Αττικό νοσοκομείο, μίλησε για τον ένα χρόνο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη σημασία οι αντικαπιταλιστές να πρωταγωνιστούν στις μάχες και την κλιμάκωσή τους.
Η Ευγενία, δικηγόρος, περιέγραψε τον απεργιακό αγώνα των δικαστικών υπαλλήλων, πώς ξέσπασε, πώς κλιμακώθηκε κόντρα στην ηγεσία. Ο Γιάννης έφερε παραδείγματα για το πώς ο αντικαπιταλισμός μπορεί πλέον να μπαίνει σε όλους τους χώρους και να κερδίζει ακροατήρια. Ο Νίκος, μαθητής, μίλησε για τη μέρα αντιρατσιστικής δράσης στα σχολεία και το μαθητικό κίνημα. Ο Χρίστος εργαζόμενος στον περιοδικό τύπο, είπε ότι για πρώτη φορά όλοι οι συνάδελφοί του συμμετείχαν στην πανεργατική, τονίζοντας ότι για τον ίδιο η μόνη πολιτική προοπτική είναι η αντικαπιταλιστική.
Αθήνα
Εκατοντάδες εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές συμμετείχαν την τελευταία εβδομάδα στις εκδηλώσεις του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος με θέμα «Αντίσταση στην κρίση του καπιταλισμού-οι εργάτες μπορούν να νικήσουν». Σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, οι συζητήσεις είχαν σαν κέντρο τον απεργιακό ξεσηκωμό των τελευταίων μηνών και πώς αυτός μπορεί να κλιμακωθεί.
Ο κύκλος των συζητήσεων ξεκίνησε από το Βύρωνα με εισηγήτρια τη Μαρία Στύλλου υπεύθυνη του περιοδικού «Σοσιαλισμός Από τα Κάτω», η οποία, αφού παρουσίασε ένα ένα τα κομμάτια εργατών που βγήκαν στη μάχη ενάντια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας προκαλώντας πολιτική αστάθεια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τόνισε πόσο κρίσιμο είναι για την Αριστερά και κύρια για την αντικαπιταλιστική να καταλάβει το κλίμα και τη διάθεση των εργατών για να μπορέσει να καθορίσει τις εξελίξεις.
«Η συζήτηση στο Περιστέρι ξεκίνησε με την εισήγηση του Σπύρου Κολούρη από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Πάνου Γκαργκάνα από την Εργατική Αλληλεγγύη», μας είπε ο Ηλίας Γιαννόπουλος, «Και οι δύο ομιλητές, αφού ανέλυσαν τη σημερινή κρίση πέρασαν στις αντιστάσεις που ξεδιπλώνονται. Ο Σπύρος μίλησε για την απεργία στο υπουργείο Οικονομικών και τα τελωνεία όπου εργάζεται ενώ ο Πάνος έμεινε στην τελευταία πανεργατική της 11 Μάρτη. Στη συζήτηση, ο Νίκος Μπέκιος αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Περιστερίου περιέγραψε το πώς ο δήμος είναι καταχρεωμένος και προσπαθεί να περάσει τα χρέη στους εργαζόμενους και τις δημοτικές υπηρεσίες, η Ανθή Αθανασούλα δασκάλα τόνισε ότι ο κλάδος θα έπρεπε να συνεχίσει την απεργία διαρκείας του 2006 ενώ πολλοί σύντροφοι στάθηκαν στην Αριστερά που θα κριθεί όχι στα λόγια αλλά στην πράξη και τις πρωτοβουλίες της. Η κουβέντα αγκάλιασε και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα επόμενα βήματά της».
Συνδικαλιστικές ηγεσίες
«Το κεντρικό ζήτημα που απασχόλησε τη συζητήση στο Ιλιον ήταν αν η διστακτικότητα της συνδικαλιστικής ηγεσίας και η προσπάθειά της να βάλει φρένο στο κίνημα, μπορεί να ξεπεραστεί από τους εργαζόμενους», μας είπε ο Μιχάλης Βερβέρης. «Σε μια συζήτηση που παρευρέθηκαν 20 περίπου άτομα, ανάμεσά τους ένας εργαζόμενος στο λιμάνι, ένας εργαζόμενος στην Ιντρακόμ και μία εργαζόμενη στη εφορία της περιοχής, ήταν λογικό ερώτημα αφού σε κάθε έναν από αυτούς τους χώρους οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν εμπόδια από τις ηγεσίες του. Ο Πέτρος Κωνσταντίνου στην εισήγησή του, επέμεινε στο ρόλο της Αριστεράς αυτή την περίοδο, που πλάι στα οικονομικές δεν ξεχνά τις πολιτικές μάχες όπως τη μάχη ενάντια το ρατσισμό, ενώ έβαλε ένα ένα τα βήματα που χρειάζεται ένας αγώνας διαρκείας για να νικήσει, από την συζήτηση άτομο το άτομο στους χώρους και την απεργιακή φρουρά μέχρι το απεργιακό ταμείο».
Ο Νίκος Καββαδάς, πρόεδρος του Συνδικάτου Ιδιωτικής Υγείας Περαιά, ήταν -μαζί με τη Μαρία Στύλλου- ομιλητής στην εκδήλωση στον Πειραιά. Η εισήγησή του ανέδειξε τη δύναμη που έχουν τη συνδικάτα όχι μόνο να ανατρέπουν επιθέσεις αλλά ακόμα και κυβερνήσεις. Τόνισε ότι το μυαλό και το χέρι του εργάτη είναι αυτά που κινούν όλη την κοινωνία και άρα οι απεργίες είναι το όπλο του, ότι νέα κομμάτια εργαζόμενων μπαίνουν στη μάχη όπως στου Ζόναρς που έκαναν γενική συνέλευση σε ένα διάλειμμα και αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στην πανεργατική της 11 Μάρτη. Μίλησε επίσης για τις νίκες που έχει ο κλάδος του όταν οργανώνει τις μάχες, όπως στη Βιοκλινική που αμέσως μετά την περιφρούρηση που έγινε στις 24 Φλέβάρη στο χώρο, ο εργοδότης αναγκάστηκε να επαναπροσλάβει όσους είχε απολύσει, φοβούμενος την κλιμάκωση.
«Η συζήτηση στο Μαρούσι ήταν πολύ πλούσια», μας είπε ο Στέλιος Μιχαηλίδης, «Από τις εισηγήσεις που έκαναν ο Βασίλης Συλλαϊδής, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Ιντρακόμ και η Μαρία Στύλλου, παρουσιάστηκαν οι επιθέσεις της κρίσης αλλά κυρίως η αντίσταση που ξεδιπλώνεται διεθνώς. Οι τοποθετήσεις από τους 40 περίπου παρευρισκόμενους έκαναν αυτή την εικόνα αντίστασης συγκεκριμένη, με τη Γιάννα εργαζόμενη στο ΔΟΛ να περιγράφει το πώς οι εργαζόμενοι αντέκρουσαν τις απολύσεις που είχε ανακοινώσει η εργοδοσία, τον Γιάννη από την Ιντρακόμ να περιγράφει τη συμμετοχή του χώρου στις Πανεργατικές μετά από πολλή όμως συζήτηση με τους εργαζόμενους που δεν έχουν μεροκάματα για χάσιμο, τον Ορέστη μαθητή να περιγράφει την επιτυχία που είχε στο σχολείο του η αντιρατσιστική μέρα δράσης 19 Μάρτη».
Αλλες πόλεις
Με μεγάλη συμμετοχή και πλούσια συζήτηση έγιναν οι αντίστοιχες εκδηλώσεις του ΣΕΚ στην επαρχία, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη.
«Πάνω από 70 αγωνιστές συμμετείχαν στην εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη», μας είπε ο Κώστας Τορπουζίδης, «Οι εισηγήσεις είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Σταύρος Μαρουδέας πανεπιστημιακός έκανε μια σημαντική ανάλυση της οικονομικής κρίσης ως κρίσης του συστήματος συνολικά, ως κρίσης που ξεκινά από το ´73 αλλά που μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν. Ο Γιάννης Κούτρας, από την πενταμελή επιτροπή γιατρών του Ιπποκράτειου, μίλησε για τις κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών που έχουν ξεπεράσει σε συμμετοχή τις αντίστοιχες του 2007 και τόνισε ότι οι επισχέσεις και το εφημεριακό κραχ είναι μάχες συνολικές για δημόσια και δωρεάν υγεία.
Ο Πάνος Γκαργκάνας από την Εργατική Αλληλεγγύη τόνισε ότι είμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο κίνημα από τη Μεταπολίτευση, ότι η κρίση και οι επιθέσεις της απελευθερώνουν μεγάλα κομμάτια κόσμου ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ από δεσμεύσεις του παρελθόντος και ότι η απάντησή μας με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, δεν είναι ζήτημα αφηρημένα ιδεολογικό αλλά απαντά στο ποιος θα πληρώσει την κρίση. Στη συζήτηση που ακολούθησε αγωνιστές από όλες τις μάχες που σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη πήραν το λόγο για να ενισχύσουν την κεντρική ιδέα της εκδήλωσης, ότι οι αγώνες χρειάζονται κλιμάκωση για να νικήσουν».
«Στα Γιάννενα συμμετείχαν πάνω από 30 άτομα και έγινε μια πλούσια κουβέντα πάνω στο πώς συνεχίζουμε το ξεδίπλωμα του απεργιακού κινήματος», μας είπε η Παναγιώτα Ερωτοκρίτου, «Οι καλεσμένοι εισηγητές ήταν ο Βασιλής Καφαράκης, γιατρός από το νοσοκομείο Χατζηκώστα, ο οποίος μετέφερε την εικόνα από τα νοσοκομεία και ο Τάσος Αναστασιάδης από την Εργατική Αλληλεγγύη, ο οποίος έβαλε την εικόνα της Πανεργατικής στις 11 Μάρτη αλλά και το ρόλο που παίζει το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, βλέποντας τις αντίστοιχες εικόνες απεργιών σε Πορτογαλία, Ισπανία και Βρετανία.
Η δύναμη των εργαζόμενων -έβαλε μια συντρόφισσα στη συζήτηση- είναι αυτή που πρέπει να μπει μπροστά σαν πυροδότης και να συντονίσει τους αγώνες για νέες απεργίες οργανωμένες από τα κάτω. Χώροι-κλειδιά όπως η ΔΕΗ βγάζοντας απεργίες θα καταφέρουν να συμπαρασύρουν όλα τα συνδικάτα σε απεργίες. Τονίστηκε και ο ρόλος της αριστεράς σε μια τέτοια περίοδο και πώς πρέπει να κατευθύνει την οργή του κόσμου αλλά και να οργανώσει τη συνέχεια με απεργίες διαρκείας. Μια τοποθέτηση έβαζε ότι τα τελευταία 4 χρόνια η εργατική τάξη έδωσε τεράστιες μάχες, ζυμώθηκε μέσα από αυτές πολιτικά και ιδεολογικά και τώρα φτάνει σε ένα σημείο να κάνει μόνη της τις γενικεύσεις από τα διάφορα αιτήματα σε εργατικούς χώρους στα κεντρικά πολιτικά αιτήματα».
Ρόλος
«Η εκδήλωση στην Πάτρα άνοιξε μεγάλη συζήτηση για το νέο απεργιακό κύμα αλλά και το ρόλο της Αριστεράς μέσα σ´ αυτό», μας είπε η Χριστίνα Γραμμένου, «Η εισήγηση που έκανε ο Γιάννης Αγγελόπουλος τράβηξε το ενδιαφέρον των 15 περίπου εργαζόμενων, φοιτητών και μαθητών που παρακολούθησαν κάνοντας ερωτήσεις για το πώς μπορούν να νικήσουν οι εργαζόμενοι, αν είναι δυνατόν να βγουν σε μεγάλους αγώνες, αν η πρόταση του ΣΕΚ για απεργίες διαρκείας είναι εφικτή».
Πάνω από 60 άτομα συγκέντρωσαν οι εκδηλώσεις στις τρεις μεγάλες πόλεις της Κρήτης, όπου μίλησε ο Γιάννης Σηφακάκης. Στα Χανιά έγιναν παρεμβάσεις από εργαζόμενους στο Σύλλογο Δασκάλων, τους πυροσβέστες, τους οδηγούς ταξί. Στο Ρέθυμνο, «η συζήτηση από την μεριά της εισήγησης κινήθηκε στο ποιά είναι η δυναμική της εργατικής τάξης στο σήμερα και στο πόσο πιο έμπειρη είναι πολιτικά σε σχέση με παλαιότερες μάχες της», μας είπε η Χρύσα Παπαδογιάννη, φοιτήτρια ΑΕΙ Ρεθύμνου, «Όμως όλη η κουβέντα γύρναγε γύρω απο το θέμα οτι αν και ο αυθρμητισμός του κόσμου και των κινημάτων μας εμπνέει όλους, το κίνημα χρειάζεται ένα οργανωμένο κομμάτι που να μπορεί να γενικεύει τις μάχες και να το ξεκαθαρίζει και ιδεολογικά και σε επίπεδο δράσης. Πιο συγκεκριμένα μπήκαν οι εικόνες για το πώς οργανώσαμε τα τελευταία μαζικότατα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια στην πόλη καθώς και τις πανεργατικές απεργίες και καταλήξαμε στο γενονός οτι η οργανωμένη παρεμβαση είναι όπλο αναντικατάστατο». Στο Ηράκλειο, σύντροφοι από εργατικούς χώρους, σχολές και σχολεία μίλησαν για τις απεργίες, τις συζητήσεις που γίνονται από τους εργαζόμενους στους χώρους, τις αντιραστιστικές μάχες στην πόλη και τα σχολεία. Η Αγγέλα, εργαζόμενη σε ξενοδοχείο τόνισε ότι ένας επαναστατης σε κάθε χώρο είναι πολύτιμος.
Εντυπωσιακή ήταν η συμμετοχή φοιτητών στην εκδήλωση της Αλεξανδρούπολης. Ολοι είχαν συμμετέχει στην επιτυχημένη συγκέντρωση που είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα στην πόλη για συμπαράσταση στους εργάτες της πολιτιστικής δημοτικής επιχείρησης και η έμπνευσή τους από την κινητοποίηση μεταφράστηκε σε μια έντονη πολιτική συζήτηση. Αμέσως μετά την εισήγηση που έκανε ο Κώστας Πίττας, η Αγγελική από το Παιδαγωγικό χρησιμοποιώντας προσωπικό της παράδειγμα περιέγραψε πώς οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα στον αγώνα. Ο Κωνσταντίνος από την Ιατρική ρώτησε για τα αιτήματα που προβάλει η αντικαπιταλιστική αριστερά όπως το κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση, πώς επιλέγονται, τι στόχο πρέπει να έχουν. Ενώ ο Σωκράτης από την Νομική Κομοτηνής έβαλε το ερώτημα πώς μπορεί στην πράξη να συνδεθεί το φοιτητικό κίνημα με τις εργατικές κινητοποιήσεις.