Ποιο ήταν το ατού που είχε στα χέρια της για το οποίο διεκδικούσε το 33.3% ενός έργου 2.5 δισεκατομμυρίων; Ακριβώς, δεν ξέρουμε. Αλλά μπορούμε εύκολα να μαντέψουμε. Όπως γράφει το Βήμα, “ο κ.Αντωνιάδης συνέλαβε τη δουλειά”. Υστέρα άρχισε να γυρνάει τα υπουργεία για να πείσει την κυβέρνηση -όπως κάνει φυσιολογικά κάθε πολίτης που έχει μια ωραία ιδέα. Και οι πόρτες άνοιγαν -όπως ανοίγουν για κάθε πολίτη που θέλει να δει τον υπουργό ή τον πρωθυπουργό.
Στημένα
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν συγκρατημένη. Του ΠΑΣΟΚ ασυγκράτητη. Ο Παπανδρέου ανάθεσε, μόλις πήρε την εξουσία, σε δυο στενούς του συνεργάτες, τον Χ.Παμπούκη και τον Σπ.Κουβέλη να κάνουν τις αναγκαίες διαπραγματεύσεις. Γρήγορα και αποτελεσματικά -παρόλο που το Fast Track δεν ήταν ακόμα της μόδας. Μέχρι και μυστική συνάντηση των αξιωματούχων του Κατάρ με τον Παπούλια, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κανόνισαν. Όλα ήταν στημένα για μια μεγάλη ανακοίνωση στην ΔΕΘ -αλλά στο μεταξύ ο ορίζοντας είχε αρχίσει να σκουραίνει. “Ακόμα και με 5% η Rosebud θα έπρεπε να ήταν ευχαριστημένοι”, άρχισαν να γκρινιάζουν οι εκπρόσωποι της λιβανέζικης CCC. Ποιος είναι αυτός ο Αντωνιάδης; “Καπέλο” 33.3% για τρεις γνωριμίες -έ αυτό πάει πολύ. Τώρα οι παραλίγο συνεταίροι τρέχουν στους δικηγόρους: αφού κατάστρεψαν την “ευκαιρία” καυγαδίζοντας για τη λεία ετοιμάζονται τώρα να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο. Όπως όλες οι συμμορίες...
Το έργο του Αστακού ήταν από την αρχή ένα μεγάλο σκάνδαλο. Ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που θα κατασκευαζόταν θα χρησιμοποιούσε σαν πρώτη ύλη υγροποιημένο πετρελαϊκό αέριο -ένα καύσιμο τόσο “βρώμικο” για το περιβάλλον που προκάλεσε την αντίδραση ακόμα και της Τίνας Μπιρμπίλη, της υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής της κυβέρνησης του Παπανδρέου. “Ευτυχώς”, λένε οι κάτοικοι της περιοχής, “το έργο ναυάγησε”.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει τώρα ότι η αποτυχία του Αστακού δεν θα επηρεάσει το επενδυτικό Μνημόνιο που έχει υπογράψει με την κυβέρνηση του Κατάρ -ένα Μνημόνιο που ανάμεσα στα άλλα προβλέπει την παραχώρηση του χώρου του παλιού αεροδρόμιου του Ελληνικού για να χτιστεί ένα πανάκριβο συγκρότημα “διασκέδασης” -με πολυτελή εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, πισίνες και ότι άλλο διεστραμμένο τραβάει η ψυχή των βαθύπλουτων εμίρηδων του πετρελαίου. Ελπίζουμε απλά να λέει ψέματα. Και ευχόμαστε ολόψυχα να έχει και αυτό την μοίρα του έργου του Αστακού: να καταλήξει στα σκουπίδια.