Στις 14/5 πραγματοποιήθηκε η κηδεία του Σωτήρη Αλεξόπουλου στο νεκροταφείο του Σχιστού. Πάνω από 200 άνθρωποι παραβρέθηκαν για να αποχαιρετήσουν τον σύντροφο, σε κλίμα συγκίνησης, αγάπης και υπόσχεσης για συνέχιση του έργου και των αγώνων που έδινε σε όλη τη ζωή του.
Στην κηδεία μίλησαν για τον Σωτήρη και τους αγώνες του μετανάστες και πρόσφυγες, μέλη από τους Ενεργούς Πολίτες Α' Κοινότητας “Όχι Λιμάνι στην Πειραϊκή”, την Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία, το κίνημα των κατοίκων της Πειραϊκής, την ΚΕΕΡΦΑ, το “Λιμάνι της Αγωνίας”, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη συλλογικότητα “Πλησίον”, τους αγροτοσυνεταιρισμούς της Θήβας και της Κοπαΐδας, την κίνηση “Πειραιάς για όλους”.
Στις 10 Μαΐου 2021, κατόπιν τρίχρονης μάχης με τον καρκίνο, σίγησε για πάντα η φωνή του αγωνιστή των ανθρώπινων δικαιωμάτων Σωτήρη Αλεξόπουλου. Ο Σωτήρης γεννημένος στην ορεινή Ναυπακτία πριν 70 χρόνια, σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Ναυτιλιακά στην Αγγλία.
Μέσω της έντονης κινηματικής του δράσης και της ανιδιοτελούς του προσφοράς αναδείχθηκε σε ξεχωριστή μορφή της κοινωνίας του Πειραιά. Στον Πειραιά όπου ζούσε και εργαζόταν πρωτοστάτησε εδώ και 30 χρόνια στους αγώνες για την βελτίωση της ζωής και του περιβάλλοντος, οργανώνοντας δράσεις κοινωνικού ακτιβισμού και αλληλεγγύης.
Τον συναντάμε από την δεκαετία του 1990 στην πρωτοπορία των αγώνων για τη διεκδίκηση των δημόσιων χώρων, τον βρίσκουμε στη συνέχεια την περίοδο της οικονομικής κρίσης να οργανώνει συσσίτια και συλλογή ειδών για την στήριξη των συνανθρώπων μας μέσω της Αλληλεγγύης, στους αγώνες κατά των πλειστηριασμών, να ενισχύει διαρκώς συλλογικότητες νέων καλλιτεχνών της πόλης.
Με δική του πρωτοβουλία το 2015 ιδρύει την «Παμπειραϊκή πρωτοβουλία για τους πρόσφυγες και μετανάστες» συσπειρώνοντας γύρω του εκατοντάδες εθελοντές για να βοηθήσουν την περίθαλψη των προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά που εξελίχθηκε σε έναν καταυλισμό-κοινότητα 7.000 προσφύγων. Μετά την αποχώρηση των προσφύγων από το λιμάνι, ενισχύει διαρκώς τους πρόσφυγες σε δομές και νεοσύστατα προσφυγικά χωριά, ενώ παράλληλα δίνει τη μάχη μπροστάρης στο αντιφασιστικό μέτωπο με την ΚΕΕΡΦΑ.
Το 2018 μόλις πληροφορείται τα σχέδια για να γίνει λιμάνι κρουαζιέρας στη θάλασσα της Πειραϊκής, οργανώνει νέο κίνημα το οποίο αγκαλιάστηκε από τους κατοίκους της περιοχής. Με την δική του καθοδήγηση, το κίνημα ΟΧΙ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΪΚΗ προχώρησε σε αυτόνομη κάθοδο στις κοινοτικές εκλογές του 2019 και αναδείχτηκε τρίτη δύναμη εκλέγοντας δύο κοινοτικούς συμβούλους. Αν και άνθρωπος ανιδιοτελής, χωρίς ενδιαφέρον για τα αξιώματα, από τη θέση του κοινοτικού συμβούλου έδινε μέχρι το τέλος της ζωής του τη μάχη καθημερινά για την αποτροπή των σχεδίων της COSCO να μετατρέψει όλον τον Πειραιά σε βιομηχανική ζώνη αβίωτη για τους κατοίκους.
Δοσμένος ολόψυχα με όλες τις δυνάμεις του πάντοτε στην προσφορά για τον άνθρωπο, στον αγώνα για το δίκιο, σύνδεσε το όνομά του με κάθε διεκδίκηση των ανθρώπων του Πειραιά. Το ζεστό χαμόγελο, ο αυθορμητισμός, η καλοσύνη και η ευρύτητα πνεύματος του θα συντροφεύουν πάντα τους ανθρώπους που ενέπνευσε και στήριξε.
Πάνω στο δικό του χαμόγελο θα οραματιζόμαστε νέες αδελφωμένες κοινωνίες, θα σχεδιάζουμε τις πολιτείες μας, θα ανοίγουμε νέους δρόμους στη ζωή, δίνοντας την υπόσχεση ότι δεν θα πάψουμε ούτε στιγμή να αγωνιζόμαστε για το δίκιο!