«Κάτω η κυβέρνηση των Δολοφόνων!» Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν την Κυριακή 26 Γενάρη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών από το κέντρο της Αθήνας.
Είναι δύσκολο να υπολογιστεί το μέγα πλήθος που κατέβηκε να διαδηλώσει. Το πάνω μέρος του Συντάγματος ήταν κατάμεστο σε βαθμό ακινησίας ήδη πριν από την επίσημη έναρξη της συγκέντρωσης στις 12 το μεσημέρι. Για κάθε τετραγωνικό μέτρο αναλογούσαν 4,5,6 άνθρωποι. Στις 12:30 είχε γεμίσει ασφυκτικά ολόκληρη η πλατεία μέχρι την Ερμού. Στη 1 το μεσημέρι η Σταδίου, η Πανεπιστημίου, η Αμαλίας, η Φιλελλήνων, η Ερμού, η Μητροπόλεως όλα τα στενά κάτω από το Σύνταγμα, η Βουκουρεστίου μέχρι το Κολωνάκι είχαν πλημμυρίσει από κόσμο που αναγκαζόταν να σταματήσει πριν φτάσει στο Σύνταγμα. Από ένα σημείο και πέρα οι διοργανωτές καλούσαν τον κόσμο να μην πλησιάζει άλλο προς την εξέδρα.
Οι αεροφωτογραφίες δεν καταγράφουν τα ατελείωτα ποτάμια των ανθρώπων που κατέφθαναν γεμίζοντας σε αρκετό βάθος σε αυτούς τους δρόμους. Στην πλατεία ο κόσμος συνέχιζε να ανεβαίνει μαζικά από το σταθμό του Συντάγματος όπου καταλάβαινε ότι δεν μπορεί να μετακινηθεί πολύ μακρύτερα από την είσοδο του Μετρό ενώ νωρίτερα μπορεί να περίμενε και δύο και τρεις συρμούς μέχρι να επιβιβαστεί γιατί όλοι κατέφθαναν γεμάτοι.
Ήταν τέτοια η πυκνότητα του κόσμου ώστε οι κεραίες των κινητών τηλεφωνιών δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν με αποτέλεσμα να χάνεται το σήμα. Ρεπόρτερς και φωτορεπόρτερς προσπαθούσαν να ανεβάσουν ή να στείλουν υλικό που έφθανε να ανέβει μισή ώρα αργότερα. Όσοι παρέμειναν στην πάνω πλευρά του Συντάγματος δεν μπόρεσαν να φύγουν από εκεί παρά μόνο με το τέλος της συγκέντρωσης.
Τα συνθήματα «Δολοφόνοι-Δολοφόνοι» και «Δικαιοσύνη-Δικαιοσύνη» δονούσαν κάθε λίγο την ατμόσφαιρα και απλώνονταν κατά κύματα στη συγκέντρωση. Δικαιοσύνη για τα 58 θύματα των Τεμπών! Δικαιοσύνη για τα 650 θύματα της Πύλου φώναζε το πανό της ΚΕΕΡΦΑ με σύνθημα «Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου»! Δικαιοσύνη για την Παλαιστίνη ανέμιζαν οι δεκάδες παλαιστινιακές σημαίες! Δικαιοσύνη για τις γυναικοκτονίες ερχόταν το μήνυμα πάνω από την εξέδρα όπου ανέβηκε η μητέρα της δολοφονημένης Ερατούς! Δικαιοσύνη για τους αδικοχαμένους από τη διάλυση του ΕΣΥ φώναζε το πανό του Συντονιστικού Νοσοκομείων που έγραφε «Τέμπη-Πύλος-Διάλυση του ΕΣΥ- Κάτω η κυβέρνηση του θανάτου»! «Δηκεοσίνη» για τους δολοφονημένους από την αστυνομία Ρομά έγραφε ένα από τα πανό στην κάτω πλευρά του Συντάγματος, Δικαιοσύνη για τον Βασίλη Μάγγο, τον Μοχάμεντ Καμράν!
Σε όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης το πλήθος άκουγε με προσοχή και καταχειροκροτούσε τους ομιλητές/τριες, συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών που έπαιρναν το λόγο ενώ γιουχαΐσματα συνόδευαν την οποιαδήποτε αναφορά στον υποψήφιο ΠτΔ Τασούλα, τον Μητσοτάκη, τον Γεωργιάδη.
Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο έκλεισε η Μαρία Καρυστιανού καλώντας τον κόσμο να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση: «Δυνατοί και ενωμένοι πλέον φωνάζουμε με μία φωνή κανένας άλλος δολοφονημένος από το κράτος, κανένα έγκλημα χωρίς τιμωρία… Κι έτσι αγαπημένα μας παιδιά, εσάς που σας κρατάμε σφιχτά στην αγκαλιά μας αλλά και εσάς μονάκριβά μας, που σας αγκαλιάζουμε μόνο στα όνειρα μας, θα φτιάξουμε το μέλλον που σας ταιριάζει και θα δικαιώσουμε κάθε χαμένο όνειρο σας σε μία κοινωνία, όπου όλοι αναπνέοντας ελεύθερα, θα χτίσουμε το καλύτερο αύριο».
Όλοι ενωμένοι
Στο συλλαλητήριο έδωσαν το παρών εκατοντάδες συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, οργανώσεις, σύλλογοι γονέων, δημοτικές κινήσεις, κάθε είδους συλλογικότητες, όλα τα κόμματα της Αριστεράς αλλά και πλήθος κόσμου που συμμετείχε για πρώτη φορά σε διαδήλωση. «Η συγκέντρωση σήμερα είναι τεράστια και δείχνει ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει» μας λέει η Άννα Στάμου. «Κατέβηκε σήμερα να διαδηλώσει κόσμος για πρώτη φορά, κόσμος που τον πνίγει το άδικο και κατεβαίνει με τα μωρά του. Και στο δρόμο αρχίζει να νοιώθει δυνατός και αυτό το μήνυμα το παίρνουν αυτή τη στιγμή οι κυβερνώντες. Αυτή είναι η δύναμή μας, να είμαστε όλοι ενωμένοι».
Στο χώρο μπροστά στη Βουλή γράφτηκαν με κόκκινη μπογιά τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών. «Είμαστε εδώ για να καταδικάσουμε το έγκλημα των Τεμπών, την απόπειρα συγκάλυψης που πάει να γίνει και όλες τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα που είναι η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ που βάζει το κέρδος πάνω από τις ζωές μας» δηλώνει στην Εργατική Αλληλεγγύη, μια φοιτήτρια σε Δραματική Σχολή, φέρνοντας στο μυαλό ότι οι σπουδαστές των Δραματικών Σχολών που ύψωσαν θαρρετά τη φωνή τους πριν από δύο χρόνια ενάντια στην απόπειρα της κυβέρνησης να θάψει το έγκλημα των Τεμπών.
Στο συλλαλητήριο με τα πανό τους συμμετείχαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα με συνθήματα: «Τέμπη, Πύλος, Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», «Στα Τέμπη και στην Πύλο κάναν δολοφονία, κάτω η Νέα Δημοκρατία», «Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί, ώρα για κλιμάκωση απεργιακή», «Κρατικοποιήσεις των συγκοινωνιών κάτω από τον έλεγχο των εργατών», «Ληστές-ληστές καπιταλιστές, τα κέρδη σας κοστίζουν ανθρώπινες ζωές», «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων». Οι πικέτες της Εργατικής Αλληλεγγύης με την φωτό του Μητσοτάκη σε απαγορευτικό και το σύνθημα «Κυβέρνηση -Δολοφόνων να την ανατρέψουμε» ξεχώριζαν ανάμεσα στα πολλά αυτοσχέδια πλακάτ που είχε φέρει ο κόσμος από τα σπίτια του.
Στο τέλος του συλλαλητηρίου και ενώ ο κόσμος διαλυόταν τα ΜΑΤ του Μητσοτάκη απάντησαν στο «Δεν έχω οξυγόνο» ρίχνοντας απρόκλητα χημικά και δακρυγόνα…
Τι έχει να κρατήσει κανείς από την 26η Γενάρη, μια μέρα που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες εκείνων που διαδήλωσαν αλλά και στην Ιστορία του κινήματος στην Ελλάδα;
Το πρώτο πράγμα είναι το τεράστιο μέγεθος, ποσοτικό και ποιοτικό, της οργής ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο κόσμος που κατέβηκε μετρήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες, μπορεί και να έφτασε το 1 εκατομμύριο σε όλη τη χώρα –άλλωστε οι υπογραφές που μαζεύει ο Σύλλογος Συγγενών των θυμάτων των Τεμπών έχουν ξεπεράσει το 1,5 εκατομμύριο. Ο κόσμος πήρε θέση στο πλευρό των θυμάτων των Τεμπών και ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων. Και κατέβηκε στους δρόμους όχι μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αλλά σε κάθε γωνιά, σε ένα κύμα συγκεντρώσεων που καλέστηκαν και οργανώθηκαν μέσα σε μόλις τρεις μέρες.
Το σύνθημα «Δολοφόνοι» που δονούσε κατά κύματα τη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή ήταν ενδεικτικό της οργής όπως και η αυθόρμητη σιγή καθώς οι συγκεντρωμένοι προσπαθούσαν να ακούσουν τις ομιλίες των συγγενών των θυμάτων από την ταπεινή τους μικροφωνική και εξέδρα που διακοσμούσε ένα πανό φτιαγμένο στο χέρι. Αυτή η ταπεινή εξέδρα τρύπησε την προπαγάνδα της κυβέρνησης, το πέπλο σιωπής που θέλει να επιβάλει πετώντας λάσπη στους συγγενείς των θυμάτων, υπερκάλυψε τα ουρλιαχτά των Πορτοσάλτε και των Γεωργιάδηδων. Η οργή στα συλλαλητήρια δεν αφορούσε μόνο τα Τέμπη. Τα Τέμπη έγιναν η αιχμή του δόρατος για να εκφραστεί η οργή ενάντια στο σύνολο των εγκλημάτων της κυβέρνησης και τη συγκάλυψη με την οποία τα περιβάλλει.
Το δεύτερο πράγμα, είναι η δύναμη της ενότητας. Της ενότητας των αιτημάτων: Όχι άλλη συγκάλυψη από τα Τέμπη μέχρι την Πύλο. Όχι άλλες θυσίες στο βωμό ενός συστήματος που λειτουργεί με μόνο κριτήριο το κέρδος. Από την κατάσταση των σιδηροδρόμων μέχρι τα διαλυτικά που κουβαλούσε –κατά πάσα πιθανότητα για τη νόθευση των καυσίμων– η εμπορική αμαξοστοιχία και από τα Τέμπη ως τα δημόσια νοσοκομεία και κάθε τομέα της ζωής που τσακίζεται από την πολιτική των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων. Αλλά και της ενότητας του κινήματος.
Στις 26/1 άνθρωποι όλων των ηλικιών, εργαζόμενοι, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι, ντόπιοι, μετανάστες, γυναικείες, περιβαλλοντικές, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές και κάθε είδους κινηματικές συλλογικότητες, διαδήλωσαν χέρι-χέρι σε όλη τη χώρα σε ένα ενιαίο μέτωπο πετυχαίνοντας να ενώσουν στο δρόμο όλες τις οργανώσεις και τα κόμματα της Αριστεράς. Δείχνοντας πόσο λάθος είναι εκείνες οι ηγεσίες της που ψάχνουν να βρουν ευκαιρία για μια ακόμη «ξεχωριστή συγκέντρωση» των μόνων «καθαρών». Και ακόμη περισσότερο πόσο λάθος είναι εκείνες που έχουν ξεχάσει τι θα πει πεζοδρόμιο αναζητώντας η καθεμία για τον εαυτό της την «πρωτοκαθεδρία» σε κοινοβουλευτικές λύσεις και συμμαχίες μέχρι να γίνουν εκλογές.
Η ενότητα στο δρόμο χρειάζεται να συνεχιστεί. Για να βρουν δικαίωση όλοι οι αδικοχαμένοι/ες, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι που βρίσκονται στην καρδιά αυτής της κυβέρνησης και για να απομονωθούν εντελώς οι ακροδεξιοί και οι φασίστες οπαδοί του Τραμπ και του Μασκ στην Ελλάδα, κάποιοι από τους οποίους προσπαθούν να ψαρέψουν σε θολά νερά και να διασπάσουν, αν κι ανεπιτυχώς, παριστάνοντας ότι είναι κομμάτι της μαζικής οργής.
Εργατική τάξη
Τρίτο κρατούμενο είναι η τεράστια συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης που είδαμε στα συλλαλητήρια. Τα συνδικάτα που κάλεσαν τους εργαζόμενους να κατέβουν στο δρόμο ήταν κυριολεκτικά εκατοντάδες. Ακόμη και εκείνες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που αδιαφορούσαν αναγκάστηκαν να βγάλουν καλέσματα ξέροντας ότι ο κόσμος τους θα κατέβαινε ούτως ή άλλως. Αυτό αποτελεί τεράστια δύναμη για το κίνημα, να περάσει από τις συγκεντρώσεις σε αυτό που τσούζει πραγματικά την κυβέρνηση και τους πλούσιους υποστηρικτές της, από τους «βαρώνους» των ΜΜΕ μέχρι τους πετρελαιάδες και από τις κατασκευαστικές μέχρι τους τραπεζίτες και μπορεί να τους γκρεμίσει ανά πάσα στιγμή: Τη μαζική απεργία.
Πέρσι τέτοιον καιρό η χώρα συγκλονιζόταν από ένα τεράστιο κίνημα φοιτητικών καταλήψεων, τα μπλόκα και τις μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών και απεργίες των εργαζομένων που κατέληξαν σε μια τεράστια γενική απεργία στις 28/2 στην επέτειο των Τεμπών. Αυτό το κίνημα αν πήγαινε μέχρι τέλους θα μπορούσε να γκρεμίσει τη συγκάλυψη και τους πολιτικούς της εκφραστές. Αλλά έκλεισε άδοξα όταν οι ηγεσίες αποφάσισαν να τραβηχτούν από αυτή τη μάχη ενόψει της «πολιτικής μάχης» των ευρωεκλογών.
Τα συλλαλητήρια των Τεμπών είναι η ευκαιρία να πιάσουμε ξανά φέτος αυτό το νήμα οργανώνοντας την οργή μας σε απεργίες στους χώρους δουλειάς, καταλήψεις στις σχολές, διαδηλώσεις και αγροτικά μπλόκα, απαιτώντας και επιβάλλοντας στις συνδικαλιστικές ηγεσίες μια Γενική Απεργία στις 28 Φλεβάρη.
Μετά τις 26/1 είναι πλέον καθαρό στους πάντες ότι αυτή που βρίσκεται διασωληνωμένη, ένα ζόμπι που σαπίζει στην εντατική, με το οξυγόνο της όλο και να λιγοστεύει, είναι η κυβέρνηση των δολοφόνων και της συγκάλυψης. Αυτή τη φορά να της τραβήξουμε το καλώδιο.
Είμαι η μαμά της Αναστασίας Παπαγγελή, φοιτήτριας του Γεωπονικού στην Θεσσαλονίκη που 18 χρονών χάθηκε στο τρένο. Τρίτη φορά ταξίδευε με το τρένο και όλο αυτό για να μην καθυστερήσει την άλλη μέρα στο εργαστήριο του Γεωπονικού. Ευχαριστώ τον κόσμο που είναι σήμερα εδώ, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης που ήρθαν να συμπαρασταθούν στους γονείς. Προσπάθησαν να κουκουλώσουν το έγκλημα και να το συγκαλύψουν ρίχνοντας τσιμέντο στο αίμα των παιδιών, αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Η δικαίωση για τα παιδιά μας θα έρθει μέσα από τον αγώνα των γονιών.
νοσηλεύτρια στο Ασκληπιείο Βούλας που έχασε την κόρη της Αναστασία στο έγκλημα των Τεμπών
Είμαστε σήμερα εδώ για να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους γονείς των 57 αδικαίωτων νεκρών των Τεμπών. Ζητάμε πλήρη διερεύνηση για τους άδικους αυτούς θανάτους κόντρα στην προσπάθεια συγκάλυψης. Οι θάνατοι των νεκρών των Τεμπών όπως και αυτών της Πύλου δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητοι. Δικαιοσύνη για τους νεκρούς μας.
Η συγκάλυψη που επιχειρείται είναι απίστευτη όπως και το θράσος της κυβέρνησης να λέει αυτά που λέει. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς και οι γονείς που θρηνούν και παλεύουν σήμερα οι δικοί μας. Σαν φοιτητικοί σύλλογοι, που μαχόμαστε στο δρόμο για την Παιδεία αλλά και τόσα άλλα ζητήματα, είμαστε σήμερα μαζικά εδώ γιατί δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι. Απάθεια τέλος.
Πρέπει ο λαός να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει στη χώρα μας. Ότι δεν έχουμε κυβέρνηση αλλά μαφία, που συνεχίζει και μετά τα ηχητικά την προσπάθεια να συγκαλύψει την αλήθεια. Τεράστιες είναι οι ευθύνες που είχαν κι έχουν για την κατάσταση στον σιδηρόδρομο. Ο πατέρας μου ήταν σιδηροδρομικός. Συγκρούσεις δεν είχαμε ποτέ. Εγώ σε λεωφορείο μπήκα πρώτη φορά 18 χρονών μέχρι τότε όλες μου οι μετακινήσεις ήταν με το τρένο, που τώρα είμαι 78. Ήταν η πιο τέλεια συγκοινωνία, έστω και με μια γραμμή τότε, γιατί είχε κόσμο, εργαζόμενους που δουλεύανε στις διαβάσεις, σταθμάρχες, εργάτες, μηχανοδηγούς. Η ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου έφερε τη διάλυση. Για να φάνε οι προύχοντες και οι έχοντες και να τα επιστρέψουν μετά από μερικά χρόνια διαλυμένα στο δημόσιο, να τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή.
συνταξιούχος
Το σημερινό συλλαλητήριο θυμίζει το 2012. Είμαστε σήμερα εδώ σαν ΣΕΠΕ Αμαρουσίου με το πανό μας, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών για να βροντοφωνάξουμε όχι στη συγκάλυψη από την κυβέρνηση του αίματος. Για να διατρανώσουμε τη θέλησή μας να διεκδικήσουμε και να επιβάλουμε δικαιοσύνη. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Το εργατικό κίνημα και όλη η κοινωνία δεν θα σταματήσουμε αν δεν επιβληθεί δικαιοσύνη και δεν οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στην τιμωρία και στη φυλακή. Τα συνδικάτα πρέπει να προχωρήσουν σε γενική απεργία ενσωματώνοντας το αίτημα των Τεμπών για απόδοση δικαιοσύνης σε μια χώρα που σαπίζει κάτω από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Ερχόμαστε με τα πόδια από την Πανεπιστημίου. Χιλιάδες κόσμος με τα πόδια, κυρίως νεολαία. Φτάνουμε στην αρχή της Πανεπιστημίου αλλά πλέον δεν μπορούμε να περάσουμε στο Σύνταγμα, γίνεται το αδιαχώρητο. Τώρα βρισκόμαστε και μιλάμε στην Ερμού και βλέπουμε τον κόσμο να ανεβαίνει κατά χιλιάδες. Τι σημαίνει αυτό; Ο Μητσοτάκης είναι απολύτως απομονωμένος. Όλος αυτός ο κόσμος είναι για να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να τιμωρηθεί αυτό το έγκλημα. Μετά και το σημερινό όλες οι προοπτικές και οι δυνατότητες ανοίγονται μπροστά μας.
δικηγόρος
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ με το Συντονιστικό μας εργαζόμενοι από τα νοσοκομεία που μετράνε χιλιάδες νεκρούς ασθενείς από την πολιτική της κυβέρνησης, για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη για τα Τέμπη και την Πύλο αλλά και να σταματήσει το συνεχές έγκλημα στα νοσοκομεία μας που τα αφήνουν να ρημάξουν προς όφελος των ιδιωτών. Για να στείλουμε παντού το μήνυμα ότι χρειάζεται απεργιακή κλιμάκωση για να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων, για να μπορέσουμε να σώσουμε όχι μόνο τους ασθενείς μας αλλά όλους όσους χάνονται από τα εγκλήματα των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων. Σε όλο δημόσιο ήδη ετοιμαζόμαστε για απεργία στις 4/2 για να διεκδικήσουμε πίσω τον 13ο και τον 14ο μισθό. Προτείνουμε μαζική γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη, στην ημερομηνία των Τεμπών, που στα νοσοκομεία χώρο το χώρο οργανώνουμε με στόχο να γίνει 48ωρη.
Σήμερα απαντάει ο λαός στην απόπειρα συγκάλυψης αυτού του φοβερού εγκλήματος από την πλευρά της κυβέρνησης. Διατρανώνουμε ότι αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί, θα αποκαλυφθεί σε όλη του την έκταση και θα πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται. Είμαστε μαζί και πίσω από τον τεράστιο αγώνα που δίνουν αυτοί οι γονείς. Θα έπρεπε να ντρέπεται ο Μητσοτάκης που ήρθε να κουνήσει το δάχτυλο στο νοσοκομείο, όπου μια συναδέλφισσα νοσηλεύτρια έχασε το παιδί της στα Τέμπη.
αντιπρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων Ασκληπιείου Βούλας
Διαδηλώνουμε σήμερα εδώ όλοι μαζί γιατί θέλουμε δικαιοσύνη για τους 58 που πέθαναν στο τρένο των Τεμπών κι έγιναν ατμός. Ανάμεσά τους ήταν και δύο παιδιά, εργάτες από το Μπαγκλαντές. Το κέρδος σκοτώνει και δεν κοιτάζει εθνικότητες. Θέλουμε δικαιοσύνη για τους εκατοντάδες που πνίγηκαν άδικα στην Πύλο. Για τις δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και παιδιά που δολοφονούνται από το στρατό του Ισραήλ με την υποστήριξη της δύσης.
Μπογιάν,
μετανάστης εργάτης από το Μπαγκλαντές