Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ: Οι μάχες μετά τις εκλογές

Την Κυριακή 1η Ιούλη, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα πραγματοποίησε Πανελλαδικό Συμβούλιο στην Αθήνα. Συμμετείχαν αντιπρόσωποι από τους πυρήνες όλης της Ελλάδας που συζητησαν για τα αποτελέσματα των εκλογών, για τα συμπεράσματα των μαχών που δώσαμε και για το πώς οργανώνουμε τη συνέχεια ήδη μέσα στο καλοκαίρι. Την εισήγηση για την πολιτική κατάσταση έκανε η Μαρία Στύλλου και μπορείτε να τη διαβάσετε σε αυτή τη σελίδα. Κάποιες από τις 28 παρεμβάσεις, μπορείτε να διαβάσετε δίπλα. Μετά την πρώτη συζήτηση, ακολούθησε ένας ακόμα πλούσιος διάλογος, με θέμα την οργάνωση της αντιφασιστικής δράσης στις γειτονιές, τις σχολές, τα σχολεία και τους εργατικούς χώρους.


Ξεκίνησε μια ψεύτικη φιλολογία περί της δήθεν επιτυχίας που τσάκισε την Μέρκελ και έφερε στην επιφάνεια τις προοδευτικές δυνάμες της Ευρωπης. Η συμφωνία κάνει τις τράπεζες Ιταλίας – Ισπανίας να δανείζονται κατευθείαν από την ΕΕ και έτσι θα έχουν φθηνότερα και περισσότερα δάνεια.

Πρόκειται για την 3η και 4η σημαντικότερη χώρα της Ευρωζώνης. Τα 120 δις που δώσανε πρόσφατα στις ισπανικές τράπεζες δεν φτάσανε και γι’αυτό όλη η Ευρωζώνη πιέστηκε να δώσει καινούργιες δυνατότητες.

Η παροχή μπορεί να μην γίνεται στα κράτη και έτσι δεν τους ανεβάζει τα ελλείμματα. Όμως γίνεται με επιβολή μνημονίων, έστω κι αν δεν τα ονομάζουν έτσι. Η δήθεν «νίκη του Ολάντ, του Ραχόι και του Μόντι υλοποιεί το αίτημα της Μέρκελ για έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών της κάθε χώρας.

Είναι μια συμφωνία λιτότητας σε όλη την ΕΕ, μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης, και προσπαθούν να την πουλήσουν ως νίκη. Χώρες εκτός Ευρωζώνης, αλλά εντός ΕΕ, ήδη αντιδρούν στον έλεγχο που θα ασκηθεί πάνω στις τράπεζές τους. Είναι μέτρα έκτακτης ανάγκης που δεν ξέρουν αν θα δουλέψουν, ούτε καν αν θα σώσουν τις ισπανικές και ιταλικές τράπεζες.

Πρόκειται για μέτρα και έκτακτης πολιτικής ανάγκης, εκτός από οικονομικής. Φοβούνται ότι στην Ιταλία και την Ισπανία θα γίνει πολιτικά ό,τι έγινε και στην Ελλάδα, και πως ανοίγει ο κίνδυνος πολιτικής κατάρρευσης σε όλη την Ευρώπη.

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα τους τρομοκράτησαν γιατί έδειξαν τρία πράγματα.

Πρώτον, έχουν καταρρεύσει τα δύο κόμματα της άρχουσας τάξης, κάτι που στη μεταπολεμική περίοδο ελάχιστες φορές συνέβη οπουδήποτε. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με 42% και αδυναμία να κυβερνήσουν μόνοι τους. Μόλις πριν από τέσσερις μήνες, μπορούσαν. Ξερουν ότι είναι πολύ δυσκολο να ξαναστήσουν αυτά τα κόμματα.

Έτσι βλέπουν τον κίνδυνο τι θα σημάνει να καταρρεύσει ο Μόντι στην Ιταλία που αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως τσίχλα που κολλάει την πολιτική κατάσταση. Αντίστοιχα στην Ισπανία, τι θα συμβεί αν καταρρεύσει ο Ραχόι, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει ήδη υποστεί καθίζηση.

Δεύτερον, για να συνεχίσουν, αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη συμμετοχή της Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ στη θέση του ΛΑΟΣ κάνει πιο ασταθή την κυβέρνηση. Με δεδομένο ότι η ΝΔ είναι στο 29% αλλά επί της ουσίας αποτελείται από δύο κόμματα, ενώ το ΠΑΣΟΚ κατέληξε στο 12% αλλά δεν το ελέγχει ο Βενιζέλος. Η ΔΗΜΑΡ ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα με ένα μεγάλο κομμάτι να διαφωνεί με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Έτσι έχουν μια κυβέρνηση που δεν τους διασφαλίζει ότι μπορούν να συνεχίσουν

Τρίτον, έχουν αξιωματική αντιπολίτεση το ΣΥΡΙΖΑ. Το 1958, την προηγούμενη φορά που η Αριστερά έγιν αξιωματική αντιπολίτευση, η κυρίαρχη τάξη επί εννέα χρόνια προσπαθούσε να τσακίσει την αριστερά και το εργατικό κίνημα. Με δολοφονίες, βία, νοθεία, πραξικοπήματα. Το 1961, ένα νέο κίνημα ξέσπασε τους εργατικούς χώρους και νόμιζαν ότι θα το τσακίσουν με την κυβέρνηση Παπανδρέου. Αντί γι’αυτό φτάσαμε στα Ιουλιανά και χρειάστηκαν να κάνουν τη Χούντα. Το φάντασμα της αριστεράς κυνηγάει την κυρίαρχη τάξη από τότε.

Τα πράγματα είναι πιο προχωρημένα σήμερα. Το εργατικό κίνημα το ’58 δεν έφτασε στο ύψος που έφτασε το εργατικό κίνημα τα τελευταία δύο χρόνια. Ακόμα και αν βάλουν στη γωνία τον ΣΥΡΙΖΑ, με την τακτική του γλειψίματος, ξέρουν ότι υπάρχει ένα μαζικό κίνημα που έφυγε από τον έλεγχο της σοσιαλδημοκρατίας και κινείται αριστερά.

Προμηνύματα

Οι εκλογές κατέγραψαν αυτά που προηγήθηκαν και προδιαθέτουν για το τι έπεται. Γι’αυτό η ΕΕ προσπαθεί να ελέγξει τις εξελίξεις με την πρόσφατη συμφωνία η οποία θέλει να προλάβει γεγονότα σε Ιταλία – Ισπανία.

Στην Ελλάδα έχει ανοίξει συζήτηση στην κυρίαρχη τάξη ότι πρέπει να ζητήσουν να μπουν κι αυτοί στη συμφωνία της 28-29 Ιούνη. Για μας αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Στην πραγματικότητα μέσω αυτού του «αιτήματος» έχουν ξεχάσει εντελώς την υπόσχεση της «αναδιαπραγμάτευσης». Ξαφνικά αντί για αλλαγές στο μνημόνιο, η «νίκη» θα είναι να μην μετρήσουν 50 δις στο έλλειμμα.

Δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι που θέλουν κάτι τέτοιο αλλά και πολιτικοί. Η άρχουσα τάξη θέλει να κερδίσει χρόνο από το εργατικό κίνημα. Συσπειρώνοντας και την Αριστερά και τη συνδικαλιστική γραφειοκραία γύρω από τον «εθνικό στόχο» της συμφωνίας. Βγήκε ο Παπαδημούλης και είπε ότι δέχονται να μπουν στην επιτροπή που θα διεκδικήσει υπαγωγή στη συμφωνία. Δηλαδή το ψάρι άρχισε να τσιμπάει. Να δούμε αν την επόμενη φορά δεν θα ψηφίσουν μόνο τον Μεϊμαράκη για πρόεδρο Βουλής, αλλά και τίποτα παραπάνω.

Ξέρουν ότι τα πράγματα θα προκαλέσουν κοινωνική σύγκρουση, γι’αυτό θέλουν χρόνο. Συγχωνεύουν οργανισμούς και φέρνουν χιλιάδες απολύσεις. Εφαρμόζουν τα μέτρα Λοβέρδου και τρέχει ο κόσμος απεγνωσμένος να βρει φάρμακα.

Για να δούμε πού πάνε τα πράγματα, μας ενδιαφέρει τι γίνεται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για πολιτική των από πάνω και αντιδράσεις των από κάτω. Υπάρχει κόσμος που ήδη μετάνιωσε την ψήφο του. Θεωρούσε ότι ψήφισε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς και βλέπει ένα ρεφορμιστικό κόμμα παλιάς κοπής, σαν το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ.

Είδαμε τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ ήδη ανάμεσα στους δύο γύρους των εκλογών. Τώρα προχωράει ακόμα περισσότερο, θυμίζοντας το ’89. Τότε ο ενιαίος ΣΥΝ συνεργάστηκε με τη ΝΔ για να «διασώσουν την πατρίδα από τα σκάνδαλα» Τώρα συνεργάζονται για να σώσουν την Ευρώπη από τη Μέρκελ, για να «διασώσουν» ταυτόχρονα το ευρώ και το ευρωπαϊκό ιδεώδες. Η ψήφος στο Μεϊμαράκη είναι πρόκληση. Ο Μεϊμαράκης ήταν οργανωτής των ομάδων της ΔΑΠ που έμπαιναν με καδρόνια και έσπαγαν φοιτητικές διαδικασίες. Η Αριστερά δεν μπορεί να μην θυμάται. Τέτοιες επιλογές παλιάς κοπής θα γεννάνε αντιδράσεις. Όσο για τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, για αυτές θεωρούν ότι τις έχουν υπό τον έλεγχό τους. Αυτά τα ζητήματα θα αναδειχθούν κατά τη διαδικασία μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, και πρέπει να είμαστε εκεί για να συζητήσουμε με τον κόσμο.

Οι συνθήκες ανοίγουν πεδίο δόξας λαμπρό για την επαναστατική Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνατότητες να καθορίζει τι θα γίνει μέσα στα κινήματα και τους εργατικούς χώρους είναι τεράστιες. Αν αυτό συνέβαινε εδώ και δύο χρόνια, τώρα γίνεται πολύ πιο ξεκάθαρο, με πολύ περισσότερο κόσμο γύρω μας.

Οι μάχες και η οργάνωσή τους ξεκινάνε από τώρα, όχι από το φθινόπωρο. Η σύσκεψη που οργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων (ΕΠΑΣΣ) συγκέντρωσε ένα σημαντικό κομμάτι μαχητών που μπαίνουν στην προσπάθεια να βγουν αγώνες εδώ και τώρα.

Τα αποτελέσματα των εκλογών στο συνδικάτο του Μετρό είναι ενδεικτικά για την κατάσταση. Το σχήμα που πρωτοστάτησε στις απεργίες σάρωσε, σε βάρος ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που συρρικνώθηκαν. Τα αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικάτα δεν ταυτίζονται με τα αποτελέσματα στις εκλογές. Το φθινόπωρο θα προχωρήσουμε σε μια μεγάλη πανελλαδική συνάντηση από όλους τους χώρους για περισσότερο συντονισμό και κλιμάκωση. Η σύσκεψη της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) ήταν επίσης πετυχημένη και δείχνει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε το φθινόπωρο. Σε κάθε δήμο πάμε για ρίζωμα με τοπική Κίνηση.

Την επόμενη βδομάδα έρχεται η συναυλία των μαθητών. Οι Anticapitalista δεν αρκούνται να είναι μαχητικοί μαθητές που κατεβαίνουν με ένα πανό στις διαδηλώσεις. Μπορούν να είναι ο κρίκος παντού που θα ενώνει τους εκπαιδευτικούς, τα σχολεία με τη γειτονιά.

Όλα αυτά τα βήματα μπορούν να μας φέρουν το Σεπτέμβρη με ένα στρατό έτοιμο για μάχη. Όχι μικρό στρατό, αλλά μεγάλο. Και θα είναι μεγάλος αν βάλουμε σε κίνηση το ενιαίο μέτωπο. Με τον κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, είτε το μετάνιωσε, είτε έχει αυταπάτες και ελπίζει ότι θα χτίσουν «νέα ριζοσπαστική οργάνωση». Να παρακολουθήσουμε και να παρέμβουμε σε αυτές τις διαδικασίες στις γειτονιές.

Χαρτογράφηση

Έχουμε παράλληλα κρατούμενο τη χαρτογράφηση που έχουμε κάνει σε εκατοντάδες εργατικούς χώρους μέσα από τις προεκλογικές εξορμήσεις. Ανεξάρτητα από τι ψήφισε, μας ενδιαφέρει το πιο προχωρημένο κομμάτι της τάξης, για να οργανώσουμε μαζί τις μάχες. Θέλουμε να μπει όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την προσπάθεια.

Μέσα σε αυτή την περίοδο δεν θα κουραστούμε να ανοίγουμε τη συζήτηση για τον συνολικότερο προσανατολισμό. Ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την επανάσταση. Όταν θα μας λένε για διαπραγμάτευση για το ευρώ, εμείς θα λέμε «ρήξη με το ευρώ». Όταν θα μας λένε να μας απαλείψουν 50 δις, εμείς θα λέμε «διαγραφή όλου του χρέους». Όταν θα μας λένε για μια πιο δημοκρατική διαχείριση του συστήματος, εμείς θα λέμε «εργατικός έλεγχος». Τα αφτιά του κόσμου θα είναι πιο ανοιχτά από ποτέ σε αυτές τις ιδέες. Προεκλογικά η Εργατική Αλληλεγγύη έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα φύλλων. Σε κάθε γειτονιά έχουμε κόσμο που μπορεί να κερδηθεί στο κόμμα.

Αυτά τα δύο χρόνια μάς έφεραν με μια κυρίαρχη τάξη διαλυμένη να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Με μια μεγάλη Αριστερά που πολύ γρήγορα αποκαλύπτει τις αδυναμίες της. Και με μια επαναστατική Αριστερά που έχει σχέση με τα καλύτερα κομμάτια της τάξης, τα κομμάτια που μας έφεραν μέχρι εδώ και που μαζί θα προχωρήσουμε ακόμα πιο πέρα.


Παρεμβάσεις Συνέδρων: Ενωτικά και αποφασιστικά

Αλεξάνδρα (Χαλάνδρι)

Στα Βόρεια καταφέραμε να κάνουμε ανοίγματα σε νέους εργατικούς χώρους, κάνοντας παρέμβαση σε δέκα χώρους. Σε χώρους όπως ο Δήμος Ηρακλείου, κάναμε εκδήλώση με 20-25 άτομα. Οι αντιφασιστικές μας πρωτοβουλίες, όπως στη Νέα Ιωνία, έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Ταυτόχρονα είχαμε πρωτοβουλίες για αλληλεγγύη σε εργατικούς αγώνες, με πιο πρόσφατη τη Phone Marketing. Υπάρχει ένα δίκτυο επαφών που στήριξε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έχει τα αφτιά του ανοιχτά προς τα εμάς.

Το κρίσιμο στοιχείο είναι το χτίσιμο του κόμματος και εκεί ρίχνουμε την προσοχή μας τώρα. Για δυνατούς πυρήνες που θα καταφέρουν να είναι ηγεσία στη γειτονιά τους, με νέους συντρόφους στην οργάνωση του πυρήνα. Έχουμε κάνει βήματα σ’αυτήν την κατεύθυνση και φαίνονται στα αποτελέσματα της δουλειάς μας.

Το μεγάλωμα του κόμματος θα έρθει όσο πιο ανοιχτά βγούμε προς τα έξω. Με το που βγήκαμε με εξωστρέφεια στη Νέα Ιωνία, στρατολογήσαμε. Υπάρχει πολύς κόσμος γύρω μας που περιμένει να του πούμε να οργανώσουμε μαζί. Έτσι ετοιμάζουμε τις βάσεις για την ηγεσία που θα χρειαστούν οι αγώνες που θα ξεκινήσουν άμεσα.


Μαργαρίτα (Χανιά)

Οι πλατείες, οι απεργίες και τα αντιφασιστικά στα Χανιά έδειξαν ότι υπάρχει πολύς κόσμος που κοιτάει προς τη δική μας μεριά. Η επιτυχία της εκδήλωσης για το ευρώ ανάμεσα στις δύο εκλογές έδειξε ότι η επιρροή μας δεν είναι μόνο κινηματική, αλλά και πιο ιδεολογική.

Έχουμε μια διπλή δουλειά, να ασχολούμαστε με την ανάπτυξη των συντρόφων στο εσωτερικό, αλλά και να βγάζουμε τη δυναμική προς τα έξω.

Εκεί πατάει η αναγκαιότητα να σπάσουμε τον πυρήνα στα Χανιά, να μοιράσουμε υπευθυνότητες, αλλά και να οργανώσουμε ένα σχολείο νέων μελών μέσα στον Ιούλη.

Υπάρχουν τρία ανοιχτά μέτωπα ήδη μέσα στο καλοκαίρι. Ο αγώνας στο νοσοκομείο Χανίων όπου παρεμβαίνουμε από έξω και από μέσα. Θέλουμε να καθορίσουμε αυτή τη μάχη, οργανώνοντας και τη συμπαράσταση για να νικήσει.

Δεύτερον, στήνεται αντιφασιστική πρωτοβουλία με συμμετοχή σχεδόν ολόκληρης της Αριστεράς. Τρίτον δίνεται η μάχη στα ξενοδοχεία. Πρέπει να κινητοποιήσουμε όλη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλα τα ενιαία μέωπα για να μπουμε σε αυτά τα μέτωπα με όλες μας τις δυνάμεις.


Βασίλης (Τούμπα)

Στην Τούμπα τριπλασιάσαμε προεκλογικά τους χώρους παρέμβασής μας. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι σε κάθε χώρο, ανεξάρτητα αν θέλει κάποιος να οργανωθεί στο ΣΕΚ, υπάρχει μια μειοψηφία που θέλει να μπει σε κίνηση, να μιλήσει με συναδέλφους, να μοιράσει μια προκήρυξη, να βγάλει ένα αντιφασιστικό ψήφισμα από το σωματείο του. Πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα αυτά.

Η πρόσφατη αντιφασιστική κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ πετυχημένη. Είμαστε περήφανοι που η ΚΕΕΡΦΑ σήκωσε αυτό το καθήκον στους ώμους της. Ήταν έλλειμμα η μη-μαζική συμμετοχή από εργατικούς χώρους. Σκεφτόμαστε να προχωρήσουμε σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις μέσα στους χώρους, πχ στη ΔΕΗ που θα ενημερώσουν τον κόσμο για τη φασιστική απειλή και θα κάνουμε βήματα για την οργάνωση.

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να τονίσουμε πως το βασικό είναι η μετατόπιση κοινωνικής βάσης προς τα Αριστερά και αυτή η βάση είναι που θα συνεχίσει να μας δίνει δυνατότητες απεύθυνσης και παρέμβασης.


Γιώργος (Ζωγράφου)

Στο νοσοκομείο Αγία Σοφία, οι εργαζόμενοι από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών άρχισαν να συζητάνε αν η κυβέρνηση θα αντέξει μέχρι τον Οκτώβρη. Δεν είναι θέμα πρόβλεψης, είναι εκτίμηση ότι πρόκειται για άρρωστη κυβέρνηση που δεν θα τα καταφέρει. Αυτή τη διάθεση πρέπει να την οργανώσουμε.

Υπάρχουν τεράστια ακροατήρια στους εργατικούς χώρους. Κόσμος που πριν από τις εκλογές ήθελε να ακούσει τι λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τώρα θέλει να συνδεθεί μεταξύ του και να οργανώσει το πώς πάμε παρακάτω.

Οι συγχωνεύσεις των Νοσοκομείων είναι μια ανοιχτή μάχη. Κλείνουν τα σινεμά Odeon και προχωράνε σε εκατοντάδες απολύσεις. Έχουμε επαφή με εργαζόμενους μέσω της ΚΕΕΡΦΑ και μπορούμε να μπούμε στην οργάνωση αυτής της μάχης. Μέσα από τέτοια μέτωπα, πάμε να ανεβάσουμε δεκάδες πούλμαν στη ΔΕΘ.


Αργυρή (Γιάννενα)

Οι συνθήκες απαιτούν αλλαγή τρόπου οργάνωσης, αλλαγή μεγέθους. Χρειάζεται κοινός βηματισμός μέσα στο κόμμα και γι’αυτό πολλή συζήτηση με τα μέλη, τα νέα μέλη ιδιαίτερα αλλά και τα παλιότερα. Δεν μπορείς να προσανατολίζεσαι στην περίοδο με αυτόματο πιλότο.

Και στα Γιάννενα υπάρχουν ανοιχτές μάχες και δυνατότητες. Στη ΔΕΗ που παρεμβαίνουμε, η προεκλογική συζήτηση είχε πάνω από 20 άτομα. Τόσα δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και προφανώς η σχέση των ψήφων ήταν αντιστρόφως ανάλογη.

Στη Δωδώνη, οι εργαζόμενοι πετάνε έξω τους ελεγκτές κάθε φορά που πάνε για ιδιωτικοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει αλλά με ασαφή προσανατολισμό «πάγωμα ιδιωτικοποίησης και αυτοδιαχείριση». Υπήρχαν και οι αυταπάτες ότι αρκεί να βγει ο Τσίπρας και λύθηκε το πρόβλημα.

Έχουμε ένα σταθερό κύκλο επαφών που έρχεται στις συζητήσεις μας, και πλέον δεν είναι μόνο φοιτητές αλλά και από την πόλη. Από αυτόν τον κύκλο των πιο σοβαρών σχέσεων είναι που άμεσα πρέπει να προχωρήσουμε σε στρατολογίες.


Νεκτάριος (Πάτρα)

Καταλόγους με κόσμο που γνωρίζουμε έχουμε πολλούς. Το θέμα είναι τι κάνουμε μαζί με αυτόν τον κόσμο. Με όποιον δεν προχωράμε σε κοινή δράση, θα τον χάνουμε και πολιτικά. Ο κόσμος αν δεν βλέπει πρακτικό αντίκτυπο των πολιτικών του επιλογών δεν κερδίζεται.

Στους καταλόγους των επαφών μας πρέπει να συμπληρώσουμε το πιο κρίσιμο στοιχείο: τι κάνει, κάθε ένας στη δράση μαζί μας και τι πρέπει να προτείνουμε.

Αντίστοιχα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα διάφορα μέτωπα. Όχι φοβικά, ψυχρά και μεταξύ μας. Αλλά κινητοποιώντας όλον τον κόσμο που δηλώνει διαθεσιμότητα. Στο αντιφασιστικό είχαμε στην Πάτρα τα καλύτερα αντανακλαστικά, αλλά επειδή κινηθήκαμε με κέντρο τον εαυτό μας, δεν είχαμε τα ανάλογα αποτελέσματα. Το καλοκαίρι το πρόγραμμα είναι πολύ συγκεκριμένο για όλους μας. Συγκεκριμένες δράσεις, αλλά και πολιτική συζήτηση, την οποία δεν πρέπει να αμελούμε ποτέ.


Ελένα (Ηρακλειο Κρήτης)

Η εικόνα από τους εργατικούς χώρους στο Ηράκλειο μετά τις εκλογές ήταν καταπληκτική. Οσοι πίστευαν ότι ο κόσμος θα ήταν παγωμένος έπεσε έξω. Αυτό που είδαμε ήταν οι εργαζόμενοι δεν πιστεύουν ότι μέσα από διαπραγμάτευση με την ΕΕ θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Δεν πιστεύουν ότι οι απολύσεις στο Δημόσιο θα παγώσουν λόγω της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ ή λόγω της συμμετοχής του Κουβέλη στην κυβέρνηση.

Στο Δήμο, η συζήτηση άνοιξε όχι για το αν η κυβέρνηση θα πάει για 150 χιλιάδες απολύσεις, αλλά για το πώς μπορούμε να τις σταματήσουμε. Δεν είναι εύκολη η συζήτηση, αλλά υπάρχει η βάση, που είναι αυτός ο κόσμος που δεν έχει αυταπάτες.

Οι εργαζόμενοι βάζουν στοιχήματα για το πότε θα πέσει η κυβέρνηση. Γιατί έχουν πρόσφατη την εμπειρία πώς έπεσαν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις. Ξέρουν ότι οι αγώνες είναι το κρίσιμο ζήτημα, έτσι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν πριν τις εκλογές «στους αγώνες θα είμαστε ξανά μαζί» και τώρα λένε «οργανώνουμε».

Κάνουμε το λάθος να μένουμε μόνο στη συζήτηση με τον πιο προχωρημένο κόσμο στους χώρους. Πρέπει με περισσότερο θάρρος να πούμε στον κόσμο που συμφωνεί μαζί μας «ξεκινάμε από το χώρο σου τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις, εδώ και τώρα».


Άρτεμις (Ρέθυμνο)

Μετά τις εκλογές συνεχίζουμε, και το εννούμε. Να βάλουμε στόχο ότι στο επόμενο πανελλαδικό θα έχουμε διπλασιάσει το κόμμα. Γιατί θέλουμε να βρισκόμαστε σε κάθε μάχη. Πολύς κόσμος στην καρδιά είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην ψήφο ΣΥΡΙΖΑ Είναι δικιά μας δουλειά να τον κερδίσουμε.

Σε κάθε πυρήνα χρειάζεται υπεύθυνος στρατολογιών που δεν θα στρατολογεί μόνο, αλλά θα κινητοποιεί όλους τους συντρόφους να κερδίζουν κόσμο στο κόμμα.

Στην σχολή μου, την Ψυχολογία σε ένα χρόνο κάναμε το σχήμα από πέντε άτομα, δεκαπέντε και πήγαμε τις ψήφους μας από τις 16 στις 59, με την ΠΑΣΠ στις 60 και αυτές με νοθείες. Τρεκλίζει ένα ολόκληρο σύστημα από τις εθνικές εκλογές ως τις σχολές.

Να δώσουμε από τώρα το στίγμα ότι η ΔΕΘ θα είναι κρίσιμη μάχη, θα καθορίσει πόσο δυναμικά θα βγούμε από Σεπτέμβρη, με απεργίες, με καταλήψεις στις σχολές. Να πάμε σε όλους τους χώρους και να τους ξεσηκώσουμε «Πάρτε το πανό και ελάτε στη Θεσσαλονίκη, για να γίνει πανικός». Με τον κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και με τον οποίο θα ανοίξουμε όλη τη συζήτηση, για το ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Όχι μόνο χωρίς ευρώ και χρέος, αλλά ο δρόμος της επανάστασης που είναι η μοναδική λύση.


Τιάνα (Πειραιάς)

Την αριστερή μετατόπιση δεν πρέπει να την περιορίσουμε στη στροφή προς το ΣΥΡΙΖΑ. Ισχύει και για τον κόσμο του ΚΚΕ. Μου έχει κάνει εντύπωση πόσο πιο συντροφικές έχουν γίνει οι σχέσεις με κόσμο του ΚΚΕ το τελευταίο διάστημα.

Μετά τη χρυσαυγίτικη επίθεση στις δύο βουλευτίνες, πέρναγε κόσμος του ΚΚΕ από την πλατεία και πρώτη φορά συζήτηαγε τόσο ανοιχτά με το ΣΕΚ. Υπήρχαν στενοχωρημένοι άνθρποι που αναρωτιούνταν γιατί το ΚΚΕ δεν κάνει τίποτα σε σχέση με αυτό το γεγονός. Αυτός ο κόσμος είναι ακάλυπτος. Δεν είμαστε με τη λογική που λέει ότι αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίσουμε περιμένοντας στη γωνία πότε θα κάνει το επόμενο λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ. Μετράει τι πρωτοβουλίες θα πάρουμε μαζί τους.

Στον Πειραιά αυτό φάνηκε στην Αντιναζισιτκή πρωτοβουλία, όπου συμμετέχει και κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις 6 Μάη που το σηκώσαμε κι εμείς, αμέσως πήρε μπρος. Είπαμε ότι δεν πρέπει να μείνουμε μόνο σε συσκέψεις αλλά να βγούμε προς τα έξω, και βγήκε μαζικό μοίρασμα υλικού, συνέλευση, αφισοκόλληση.

Οι μάχες θα καθορίσουν τα πράγματα συνολικά, όχι από το Σεπτέμβρη αλλά από σήμερα.


Νίκος (Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης)

Σε κάθε πόλη, ακόμα και σε κάθε γειτονιά, υπαρχει πλέον μια Χαλυβουργία.

Στη Θεσσαλονίκη, βρήκαμε τους εργαζόμενους στον Aris FM με 80 μέρες απεργία. Πήγαμε να βρούμε ένα εργοστάσιο που ξέραμε ότι είχε κάνει ένα χρόνο κινητοποιήσεις και ανακαλύψαμε δίπλα ένα άλλο εργοστάσιο που επίσης έχει ένα χρόνο κινητοποιήσεις. Τα αντανακλαστικά απέναντι σε τέτοιες μάχες κρίνουν αν ο κάθε πυρήνας κάνει βήματα μπροστά.

Η συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών δεν μπορεί να γίνει ξέχωρα με το τι γίνεται στους εργατικούς χώρους. Επειδή έχουμε την βδομαδιάτικη παρέμβαση στους χώρους, ξέρουμε ότι κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένος ήδη να κάνει πράγματα πολύ περισσότερα από αυτά που θέλει η ηγεσία του. Γι’αυτό είμαστε αισιόδοξοι. Η ανάλυσή μας δεν είναι εγκεφαλική.

Στον πυρήνα Αμπελοκήπων έχουμε κάνει προχωρήματα. Με κέντρο την παρέμβασή μας στο Ψυχιατρείο, όπου καταφέραμε να έχουμε ένα κύκλο δέκα αναγνωστών της Εργατικής Αλληλεγγύης, γνωρίσαμε και κόσμο για το κόμμα, αλλά και για το Νυστέρι. Στη Θεσσαλονίκη έχουμε τέσσερις στρατολογίες τις τελευταίες τρεις βδομάδες, κυρίως μέσα από κόσμο που βρισκόταν σταθερά γύρω μας. Να συνεχίσουμε σε αυτό το μοτίβο.