Ένας ασταθής “θρίαμβος” για τη Μέρκελ

Η Μέρκελ κατάφερε πράγματι να πάρει ένα πρωτοφανές ποσοστό στις εκλογές. Και οι 311 (στις 630) έδρες στη Βουλή είναι ένα πραγματικό επίτευγμα. Αλλά δεν πέτυχε όλους της τους στόχους: με το 49% των εδρών δεν μπορεί να σχηματίσει, από μόνη της, κυβέρνηση. Θα χρειαστεί να αναζητήσει συμμάχους, είτε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (που είναι και το πιο πιθανό αυτή τη στιγμή), είτε στους Πράσινους. Το αποτέλεσμα του «Θριάμβου» θα είναι μια κυβέρνηση πιο ασταθής και πιο αδύναμη.

Δεξαμενή

Οι Χριστιανοδημοκράτες κατάφεραν να αυξήσουν τις ψήφους τους, από τα 15 εκατομμύρια το 2009 στα 18 εκατομμύρια φέτος. Η κύρια δεξαμενή από όπου άντλησαν τα 3 αυτά εκατομμύρια, όμως, ήταν οι ψήφοι των παραδοσιακών τους συμμάχων, του FDP που έχασε τα 2/3 της δύναμής του: το 2009 οι φιλελεύθεροι είχαν πάρει 6.3 εκατομμύρια ψήφους. Τώρα έπεσαν στα 2 εκατομμύρια και έμειναν, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, με ένα 4.8% έξω από την Βουλή.

«Το FDP είναι η παλιά, μεγάλη παράταξη του Γερμανικού, βασισμένου σε κανόνες, φιλελευθερισμού», έγραφε ο Βόφγκανγκ Μίνχαου, ο γνωστός σχολιαστής της εφημερίδας Financial Times, το πρωί της Δευτέρας. «Ήταν το κόμμα του Χανς Ντίτριχ Γκένσερ του (για πολλά χρόνια μόνιμου) υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας. Αλλά από τότε έχει, λίγο, τρελαθεί. Το εκλογικό του μανιφέστο ήταν γεμάτο από συνωμοτικές θεωρίες για τον επερχόμενο υπερπληθωρισμό. Διεξήγαγε μια άψυχη καμπάνια που είχε σαν στόχο να τρομοκρατήσει τους ψηφοφόρος της Μέρκελ να το ψηφίσουν, αλλιώς ένα Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς θα έπαιρνε την εξουσία στην χώρα και θα κατάστρεφε τον καπιταλισμό...»

Δεν πρόκειται για υπερβολή: το FDP μιλούσε πραγματικά και για τον κίνδυνο του «υπερπληθωρισμού» και για τον κίνδυνο της αριστεράς (στην οποία βάζει και το SPD και τους Πράσινους). Αλλά η βασική αιτία για την συντριβή του δεν ήταν η παράνοια αλλά ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός του.

Την κύρια ευθύνη για τη νίκη της Μέρκελ την έχει το SPD, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Πιρ Στάινμπρουκ. Ο Στάινμπρουκ επιτέθηκε στην πολιτική της Μέρκελ -στο ντιμπέιτ την κατηγόρησε ανοιχτά για τα μεγάλα ποσοστά της φτώχειας. Αλλά δεν έπεισε. Και πως να πείσει: μέχρι το 2009 ο Στάινμπρουκ ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών/Σοσιαλδημοκρατών και παρά τις δηλώσεις του, όλοι ξέρουν ότι είναι έτοιμος να το ξανακάνει.

Η αριστερά, η Die Linke έχασε σχεδόν δυο ποσοστιαίες μονάδες από τις εκλογές του 2009. Αυτό οφείλεται από τη μια στην σχετική ανάκαμψη του SPD -που ήταν την τετραετία 2009-13 στην αντιπολίτευση. Αλλά οφείλεται και στις δικές της αδυναμίες, στην ταλάντευση ανάμεσα στην ριζοσπαστική αριστερά και την σοσιαλδημοκρατία. Το 8.5%, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ήταν ένα θετικό αποτέλεσμα. Με τον καταποντισμό του FDP και την συρρίκνωση των Πράσινων, η Die Linke είναι σήμερα το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στην γερμανική βουλή.

Η τρίτη θητεία της Μέρκελ δεν θα είναι περίπατος -αυτό είναι πάνω από βέβαιο. Η παγκόσμια οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση -την περασμένη βδομάδα η αμερικανική κεντρική τράπεζα (FED) αποφάσισε, παρά τις προηγούμενες ανακοινώσεις της, να συνεχίσει το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων -την «ποσοτική χαλάρωση»: με άλλα λόγια, ο Μπεν Μπερνάνκε, ο πρόεδρος της FED αποφάσισε ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ακόμα πολύ αδύναμη για να βγει από την εντατική: χωρίς τη διασωλήνωση με τα πιεστήρια της Κεντρικής Τράπεζας κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Η «επιτυχία» της Μέρκελ στηρίχτηκε στην σχετική οικονομική σταθερότητα της Γερμανίας στην τετραετία που μας πέρασε. Κανένας δεν μπορεί βέβαια να προβλέψει το μέλλον. Αλλά οι πιθανότητες να συνεχιστούν τα «θαύματα» είναι μικρές. Πολύ μικρές για την ακρίβεια.



Η Κριστίνε Μπούχολτς εκλέχτηκε, για δεύτερη φορά, με το ψηφοδέλτιο της Die Linke στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Η Κριστίνε ανήκει στην αριστερή πτέρυγα της Die Linke, είναι μέλος του κύκλου Marx 21, με τον οποίο το ΣΕΚ και η Εργατική Αλληλεγγύη μοιράζονται πολλές ιδέες.


Την προεκλογική της καμπάνια την έκανε στους χώρους που βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις, στις διαδηλώσεις ενάντια στην απειλή του πολέμου στην Συρία, στα αντιναζιστικά συλλαλητήρια και τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο κίνημα στην Ελλάδα.

Η Κριστίνε είχε έρθει πριν από ενάμιση χρόνο στην Αθήνα για να μιλήσει στο τετραήμερο Μαρξισμός 2012 που διοργάνωσε, όπως κάθε χρόνο, το ΣΕΚ.

Διαβάστε επίσης

Οικονομία “χαμηλού κόστους”