Βάθεμα της πολιτικής κρίσης, όξυνση της ταξικής πόλωσης με τον παράγοντα του εργατικού κινήματος να παίζει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις.
Αυτά είναι τα νέα που έρχονται από την Γαλλία μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης, καθώς ο Μπαϊρού έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε στο γαλλικό κοινοβούλιο με 364 ψήφους κατά και 194 ψήφους υπέρ.
Το διακύβευμα ήταν η προώθηση ενός «μνημονιακού» προϋπολογισμού για το 2026 με περικοπές μεγέθους 44 δις ευρώ: πάγωμα όλων των αυξήσεων σε κάθε είδους έξοδα του κράτους, από μισθούς και συντάξεις μέχρι όλες τις δημόσιες δαπάνες για το 2026 -εκτός από αυτές για τους εξοπλισμούς και το χρέος, - περικοπές πέντε δις από τους δήμους και άλλα πέντε δις από τη δημόσια Υγεία, κατάργηση δύο αργιών από το 2026, 2 προσλήψεις ανά 3 συνταξιοδοτήσεις στο δημόσιο, αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στα νοσοκομεία κ.α.
Η απόφαση του Μπαϊρού να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8 Σεπτέμβρη ήρθε κάτω από την πίεση της εξαγγελίας της κινητοποίησης «Να μπλοκάρουμε τα πάντα» για τις 10 Σεπτέμβρη, που ξεκίνησε σαν ένα διαδικτυακό κάλεσμα και έχει εξελιχθεί σε μέρα γενικής απεργίας από τα κάτω.
Έτσι, στις 9 Σεπτέμβρη, εκατομμύρια εργαζόμενοι και φτωχοί στην Γαλλία πανηγύριζαν την επερχόμενη παραίτηση του Μπαϊρού παίρνοντας θέσεις μάχες για τις 10 Σεπτέμβρη με το γαλλικό κράτος να απειλεί ότι θα κινητοποιήσει 80.000 αστυνομικούς προκειμένου να σταματήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες που αναμένεται να βγουν στους δρόμους για να μπλοκάρουν κάθε εργασία.
«Κανείς δεν ξέρει πραγματικά ποιος ξεκίνησε πρώτος την έκκληση “να μπλοκάρουμε τα πάντα στις 10 Σεπτεμβρίου” αλλά δεν έχει καμία σημασία, γιατί ανταποκρινόταν ακριβώς στις ανάγκες των ανθρώπων», δήλωσε η Sabine Raynaud, δασκάλα δημοτικού σχολείου στο Μονπελιέ της νότιας Γαλλίας, η οποία σκοπεύει να συμμετάσχει στην κινητοποίηση την Τετάρτη.
Η κινητοποίηση θα περιλαμβάνει διαδηλώσεις με αποκλεισμούς δρόμων και χώρων δουλειάς αλλά και απεργία με αποφάσεις που ξεκίνησαν να παίρνονται σωματείο το σωματείο έχοντας σαν συνέπεια η CGT το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας να δηλώσει τελικά ότι στηρίζει τις 10/9 όπως και οι Solidaires και άλλα σωματεία (η FO δεν έχει πάρει θέση και η CFDT δεν συμμετέχει). Τα συνδικάτα μέσω του συντονισμού τους, της Ιntersyndicale, στην οποία συμμετέχουν οι UNSA, CFDT, CGT, FO, CGC, CFTC, Solidaires, FSU, έχουν ήδη καλέσει πανεθνική γενική απεργία για τις 18 Σεπτεμβρίου.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Μακρόν ο οποίος έχει δηλώσει ότι θα παραμείνει κανονικά στην προεδρία μέχρι το 2027, έχει μπροστά του περιορισμένες επιλογές για να βρει μια διέξοδο από την κρίση.
Μια διαφορά σε σύγκριση με τις αρχές αυτής της πολιτικής κρίσης είναι ότι το οικονομικό της υπόβαθρο γίνεται ολοένα και πιο πιεστικό στο δεύτερο μεγαλύτερο καπιταλισμό της ΕΕ. Και μια άλλη ότι πριν από ενάμισι χρόνο όλοι προεξοφλούσαν ότι η μοναδική εναλλακτική στον Μακρόν είναι από την ακροδεξιά και τους φασίστες της Λεπέν. Σήμερα αυτό δεν ισχύει. Η στροφή αριστερά που καταγράφηκε στις εκλογές πέρσι το καλοκαίρι όχι μόνο συνεχίζει αλλά και εντείνεται μέσα σε ένα κλίμα που αναδεικνύεται το αίτημα για γενική απεργία. Διαβάζουμε στο France 24:
«Σε αντίθεση με τα Κίτρινα Γιλέκα, που ισχυρίζονταν ότι ήταν απολίτικα, οι υποστηρικτές του κινήματος «Να μπλοκάρουμε τα πάντα» κλίνουν έντονα προς τα αριστερά, σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το Ίδρυμα Jean Jaurès. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι ενδιαφέρονται πολύ για την πολιτική. Περίπου το 69% ψήφισε τον Μελανσόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022 και το 10% υποστήριξε τον αντικαπιταλιστή υποψήφιο Ποτού. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (51%) τοποθετούν τον εαυτό τους στην άκρα αριστερά του πολιτικού φάσματος, σε σύγκριση με μόλις το 3% του γαλλικού κοινού. «Αν διευρύνουμε το πεδίο, το 86% περιγράφει τον εαυτό του ως ανήκοντα στην ριζοσπαστική αριστερά», αναφέρει η μελέτη.
Η ελπίδα όχι μόνο για να σταματήσει η φασιστική απειλή αλλά και για μια πραγματική αλλαγή βρίσκεται στην εργατική τάξη και τη νεολαία που τις επόμενες μέρες απεργεί και διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους της Γαλλίας.