Η διοργάνωση της ημερίδας με θέμα «Κράτος Δικαίου: Δημοκρατία και Δικαιοσύνη» από το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα στις 6/2, με άμεση αναφορά στις υποθέσεις των Τεμπών, της Πύλου και των υποκλοπών, κίνησε μεγάλο ενδιαφέρον, ειδικά καθώς πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά τις τεράστιες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Γι’ αυτό ήταν και πολύς ο κόσμος που πήγε στο Ωδείο Αθηνών την περασμένη Πέμπτη για να παρακολουθήσει τη συζήτηση και να ακούσει τι έχει να προτείνει η Αριστερά.
Το ρόλο της αστυνομίας και το αίτημα για δικαιοσύνη ανέδειξε μέσα από τη γεμάτη πόνο και οργή διαδικτυακή της παρέμβαση η μητέρα του Ζακ, Ελένης Κωστοπούλου: «Όταν εμπλέκονται μέλη της αστυνομίας δεν είναι πια αστυνομική έρευνα. Είναι αστυνομική συγκάλυψη. Αν οι ένοχοι έχουν θέσεις σημαντικές ή κρατικές, ακόμη κι αν είναι πολιτικοί, αστυνομικοί ή έχουν χρήματα θέλουμε να τους δούμε να καταδικάζονται... Έχω μιλήσει με πολλούς γονείς και οικογένειες θυμάτων, ξέρω ότι θα τους ατσαλώσει το πείσμα τους να βρουν δικαιοσύνη για τα παιδιά τους».
«Το ναυάγιο της Πύλου δεν ήταν ένα μοιραίο δυστύχημα, ήταν ένα ναυάγιο του κράτους δικαίου», είπε ο συνήγορος των επιζώντων προσφύγων, Αλέξανδρος Γεωργούλης, στη δική του διαδικτυακή παρέμβαση. «Τον Μάιο που μας πέρασε είχαμε την αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, διότι προσπάθησαν οι κρατικές αρχές να αποδώσουν ευθύνες σε εννέα ναυαγούς… Θεωρούμε ότι ουσιαστικά είναι μια υπόθεση η οποία θα έλεγα ίσως και εσκεμμένα έχει βαλτώσει από τις αρμόδιες αρχές. Ακόμα και σήμερα δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε κανέναν».
Τι ήταν, όμως, αυτό που ακολούθησε μετά από παρεμβάσεις σαν τις παραπάνω; Όλη υπόλοιπη ημερίδα καταναλώθηκε σε μια, κυρίως νομικού τύπου, συζήτηση για τους «θεσμούς», για νομοθετικές ρυθμίσεις, για αλλαγές της εσωτερικής λειτουργίας του δικαστικού σώματος, για την πιθανή ανάγκη νέας «συνταγματικής αναθεώρησης». Οι περισσότερες από τις προτάσεις, είναι αλήθεια, ήταν στην κατεύθυνση «εκδημοκρατισμού» της Δικαιοσύνης και του κρατικού μηχανισμού (αν και όχι όλες, για παράδειγμα ακούστηκαν και προτάσεις για ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας). Όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν στις «μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις» για τα Τέμπη, αλλά απέφυγαν συστηματικά να μιλήσουν για τα ίδια τα αιτήματα που φώναζε ο κόσμος. Έτσι:
Δεν ακούστηκε στην ημερίδα ούτε μια φορά το αίτημα για ανατροπή της δολοφονικής κυβέρνησης της ΝΔ, ούτε το πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Δεν ακούστηκε η λέξη «ιδιωτικοποίηση» για το έγκλημα των Τεμπών, και βέβαια δεν υπήρξε καμιά αναφορά για κρατικοποίηση της Hellenic Train.
Δεν ακούστηκε το ότι η ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων είναι η αιτία πίσω από τη μαζική δολοφονία 600 προσφύγων από το λιμενικό στην Πύλο το 2023. Αντίθετα, ο Ι. Σαρμάς, που ήταν τότε υπηρεσιακός πρωθυπουργός, υπαινίχθηκε ότι είναι υπό έλεγχο αν το ναυάγιο έγινε σε ύδατα ελληνικής αρμοδιότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι από όλες τις υποθέσεις η Πύλος ήταν η πιο υποβαθμισμένη στην ημερίδα.
Δεν ακούστηκε καν η 28 Φλεβάρη (!), ούτε σαν γενική απεργία, ούτε σαν συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη.
Ο Τσίπρας στην τελική ομιλία του μίλησε «για τη δυστοπία που ζούμε με τη πλήρη απαξίωση των βασικών θεσμών του κράτους δικαίου και του πολιτικού συστήματος» και την ανάγκη «να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη». Και έβαλε το ερώτημα: «Ποιος και πώς θα σχεδιάσει τις αναγκαίες πολιτικές για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;» (φωνή από κάτω: «Αυτό θέλουμε να μάθουμε κι εμείς»). Η απάντηση του Τσίπρα ήταν …άλλο ένα ερώτημα: «Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο μεταρρυθμίσεων οι πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες; Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κατάσταση εκεί έξω δεν είναι καθόλου καλή. Αλλά αν δεν το κάνουν αυτές οι πολιτικές ηγεσίες θα γίνουν μέρος του προβλήματος».
Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κατάσταση «εκεί έξω» είναι πάρα πολύ καλή. Είναι η κατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων που διαδήλωσαν με σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων» για τα Τέμπη, των χιλιάδων μαθητών και φοιτητών που ξαναβγήκαν στους δρόμους την Παρασκευή, των διαδηλωτών στον Πειραιά στο Ναυτοδικείο για να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την Πύλο, των απεργών στην υγεία και την εκπαίδευση που κυνηγούν τον Γεωργιάδη, τον Πιερακάκη, τον Μητσοτάκη σε νοσοκομεία και σχολεία, των απεργών στα τρένα, των αγροτών στα μπλόκα, όλων αυτών που οργανώνουν τη μεγάλη γενική απεργία στις 28 του μήνα. Αυτών που παλεύουν για να ρίξουν τον Μητσοτάκη και μπορούν «να σχεδιάσουν τις αναγκαίες αλλαγές» ενωτικά και δημοκρατικά από τα κάτω, ανατρέποντας και το σύστημα που αυτός υπηρετεί. Σε όλον αυτόν τον κόσμο η ημερίδα του Τσίπρα πραγματικά δεν είχε να προσφέρει απολύτως τίποτα.