Κάθε μέρα έρχεται στο φως ένα ακόμα στοιχείο για τη βρόμικη επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών που έχουν στήσει η κυβέρνηση με τη Hellenic Train. Οργανώνουμε τη μεγάλη απεργία της 28 Φλεβάρη με την προοπτική το εργατικό κίνημα να βάλει τη σφραγίδα του σε αυτή την έκρηξη της λαϊκής οργής με τα δικά του αιτήματα και τη συλλογική του δύναμη. 

Πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που βάζουν τις ζωές κάτω από τα κέρδη τους. Η Hellenic Train είναι συνένοχη στο έγκλημα με τη δολοφονική κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων, της φτώχειας και του ρατσισμού. Γι’ αυτό πρέπει να πληρώσει για το έγκλημά της: να εκδιωχθεί χωρίς καμιά αποζημίωση. Αρκετά τσέπωσε. Και οι σιδηρόδρομοι και όλο το έργο τους, να γίνουν κρατικοί με εργατικό έλεγχο. 

Η Hellenic Train πήρε όλα αυτά τα χρόνια παχυλές επιδοτήσεις περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ακόμα και στις 30 Γενάρη ο Σταϊκούρας υπέγραψε την απόφαση για καταβολή …αποζημίωσης στην ιταλική εταιρεία ύψους 60,9 εκατομμυρίων ευρώ για τα δρομολόγια στις «άγονες γραμμές» που υποτίθεται ότι έκανε το 2023. Κι αυτό που «έδωσε» σαν αντάλλαγμα είναι πανάκριβα εισιτήρια, πανάρχαια τρένα και βέβαια, θάνατο. Ακόμα και σήμερα, δυο χρόνια μετά το έγκλημα το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι εγκαταλελειμμένο, με τα «ατυχήματα» να είναι στην ημερήσια διάταξη. 

Σκάνδαλα

Για χρόνια τα παπαγαλάκια της «ελεύθερης αγοράς» καταριούνται το διεφθαρμένο Δημόσιο και προβάλλουν σαν λύση την ιδιωτικοποίηση. Οι αποκαλύψεις που διαδέχονται η μια την άλλη και δείχνουν ότι η «μοιραία» εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε λαθραία καύσιμα, ξεσκεπάζουν τον βρόμικο κόσμο του ιδιωτικού τομέα -ας σκεφτούμε τους εφοπλιστές και τα δικά τους λαθρεμπόρια- και της Hellenic Train. Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά σκάνδαλα της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων.  

Το άλλο είναι το πάρτι των εργολάβων, δηλαδή των κάθε λογής τεχνικών και κατασκευαστικών εταιρειών. Τα συνδικάτα στη δημόσια Υγεία έχουν καταγγείλει ότι οι εργολάβοι που θέλει να μπάσει η κυβέρνηση της ΝΔ κοστίζουν διπλάσια από ότι θα κόστιζε αν οι σχετικές υπηρεσίες ήταν δημόσιες, ενώ ταυτόχρονα πληρώνουν με ψίχουλα τους εργαζόμενους και τους βάζουν να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες. 

Οι «εργολάβοι» των σιδηροδρόμων πήγαν ένα βήμα παραπέρα. H Alstom ή ΑΚΤΩΡ και άλλοι τσέπωσαν τα λεφτά για έργα όπως η περιβόητη η σύμβαση 717 για τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση και απλά δεν τα πραγματοποίησαν. Το σύνθημα «δικά σας τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί» κυριολεκτεί. 

Τα σκάνδαλα της «ελεύθερης» αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων είναι πλέον τόσα πολλά ώστε το αίτημα για επιστροφή βασικών υπηρεσιών στο δημόσιο να αποτυπώνεται ακόμα και στις δημοσκοπήσεις. Γι’ αυτό τα συνδικάτα και όλο το κίνημα που βγαίνει στους δρόμους για το έγκλημα των Τεμπών μπορεί να διεκδικήσει:

Οι σιδηρόδρομοι να γίνουν ξανά κρατικοί, σε ένα ενιαίο ΟΣΕ γιατί ο τεμαχισμός σε διαφορετικές εταιρείες μόνο σκοπό είχε το ξεπούλημά τους. Γιατί το «άνοιγμα της αγοράς» στους σιδηροδρόμους σήμαινε σκάνδαλα και θάνατο. Είναι παράλογο και σπάταλο άλλη εταιρεία να έχει το μεταφορικό έργο, άλλη τις υποδομές και άλλη την «επίβλεψη». 

Οι σιδηρόδρομοι να γίνουν κρατικοί με εργατικό έλεγχο. Ολοι/ες πλέον γνωρίζουμε ότι οι σιδηροδρομικοί ξέρουν πολύ καλύτερα από κάθε μάνατζερ ή Καραμανλή τις ανάγκες του κόσμου και τους τρόπους που μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια το σιδηροδρομικό έργο. Άλλωστε αυτοί και τα συνδικάτα τους ήταν που προειδοποιούσαν για την άθλια κατάσταση των σιδηροδρόμων και κήρυτταν απεργίες που η «δικαιοσύνη» και η κυβέρνηση έβγαζαν παράνομες. 

Άμεση στελέχωσή του ενιαίου ΟΣΕ ώστε να φτάσει στον αριθμό των 12.000 εργαζόμενων που απασχολούσε το 2000 και η αγορά όλου του απαραίτητου εξοπλισμού, για να μπορέσουν να μπουν σε λειτουργεία οι γραμμές. 

Αντί να σπαταλούνται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους εργολάβους, να δοθούν για να ξαναστηθεί ο σιδηρόδρομος με ασφάλεια για τον κόσμο που μεταφέρει και τις δικές του ανάγκες. Όχι για τα συμφέροντα της COSCO και των εφοπλιστών στη γραμμή από τον Πειραιά ή τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ που χρησιμοποιεί τα τρένα στη βόρεια Ελλάδα για να μεταφέρει σύνεργα θανάτου στην Ουκρανία.  

Ο τεμαχισμός του ΟΣΕ και η ιδιωτικοποίηση έφεραν συρρίκνωση του δικτύου. Αυτό που ενδιαφέρει τα λαμόγια όπως της Hellenic Train είναι τα «φιλέτα» όπως η γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Όλα τα άλλα εγκαταλείφθηκαν. Ενιαίος, δημόσιος ΟΣΕ με εργατικό έλεγχο, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξουν οι ερημωμένοι σταθμοί σε πόλεις και κωμοπόλεις, να επεκταθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο. Αυτή είναι, επίσης, και πραγματική συμβολή στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και της καταστροφής του περιβάλλοντος. 

Τα λεφτά για μια τέτοια ανοικοδόμηση του δημόσιου σιδηρόδρομου υπάρχουν. Είναι στα «θησαυροφυλάκια» των τραπεζών που έτσι κι αλλιώς κάνουν χρυσές μπίζνες με τις κατασκευαστικές εταιρείες και ταυτόχρονα τσεπώνουν δισεκατομμύρια ευρώ από τους τόκους για το δημόσιο χρέος. Η κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο είναι ο τρόπος για να περάσει αυτός ο πλούτος στις δικές μας ανάγκες αντί να σπαταλιέται στην κερδοσκοπία της αγοράς. Όλος ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με τους τραπεζίτες και τα αίσχη τους. Η Αριστερά πρέπει να βάλει αυτό το αίτημα στην κορυφή αντί να το εξαφανίζει στο όνομα ενός ψεύτικου ρεαλισμού. 

Οι μνημονιακές δεσμεύσεις που συνεχίζουν να ισχύουν, απαγορεύουν «διά ροπάλου» την κρατικοποίηση τομέων της οικονομίας. Αυτή την πολιτική αστυνομεύει η Ε.Ε. Γι’ αυτό μαζί με την κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων και των τραπεζών χρειάζεται και ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, του ρατσισμού και του πολέμου. 

Η πολιτική της κατάτμησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων ήταν «γραμμή» της Ε.Ε από τη δεκαετία του ’90 την οποία εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις από τότε. Η Ε.Ε. «δουλεύει» για τα συμφέροντα των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών, των αεροπορικών εταιρειών, των ιδιωτικών μεταφορών ενώ το σιδηροδρομικό δίκτυο συρρικνώνεται. Ακόμα και όταν μιλάει για την ανάγκη επενδύσεων σε υποδομές, αυτά τα συμφέροντα εννοεί. 

Μπορεί το εργατικό κίνημα να επιβάλλει την κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων ή αυτό είναι ένα αίτημα για το μακρινό μάλλον; Η απάντηση είναι ότι ναι, μπορούμε. Ο αγώνας που έριξε την κυβέρνηση του «μπαμπά» ήταν η μεγάλη απεργία των εργαζόμενων της ΕΑΣ, των «μπλε» λεωφορείων της Αθήνας το 1992-93. Η απεργία συγκρούστηκε με το ξεπούλημα των λεωφορείων με το σύνθημα «οι συγκοινωνίες ανήκουν στον λαό, όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό» που ήταν και σύνθημα των σιδηροδρομικών εκείνα τα χρόνια. 

Κέρδος

Ο Μητσοτάκης έπεσε, οι απεργοί της ΕΑΣ γύρισαν νικητές στα αμαξοστάσια και επέβαλαν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την επανακρατικοποίηση των λεωφορείων.  Τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η προπαγάνδα ότι η αγορά είναι η λύση και το δημόσιο είναι σπάταλος «κρατισμός» ήταν στο φόρτε της που έμοιαζε κοινή λογική. Σήμερα η «κοινή λογική» είναι ότι το κέρδος σκοτώνει. Γι’ αυτό μπορούμε να πάμε ακόμα πιο μακριά σε αυτή την σύγκρουση. 

Η πάλη για την κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη. Γιατί είναι πάλη για την ασφάλεια και τη ζωή της που γίνεται καθημερινά θυσία στο βωμό του κέρδους από τα νοσοκομεία μέχρι τα σχολεία. Και γιατί είναι πάλη που δυναμώνει τη συλλογική της δύναμη, τα συνδικάτα της αλλά και τη δυνατότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις για την κοινωνία ολόκληρη και την πολιτική. Το 1999 οι σιδηροδρομικοί της Βόρειας Ελλάδας σταμάτησαν τα τρένα που προσπάθησαν να μεταφέρουν τανκς και στρατό του ΝΑΤΟ για τον πόλεμο στην Σερβία. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων παντού και εδώ είχε και στόχο να διαλύσει αυτές τις δυνατότητες. 

Δυναμώνοντας το κίνημα που λέει κρατικοποίηση των τρένων χωρίς αποζημίωση για τη Hellenic Train, χτίζουμε τη δύναμη της τάξης μας να βάλει τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη!