Εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν βγήκαν στους δρόμους της Αργεντινής το Σάββατο 1 Φλεβάρη ενάντια σε ένα κύμα ακροδεξιών μέτρων του προέδρου της χώρας, Μιλέι.
Η πορεία της ομοφυλόφιλης περηφάνειας μετατράπηκε σε μια ογκώδη διαδήλωση αντιρατσιστικής και αντιφασιστικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση, με την Αριστερά και τα συνδικάτα να στέκονται δίπλα και μέσα στις ΛΟΑΤΚΙ. Ο Μιλέι και για εσωτερικούς λόγους αλλά και επιλέγοντας να καβαλήσει το κύμα του ερχομού του Τραμπ στην προεδρία, κάνει το τελευταίο διάστημα μια σειρά κινήσεις με χαρακτήρα διχαστικό και αντιδραστικό. Είναι μια ολόκληρη σταυροφορία που έγινε και διεθνώς γνωστή, με την ομιλία που έκανε ο ΜΙλέι στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός στα τέλη Γενάρη. Μια σταυροφορία που ξεκινάει από το κυνήγι της Αριστεράς που φταίει για όλα, περνάει από τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους που είναι “προνομιούχοι” και καταλήγει στα τρανς άτομα και την “ιδεολογία του φύλου” που σύμφωνα με τον Μιλέι είναι συνώνυμο της παιδοφιλίας. Σε πρακτικό επίπεδο, ο Μιλέι απαγόρευσε τις θεραπείες για φυλομετάβαση για όλους κάτω των 18 ετών και έβαλε πολλά περισσότερα εμπόδια για τους ενήλικους. Δεν είναι η μόνη κίνησή του που επιχειρεί να μεταφέρει την ατζέντα στα ιδεολογικά ζητήματα. Απειλεί να αποσύρει την Αργεντινή από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αλλά κάνει αναφορές και στην απόσυρση από τη Συνθήκη του Παρισιού για τη μείωση των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου.
Η αντίσταση που έχει ξεσηκώσει η ακόμη μεγαλύτερη στροφή του Μιλέι στα ακροδεξιά τον έπιασε ξανά απροετοίμαστο. Αναγκάστηκε να αποσύρει το νομοσχέδιο με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Ισότητα απέναντι στο νόμο” που είχε ως κεντρική πολιτική την κατάργηση της έννοιας της γυναικοκτονίας. Δεν ξεχνάμε ότι από την Αργεντινή ξεκίνησε την περασμένη δεκαετία το μεγάλο κύμα γυναικείων διαδηλώσεων που μετατράπηκαν σε γυναικείες αλλά και γενικές απεργίες στην Ευρώπη, και στο κέντρο αυτού του κύματος βρισκόταν το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών και των γυναικοκτονιών.
Στο μεταξύ, οι διεθνείς θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού δηλώνουν ενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα των οικονομικών πολιτικών του Μιλέι. Ο Εκόνομιστ αντιμετωπίζει άβολα τις ακροδεξιές κορώνες του Μιλέι, αλλά ταυτόχρονα δίνει τα συγχαρητήριά του γιατί έχει μειωθεί το έλλειμμα και ο πληθωρισμός. Στην πραγματικότητα, η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ από τις μαζικές περικοπές. Κανένα απλός άνθρωπος στην Αργεντινή δεν πανηγυρίζει για τα νούμερα που πλασάρει ο Μιλέι σαν επιτυχίες, αντίθετα απλώνεται η φτώχεια και η ανασφάλεια. Κάποιες τιμές στα πιο βασικά αγαθά πέφτουν, επειδή ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να αγοράσει ούτε τα απαραίτητα. Η κατανάλωση γάλακτος, κρέατος και άλλων ειδών έχει μειωθεί με ανησυχητικούς ρυθμούς μέσα σε ένα χρόνο. Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί. Αυτή η πραγματικότητα καταγράφηκε και στη διαδήλωση της Υπερηφάνειας. Συνδικάτα έδωσαν το παρών, ενώ εργατικοί χώροι που βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, μαζί με το φοιτητικό κίνημα, το κίνημα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ, την Αριστερά.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες αντίστασης, ο Μιλέι και η κυβέρνησή του όσο και να γρυλίζουν, δεν μπορούν ούτε καν να εφαρμόσουν το πρωτόκολλο ενάντια στις διαδηλώσεις που οι ίδιοι βιάστηκαν να ψηφίσουν με το που ανέβηκαν στην κυβέρνηση. Οι διαδηλωτές δεν ζητάνε άδειες από την αστυνομία, ούτε αδειάζουν τους δρόμους όταν τους το ζητάνε αρχές. Το μήνυμα από την Αργεντινή, όπου ο Μιλέι επιχειρεί να το παίξει Τραμπ, γίνεται ένα με το μήνυμα που έρχεται από τις ΗΠΑ. Οι ακροδεξιές προκλήσεις δεν προκαλούν φόβο και διχασμό. Αντίθετα μπορούν να κινητοποιήσουν νέες δυνάμεις αντίστασης και με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες να οδηγήσουν σε ενοποίηση των αγώνων και κλιμάκωση.