Η επανάσταση στην Αίγυπτο δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη στις αρχές του 2011, αλλά μια διαδικασία που καθορίζει κάθε μέρα πόση “ομαλότητα” μπορεί να εξασφαλίσει ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μούρσι, που προέρχεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Από την περασμένη βδομάδα, ξέσπασαν νέες μαζικές διαδηλώσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις μετατράπηκαν σε μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας.
Τοπικά γραφεία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έγιναν στόχος των διαδηλωτών, ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η πλατεία Ταχρίρ συνεχίζει να είναι το κέντρο μιας νέας διαρκούς διαδήλωσης. Το Χρηματιστήριο βίωσε τη μεγαλύτερή του ημερήσια πτώση τους τελευταίους 22 μήνες.
Η αφορμή για το νέο ξέσπασμα ήταν η διακήρυξη του Μούρσι σχετικά με το νέο Σύνταγμα της Αιγύπτου. Σχεδιάζει να δώσει ασυλία και ανεξέλεγκτες εξουσίες στον εαυτό του μέχρι να εκλεγεί νέο κοινοβούλιο. Κρατάει στη θέση της τη Σούρα (τη Γερουσία) και την υποτιθέμενη “Συντακτική Συνέλευση” που είχε στήσει για να συντάξει το νέο Σύνταγμα.
Το ζήτημα του Συντάγματος έχει μείνει σε εκκρεμότητα μετά την πτώση του Μουμπάρακ. Ο Μούρσι είχε φτιάξει την περιβόητη “Συντακτική Συνέλευση”, η οποία δεν είχε σχέση με τη σύνθεση των δυνάμεων που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επανάστασης. Τις τελευταίες μέρες παραιτούνται μέλη αυτής της “Συνέλευσης”.
Όπως γράφουν οι “Επαναστάτες Σοσιαλιστές”: “Η Συνέλευση δεν εκπροσωπεί τις αιγυπτιακές μάζες. Είναι προϊόν μιας συμφωνίας που έγινε σε δωμάτιο ξενοδοχείου μεταξύ της Αδελφότητας, των Σαλαφιτών και των παλιών κομμάτων. Τα μέλη της δεν ενδιαφέρονται ούτε για οικονομικά, ούτε για κοινωνικά δικαιώματα. Πιο πολύ τους απασχολεί η ηλικία γάμου των κοριτσιών, η κατάργηση του νόμου για το διαζύγιο και η επέκταση των εξουσιών του προέδρου”.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν είναι σε θέση να προχωρήσει σε ολομέτωπη επίθεση ενάντια στην επανάσταση. Ξέρει ότι στις γραμμές της υπάρχει πολύς κόσμος που διεκδικεί περισσότερα δικαιώματα, κατακτήσεις στη δουλειά του, μεγαλύτερα βήματα στη ρήξη με τους ιμπεριαλιστές και το Ισραήλ. Γι'αυτό ο Μούρσι έτρεξε να παίξει ρόλο στη διευθέτηση της εκεχειρίας στη Γάζα. Γι'αυτό και πριν κάνει τις ανακοινώσεις του για το Σύνταγμα, είχε προχωρήσει παράλληλα και σε άνοιγμα των υποθέσεων δολοφονημένων επαναστατών. Πρόκειται για κόσμο που σκοτώθηκε στις διαδηλώσεις έξω από το Ραδιομέγαρο και έξω από τα κυβερνητικά κτίρια, για τον οποίο ως τώρα η ηγεσία της Αδελφότητας αδιαφορούσε.
Επίσης ανακοίνωσε την απομάκρυση του Γενικού Εισαγγελέα, για τον οποίο το κίνημα απαιτούσε να διωχθεί από την αρχή της επανάστασης, μιας και ήταν στέλεχος του παλιού καθεστώτος. Ωστόσο, δεν είναι ο μόνος συνεργάτης του Μουμπάρακ που παραμένει στη θέση του.
Την Τρίτη ενώ η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο Τυπογραφείο, οργανώνονταν παράλληλα δύο διαδηλώσεις, Μία εναντίον των νέων εξουσιών του Μούρσι, στην πλατεία Ταχρίρ, και μία για υποστήριξη στον Πρόεδρο, μπροστά στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου.
Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές συμμετέχουν με όλες τους τις δυνάμεις στις διαδηλώσεις κόντρα στις έκτακτες εξουσίες του Μούρσι. Όμως υπογραμμίζουν “Δεν θα ανεχτούμε απομεινάρια του παλιού καθεστώτος να επιστρέψουν στο προσκήνιο της επανάστασης κάτω από το πρόσχημα ότι 'είμαστε όλοι ενάντια στην Αδελφότητα'. Δεν θα συνεργαστούμε με κανέναν που δούλευε αγκαλιά με τον έκπτωτο δικτάτορα. Ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι για πολλά χρόνια συμμετείχαν στο πλιάτσικο, ενώ σκότωναν τα καλύτερα παιδιά μας.”
“Καλούμε τον κόσμο να βγει στους δρόμους με συνθήματα: ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη. Απαιτούμε: την αναίρεση της καινούργιας συνταγματικής διακήρυξης που κατοχυρώνει την τυραννία και το αυταρχισμό. Το σχηματισμό μιας νέας Συντακτικής Συνέλευσης που θα αντιπροσωπεύει όλα τα τμήματα της κοινωνίας, εργάτες, αγρότες, δημόσιους υπάλληλους, επαγγελματίες, γυναίκες, Κόπτες, Νούβιους, το λαό του Σινά και της Άνω Αιγύπτου, τους ψαράδες και άλλους... Παραίτηση της αποτυχημένης κυβέρνησης του Καντίλ. Σημαντικά βήματα προς την κοινωνική δικαιοσύνη, όπως κατώτατο μισθό 1500 λίρες το μήνα (190 ευρώ) και καθιέρωση ανώτατου μισθού, επανακρατικοποίηση εταιρειών που ξεπουλήθηκαν και ακύρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Όλη η εξουσία και ο πλούτος στο λαό!”