Το κλίμα ήταν θερμό εδώ και βδομάδες. Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στο Στόκτον στις 23 Γενάρη είχαν λειτουργήσει σαν καμπανάκι για πολύ κόσμο. Εκεί οι φασίστες του EDL οργάνωσαν ρατσιστική «διαδήλωση» και παρά τις δηλώσεις τους ότι θα ήταν μια «ειρηνική και πατριωτική» κινητοποίηση, προσπάθησαν να κινηθούν προς την αντισυγκέντρωση της UAF. Η αστυνομία τους έκλεισε το δρόμο και ξέσπασαν πάνω σε μαγαζιά Πακιστανών και άλλων Ασιατών. Για ώρα οι φασίστες έσπαγαν βιτρίνες και απειλούσαν όποιον είχε σκούρο δέρμα. Ετσι όταν ανακοίνωσαν ότι επόμενος στόχος τους θα ήταν το Μπόλτον, αντιφασίστες σε ολόκληρη την Αγγλία κινητοποιήθηκαν για να μην υπάρξει επανάληψη της ρατσιστικής βίας. Το UAF έβαλε πούλμαν για να μπορέσει κόσμος από οποιοδήποτε μέρος της Αγγλίας να πάρει μέρος στην αντισυγκέντρωση.
Στο ίδιο το Μπόλτον, επαγγελματικές ενώσεις όπως των οδηγών ταξί έπαιρναν απόφαση να μη δουλέψουν το Σάββατο για να προστατεύσουν τα μέλη τους από τη βία. Ηταν λογικό, με βάση την εμπειρία από τις προηγούμενες εμφανίσεις του EDL και με βάση το γεγονός ότι πολλοί οδηγοί είναι ασιατικής καταγωγής. Λίγες μέρες πριν από το Σάββατο έγινε επίθεση έξω από τζαμί της περιοχής.
Η αστυνομία όμως έπαιξε βρόμικο παιχνίδι. Εκανε οργανωμένες επισκέψεις σε κοινότητες μεταναστών και στα τζαμιά κάνοντας έκκληση ειδικά στους νέους ασιατικής καταγωγής να μην συμμετάσχουν στην αντιδιαδήλωση τρομοκρατώντας τους με ψέματα ότι η αντιφασιστική διαδήλωση θα είναι βίαιη. Στους κατοίκους που μένουν πολύ κοντά στην πλατεία είχαν απαγορεύσει να βγουν από τα σπίτια τους το Σάββατο. Πολλοί, σε απάντηση, διάλεξαν να βάλουν αντιφασιστικές αφίσες στα μπαλκόνια τους.
Σωματεία
Το Σάββατο το πρωί οι αντιφασίστες άρχισαν πρώτοι να συγκεντρώνονται στην πλατεία. Συμμετείχαν με πανό πολλές αντιπροσωπείες σωματείων που είχαν πάρει αποφάσεις ενάντια στου φασίστες: τοπικές ενώσεις εκπαιδευτικών από πολλές πόλεις, πανεπιστημιακοί, δημόσιοι υπάλληλοι.
Από την αρχή όμως η αστυνομία άρχισε να προκαλεί και να πιέζει τους αντιφασίστες, χρησιμοποιώντας γκλοπ, σκύλους και αρπάζοντας μέσα από τη διαδήλωση κόσμο που αργότερα του φόρτωσε κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης. Σκοπός τους ήταν να περιορίσουν τη διαδήλωση σε ένα μικρό κομμάτι της πλατείας, να την περικυκλώσουν και έτσι να εμποδίσουν κόσμο από το Μπόλτον να έρθει και να συμμετάσχει. Την ίδια ώρα, οι φασίστες, πολλοί από τους οποίους έρχονταν ήδη πιωμένοι, έπιαναν την κουβέντα με τους μπάτσους και μαζεύονταν ανενόχλητοι.
Το σχέδιο της αστυνομίας δεν πέτυχε. Ενώ το σπρώξιμο των αντιφασιστών με την αστυνομία συνεχιζόταν και είχε συλληφθεί ακόμη και ο Γουέιμαν Μπένετ, επικεφαλής της UAF, στους γύρω δρόμους είχε μαζευτεί πολύς κόσμος που ήθελε να μπει και να ενωθεί με τη διαδήλωση. Στην πλειονότητά τους, ήταν νέοι ασιατικής καταγωγής που είχαν μάθει τι συμβαίνει και ήθελαν να πάρουν μέρος. Ενώ η αστυνομία είχε απαγορεύσει ακόμη και να γίνουν ομιλίες στην αντιφασιστική συγκέντρωση, το λόγο πήρε ο Πολ Χόλμποροου, ένας από τους ηγέτες του Αντιναζιστικού Συνδέσμου που τη δεκαετία του ´70 κατάφερε να απομονώσει τους φασίστες: «Ολόκληρος ο παρακάτω δρόμος είναι γεμάτος υποστηρικτές μας, αλλά η αστυνομία τούς εμποδίζει. Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Οταν οι ναζί δυναμώνουν, οι άνθρωποι με διαφορετικό χρώμα υποφέρουν. Κάποιοι ξυλοκοπούνται και κάποιοι δολοφονούνται. Πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό που κάνουμε σήμερα. Στείλαμε μήνυμα σε κάθε ναζί ότι θα τους στείλουμε πίσω στους υπονόμους».
Ο κόσμος πλήθαινε και η πίεση πάνω στην αστυνομία δυνάμωνε. Τελικά η πλάστιγγα έγειρε με τη μεριά των αντιφασιστών. Η συγκεντρωμένη νεολαία μπήκε πανηγυρικά μέσα στην πλατεία. Στις 3.30 μετά το μεσημέρι, η αστυνομία αποφάσισε να διώξει τους περίπου πεντακόσιους φασίστες από το μέρος που είχαν συγκεντρωθεί. Η πλατεία ανήκε πλέον στους αντιφασίστες και κόσμος από τις γύρω γειτονιές συνέχισε, πλέον ανενόχλητος, να κατεβαίνει για να διαδηλώσει. Μετά από μία ώρα χιλιάδες αντιφασίστες έκαναν πορεία στους δρόμους του Μπόλτον μέσα σε κλίμα ενθουσιασμό γιατί άντεξαν τις πολύωρες προκλήσεις τις αστυνομίας αλλά κατάφεραν να διώξουν τους φασίστες.