Δυνατά στη μάχη των σχολείων

- Tι σημαίνει η επίθεση της κυβέρνησης στην Παιδεία;

Ντίνα: Η επίθεση της κυβέρνησης σημαίνει μεγαλύτερη διάλυση στο δημόσιο σχολείο, στις ζωές μας από ό, τι έχει γίνει μέχρι τώρα. Σημαίνει απολύσεις που ξεκίνησαν από το καλοκαίρι. Σημαίνει ένα Λύκειο που με το νόμο που πέρασε εντείνει τους ταξικούς φραγμούς μέσω των εξετάσεων και πετά έξω από το Λύκειο μεγάλα κομμάτια παιδιών από φτωχές και εργατικές οικογένειες. Σημαίνει πάρα πολλά παιδιά ανά τμήμα, συγχωνευμένα και καταργημένα σχολεία. Άρα, συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης και συνεχή υποχρηματοδότησή της. Άρα, λιγότερα παιδιά που θα έχουν πρόσβαση στο δημόσιο κοινωνικό αγαθό που ονομάζεται Παιδεία, όπως δεν έχουν πρόσβαση στην Υγεία και στα υπόλοιπα δημόσια κοινωνικά αγαθά.

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που έγινε το καλοκαίρι με την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση όπου καταργήθηκαν ολόκληροι τομείς, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα αγαπητοί στους μαθητές. Καταργήθηκαν γιατί γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι στην αγορά εργασίας αυτοί οι τομείς προσφέρονται από τους ιδιώτες, είναι πολύ κερδοφόροι. Xαρίστηκαν, όπως λέγαμε και στα συνθήματα μας, στις διαδηλώσεις στους σχολάρχες.

- Πως πήγε η πρώτη εβδομάδα της απεργίας;

Γεωργία: Tα θετικά της απεργίας είναι ότι έκλεισαν τα περισσότερα σχολεία. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της Φιλαδέλφειας που τις πρώτες μέρες είχαμε σχεδόν 100%. Το δεύτερο θετικό είναι ότι υπήρξαν συνάδελφοι που όχι μόνο απέργησαν, αλλά ήταν έξω από τα σχολεία τους τα πρωινά για να περιφρουρούν την απεργία. Ξεκίνησε μια πολύ μεγάλη κουβέντα στις συσκέψεις και στις συνελεύσεις, αλλά αυτή η κουβέντα επεκτάθηκε και συνεχιζόταν κάθε μέρα έξω από τα σχολεία. Αυτό έφτασε σχεδόν σε όλη την κοινωνία. Οπότε ο κόσμος που ενεργοποιήθηκε ήταν κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους. Αυτό του έδωσε ένα άλλο αίσθημα αισιοδοξίας για να συνεχίσει τον αγώνα του.

Πρώτη φορά γέμισαν οι δρόμοι της Αθήνας μόνο από εκπαιδευτικούς και έδωσαν τόσο μεγάλα συλλαλητήρια. Αυτό δείχνει και την οργή του κόσμου για το ξεπούλημα της απεργίας το Μάη, αλλά φυσικά και την οργή για όσα έγιναν μέσα στο καλοκαίρι σε σχέση με τις απολύσεις, τις αναγκαστικές μετατάξεις και πολύ περισσότερο το νόμο για το Νέο Λύκειο. Σε όλο αυτό προστέθηκε η συμπαράσταση από τους πάντες. Kάθε συλλογικότητα, κάθε φορέας στάθηκε υπέρ των καθηγητών, δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτόν, όλη η κοινωνία στήριξε ενεργά τις κοινωνίες των εκπαιδευτικών.

Τριάντα χιλιάδες κόσμος κατέβηκε τη Δευτέρα, πρώτη μέρα της απεργίας, στο συλλαλητήριο. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν αποφασισμένος να δώσει τη μάχη. Μια μάχη που για αυτόν ήταν μάχη διαρκείας. Πήγαινε μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις και στο δρόμο, διαδηλώνοντας, οργάνωνε τη μάχη της επόμενης ώρας, όχι μόνο της επόμενης μέρας. Το ίδιο επαναλήφθηκε και την Τετάρτη. Ένα ακόμα μεγαλύτερο συλλαλητήριο. Το ίδιο θα γίνει και στην επόμενη διαδήλωση, στην πρώτη Πανεργατική που θα δώσει το καθαρό μήνυμα: καλά κάνουν και φοβούνται, μετρημένες είναι οι μέρες τους.

- Πως οργανώσατε την απεργία;

Ντίνα: Η Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας από την πρώτη στιγμή στη συνέλευσή της συγκρότησε απεργιακή επιτροπή, η οποία «έσπασε» σε υπο-επιτροπές. Μία για το Γαλάτσι και τα Πατήσια, μία για την Φιλαδέλφεια, μία για την Κυψέλη. Αυτό ήταν ένα από τα θετικά αυτού του αγώνα γιατί ενεργοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος. Για αυτό στις περιφρουρήσεις που είχαμε έξω από τα σχολεία τις μέρες τις απεργίες δεν ήταν μόνο αυτοί από την απεργιακή επιτροπή και την Κεντρική, αλλά συνάδελφοι απεργοί από τα δικά τους σχολεία.

Στην Κυψέλη από την πρώτη στιγμή στο σχολείο μου βρεθήκαμε μαζί με γονείς και μαθητές και διάφορες συλλογικότητες από όλη την αριστερά που ήρθαν να μας συμπαρασταθούν. Καλέσαμε και ενημερώσαμε με ντουντούκα, με πανό, με αφίσες έξω από το σχολείο, αλλά και στην πλατεία της Κυψέλης. Ο σύλλογος γονέων και η Ένωση Γονέων του 6ου Κοινοτικού Διαμερίσματος μας συμπαραστέκονται. Οι μαθητές το ίδιο, στο δικό μου σχολείο αποφάσισαν να το κλείσουν την περασμένη Τετάρτη βάζοντας μπροστά και τα δικά τους αιτήματα για ένα σχολείο που να είναι ανοιχτό και να μην διώχνει τα παιδιά.

Στην απεργιακή επιτροπή στην Κυψέλη συντονιστήκαμε και οργανώσαμε την εμφάνισή μας προς τα έξω. Είχαμε και παρουσία στις διαδηλώσεις με πανό, αλλά και την Παρασκευή οργανώσαμε επίσκεψη στην τοπική Εφορία. Ενημερώσαμε τους εργαζόμενους για τον αγώνα μας, τους καλέσαμε για συμπαράσταση και συμπόρευση, ενίσχυσαν οικονομικά αφού μαζέψαμε 75 ευρώ με τα κουπόνια της ΟΛΜΕ. Η υπο-επιτροπή του Γαλατσίου οργάνωσε αντίστοιχη εξόρμηση στο Δήμο. Αυτός ο κόσμος μάς έλεγε ότι πρέπει να απεργήσουμε όλοι οι κλάδοι ενωμένοι για να υπάρξει ανατροπή αυτής της πολιτικής για όλους μας.

Γεωργία: Εμείς στη Φιλαδέλφεια ήρθαμε σε επαφή με την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων της περιοχής, η οποία μας συμπαραστέκεται από την πρώτη στιγμή. Μαζί συμφωνήσαμε ότι πρέπει να ξεκινήσει ένας κύκλος Γενικών Συνελεύσεων σε κάθε σχολείο με καθηγητές και γονείς για να ενημερωθούν όλοι. Ήδη το κάναμε σε δύο σχολεία. Επιπλέον, στο Πνευματικό Κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας με πρωτοβουλία της Ένωσης καλέσαμε καθηγητές και γονείς από την περιοχή. Μαζευτήκαμε γύρω στα 250 άτομα. Μια συζήτηση πολύ πλούσια που κράτησε πολλές ώρες.

Στη συνέλευση του δικού μου σχολείου γύρω στα 60 άτομα συζητούσαμε μέχρι αργά το βράδυ. Το ίδιο έγινε και στο διπλανό σχολείο όπου μαζεύτηκαν 30 γονείς για ενημέρωση και συζήτηση. Βγαίνουμε όλοι με αποφάσεις ότι αυτός ο αγώνας είναι κοινός, μαζί παλεύουμε, στηρίζουν την απεργία μας και μάλιστα είναι χαρακτηριστική η παρουσία τους έξω από το σχολείο και για την περιφρούρηση. Ακόμα, ήρθαμε σε επαφή με τους εργαζόμενους του Δήμου της Νέας Φιλαδέλφειας. Κάναμε τρεις παρεμβάσεις, μία στο ΔΣ και δύο στις συνελεύσεις που έκαναν. Αποφάσισαν ότι στηρίζουν τον αγώνα μας. Στο πανό της απεργιακής μας επιτροπής που βάλαμε στο σχολείο μας, δίπλα υπάρχει και το δικό τους.

Απευθυνθήκαμε επίσης σε φορείς και συλλογικότητες της περιοχής όπως η Λαϊκή Συνέλευση, η οποία μας στηρίζει όχι μόνο με το πανό που κρέμασε έξω από το σχολείο, αλλά και με τη φυσική παρουσία της στις περιφρουρήσεις. Βγάλαμε τραπεζάκι στην κεντρική πλατεία και μοιράσαμε φυλλάδια σε όλα τα μαγαζιά μιλώντας με τον κόσμο που άνοιγε τη συζήτηση και έβαζε τα ερωτήματα του. Αφισοκολλήσαμε όλη την περιοχή, ενώ και οι μαθητές μέσα από τις συνελεύσεις τους έβγαλαν αποφάσεις να στηρίξουν τον αγώνα μας. Σήμερα (Κυριακή 22/9) οργανώνουν και συναυλία στην περιοχή με τα έσοδα να πηγαίνουν στο απεργιακό μας ταμείο.

Όταν κερδίζεις ένα έφηβο στους εργατικούς αγώνες τον κερδίζεις και στους αντιφασιστικούς. Αντιλαμβάνονται με τον καλύτερο τρόπο ποιοι θέλουν να κάμψουν τις εργατικές αντιστάσεις και ποιοι θέλουν τα σωματεία διαλυμένα κι αδύναμα να διεκδικούν: είναι οι ίδιοι που μαχαιρώνουν στο Κερατσίνι. Για αυτό και το μπλοκ της Νέας Φιλαδέλφειας με μαθητές, γονείς, καθηγητές στην απεργία της Τετάρτης μπήκε στη διαδήλωση φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα.

- Πως θα νικήσει η απεργία;

Ντίνα: Σε αυτόν τον αγώνα που ξεκινήσαμε είχαμε καθαρό ότι δεν θα ήταν μια συνηθισμένη απεργία, ότι δηλαδή βάζουμε κάποια αιτήματα του κλάδου και περιμένουμε να ικανοποιηθούν. Από την αρχή το μεγαλύτερο κομμάτι είχε καθαρό ότι είναι σύγκρουση με την κυβέρνηση. Για να είναι νικηφόρος ο αγώνας χρειάζεται ο συντονισμός με τους υπόλοιπους κλάδους των εργαζόμενων. Το ότι υπάρχει αυτή τη βδομάδα μια 48ωρη απεργία από την ΑΔΕΔΥ και η προοπτική μιας Πανεργατικής Απεργίας είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή που θέλουμε. Δηλαδή να ξεσηκωθεί όλος ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας για να το πετύχουμε.

Χρειάζεται να είναι δυνατά αυτές τις μέρες τα απεργιακά μπλοκ και στα σχολεία και στις διαδηλώσεις, να βγουν ξανά αποφάσεις από τις Γενικές Συνελεύσεις ότι συνεχίζουμε με πενθήμερες επαναλαμβανόμενες. Είναι δυνατόν γιατί αυτή η εβδομάδα είναι και πιο δυνατή πολιτικά όταν για πρώτη φορά στην ιστορία έχει υιοθετηθεί το αίτημα από μεγάλα συνδικάτα να δοθούν ως περιεχόμενο μιας απεργίας τα αντιφασιστικά αιτήματα και συνθήματα. Η Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη είναι μια νέα αρχή, μια κλιμάκωση του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού αγώνα που κάνουν οι καθηγητές τόσα χρόνια μέσα στα σχολεία τους.