Το Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ πριν τις εξαγγελίες-κοροϊδία μίας κυβέρνησης δολοφόνων κατέληξε να της δίνει ανάσα ζωής, αντί να εκπληρώνει την ανάγκη του κόσμου για απεργιακό πρόγραμμα σεισμό.
Κοινή παραδοχή -πλην της ΔΑΚΕ κολλητής του σιχαμένου Άδωνι- το σφαγείο του πολέμου που σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις και λεφτά για εξοπλισμούς κι όχι για τα νοσοκομεία μας. Με την ΝΔ σε σήψη σκανδάλων, τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που άφησαν τα νοσοκομεία μόνο με προσωπικό ασφαλείας στις 28 Φλεβάρη και βγάλανε δεκάδες κατά τόπους απεργίες πανελλαδικά, συμμετείχαν στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη στις 10 Αυγούστου, η καλύτερη συνέχεια για να νικήσουν οι αγώνες μας θα ήταν επαναλαμβανόμενες απεργίες για να ρίξουμε την κυβέρνηση και να ανοίξουμε τον δικό μας δρόμο.
Η πρότασή μας για κοινό μέτωπο κρατικοποιήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο με τους σιδηροδρομικούς που απεργούν στα μέσα του Σεπτέμβρη, με 48ωρη απ' τη μεριά των υγειονομικών, συμμετοχή στην πανεργατική ενάντια στο 13ωρο και πανεργατική αντιπολεμική απεργία στις 10 Οκτώβρη δεν πέρασε. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ διάλεξαν να παρατείνουν τις διαλυτικές συνθήκες στα νοσοκομεία μας προτείνοντας απεργία στις 5 Νοέμβρη και μάλιστα με αντιδημοκρατικό τρόπο. Η ΔΑΚΕ αποχώρησε νωρίς, ίσως για να ξαναφάει σούσι με τον κραγμένα αποτυχημένο υπουργό τους και η ΠΑΣΚΕ διέλυσε το συμβούλιο όταν δεν της βγαίνανε τα κουκιά.
Το ΚΚΕ δεν πρότεινε απολύτως τίποτα, ούτε καν σχολίασε την πρόταση για απεργία στο πλευρό της Παλαιστίνης για να σταματήσει κάθε ελληνική εμπλοκή. Η παράταξη Αγώνας-Αντίσταση-Ανατροπή πρότεινε σε δευτερολογία απεργία μέσα Οκτώβρη, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Διάθεση
Τα κοινοβουλευτικά τους κόμματα δεν έχουν καμία εναλλακτική στη ζοφερή πραγματικότητα. Βρίσκονται σε αδιέξοδο κι άρα κινηματική παράλυση. Η διάθεση και δράση του κόσμου είναι αντίθετη και το έχει δείξει με όλους τους τρόπους. Η δική μας συμβολή, του Ενωτικού Κινήματος των υγειονομικών είναι κρίσιμη. Η οργάνωση συνελεύσεων, η πρόταση και οργάνωση των απεργιακών σταθμών από τα κάτω, με υπογραφές, με παραστάσεις στα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων μας μπορεί και να δυναμώσει τις επιτροπές αγώνα όλων όσων θέλουν να παλέψουν κόντρα στα εμπόδιά τους και να κερδίσουμε αγωνιστικές αποφάσεις. Με αυτές μπορούμε να τους αναγκάσουμε να μας δώσουν την πολυήμερη απεργιακή κάλυψη που χρειαζόμαστε και να γίνουμε κομμάτι του πανεργατικού αντιπολεμικού μετώπου. Οι υγειονομικοί, μαζί με όλες και όλους όσους παλεύουν έχουμε τη δύναμη να τα κάνουμε όλα αυτά πράξη.