Απεργίες και καθημερινές μαζικές διαδηλώσεις οργής από τη μεριά των εργαζομένων και της νεολαίας. Κροκοδείλια δάκρυα και προσπάθειες καταστολής από τη μεριά της κυβέρνησης. Αυτή είναι η εικόνα από την περασμένη Τετάρτη που έγινε γνωστό το μακελειό στα Τέμπη μέχρι και μια εβδομάδα αργότερα.
Η πρώτη απάντηση δόθηκε στο δρόμο το απόγευμα της Τετάρτης. Με άμεσα αντανακλαστικά φοιτητικοί σύλλογοι, καταλήψεις καλλιτεχνών και οργανώσεις της αριστεράς κάλεσαν συγκεντρώσεις στα γραφεία της Hellenic Train στην Αθήνα και στον σιδηροδρομικό σταθμό στη Θεσσαλονίκη.
Στην Αθήνα η διαδήλωση, σε πολύ φορτισμένο κλίμα, βάδισε προς τη Βουλή, με πείσμα, ενώ δεχόταν απανωτές επιθέσεις των ΜΑΤ με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.
Στη Θεσσαλονίκη «οι δρόμοι της πόλης ξεχείλισαν από την οργή χιλιάδων νεολαίων και εργαζόμενων, απέναντι σε μία κυβέρνηση δολοφόνων» μεταφέρουν οι σύντροφοι/ισσες από τους τοπικούς πυρήνες του ΣΕΚ στην πόλη. «Στις συζητήσεις όλος ο κόσμος αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει η σωστή τεχνολογία στα τρένα ώστε τουλάχιστον να μην μπορούν να βρεθούν σε τροχιά σύγκρουσης. Δεν υπήρχε ούτε ένας διαδηλωτής, ούτε ένας εργαζόμενος μέσα στους χώρους που να μην ήταν εξοργισμένος με τις ιδιωτικοποιήσεις, που να μην αναρωτιόταν σε τι ακριβώς χρησίμευσαν τα χρήματα προς τον ιταλικό σιδηρόδρομο, που να μη θεωρούσε το Μητσοτάκη και τον Καραμανλή συνυπεύθυνους δολοφόνους. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες με την Εργατική Αλληλεγγύη συνέδεαν το θυμό με τις απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεσηκώνουν από τις γυναίκες και τους καλλιτέχνες μέχρι τους εκπαιδευτικούς, καλώντας σε άμεση απεργιακή κλιμάκωση με σταθμό στις 8 Μάρτη, με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή».
Καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των οργανωμένων φορέων της εργατικής τάξης έπαιξε το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ αλλά και κομμάτια που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα όπως οι καταλήψεις των καλλιτεχνών βγήκαν μόλις λίγες ώρες μετά την ολέθρια σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και κατήγγειλαν τις πραγματικές ευθύνες.
Ο πρόεδρος των Μηχανοδηγών του ΟΣΕ Κώστας Γενηδούνιας την ώρα που η κυβερνητική γραμμή στα ΜΜΕ αναπαρήγαγε τα περί ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη, δήλωνε ότι: «Δεν λειτουργεί τίποτα. Γίνονται όλα με ανθρώπινο παράγοντα, χειροκίνητα, manual. Είμαστε στο manual. Δεν λειτουργούν ούτε οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα. Ούτε ο έλεγχος της κυκλοφορίας. Αν αυτά λειτουργούσαν, οι μηχανοδηγοί θα έβλεπαν την κόκκινη ένδειξη και τα τρένα θα σταματούσαν σε απόσταση 500 μέτρων μεταξύ τους. Το έχουμε πει επανειλημμένως, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας».
Κατάληψη ΡΕΞ
Η Κατάληψη του Ρεξ ανακοίνωνε το ίδιο πρωί ότι «Το πολύνεκρο μακελειό στα Τέμπη μάς έχει συγκλονίσει. Δεν είναι ατύχημα. Είναι δολοφονία. Είναι το αποτέλεσμα της σκόπιμης απαξίωσης των σιδηροδρόμων εδώ και χρόνια και της ιδιωτικοποίησής τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν λίγο πριν την τραγωδία ότι λόγω αυτών των παραγόντων ήταν θέμα χρόνου να χαθούν ζωές. Επιβεβαιώθηκαν με το χειρότερο τρόπο» και ξεκαθάριζε ότι «δεν είναι ώρα για αναστολή των κινητοποιήσεων “λόγω πένθους”, αλλά για κλιμάκωσή τους».
Αντίστοιχη άμεση αντιμετώπιση είχαν και οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς, απέναντι στα καλέσματα για «σιωπητήριο». Την ώρα που ο Τσίπρας δήλωνε ότι «η συζήτηση για τις ευθύνες θα γίνει στην ώρα της», το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα υπογράμμιζε ότι η πολύνεκρη σύγκρουση είναι «ένα έγκλημα που βαραίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και όλες τις κυβερνήσεις που φρόντισαν για τη διάλυση και το ξεπούλημα των δημόσιων σιδηροδρόμων. Γι’ αυτό και η απάντηση όλων μας θα χρειαστεί να είναι η κλιμάκωση των απεργιακών μας αγώνων για να διώξουμε αυτήν την δολοφονική κυβέρνηση». Το ίδιο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που απαίτησε «να πληρώσουν οι ένοχοι: Οι κυβερνήσεις που διέλυσαν τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της χώρας, το ιταλικό μονοπώλιο-ιδιοκτήτης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ», διατύπωσε το αίτημα για «κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο όλων των σιδηροδρομικών εταιρειών» και «τώρα είναι η ώρα για πανεργατική απεργία για κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις».
Έτσι, η οργή και η αγανάκτηση που υπήρχε διάχυτη σε εργατικούς χώρους, σχολές, σχολεία και γειτονιές, απέκτησε οργανωμένη έκφραση αναγκάζοντας και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κινηθούν απεργιακά.
Οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ την Τετάρτη 8/3 συμπληρώνουν οκτώ μέρες απεργίας. Οι αρχικές δηλώσεις των συνδικαλιστών της ΠΟΣ για κήρυξη στάσεων εργασίας μετατράπηκαν σε απεργία διαρκείας, ενώ και τα σωματεία των σταθερών συγκοινωνιών – Μετρό και ΗΣΑΠ – από την αρχική αναστολή των στάσεων εργασίας που είχαν προκηρύξει την Τετάρτη 1/3, έφτασαν να έχουν πραγματοποιήσει δύο μέρες απεργίας την τελευταία εβδομάδα.
Και οι δρόμοι ήταν κάθε μέρα γεμάτοι διαδηλωτές.
Την Πέμπτη 2/3 πανελλαδικά είχαν προγραμματιστεί πανκαλλιτεχνικές διαδηλώσεις, στο πλαίσιο του μεγάλου κινήματος που έχει ξεδιπλωθεί τους τελευταίους μήνες από τους εργαζόμενους/ες και σπουδαστές/
ριες της Τέχνης και του Πολιτισμού. Μετά από συνελεύσεις σε όλες τις καταλήψεις την προηγούμενη ημέρα, αποφασίστηκε να αλλάξει ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων και να μετατραπούν σε παλλαϊκά συλλαλητήρια καταδίκης της δολοφονίας στα Τέμπη. Παρά την καταρρακτώδη βροχή ένα ανθρώπινο οργισμένο ποτάμι πολλών χιλιάδων πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας. Στην κεφαλή της πορείας μπήκε το πανό των καταλήψεων των καλλιτεχνών κι από πίσω βάδισαν χιλιάδες με τα πανό των εργατικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων και των οργανώσεων της αριστεράς. Η διαδήλωση ξεκίνησε από το Σύνταγμα και κατέληξε στο σταθμό της Αττικής.
Συλλαλητήριο - σεισμός
Κινητοποιήσεις στα κέντρα των πόλεων συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες φτάνοντας την Κυριακή 5/3 σε ένα συλλαλητήριο – σεισμό. Οι απεργοί του ΟΣΕ κάλεσαν όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες να πλαισιώσουν το κάλεσμά τους για διαδήλωση στο Σύνταγμα. Πράγματι, το ένα μετά το άλλο σωματεία, οργανώσεις και συλλογικότητες καλούσαν τον κόσμο από την προηγούμενη μέρα, να ανταποκριθεί στο προσκλητήριο των σιδηροδρομικών. Οι εργαζόμενοι σε Μετρό και ΗΣΑΠ κήρυξαν νέα ολοήμερη απεργία κινώντας συρμούς μόνο για λίγες ώρες προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι διαδηλωτές. Κι έτσι, την Κυριακή, η εικόνα της Πλατείας Συντάγματος θύμιζε τα μεγάλα συλλαλητήρια ενάντια στα μνημόνια μια δεκαετία πριν. Σε ανακοίνωσή του το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα δίνει την εικόνα του συλλαλητηρίου:
«Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι, μαθητές, φοιτητικοί σύλλογοι, το συντονιστικό των καταλήψεων των καλλιτεχνών, δεκάδες συνδικάτα με τα πανό τους, μετανάστριες και μετανάστες και χιλιάδες αγωνιστές/ριες από όλο το φάσμα της Αριστεράς, έδωσαν μαχητικό παρών.
Στις ομιλίες από την εξέδρα, αλλά και στα συνθήματα επικράτησε η οργή για το έγκλημα στα Τέμπη με τους 60 μέχρι τώρα νεκρούς και τους δεκάδες αγνοούμενους. Εκφράστηκε με καθαρό τρόπο η οργή για τις ιδιωτικοποιήσεις που είναι η βασική αιτία για το τεράστιο έγκλημά. Ένα έγκλημα που βαραίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και όλες τις κυβερνήσεις που φρόντισαν για τη διάλυση και το ξεπούλημα των δημόσιων σιδηροδρόμων.
Μαζί με την οργή κυριάρχησε και η αποφασιστικότητα να συνεχίσουμε όλοι και όλες τον αγώνα μέχρι να νικήσουμε. Να ανατρέψουμε αυτήν την δολοφονική κυβέρνηση, και να επιβάλλουμε ότι οι σιδηρόδρομοι, και όλες οι επιχειρήσεις που ξεπουλήθηκαν τα τελευταία χρόνια, θα επανακρατικοποιηθούν, χωρίς καμία αποζημίωση για τα αρπακτικά της αγοράς. Ήδη αυτήν την αποφασιστικότητα οι σιδηροδρομικοί την κάνουν πράξη προκηρύσσοντας νέα τριήμερη απεργία από τις 6 μέχρι και τις 8 Μάρτη, μετατρέποντας ουσιαστικά τον αγώνα τους σε απεργία διαρκείας. Το απεργιακό συλλαλητήριο ολοκληρώθηκε με μια τεράστια διαδήλωση μέχρι την Ομόνοια με χιλιάδες διαδηλωτές.
Σε μια τέτοια ημέρα οργής, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έκανε την επιλογή να στείλει την αστυνομία του Θεοδωρικάκου, να επιτεθεί με χημικά και δακρυγόνα στους διαδηλωτές δείχνοντας με τον πιο καθαρό τρόπο την υποκρισία τους όταν βγαίνουν και τάχα ζητάνε συγνώμη για το έγκλημα στα Τέμπη. Οι προκλήσεις της αστυνομίας που προσπάθησε να διαλύσει την συγκέντρωση και τη διαδήλωση, ξεκίνησαν από το Σύνταγμα και έφτασαν μέχρι την Ομόνοια, ακόμη και έξω από τα γραφεία του ΣΕΚ από ομάδες ΔΙΑΣ και ΜΑΤ».
Τα διοικητικά συμβούλια του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και της ΑΔΕΔΥ συνεδρίασαν λίγες ώρες μετά το συλλαλητήριο και ανακήρυξαν την 8η Μάρτη ως ημέρα νέας πανεργατικής κλιμάκωσης με 24ωρη απεργία. Αντίστοιχες αποφάσεις πήραν και τα Εργατικά Κέντρα του Πειραιά, της Πάτρας, των Ιωαννίνων κι άλλων πόλεων.
Στέλιος Μιχαηλίδης
1/3, Το πρώτο οργισμένο συλλαλητήριο
2/3, Δεύτερη μέρα ξεσηκωμού
5/3, Γεμάτο το Σύνταγμα
5/3, Γεμάτη και η κάτω πλευρά του Συντάγματος
Φωτογραφίες: Στέλιος Μιχαηλίδης
Η πολιτική που υποβαθμίζει τις ζωές μας από τα μνημόνια μέχρι σήμερα, στηρίζεται στην ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα και την υποτίμηση της κρατικής Πρόνοιας από την εκπαίδευση και την Υγεία μέχρι τον Πολιτισμό, τις συγκοινωνίες και βασικά αγαθά, όπως το ρεύμα και το νερό. Στα πλαίσια της σύγκρουσης με αυτή την πολιτική είναι και ο αγώνας που δίνουμε οι καλλιτέχνες εδώ και δύο μήνες, με απεργίες και καταλήψεις σε πολλά θέατρα πανελλαδικά. Γι' αυτό και ένα βασικό μας αίτημα είναι η δημόσια εκπαίδευση. Μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ο αγώνας μας θέλουμε να πάρει πιο συνολική διάσταση, πέρα από τα αιτήματα του κλάδου μας, αν και όλες οι μάχες συνδέονται. Γι' αυτό οι κινητοποιήσεις που κάναμε τις προηγούμενες ημέρες δεν ήταν για το ΠΔ85, αλλά γι' αυτό το τεράστιο έγκλημα. Ως Σωματείο Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού (ΣΕΧΩΧΟ) προχωράμε σε απεργία στις 7/3 Μάρτη, αλλά θα συμμετέχουμε και στην απεργιακή κινητοποίηση στις 8/3. Συνεχίζουμε και ελπίζουμε ότι όλοι αυτοί οι αγώνες θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα σε αυτή την κυβέρνηση για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Στάλη Συμεών,
χορεύτρια-χορογράφος, γενική γραμματέας ΣΕΧΩΧΟ
Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη είναι απαράδεκτη, θα έπρεπε να παραιτηθεί χθες. Πάνε να τα φορτώσουν όλα στον σταθμάρχη, όταν αυτοί ήταν υπεύθυνοι που δεν υπήρχε καμία δικλείδα ασφαλείας απέναντι σε ένα ανθρώπινο λάθος που μπορεί να γίνει σε όλες τις δουλειές. Το 2023 μπορούμε να δούμε πού βρίσκεται το φαγητό που παραγγέλνουμε, αλλά όχι αν δύο τρένα πάνε να συγκρουστούν. Είναι όλα για το κέρδος των λίγων. Να κάνουν προσλήψεις. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει βάρδια μόνο με ένα άτομο, που ανά πάσα στιγμή μπορεί και να πάθει το οτιδήποτε. Να πληρώσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι, όχι ο σταθμάρχης. Αυτή η κυβέρνηση τα έχει καταστρέψει όλα. Φτάσαμε να μιλάμε για τις ζωές μας, όχι μόνο τα οικονομικά και τα εργασιακά μας. Μόνο με απεργίες και στον δρόμο μπορούμε να νικήσουμε, μέχρι και τη μέρα των εκλογών.
Μπάμπης,
μουσικός
Οι εκπαιδευτικοί κατεβήκαμε στη συγκέντρωση στο πλευρό των σιδηροδρομικών γιατί η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών οδηγεί σε εφιαλτικά σενάρια, όπως αυτό που ζήσαμε στα Τέμπη. Αυτό ενοποιεί όλους τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα και όλο τον κόσμο. Εμείς παλεύουμε αυτό το διάστημα την ιδιωτικοποίηση στα δημόσια σχολεία, που αν επέλθει δεν θα είναι ανοιχτά για όλα τα παιδιά. Οι μαθητές θα είναι κατηγοριοποιημένοι, οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονται μέσα σε μια εργασιακή ανασφάλεια για να μην μπορούμε να αντιδράμε. Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου, για μια γνώση απελευθερωμένη που δεν θα έχει σκοπό τον ανταγωνισμό και την ανθρωποφαγία. Ο αγώνας μας είναι σε κοινό μέτωπο με όλα τα κομμάτια που κινητοποιούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Πριν λίγο καιρό μαθητής σκοτώθηκε από έκρηξη λέβητα στις Σέρρες, με ευθύνη εργολάβου. Σκοτώνουν την τάξη μας. Γι' αυτό δεν θέλουμε αγώνες μνημόσυνα, αλλά ταξικούς, δηλαδή γενική απεργία.
Τατιάνα Χαλκιά,
εκπαιδευτικός, ΣΕΠΕ “Αριστοτέλης”
Τώρα αρχίζουμε σε μαζική κλίμακα να καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Μέσα από τα σωματεία μας να υπάρξει ενημέρωση και οργάνωση των κινητοποιήσεων. Στα νοσοκομεία υπάρχει τρομερή έλλειψη προσωπικού και οι όποιες λύσεις είναι προσωρινές. Υπάρχει προσωπικό που ήρθε και μετά παραιτήθηκε γιατί δεν μπορούσε να εργαστεί κάτω από αυτές τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, τις υπερωρίες, τα νυχτερινά, τις εξοντωτικές βάρδιες. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες που θέλουμε με τα ελάχιστα μέσα που έχουμε. Και γι’ αυτό μετράμε απώλειες.
Γεωργία,
νοσηλεύτρια στο ΓΝΑ Γεννηματάς
Οι εργατικοί χώροι γίνονται παγίδες θανάτου για τους εργαζόμενους. Πρώτα τους απαξιώνουν, μετά τους πουλάνε μπιρ παρά στους ιδιώτες, οι οποίοι μπορούν να ασυδοτούν λόγω και της διάλυσης της Επιθεώρησης Εργασίας. Είδαμε και στην COSCO τι σήμαιναν οι λεγόμενες “μεγάλες επενδύσεις” που έκαναν. Η Νέα Δημοκρατία ξεπούλησε το λιμάνι και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη και η εργοδοσία είναι οι υπεύθυνοι για τον θάνατο του συναδέλφου μας Δημήτρη Δαγκλή που τον έλιωσε μια γερανογέφυρα, όπως και για την περίπτωση του Τάκη Πέττα, που τσακίστηκε πέφτοντας από ύψος 12 μέτρων γιατί ήταν σάπιο το ρέλι του βαποριού και δεν το είχε ελέγξει κανείς. Μας έβαζαν να δουλεύουμε μέσα στο χιονιά και αν γινόταν ατύχημα θα μας έλεγαν “φταίτε, απολύεστε”. Τα μέτρα ασφαλείας γι' αυτούς είναι κόστος που τους κόβει τα κέρδη. Δεν υπάρχει η αξία της ανθρώπινης ζωής στον καπιταλισμό. Οι λιμενεργάτες με το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ παλέψαμε με απεργίες για να κερδίσουμε την επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, που με ευθύνη πάλι της εργοδοσίας υπολειτουργεί.
Στέφανος Διαμαντόπουλος
Κάτι παρόμοιο με τα Τέμπη μπορεί να συμβεί και στις μαθητικές μεταφορές. Τα περισσότερα σχολικά, ειδικά των παιδικών σταθμών, κανονικά δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν, είναι κακοσυντηρημένα και σε άθλια κατάσταση. Οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι. Δουλεύουν ως οδηγοί εργαζόμενοι από άλλους κλάδους που δεν έχουν ούτε την εμπειρία ούτε την κατάρτιση. Οι συμβάσεις μας είναι μειωμένου χρόνου. Κάθε χρόνο γίνεται απόλυση και επαναπρόσληψη. Το μειωμένο ωράριο που δουλεύουμε είναι σπαστό και οι μισθοί μας κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό μας αναγκάζει να ψάχνουμε και για δεύτερη εργασία. Η εκμετάλλευση από τους εργοδότες έχει ξεφύγει. Μας πληρώνουν με κουπόνια, στις αργίες ή στις κακοκαιρίες που δεν λειτουργούν τα σχολεία μάς υποχρεώνουν σε άδειες. Είναι πάρα πολλές οι παραβατικές καταστάσεις και παρ' όλο που έχουμε διαμαρτυρηθεί στα αρμόδια υπουργεία, δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Αντώνης Σκούρης,
εργαζόμενος σε σχολικά λεωφορεία
Κατεβήκαμε σήμερα στη συγκέντρωση γιατί νιώθουμε μεγάλη οργή. Για να βροντοφωνάξουμε ότι είμαστε εδώ και μπορούμε να αντισταθούμε. Οι πολιτικοί βγαίνουν να πουν συγγνώμη, αλλά είναι υποκριτική. Θα έπρεπε να παραιτηθούν και να μην ασχοληθούν ποτέ ξανά, αφού επέτρεψαν να γίνουν όλα αυτά. Αλλά θα ξανακατέβουν υποψήφιοι. Ο λόγος είναι τα οικονομικά συμφέροντα. Χάθηκαν πάρα πολλά παιδιά, τους στέρησαν το μέλλον και το στερούν και από μας. Ως νεολαία μπορούμε να εναντιωθούμε σε όλα αυτά και να αλλάξουμε τον κόσμο.
Είμαστε εδώ σήμερα για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, και για τους ντόπιους και για τους πρόσφυγες. Περισσότερες ελευθερίες, πρόσβαση στην Υγεία για όλους, λιγότερα λεφτά για τους πολέμους και τη φύλαξη των συνόρων, περισσότερα λεφτά για τις κοινωνικές υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τους παιδικούς σταθμούς. Διεκδικούμε χαρτιά και δουλειά για όλους.