Λιγότερο από δύο βδομάδες μας χωρίζουν από τις 6 Μάη και το ρεύμα υποστήριξης προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλο και μεγαλώνει!
Στις επόμενες σελίδες η εργατική αλληλεγγύη παρουσιάζει την τεράστια ανταπόκριση του κόσμου στις εκατοντάδες εκδηλώσεις, περιοδείες, εξορμήσεις, αφισοκολλήσεις - τις οποίες, μέλη, φίλοι και υποστηρικτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργανώνουν από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα. Επίσης παρουσιάζοντα αναλυτικά όλα τα ψηφοδέλτια και οι υποψήφιοι που ο συνολικός τους αριθμός ξεπερνάει τους 400 σε όλους τους νομούς. Την ίδια στιγμή πληθαίνουν τα μηνύματα υποστήριξης.
Συνέντευξη με τον Αντώνη Σταματόπουλο
O Αντώνης Σταματόπουλος, υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Β' Αθήνας, είναι πρόεδρος στο Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας ΜΕΤΡΟ Αθηνών - του συνδικάτου που συγκρούστηκε σκληρά με το νόμο Ρέππα και την εφαρμογή του μνημονίου συνολικότερα.
Για την σκληρή ανυποχώρητη και αγωνιστική του στάση όλα τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο έχει χαρακτηριστεί από τον αστικό τύπο σαν ο “σκληρός του ΜΕΤΡΟ”, αλλά έχει στοχοποιηθεί επανειλημμένα με αποτέλεσμα μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη να γίνει στόχος άγριας δολοφονικής επίθεσης από τραμπούκους του “μνημονιακού” μπλοκ. Πάντα στην πρώτη γραμμή σε όλους τους αγώνες, τον έχουμε δει να διώχνει τα ΜΑΤ έξω από το ΜΕΤΡΟ του Συντάγματος το φετινό Οκτώβρη, να καταγγέλλει τους αστούς πολιτικούς μέσα στη Βουλή πριν από ενάμισι χρόνο, να καλεί όλα τα συνδικάτα στα ΜΜΜ να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας για την ανατροπή της χούντας του μνημονίου.
Η πολιτική του δραστηριοποίηση ξεκινάει πίσω στα χρόνια της χούντας όπου συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο Πολυτεχνείο, οπότε περνάει και από την φυλακή. Στη συνέχεια για χρόνια συνδικαλίζεται στον χώρο των οικοδόμων και από το 2004 και μετά στο ΜΕΤΡΟ. Πολιτικά, υποστηρίζει το ΚΚΕ μέχρι το 1989 οπότε γίνεται η συγκυβέρνηση Τζαννετάκη και αργότερα εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στο Κερατσίνι με την παράταξη που υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ από το οποίο αποχώρησε καταγγέλλοντάς το δημόσια με το ξεκίνημα της επίθεσης της κυβέρνησης ΓΑΠ στα εργατικά δικαιώματα. Ο Αντώνης Σταματόπουλος μίλησε στην Eργατική Aλληλεγγύη:
“Από τότε που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ την επίθεση στην εργατική τάξη, τις περικοπές, τις απολύσεις, το χτύπημα των συμβάσεων, ήμουν ο πρώτος που βγήκα στα κανάλια και τους φώναζα χούντα. Με κατηγόρησαν τότε ότι είμαι τρελός και γραφικός. Ελεγα ότι πάνε να κατεβάσουν τους μισθούς στα 500 ευρώ και μου λέγανε ότι παραμυθιάζω τον κόσμο. Για μένα “σοσιαλιστές” που πετάνε τον κόσμο μαζικά στη φτώχεια και την ανεργία και αμολάνε τα ΜΑΤ να χτυπάνε τους συναδέλφους μου και χιλιάδες ανθρώπους στο Σύνταγμα, που ρίχνουν χημικά μέσα στους σταθμούς, απλά δεν είναι σοσιαλιστές. Και αποχώρησα, δεν έφυγα προσωρινά, έφυγα.
Και όταν λέμε αποχώρησα εννοούμε βγήκα στο δρόμο από την πρώτη στιγμή. Στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, στο Σύνταγμα, η μόνη που έβλεπα συνέχεια μπροστά μου από την πρώτη στιγμή και με εκπροσωπεί ήταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν και είχα προτάσεις και από άλλα κόμματα και από τον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού, για να ασχοληθώ με την πολιτική. Σε όποιο συλλαλητήριο και να κατέβηκα, όποτε χρειαστήκαμε κόσμο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πάντα δίπλα μας. Εκεί γνώρισα τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και είναι τιμή για έναν άνθρωπο να γνωρίζεσαι μαζί του, στον αγώνα στο δρόμο. Το έψαξα, το ξαναέψαξα και κατέληξα ότι έμενα στα δύο χρόνια του μνημονίου δεν με εκπροσωπεί άλλο κόμμα.
Να διαλέξουμε πλευρά
Πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Οχι με τους γερμανοτσολιάδες και τους τοκογλύφους και τους μνημονιακούς, που έχουν βάλει πλάτη σε όλα αυτά τόσα χρόνια. Για μένα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη που είναι ξεκάθαρη σε αυτό το θέμα που λέει διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών, εργατικό έλεγχο, απαγόρευση των απολύσεων, που λέει απεργία διαρκείας.
Οταν ξεκίνησε η επίθεση στις μεταφορές ήμουν ο μόνος συνδικαλιστής που έλεγε να κάνουμε απεργία διαρκείας όλοι μαζί στα ΜΜΜ. Στα δύο χρόνια στο ΜΕΤΡΟ έχουμε κάνει 50 απεργίες. Το παραδέχεται όλος ο κόσμος και το αναγνωρίζουν. Αν οι άλλοι συνδικαλιστές στα ΜΜΜ το πηγαίναν διαρκείας όπως τους πρότεινα σε μια βδομάδα θα είχαμε ρίξει την κυβέρνηση, δεν θα είχε περάσει το νομοσχέδιο. Δεν τη θέλαν τη διαρκείας, λέγανε 24ωρη, τελικά γινόταν μόνο στάση, έμενα μόνος μου. Μας έβαλαν στο μάτι. Γινόταν απεργία στον ΗΣΑΠ, γινόταν στο ΜΕΤΡΟ - στα δικαστήρια μόνο ο Σταματόπουλος. Και επιμένω και τώρα πάνω στο ζήτημα της διαρκείας.
Πήγα στη Βουλή σαν πρόεδρος του σωματείου, τότε που ήθελαν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για τις μεταφορές. Ημουν ο μόνος που τους τα είπα χοντρά, ότι δεν συνομιλώ με ανθρώπους που εκβιάζουν με απολύσεις, υπάρχουν στο βίντεο της Βουλής αυτά, τους έκανα μπάχαλο.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να μπει στη Βουλή. Να υπάρχει μια φωνή εκεί την ώρα που θα ξεπουλάνε τα πάντα να τους κράξει, να τους πει “επ! Τι κάνετε εκεί ρε αλήτες”. Χρειάζεται να έχει τα άντερα κανείς, αλλά και να είναι και ηθικός. Εμένα είναι τιμή μου που με βάζει στο ψηφοδέλτιο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί είναι ένα ξεκάθαρο κόμμα, αγωνιστές που είναι τιμή σου να είναι δίπλα σου, όχι όποιος και όποιος, εγώ δεν θα έβαζα όποιον και όποιον στο ψηφοδέλτιο. Να δώσουμε και αυτή τη μάχη, να βάλουμε όλες τις δυνάμεις μας”.
Η δήλωση του Γ. Ρούση
Επειδή παρά τις ήττες και τις χαμένες ελπίδες, πιστεύω ότι αξίζει να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι για να ’ρθουν οι καλύτερες μέρες που λαχταρήσαμε.
Επειδή είναι πέρα από κάθε λογική, εκτός από εκείνη του καπιταλισμού, οι μελλούμενες γενιές να ζήσουν χειρότερα απ’ ότι η δικιά μας.
Επειδή ο σοσιαλισμός –όχι δα εκείνος που αρχικά επιχειρήθηκε, αλλά απέτυχε παταγωδώς, αλλά εκείνος που δεν γνωρίσαμε, και που είναι σήμερα εφικτός– είναι η μόνη λύση απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Επειδή τόσο η λογική του «όλα ή τίποτα», όσο και εκείνη των αποκομμένων από τη σοσιαλιστική προοπτική μεταρρυθμίσεων, οδηγούν στη διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος, μιας και η πρώτη αποστερεί τον σκοπό από τα μέσα επίτευξης του, και η δεύτερη παραμένει δέσμια του κυρίαρχου συστήματος.
Επειδή εκείνο που επιτάσσει η κρισιμότητα των καιρών είναι ένα αντικαπιταλιστικό- αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο, και όχι η λογική «το μοναστήρι να είναι καλά», ή εκείνη της ενότητας ως αυτοσκοπού, ή –ακριβέστερα– της ενότητας με σκοπό την πάση θυσία πρόσβαση στην εξουσία, ακόμη και σε συνεργασία με τους Πασόκους με πολιτικά.
Επειδή, όπως έλεγε ο σύντροφος Κώστας Τζιαντζής, νομίσαμε ότι έχουμε χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε ούτε λεπτό για χάσιμο.
Αποφάσισα να αποδεχτώ την άκρως τιμητική για μένα πρόταση να κατέβω υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θέλοντας με την υποψηφιότητά μου αυτή να την ενισχύσω ολόπλευρα και ολόψυχα ως τη δύναμη εκείνη που ανταποκρίνεται με την μεγαλύτερη συνέπεια στα κριτήρια που ανέφερα παραπάνω, να την ενισχύσω ως την τη πιο συνεπή, αγωνιστική, μετωπική, αδογμάτιστη, αγνή, αριστερή δύναμη.
Πάνω από 400 υποψήφιοι σε όλους τους νομούς!
Πάνω από 400 αγωνιστές και αγωνίστριες συμμετέχουν στα πλήρη ψηφοδέλτια που κατεβάζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλους τους νομούς και περιφέρειες της χώρας. Ανάμεσά τους, εκατοντάδες εργαζόμενοι, πρωταγωνιστές στους αγώνες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί.
Υποψήφιοι με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας είναι ο Γιώργος Ρούσης, αλλά και η Φλώρα Παπαδέδε, γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ, προερχόμενη από το χώρο του ΚΚΕ, η οποία σε συνέντευξή της στο Πριν της τελευταίας Κυριακής λέει ανάμεσα σε άλλα: “Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ, οι εργαζόμενοι να πάρουν οι ίδιοι την τύχη στα χέρια τους. Με αυτήν την έννοια, όποιος εργαζόμενος νοιώθει σήμερα αυτήν την ανάγκη, δεν μπορεί παρά να την εκφράσει μέσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ”.
Υποψήφιος στο Επικρατείας είναι επίσης και ο Σπύρος Μαρκέτος, πανεπιστημιακός και συγγραφέας πολλών βιβλίων, ανάμεσά τους και το βιβλίο “Πώς φίλησα το Μουσολίνι”, που σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Εργατική Αλληλεγγύη τονίζει την ανάγκη σύγκρουσης με τη φασιστική απειλή: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να υποτιμάς τον φασισμό. Οι ηγέτες του αρχικά φαίνονται γελοίοι, ο Χίτλερ και ο Μουσσολίνι ακριβώς έτσι έμοιαζαν στους συγχρόνους τους, αλλά είναι επικίνδυνοι. Δεν πρέπει να τους δώσουμε καμιά ευκαιρία να δυναμώσουν”...
Στην Α' Αθήνας θα είναι υποψήφιος ο Γιάννης Ραχιώτης, δικηγόρος, με αγώνες στην υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που γράφει: “Σε αυτό το πλαίσιο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναδεικνύεται σε μια από τις ελάχιστες επιλογές όποιου επιδιώκει να περιορίσει την εκλογική δύναμη των κομμάτων του πολιτικού κατεσημένου και να εκφράσει τη συνολική αντίθεσή του σε αυτό, γιατί είναι η μόνη πολιτική οντότητα με σαφή επιδίωξη την αποχώρηση από την ΕΕ και το ευρώ και την καταγγελία των ληστρικών δαενιακών συμβάσεων με ΔΝΤ και ΕΕ και αυτά ενταγμένα σε μια συνεκτική πολιτική πρόταση υπέρ των λαϊκών στρωμμάτων”. (ολόκληρο το κείμενο στο Πριν 22/4)
Υποψήφιος στη Β’΄Αθήνας θα είναι ο Κώστας Παπαδάκης, πρώην μέλος του ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, με έντονη παρουσία στις πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, ενάντια στην καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία, που τονίζει σε δήλωσή του: “Κάποτε, πρέπει οι δυνάμεις εκείνες που εκφράζονται στις διαδηλώσεις και στο πεζοδρόμιο, αυτές που στα συνδικάτα δίνουν πολλές φορές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ την πρώτη θέση, να εκφραστούν και στην κάλπη και στην Βουλή. Οχι για να υποτάξουμε το κίνημα στη Βουλή, αλλά για να φέρουμε την κοινοβουλευτική μας θητεία στην υπηρεσία του κινήματος. Δεν υπάρχει λύση σε αυτό το σύστημα, η λύση είναι σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, που οι αγώνες των εργατών και των εργαζομένων μπορούν να τη φέρουν”.
Στο Επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ η Μαρία Στύλλου
Η Μαρία Στύλλου, ηγετικό και ιδρυτικό μέλος του ΣΕΚ, υπεύθυνη του περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα κάτω», είναι υποψήφια στις εκλογές της 6 Μάη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο ψηφοδέλτιο επικρατείας.
Η Μαρία έχει μια μεγάλη διαδρομή μέσα στο κίνημα και στην Αριστερά, ξεκινώντας από τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1950 όταν στρατεύτηκε στην ΕΔΑ και είχε δράση σαν φοιτήτρια στη «Θέμιδα» της Νομικής κόντρα στους ΕΚΟΦίτες και στο κίνημα Ειρήνης μαζί με τον αξέχαστο Μιχάλη Περιστεράκη και άλλους αγωνιστές της «γενιάς του 114» .
Η δικτατορία της 21 Απρίλη 1967 τη βρήκε στο Λονδίνο, φοιτήτρια στο LSE, να συμμετέχει στο αντιπολεμικό κίνημα για το Βιετνάμ και στην ιστορική κατάληψη του LSE. Μαζί με αγωνιστές εκείνου του κινήματος συμμετείχε στην κατάληψη της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο σαν άμεση απάντηση στο πραξικόπημα της χούντας. Δίδαξε οικονομία στο Architectural Association στο Λονδίνο και στο ΤΕΙ της Αθήνας.
Μέλος της μικρής ομάδας που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου την Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση, από την οποία προέρχεται το ΣΕΚ, βρίσκεται εδώ και σαράντα χρόνια ενταγμένη στην πάλη για την οικοδόμηση της επαναστατικής αριστεράς.
«Σε αυτές τις εκλογές η Αριστερά διεκδικεί για πρώτη φορά μεγαλύτερη δύναμη από την επιτυχία της ΕΔΑ το 1958, όταν πήρε το 25%» δήλωσε η Μαρία στην Εργατική Αλληλεγγύη. «Εκείνο το αποτέλεσμα έδωσε τεράστια ώθηση στο κίνημα και στους αγώνες του που κορυφώθηκαν με τα Ιουλιανά του 1965, έναν ελληνικό πρώιμο Μάη 68. Δυστυχώς οι τότε ηγεσίες δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν την ορμή της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Σήμερα, η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί να ανοίξει μια καλύτερη προοπτική και αυτή είναι η μάχη που έχουμε μπροστά μας».
Ο Πάνος Γκαργκάνας στη Β’ Aθήνας
Ο Πάνος Γκαργκάνας, διευθυντής της Εργατικής Αλληλεγγύης, είναι υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ψηφοδέλτιο της Β’΄Αθήνας.
Για τους αναγνώστες της Εργατικής Αλληλεγγύης ο Πάνος είναι ίσως ο πιο γνωστός σύντροφος, αφού κάθε βδομάδα υπογράφει την «Άποψη μας» στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας.
Η εμπλοκή του με τις εκδοτικές προσπάθειες της Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση αρχικά και του ΣΕΚ στη συνέχεια είναι μακρόχρονη, αρχίζοντας με την παράνομη «Μαμή» στα χρόνια της δικτατορίας και φτάνοντας στη σημερινή βδομαδιάτικη Εργατική Αλληλεγγύη.
Έχει συμμετοχές σε πολλά βιβλία μαζί με άλλους συγγραφείς, όπως το ιστορικό «Η κρίση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και η εργατική τάξη» που τον οδήγησε στα δικαστήρια με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας»(!), από την οποία απαλλάχθηκε χάρη σε ένα πλατύ κίνημα συμπαράστασης για τους «5 της ΟΣΕ» το 1992-93. Άλλα βιβλία περιλαμβάνουν το «Πώς χάθηκε η Ρώσικη Επανάσταση», το «Ο Ελληνικός Καπιταλισμός, η Παγκόσμια Οικονομία και η Κρίση» και το «Κόμμα, Τάξη, Κίνημα – ο Λένιν στον 21ο αιώνα».
Ο Πάνος είναι μέλος στο Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μας είπε: «Από όλες τις εκλογικές προσπάθειες που έχει κάνει η επαναστατική αριστερά στη Μεταπολίτευση, αυτή είναι η πιο σημαντική. Όχι μόνο γιατί στις 6 Μάη μπορούμε να έχουμε την ισχυρότερη παρουσία αυτού του χώρου από κάθε άλλη φορά, αλλά και γιατί μια τέτοια ισχυρή παρουσία μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για το κίνημα μέσα τη χειρότερη κρίση του καπιταλισμού. Πολλοί ακτιβιστές σε όλη την Ευρώπη δηλώνουν ότι «Είμαστε όλοι Έλληνες», στηρίζοντας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 6 Μάη μπορούμε να δηλώσουμε ότι είμαστε όλοι μαζί αντάρτες κατά του καπιταλισμού».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους δρόμους της Αθήνας
Στην Α' Αθήνας θα είναι υποψήφιος ο Πέτρος Kωσταντίνου. Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθήνας με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας, είναι και ο Συντονιστής της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή ΚΕΕΡΦΑ, που στα τέσσερα περίπου χρόνια της ύπαρξής της, έχει βρεθεί στο πλάι των μεταναστών και των προσφύγων ενάντια στους νεοναζί και τα φασιστικά πογκρόμ.
Από το 2000, οπότε συμμετείχε στη διεθνή διαδήλωση ενάντια στο ΔΝΤ στην Πράγα, ο Πέτρος Κωσταντίνου υπήρξε βασικό στέλεχος στα κινήματα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης σαν συντονιστής της Πρωτοβουλία Γένοβα 2001. Συμμετείχε στην οργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ και στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ σε όλους τους μεγάλους σταθμούς: στο Καράκας, το Πόρτο Αλέγκρε, τη Βομβάη.
Γεννήθηκε στο χωριό Βώνη στην επαρχία Λευκωσίας από την οποία ήρθε παιδί σαν πρόσφυγας στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο του 1974. Η πολιτική του δράση ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σαν φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, μέσα από την ΑΠΕΣ, τη συσπείρωση της σχολής καθώς και στην Επιτροπή για το Στρατό που δραστηριοποιούνταν για τα δικαιώματα των στρατιωτών. Είναι μέλος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Οπως δηλώνει:
“Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δήμο της Αθήνας έδωσε μια μεγάλη μάχη απέναντι στα σχέδια του Καμίνη και ενάντια στο ρατσισμό. Απέναντι σε αυτούς που λέγανε ψέματα ότι για την υποβάθμιση στις γειτονιές φταίνε οι μετανάστες, οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι στηρίξαμε τους αγώνες των συμβασιούχων για να υπάρχουν δημοτικές υπηρεσίες, τους αγώνες για να μην υπάρχει κανένας άστεγος στους δρόμους - και ο Καμίνης έστειλε τα ΜΑΤ.
Στηρίξαμε τον αγώνα ενάντια στα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις στα νοσοκομεία των Πατησίων, για να ανοίξουν σχολεία στην Κυψέλη κι αλλού, για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, να μην κλείσει η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, για να μην εκκενώσουν χώρους που το ίδιο το κίνημα κάνει την προσπάθεια να υπάρχει κοινωνική αλληλεγγύη και πολιτισμός – και βέβαια δώσαμε αγώνα ενάντια στα ρατσιστικά πογκρόμ αστυνομίας και νεοναζί.
Στις 6 Μάη να στείλουμε αυτή τη δύναμη και μέσα στη Βουλή. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, είναι μέτωπο αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής. Είναι το ίδιο το σύστημα που έχει πρόβλημα, ο καπιταλισμός που σπέρνει παγκόσμια φτώχεια και εξαθλίωση. Τους απαντάμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Το γρανάζι δεν το κινούν οι καπιταλιστές, αλλά οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της Χαλυβουργίας, του ALTER και όλων των ΜΜΕ, των νοσοκομείων και των σχολείων”.
“Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή”
Η Γιάννα Σακελλαρίου είναι ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της εργασιακής επιτροπής στο ΔΟΛ, αναπληρωματικό μέλος στο ΔΣ της ΕΠΗΕΑ και από τα ιδρυτικά μέλη των Financial Crimes, μητέρα δύο παιδιών και απόφοιτος δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών.
Πρόσφατα, στις 30 Μαρτίου, έγινε στόχος τρομοκρατικής απόλυσης εκ μέρους της εργοδοσίας εξαιτίας της ενεργής της συνδικαλιστικής δράσης, απόλυση την οποία η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει μετά την απειλή κήρυξης επαναλαμβανόμενων απεργιών από όλα τα συνδικάτα του τύπου στο ΔΟΛ. Συμμετείχε στην Πρωτοβουλία Γένοβα και στο αντιπολεμικό κίνημα. Ηταν υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2009 και συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας για τις εκλογές της 6ης Μαϊου.
“Στηρίζουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί θέλουμε να δώσουμε πολιτική έκφραση σε όλους τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου και σε αυτούς που θα ακολουθήσουν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη που μπορεί να δώσει ώθηση και να σπρώξει όλη την αριστερά σε μια αντικαπιταλιστική προοπτική. Αυτό θέλουμε να εκφραστεί και εκλογικά. Θέλουμε να δυναμώσει όλη η αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει στη Βουλή. Αυτό θα σπρώξει την αριστερά αριστερότερα, μπροστά στα διλήμματα που θα προκύπτουν.
Μέσα στην εργασιακή επιτροπή του ΔΟΛ, όλοι εμείς όσοι είμαστε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δώσαμε το προηγούμενο διάστημα μάχες πετυχαίνοντας και νίκες. Παράδειγμα, η θέση μας ότι για να μην περάσουν οι ατομικές συμβάσεις και οι απολύσεις χρειάζονται απεργίες διαρκείας και όχι να μείνουμε σε μια ατομική ηρωική μάχη, απλά «να μην υπογράψουμε», που στήριζαν άλλα κομμάτια της αριστεράς. Όποτε εφαρμόσαμε τον πρώτο τρόπο μπορέσαμε να μπλοκάρουμε επιθέσεις, όποτε πήγαμε με το δεύτερο, οι επιθέσεις πέρασαν.
Οι εργαζόμενοι στο ΔΟΛ, στο Μπόμπολα, στην Ελευθεροτυπία, τον Άλτερ, σε μια σειρά μικρούς και μεγάλους χώρους δίνουν τεράστια μάχη ενάντια στις επιθέσεις των βαρώνων των ΜΜΕ – των ίδιων που πρωτοστατούν στις επιθέσεις που έχουν κάνει οι κυβερνήσεις των δύο τελευταίων χρόνων. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους εργατικούς χώρους μπορούν να δώσουν δύναμη στους αγώνες και προοπτική ενάντια στον καπιταλισμό συνολικά”.
Γιάννα Σακελλαρίου
“Οι αγώνες έστρωσαν το δρόμο”
Ο Τάσος Αναστασιάδης (του Βασιλείου), υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Β' Αθήνας, είναι Συντονιστής της Επιτροπής Αλληλεγγύης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών (ΕΠΑΣΣ) που δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009 στο ξεκίνημα της μεγάλης αντεργατικής επίθεσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ολο αυτό το διάστημα η ΕΠΑΣΣ συμμετείχε ενεργά στις μεγάλες και μικρές μάχες – από τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα μέχρι την οργάνωση της συμπαράστασης και το συντονισμό των αγώνων σε δεκάδες μικρούς και μεγάλους εργασιακούς χώρους, με πιο πρόσφατη τη συναυλία συμπαράστασης στον Άλτερ, την Ελευθεροτυπία, τη Χαλυβουργία, τα Ναυπηγεία στο Σύνταγμα.
Ιδρυτικό μέλος των Financial Crimes στο χώρο των ΜΜΕ, ο Τάσος Αναστασιάδης στρατεύτηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, τη δεκαετία του '80, οργανώθηκε στην ΟΣΕ σαν φοιτητής στην Πάτρα και στη συνέχεια συνέχισε την ενεργό πολιτική δράση στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Ηταν υποψήφιος με τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις περιφερειακές εκλογές. Δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη:
“To εργατικό κίνημα στην Ελλάδα έχει δώσει τεράστιες μάχες την τελευταία διετία, είναι από τα πιο δυνατά εργατικά κινήματα στην Ευρώπη. Είχαμε τεράστιες κορυφώσεις, τουλάχιστον δεκαεπτά πανεργατικές απεργίες, δεκάδες απεργίες διαρκείας σε κλάδους, πολλούς αγώνες σε μια σειρά από μικρούς και μεγάλους χώρους.
Αυτοί οι αγώνες έστρωσαν το έδαφος για να μπορεί σήμερα η Αριστερά να κερδίζει μεγάλα ποσοστά και να δίνει δύναμη και αυτοπεποίθηση στον κόσμο για τη συνέχεια. Η ΕΠΑΣΣ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα σε όλους αυτούς τους αγώνες. Δίπλα στους απεργούς ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην Αλάπις, στις περιφρουρήσεις στη Νότος Γκάλερι. Δίπλα σε μικρούς χώρους, όπως στου Λουκίσα και τα άλλα αλουμινάδικα στο Περιστέρι, στην ΑΒΕΞ στην Πάτρα, στη Διάνα και τη ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη.
Το δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και στήριγμα για αυτούς τους αγώνες. Πάνω απ' όλα θα σημάνει το δυνάμωμα του από τα κάτω, το δυνάμωμα των επιτροπών αγώνα, των απεργιακών επιτροπών στους χώρους δουλειάς που είναι αυτές που μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα αφεντικά και να ανοίξουν ένα άλλο δρόμο για τους εργαζόμενους, ένα δρόμο που τον έλεγχο της εργασίας και της κοινωνίας θα τον έχουν οι ίδιοι και όχι τα αφεντικά και οι διοικήσεις”.
“Στην εμπροσθοφυλακή των αγώνων”
Ο Γιάννης Σηφακάκης είναι εκλεγμένος στο Κεντρικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές στην Α' Αθήνας.
Είναι ο Συντονιστής της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο που στις 15 Φλεβάρη του 2003 πραγματοποίησε, μετά από καμπάνια μηνών, το μεγαλειώδες αντιπολεμικό συλλαλητήριο ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών και έχει οργανώσει αμέτρητες συγκεντρώσεις, πορείες και εκδηλώσεις ενάντια στις επεμβάσεις του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ σε Λίβανο και Παλαιστίνη.
Εξαιτίας αυτής της δράσης, το τηλέφωνο του Γιάννη Σηφακάκη ήταν ένα από αυτά που παρακολουθούσαν οι ντόπιες και νατοϊκές μυστικές υπηρεσίες το 2004, όπως αποκαλύφθηκε με το σκάνδαλο των υποκλοπών. Επίσης υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές για την αποκάλυψη του άλλου σκανδάλου, των απαγωγών των Πακιστανών, ένα χρόνο αργότερα, το 2005, καθώς και για την υπεράσπιση των μεταναστών της Πακιστανικής Κοινότητας ενάντια στις διώξεις και την κατασυκοφάντηση τους από την ΕΛ.ΑΣ και την κυβέρνηση.
Έχει συμμετάσχει σε μια σειρά από διεθνείς κινητοποιήσεις και αποστολές: μετά το τέλος του πολέμου, στην αποστολή που πήγε στη Γάζα μεταφέροντας εφόδια και αλληλεγγύη. Έχει συμμετάσχει πολλές φορές στη «Συνδιάσκεψη του Καϊρου» μαζί με αγωνιστές από τη Μέση Ανατολή και το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα. Ηταν βασικός συντελεστής σε όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος από την Πράγα ως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ της Αθήνας, την Άνοιξη του 2006.
Κλείνοντας πάνω από εικοσιπέντε χρόνια συνεχούς δράσης στο κίνημα, συμμετέχοντας από τα μαθητικά του χρόνια την δεκαετία του '80 στην «Μαθητική Πρωτοβουλία», στη συνέχεια σαν φοιτητής μεταλλειολόγος στο Πολυτεχνείο στις καταλήψεις του 1991, υπήρξε αδιάκοπα για όλο αυτό το διάστημα μέλος της ΟΣΕ και στη συνέχεια του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη:
“Ο περισσότερος κόσμος που κοιτάζει προς το μέρος μας, δεν μας ξέρει ούτε επειδή μας έχει δει στην τηλεόραση, ούτε επειδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαίρει της όποιας προβολής από τον αστικό τύπο. Μας γνώρισε στους δρόμους στην εμπροσθοφυλακή όλων των κινημάτων και των φοβερών μαχών τα τελευταία χρόνια.
Δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στη Βουλή σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των αγώνων, δυνάμωμα του από τα κάτω, της βάσης, των συνελεύσεων, των εργατικών επιτροπών την επόμενη μέρα των εκλογών. Σημαίνει δύναμη ενάντια στους νεοναζί που, αποθρασυμένοι από τις ρατσιστικές σκούπες και τα στρατόπεδα του Χρυσοχοΐδη, απειλούν. Σημαίνει δύναμη για να σταματήσουμε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Σημαίνει ενίσχυση της προοπτικής εκείνων των δυνάμεων της αριστεράς που δεν δημιουργούν ψεύτικες ελπίδες, αλλά παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού που σπέρνει φτώχεια και αθλιότητα εδώ και σε όλο τον πλανήτη”.
“Ν’ ανοίξουμε το δικό μας δρόμο”
Ο Θανάσης Διαβολάκης είναι εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Πειραιά, εκλεγμένος το 2010 με την “Ανταρσία στο Λιμάνι” και μέλος του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ.
Συμμετείχε στην Πρωτοβουλία των Οικονομολόγων για τη Διαγραφή του Χρέους και την έξοδο από το Ευρώ το 2010 και έχει πρωτοστατήσει σε όλες τις μάχες ενάντια στο ρατσισμό και συμμετέχει στην Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή ΚΕΕΡΦΑ. Επί χρόνια συνδικαλιστής στο χώρο των εκπαιδευτικών στον ιδιωτικό τομέα, στρατευμένος στο κίνημα και την αριστερά από τα τέλη της δεκαετίας του '70, σήμερα είναι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος στην Β' Πειραιά. Δήλωσε στην εργατική αλληλεγγύη:
“Σ’ αυτές τις εκλογές οι εργαζόμενοι καλούμαστε με την ψήφο μας να δώσουμε συνέχεια στους μεγάλους αγώνες της τελευταίας διετίας για την ανατροπή της πρωτοφανούς αντιλαϊκής επίθεσης. Έχουμε να διαλέξουμε: θα συνεχίσουμε στο δρόμο που οδηγεί στην εξαθλίωση και τη σκλαβιά της εργαζόμενης πλειοψηφίας ή θα βοηθήσουμε να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής συγκυβέρνησης και τρόικας για να περάσει η εξουσία και ο πλούτος στα χέρια των εργαζόμενων.
Ο πρώτος είναι αυτός που παρουσιάζουν ως μονόδρομο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα κόμματα που προέκυψαν από αυτά. Είναι ο δρόμος των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομήχανων, ο δρόμος της ΕΕ και του ΔΝΤ, ο δρόμος που διάλεξε το κεφάλαιο για να βγει από την κρίση του βάζοντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν τις συνέπειές της.
Ο δεύτερος είναι ο δρόμος των μεγάλων γενικών απεργιών, των παλλαϊκών διαδηλώσεων, των πλατειών, των απεργιών και των καταλήψεων, αυτός που ανέτρεψε κυβερνήσεις και διέλυσε κόμματα, που έχει κάνει το πολιτικό σύστημα να φοβάται ότι δεν θα μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά όπως πριν. Είναι ο δρόμος που λέει: διαγράφουμε το χρέος -δεν πληρώνουμε τους τοκογλύφους δανειστές, φεύγουμε από ευρώ-ΕΕ, κρατικοποιούμε τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις επιβάλλοντας τον εργατικό έλεγχο παντού, αυξάνουμε μισθούς και συντάξεις-φορολογούμε το κεφάλαιο, απαγορεύουμε τις απολύσεις, εξασφαλίζουμε μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά για όλους, δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά για όλους.
Η ψήφος στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. βοηθάει να ανοίξουμε αυτόν το δεύτερο, δικό μας δρόμο περισσότερο από κάθε άλλη ψήφο. Γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρότεινε από την αρχή πρόγραμμα εργατικής διεξόδου από την κρίση σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση αλλά και την κλιμάκωση των αγώνων για την υλοποίηση του. Συνέβαλε αποφασιστικά σε όλες τις κινητοποιήσεις ακόμα και όταν άλλες αριστερές δυνάμεις έκαναν πίσω. Πρότεινε αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης.
Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι δύναμη για τους αυριανούς αγώνες, είναι λιθάρι για το χτίσιμο μιας δυνατής Αριστεράς της νίκης και της ανατροπής”.
“Δωρεάν υγεία για όλο το λαό”
Ο Γιώργος Τσιρώνης είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ειδικευόμενος γιατρός στο Θριάσιο νοσοκομείο στην Ελευσίνα και συμμετέχει ενεργά στο νοσοκομειακό απεργιακό κίνημα που συνεχίζεται με τις πανελλαδικές επισχέσεις εργασίας, καθώς και στο Συντονισμό των Υγειονομικών.
Είναι μέλος στο Νυστέρι-Πρωτοβουλία Γένοβα Υγειονομικών. Σαν φοιτητής ήταν επί χρόνια μέλος του ΔΣ Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Ιωαννίνων και στη συνέχεια μέλος στο ΔΣ του Συλλόγου Μεταπτυχιακών και υποψήφιων Διδακτόρων Ιωαννίνων. Συμμετείχε ενεργά στο αντικαπιταλιστικό κίνημα της Γένοβα στην πόλη των Ιωαννίνων. Είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Περιφέρεια Αττικής.
“Tα νοσοκομεία βρίσκονται στον κέντρο της επίθεσης του μαύρου μετώπου. Είτε με την επίθεση στους ίδιους τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία με τις περικοπές στους μισθούς, τα δικαιώματα. Είτε με την επίθεση στο ίδιο το αγαθό της δημόσιας υγείας που οδηγείται στη διάλυση και το ξεπούλημα στα ιδιωτικά συμφέροντα” δηλώνει ο Γιώργος Τσιρώνης. “Πρόκειται για μια πολιτική που θα οδηγήσει σε εξαθλίωση μεγάλο κομμάτι του λαού, μιας και μεγάλες μάζες δεν θα έχουν καθόλου πρόσβαση ή θα έχουν πρόσβαση σε απόλυτα υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας.
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία ήταν στο κέντρο της αντεπίθεσης που έδιωξε τον ΓΑΠ στην απεργιακή έκρηξη του Οκτώβρη και συνέχισαν να δίνουν τη μάχη το διάστημα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Τεράστιες γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα από τα κάτω, απεργίες, καταλήψεις, κόψιμο του 5ευρου, όψεις εργατικού ελέγχου, όπως στο νοσοκομείο του Κιλκίς. Ακόμα και τώρα στην προεκλογική περίοδο οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται σε όλη την Ελλάδα.
Ενάντια στα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, ενάντια στα σχέδια που θέλουν την υγεία εμπόρευμα, διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν υγεία για όλο το λαό για κάθε μετανάστη και ανασφάλιστο, όπως λέει και το σύνθημα που φωνάζουμε στις διαδηλώσεις.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε στο κέντρο αυτού του κινήματος. Οργάνωσε τους αγώνες και τις επιτροπές βάσης, προσπάθησε να ξεπεράσει τις κωλυσιεργίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών με συντονισμούς ανάμεσα στα νοσοκομεία προωθώντας την ενότητα και την αλληλεγγύη. Στους αγώνες, στις συνελεύσεις, στις διαδηλώσεις, στις εκλογές των σωματείων πολύς κόσμος ψήφισε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ίδιο τον καλούμε να πράξει το ίδιο και στην κάλπη. Οι μέρες που έρχονται είναι μέρες σκληρής σύγκρουσης και δυνατότερη ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα σημάνει δυνατότερο κίνημα”.
“Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόλμησε”
Η Κατερίνα Θωίδου, υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Β' Πειραιά, είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη και τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου.
Γεννήθηκε και ζει στη Νίκαια του Πειραιά. Από τα μαθητικά της χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των καταλήψεων του ‘90-’91 ενάντια στο νόμο Κοντογιαννόπουλου και την κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Ως φοιτήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών εντάχθηκε στην επαναστατική αριστερά. Δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, συμμετέχοντας σε όλους τους μεγάλους σταθμός από την Πράγα το 2000 στο ΕΚΦ στο Παρίσι, όπου ήταν και ομιλήτρια σε σεμινάριο για τα θέματα της γυναικείας καταπίεσης και στην Αθήνα το 2006.
Ανέπτυξε ενεργό δράση στο αντιπολεμικό κίνημα ως μέλος της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο. Συμμετέχει ενεργά στο αντιρατσιστικό αντιφασιστικό κίνημα ως μέλος της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, παίζοντας κεντρικό ρόλο στη διοργάνωση τοπικών αντιρατσιστικών συλλαλητηρίων, με πιο πρόσφατο την αντιφασιστική συγκέντρωση ενάντια στη ρατσιστική σύναξη μίσους της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια το Νοέμβρη του 2011.
“Η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου γνωρίζει πλέον από την εμπειρία του ότι ο μόνος δρόμος που έχει να ακολουθήσει για να αλλάξει ριζικά τη ζωή του είναι ο δρόμος της αντίστασης” μας λέει η Κατερίνα. “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τόλμησε από την πρώτη στιγμή να θέσει στην πολιτική ατζέντα το αίτημα της διαγραφής του χρέους, της κρατικοποίησης των τραπεζών και του εργατικού ελέγχου, έδωσε πολιτικό στήριγμα σε όλους όσοι έκαναν το βήμα να παλέψουν για να μην αφήσουν το ΔΝΤ να λεηλατήσει όλα όσα κατέκτησαν με αγώνες οι προηγούμενες γενιές.
Η ενδυνάμωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η είσοδός της στη βουλή, θα είναι η κόκκινη σφήνα στην οποιαδήποτε επίδοξη κυβέρνηση, που θα έχει στόχο να εφαρμόσει τα μνημόνια, θα χαλάσει τα σχέδια του ΔΝΤ, της ΕΕ, και των τραπεζιτών, όπως το απεργιακό κίνημα των 17 πανεργατικών και των χιλιάδων κλαδικών οδήγησε την κυβέρνηση του ΓΑΠ και του Παπαδήμου στην πολιτική απονομιμοποίηση και την παραίτηση. Γι' αυτό η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο χρήσιμη ψήφος σε αυτές τις εκλογές.
“Να πάρουμε πίσω όσα μας κλέψανε”
Η Σταματία (Τιάνα) Ανδρέου είναι υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α' Πειραιά. Ζει στον Πειραιά, είναι δημόσια υπάλληλος, αναπληρωματικό μέλος του ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, σύνεδρος στην ΟΣΥΟ.
Το 2006 ήταν υποψήφια με την Συμμαχία για την Υπερνομαρχία και το 2010 στις περιφερειακές εκλογές υποψήφια με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στον Πειραιά. Είναι ενεργή πολιτικά από τις αρχές της δεκαετίας του '90, οπότε πρωτοστάτησε στον αγώνα συμπαράστασης στην απεργία των εργαζομένων της ΕΑΣ ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την ίδια περίοδο εντάχθηκε στην ΟΣΕ και σήμερα παραμένει μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
“Σε αυτές τις εκλογές μάς καλούν να βγάλουμε μια νέα κυβέρνηση για να περάσει τα μέτρα που η προηγούμενη απέτυχε. Εμείς, αυτό που προτείνουμε σε όλους είναι να ενισχύσουν την αντικαπιταλιστική αριστερά, να στείλουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή, ώστε να ενισχύσουμε ακόμα πιο πολύ τους αγώνες των εργαζομένων αμέσως μετά τις εκλογές” δήλωσε η Τιάνα.
“Σαν εργαζόμενη στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς συμμετείχα στις καταλήψεις των υπουργείων τον Οκτώβρη του 2011. Ηταν κάτι το πρωτόγνωρο, εργαζόμενοι να καταλαμβάνουν τους χώρους δουλειάς και να πετάνε έξω τους υπουργούς που διαλύουν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, που κούρεψαν τα αποθεματικά. Αυτό το κύμα των αγώνων του Οκτώβρη χρειάζεται να συνεχιστεί. Να πετάξουμε τον κάθε υπουργό και τον κάθε Μάνεση έξω από τους χώρους δουλειάς και να αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που θα διαχειριστούν την παραγωγή, την ίδια τη ζωή τους. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας κλέψανε, να πληρώσουν αυτοί που πέρασαν τα μνημόνια και λένε πάλι ψέματα ότι δεν θα ψηφίσουν νέα μέτρα”.